Όταν κάποια στιγμή, λίγο μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και συγκεκριμένα το 1987 στενοί συνεργάτες του Ανδρέα Παπανδρέου εισηγήθηκαν την προσφυγή στις εκλογές μέσα στο καλοκαίρι, τότε εκείνος απάντησε με την γνωστή ιστορική πλέον φράση: «ε, να μη χαλάσουμε και τα μπάνια του λαού!».
Με την γνωστή του ικανότητα να καλοπιάνει τον λεγόμενο λαουτζίκο είχε κατανοήσει πόσο σημαντική είναι η σχέση του νεοέλληνα με το καλοκαίρι. Τα ελαφριά ρούχα, ο κάθετος ήλιος, το υπνωτιστικό μονότονο τραγούδι του τζίτζικα (που το χειμώνα δεν θα έχει να φάει, όπως προειδοποιούσε ο μύθος του Αισώπου), η γαλανή θάλασσα, η προσμονή έστω και ολιγοήμερων διακοπών, δεν είναι δυνατόν να διαταραχθεί από τα βλακώδη «διλήμματα» που σκαρφίζονται οι πολιτικοί κάθε τρεις και λίγο.
Η δυνατότητα τού να περνάς ωραία με πολύ λιγότερα χρήματα, χωρίς θέρμανση και χωρίς φροντιστήρια, αλλά και χωρίς τα σχολικά βάσανα για τους μπόμπιρες δεν προσφέρεται όλο το χρόνο και γι’ αυτό θεωρείται περίπου ιεροσυλία να έρθει κάποιος «σωτήρας της πατρίδας» και να τη μαγαρίσει. Ακόμα και επανάσταση (που λέει ο λόγος…) να ξεκινήσει στον ελλαδικό χώρο θα πρέπει οπωσδήποτε να ολοκληρωθεί το αργότερο ως τα μέσα Ιουνίου και να έχει ορκιστεί η επαναστατική κυβέρνηση, διότι οι επαναστάτες είναι και εκείνοι άνθρωποι και πρέπει να πλατσουρίσουν στα καταγάλανα νερά.
Επίσης, παρακαλούνται οι Τούρκοι να μην ενοχλούν τον Ιούλιο-Αύγουστο με τα παλιοσιδερικά τους, γιατί κάνει πολύ ζέστη για «θερμά επεισόδια». Αν είναι να πτωχεύσει η ΔΕΗ, όχι παιδιά τώρα εν μέσω τουριστικής περιόδου, να χαλάσουν τα φαγιά και να μείνουμε από κλιματιστικό, ας γίνει από φθινόπωρο. Προφανώς υπάρχει και ο Σεπτέμβρης για τους μετεξεταστέους μαθητές και φοιτητές, που τα φόρτωσαν στον κόκορα, αλλά είναι ώρα για να λέμε τέτοια;
Είναι απορίας άξιον, πως αυτός ο Τσίπρας ο Άχαστος, η γάτα με τα πέταλα, ο υποψήφιος (με αξιώσεις…) για το Νόμπελ Ειρήνης, ο άνθρωπος, του οποίου μάλλον το μοναδικό ανάγνωσμα είναι η Βίβλος του παλαιοκομματισμού και οι ομιλίες του Αντρέα Παπανδρέου, που παρακολουθεί εντατικά μαθήματα «παπανδρεϊκής» από παλιούς επικοινωνιολόγους του Μεγάλου για να πιάσει την κινησιολογία και τη χροιά της φωνής εκείνου, που κάποτε έκανε τα πλήθη να παραληρούν, είναι απορίας άξιον, λοιπόν, πώς αγνόησε αυτόν τον βασικό κανόνα.
Για τον ντιντή και μοσχαναθρεμμένο γόνο, τον Μητσοτάκη τον 3ο, ο οποίος πιστεύει στην ηλικία του, πως το Περιστέρι βγάζει ψυκτικούς, το Κολωνάκι καθώς πρέπει κυρίους και ο Πειραιάς λοστρόμους και λιγνομεσάτους, μελαχροινούς νέους, που χορεύουν ζεϊμπεκιές ως τα ξημερώματα, τί να πούμε;
Απείλησε ευθέως ότι αν δεν τον ψηφίσουν, θα τους υποχρεώσει να τον ξαναψηφίσουν τον Δεκαπενταύγουστο, της Παναγίας δηλαδή. Θα αφήσουν όλοι τα πανηγύρια και τους γάμους να βγάλουν εισιτήρια, θα μπλοκάρουν οι εθνικές οδοί και θα κρέμονται σαν τα τσαμπιά από τα καράβια της ακτοπλοΐας για να τρέξουν στις κάλπες.
Τα ύστερα του κόσμου…
Τα «αποτρόπαια» διλήμματα, βέβαια, που έριξε στο τραπέζι στις ευρωεκλογές ο Αλέξης ο Τσίπρας ο μεγάλος τζογαδόρος, τα σκόρπισε ο αέρας. Οι «άσσοι» του ήταν τελικά τριάρια και τεσσάρια. Οι «πολλοί» όταν «ήρθεν η ώρα τους», όπως έλεγε το σχετικό συριζαίικο μότο, χωρίς πάθος, κραυγές και νταούλια, τον μαύρισαν ήσυχα στην κάλπη, είτε τον αγνόησαν.
Οι «ελίτ» έμειναν εκεί που ήταν και δεν είναι μυστικό, πως συνομιλούν στην αρχή μυστικά και κατόπιν φανερά με τον Κυριάκο εδώ και ένα εξάμηνο ως το νέο πρωθυπουργό. Καμμία «ελίτ» δεν θα ήθελε να ποντάρει στο lame duck, το «κουτσό παπί», που έχασε την στήριξη των Δανειστών (θυμηθείτε και τις φωτογραφίες από το κότερο).
Η συμπαθής τάξη των επιδοματοληπτών τώρα που ξέρει πως ο Αλέξης ο Ελεήμοναςθα χάσει, γιατί να στριμώχνεται στην ουρά στο εκλογικό κέντρο μες το κατακαλόκαιρο; Ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος…
Η ίδια αχαριστία και από τους συνταξιούχους, που τσέπωσαν το προεκλογικό επίδομα και τελικά τον μαύρισαν και τούτοι.
Όμως, ας μην χαίρουνται οι εχθροί του λαοπρόβλητου κομμουνιστή ηγέτη, ας μην βιάζονται και ας θυμούνται την παρακάτω συμβουλή του Ισοκράτη (Αθηναίος ρήτορας, 436-338 π.χ): «Μηδενί συμφοράν ονειδίσης, κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον», δηλαδή «μην κοροϊδέψεις καμιά συμφορά, γιατί η τύχη είναι κοινή και το μέλλον άγνωστο»…
Λ.
Ανάρτηση από: https://anarchypress.wordpress.com
