Δεν σκοπεύω να σπαταλήσω, ούτε μία από τις καραμέλες, που μου απέμειναν...

Της Ιωάννας Υψηλάντη 

Μετρώντας τα χρόνια μου, ανακάλυψα ότι έχω λιγότερο χρόνο να ζήσω, απ΄όσο έζησα μέχρι τώρα.
Και όπως κάνουν όλα τα παιδιά μ΄ένα σακουλάκι καραμέλες, που τους χάρισαν, τρώγοντας γρήγορα και με χαρά τις περισσότερες, όταν αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι απέμειναν λίγες, τότε αρχίζουν να τις απολαμβάνουν βαθιά και πραγματικά. Έτσι και γω!
Δεν έχω πια χρόνο ν΄ανέχομαι παράλογους ανθρώπους, που εκτός από την ηλικία της ταυτότητας τους αρνούνται να μεγαλώσουν.
Δεν μπορώ πια ν΄ανεχτώ ανθρώπους χειριστικούς, νέες αφίξεις, εκμεταλλευτές.
Μ΄ ενοχλούν όσοι μισούν τους πάντες, δυσφημίζοντας τους πιο ικανούς για ν΄αναδειχτούν οι ίδιοι.
Έχω ελάχιστο χρόνο, για ν΄ασχολούμαι με κέρδη, περιουσίες, ή κοινωνικές θέσεις.
Αγαπώ τα απαραίτητα, γιατί η ψυχή μου βιάζεται, τώρα. Και με τόσο λίγες καραμέλες...
Τώρα θέλω να ζω,  ανάμεσα σε ευαίσθητους ανθρώπους.

Σίγουρους ανθρώπους, που δεν επιδεικνύουν τα πλούτη, ή τον πολυτελή τρόπο ζωής τους. Με ειλικρινείς ανθρώπους που υπερασπίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και πορεύονται με δικαιοσύνη.

Με ανθρώπους, που πέρασαν δυσκολίες, που δέχτηκαν χτυπήματα και δεν έχασαν την ψυχή τους και την προσφέρουν σε άλλους.
Γιατί μόνον αυτά κάνουν την ζωή ν΄ αξίζει!
Ναι! Βιάζομαι να ζήσω με την ένταση, που τίποτα περισσότερο, εκτός από την ωριμότητα, δεν μπορεί να μας δώσει.
Και δεν σκοπεύω να σπαταλήσω, ούτε μία από τις καραμέλες, που μου απέμειναν. Αυτές θα είναι οι πιο νόστιμες, απ΄όσες έφαγα, μέχρι σήμερα.
Ο μόνος μου στόχος είναι να φύγω κάποτε ικανοποιημένη και εν ειρήνη με τους αγαπημένους μου και την συνείδηση μου, όπως τα είπε ο Βραζιλιάνος Μάριο ντε Αντράδε.
Σας ευχαριστώ όλους, για τις ευχές σας και αντεύχομαι να έχετε, αν όχι όλοι, τουλάχιστον οι περισσότεροι, τους ίδιους στόχους.
Σας ευχαριστώ, που είστε φίλοι μου, ακόμα!

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/