«Το μήνυμα της Ανάστασης του Χριστού είναι μήνυμα ότι οι θλίψεις του κόσμου τούτου είναι παροδικές. Όσα κακά και να συναντήσουμε στον κόσμο τούτο, όσες θλίψεις, όσες ταλαιπωρίες, στο τέλος η τελευταία λέξη ανήκει στον Θεό. Θα ξεφύγουμε από αυτές τις καταστάσεις και θα βγούμε στο φως της Ανάστασης»
Με το βλέμμα στραμμένο στην Ιεροσύνη και στο ποίμνιο της Εκκλησίας, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος μάς εξηγεί με απλά λόγια το νόημα των Άγιων Ημερών, της νηστείας και της Αναστάσεως του Θεανθρώπου.
Ο κοσμαγάπητος Αρχιεπίσκοπος με την αξιοθαύμαστη προσήνεια προς πάντας, ακούραστος κήρυκας του Θείου Λόγου, με τη μοναδική ευρύτητα λόγου και κρυστάλλινη σαφήνεια, στέλνει μήνυμα αγάπης και ενότητας με αφορμή τις Άγιες μέρες που διανύουμε, ενώ, παράλληλα, στη συνέντευξη που ακολουθεί, εύχεται σε όλους του Ορθόδοξους Χριστιανούς να ακολουθήσει η Ανάσταση σε όποια πάθη και ταλαιπωρίες υφίστανται, όπως την Ανάσταση του Χριστού μας. Ξεκάθαρος και χωρίς περιστροφές απαντά για τις βουβές εκκλησίες μας στα κατεχόμενα, όπου δεν θα ακουστεί ούτε φέτος το «Ανάστα ο Χριστός», καθώς και για τις επικίνδυνες ενέργειες που επιθυμεί να επιφέρει η Τουρκία στην πολύπαθη πατρίδα μας, καλώντας όλους μας σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα.
Άγιες μέρες…Ποιος ο συμβολισμός της Εβδομάδας των Παθών και ποια η σημασία της νηστείας αυτών των ημερών;
Η Εβδομάδα των Παθών είναι εκείνη η οποία σταδιακά μάς οδηγεί στον Σταυρό και την Ανάσταση. Υπάρχει μια σταδιακή καθοδήγηση του καθενός μας για να μπορέσει τις τελευταίες ημέρες να πάρει παραδείγματα και προς μίμηση και προς αποφυγή για να μπορέσει να οικειοποιηθεί τα αγαθά τα οποία απέρρευσαν από τον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού. Έτσι, την πρώτη ημέρα ακολουθούμε και μιμούμαστε τον πάγκαλο Ιωσήφ, που απέφυγε την αμαρτία. «Ιωσήφ την σωφροσύνην μιμησώμεθα πιστοί», προτρεπόμαστε από την Εκκλησία. Καλούμαστε επίσης να αποφύγουμε την κατάκριση της άκαρπης συκιάς, η οποία, ενώ έδειχνε ότι είχε πολλή ζωντάνια, δεν είχε κανένα καρπό γι’ αυτό και την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε.
Τη δεύτερη ημέρα της Μ. Εβδομάδας, δηλαδή τη Μεγάλη Τρίτη, μιμούμαστε τις πέντε φρόνιμες παρθένες και αποφεύγουμε την αμέλεια των πέντε μωρών παρθένων. Μιμούμαστε και εκείνους τους ανθρώπους που πολλαπλασίασαν τα τάλαντά τους και αποφεύγουμε εκείνον ο οποίος έκρυψε από αμέλεια το τάλαντό του και κατακρίθηκε από τον Χριστό.
Τη Μεγάλη Τετάρτη καλούμαστε να μιμηθούμε τη μετάνοια της αμαρτωλής γυναίκας.
Τη Μ. Πέμπτη προσεγγίζουμε το μεγάλο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Έχουμε τον ιερό νιπτήρα, την προδοσία από τον Ιούδα, και την προσευχή του Χριστού πριν από την παράδοσή του. Την Πέμπτη το βράδυ, που είναι η ακολουθία της Μ. Παρασκευής, έχουμε την ακολουθία της Σταύρωσης του Χριστού, το αποκορύφωμα του πάθους. Βλέπουμε εκεί τον Χριστό να εγκαταλείπεται και από τον Πατέρα του για να μπορέσει να βυθιστεί στην αμαρτία του κόσμου και να την συγχωρήσει.
Το Μεγάλο Σάββατο είναι η ταφή του Χριστού και την Κυριακή έχουμε την Ανάστασή Του.
Το γενικό μήνυμα είναι ότι όλα τα δεινά του κόσμου μπορούν να ξεπεραστούν, είναι παροδικά. Στο τέλος θα λάμψει η αλήθεια, θα λάμψει η δικαιοσύνη του Θεού, θα έρθει η Ανάσταση και για τον καθένα μας.
Η νηστεία των ημερών αυτών σημαίνει μιαν άσκηση. Να λέμε όχι στην πίεση που εξασκεί η γεύση μας πάνω μας για να μπορούμε να λέμε όχι και στις πραγματικές επιθέσεις του πονηρού. Όταν, για παράδειγμα, για πενήντα μέρες τώρα λέμε όχι στο γάλα, στα αβγά, στο τυρί, στο κρέας, στα ψάρια, θα είμαστε σε θέση να πούμε όχι και σε μια πραγματική επίθεση του πονηρού, όταν θα μας πει π.χ. με μια υπογραφή θα κάνετε
μια κατάχρηση, θα περάσετε τη ζωή σας με πολλά χρήματα. Και πρέπει, για να έχει νόημα η νηστεία, να μπορούμε να αμυνόμαστε απέναντι στον πονηρό και να προβάλλουμε αντίσταση στις πραγματικές επιθέσεις του. Αν νηστεύουμε απλώς και χάνουμε τη μάχη με τον πονηρό, δεν κάνουμε τίποτε.
Ακόμα η νηστεία έχει και το νόημα της υποταγής στο θέλημα του Θεού. Ένας που είναι ελεύθερος κάνει ό,τι θέλει, τρώει ό,τι θέλει. Εμείς αυτόν τον καιρό τρώμε ό,τι διατάσσει η Εκκλησία και δηλώνουμε ότι έχουμε Κύριο και κάνουμε ό,τι εκείνος μας διατάσσει. Γι’ αυτό και τίθεται η νηστεία πριν από τις μεγάλες ημέρες της Χριστιανοσύνης πριν από τα Χριστούγεννα, πριν από την Ανάσταση του Χριστού.
Η νηστεία επίσης δηλώνει και την κοινότητα όλων των χριστιανών. Νηστεύουμε κι εμείς στην Κύπρο, στην Ελλάδα, στην Αμερική, στην Αυστραλία, παντού όσοι είμαστε χριστιανοί και δηλώνουμε ότι έχουμε τον ίδιο σκοπό, έχουμε τον ίδιο Κύριο, γιορτάζουμε το ίδιο γεγονός. Και ακόμα με απλά φαγητά νηστίσιμα εξοικονομούμε χρήματα για να δίνουμε και στους φτωχούς, ασκούμε την ελεημοσύνη.
Μήνυμα Ανάστασης για τους πιστούς…
Το μήνυμά σας με αφορμή την Ανάσταση Κυρίου για τους πιστούς, και τις ψυχές μας…
Το μήνυμα της Ανάστασης του Χριστού είναι μήνυμα ότι οι θλίψεις του κόσμου τούτου είναι παροδικές. Όσα κακά και να συναντήσουμε στον κόσμο τούτο, όσες θλίψεις, όσες ταλαιπωρίες, στο τέλος η τελευταία λέξη ανήκει στον Θεό. Θα ξεφύγουμε από αυτές τις καταστάσεις και θα βγούμε στο φως της Ανάστασης. Η ψυχή μας πρέπει να ελευθερωθεί από όλα τα πάθη για να μπορέσει να οικειοποιηθεί αυτό το μήνυμα που έφερε ο Χριστός στη Γη, την Ανάσταση. Είναι ένα μήνυμα ότι ο άνθρωπος δεν είναι μια μηχανή, η οποία φθείρεται με τον χρόνο και στο τέλος πεθαίνει και οδηγείται στην εκμηδένιση. Πέρα από τον κόσμο τούτο, υπάρχει ένας άλλος κόσμος ωραίος, ο οποίος μας περιμένει. Κι αυτός ο νέος κόσμος εγκαινιάζεται με την Ανάσταση του Χριστού. Όπως λέει η Εκκλησία, «ἀπαρχή Χριστός, ἔπειτα οἱ τοῦ Χριστοῦ». Άνοιξε τον δρόμο ο Χριστός. Έγινε πρωτότοκος των νεκρών. Αναστήθηκε πρώτος. Θα αναστηθούμε κι εμείς. Είναι μήνυμα και της μελλοντικής Ανάστασης όλων των ανθρώπων η Ανάσταση του Χριστού.
Κατεχόμενοι ναοί: Ούτε φέτος θα ηχήσουν χαρμόσυνα
Βουβοί και φέτος οι κατεχόμενοι ιεροί ναοί μας, κάτω από την μπότα του Αττίλα. Δεν θα ακουστεί ούτε τώρα το Χριστός Ανέστη. Πώς σχολιάζετε;
Βουβοί πράγματι και φέτος οι ναοί μας στα Κατεχόμενα και προκαλεί θλίψη αυτό το γεγονός, το αποτέλεσμα της βάρβαρης τουρκικής εισβολής που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Δεν θα ακουστεί το μήνυμα της Ανάστασης εκεί. Και ο λαός μας ξέρετε πως όσο αδιάφορος θρησκευτικά και αν είναι, το βράδυ της Ανάστασης θα παρουσιαστεί στις αυλές της εκκλησίας, έστω και λίγα λεπτά, με το κερί αναμμένο στο χέρι, να δείξει ότι το μήνυμα της Ανάστασης είναι βαθιά ριζωμένο μέσα του, για να πει το Χριστός Ανέστη. Επομένως, μας θλίβει ιδιαίτερα το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, οι περισσότεροι χριστιανοί της Κύπρου δεν μπορούν να βιώσουν αυτά τα παιδικά τους βιώματα στον τόπο της καταγωγής τους και να γιορτάσουν το Πάσχα στην εκκλησία τους. Όμως το μεγάλο μήνυμα της Ανάστασης πρέπει να μας δίνει δύναμη. Το μήνυμα της Ανάστασης είναι ότι δεν θα μείνει η αδικία επ’ άπειρον. Είναι παροδική και η αδικία, παροδικές και οι θλίψεις. Ο Χριστός αναστήθηκε ύστερα από τα πάθη. Το ίδιο και εμείς θα οδηγηθούμε στην Ανάσταση. Και μέσα από τον μεγάλο ρουν της Ιστορίας, τα 49 χρόνια θα είναι μόνο μια στιγμή και θα την θυμόμαστε αργότερα ως έναν εφιάλτη που περάσαμε κάποτε. Στο τέλος θα επικρατήσει το δίκαιο.
«Η Τουρκία θέλει να μας απομακρύνει από την Ελλάδα»
Παλαιότερα είχατε εκφράσει ανησυχίες για τις εξελίξεις στο Κυπριακό και σχέδιο τουρκοποίησης της Κύπρου. Η Τουρκία συνεχίζει να προκαλεί και να απειλεί ολόκληρο τον Ελληνισμό. Ποιος θεωρείται ότι είναι ο τελικός σκοπός της;
Πολλές φορές έχω πει ότι τελικός σκοπός της Τουρκίας είναι η τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου. Ήδη οι Τούρκοι το διακήρυξαν από το 1920 με τη μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Άγκυρας, που έθεσαν ως στόχο την ανάκτηση της Κύπρου. Επομένως να μη μας παραπλανούν εκδηλώσεις προσέγγισης τάχα προς την Ελλάδα. Θέλουν να μας απομονώσουν και από την Ελλάδα. Δεν έκαναν καμιά εκδήλωση φιλίας προς την Κύπρο, που θα ήταν έμπρακτη αν αποχωρούσαν και μας άφηναν ελεύθερους να τα βρούμε με τους Τουρκοκυπρίους. Πρέπει σ’ αυτόν τον στόχο που έχει η Τουρκία να σταθούμε αντιμέτωποι. Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να ματαιώσουμε αυτόν τον στόχο και έχουμε αυτήν τη δυνατότητα. Σήμερα τα νέα οπλικά συστήματα δεν στηρίζονται ούτε στο πλήθος των ανθρώπων, ούτε στο πλήθος του στρατού. Μπορούμε και κατάλληλα να εξοπλιστούμε και κατάλληλα να αμυνθούμε και να ανακτήσουμε την ελευθερία μας. Δεν ζητούμε κάτι το οποίο θα στερήσει την ελευθερία άλλου ή τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων. Ζητούμε να ισχύσουν και για μας όλα τα δικαιώματα που έχουν οι Ευρωπαίοι. Αν κάθε Ευρωπαίος έχει το δικαίωμα ελεύθερης διακίνησης σε όλη την Ευρώπη, ελεύθερης απόκτησης περιουσίας παντού και ελεύθερης εγκατάστασης παντού, γιατί να μην το έχουμε κι εμείς στην Κύπρο, στην πατρίδα μας; Γιατί να μην μπορούμε να επισκεπτόμαστε την πατρίδα μας ελεύθερα, να διακινούμαστε ελεύθερα, να αποκτούμε περιουσία και να απολαμβάνουμε την ίδια μας την περιουσία και τα ίδια μας τα σπίτια; Είναι κάτι αυτονόητο αυτό το πράγμα. Γι’ αυτό χρειάζεται να ανανήψουμε και να προσπαθήσουμε να ματαιώσουμε τα σχέδια της Τουρκίας. Ο Θεός βοηθά εκείνους που βοηθούν τον εαυτό τους.
«Η πατρίδα και η θρησκεία μας κινδυνεύουν από τον Τούρκο εισβολέα»
Είναι γνωστή σε όλους μας η αφοσίωσή σας στον ιερατικό βίο και την ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση. Αυτήν τη στιγμή η Εκκλησία βάλλεται από ορισμένους που ζητούν να αποξενωθεί από την Παιδεία και κατακρίνουν το να έχει λόγο στο εθνικό μας πρόβλημα… Πώς απαντάτε;
Η Εκκλησία σ’ όλον τον ελληνικό κόσμο ήταν πάντα προστάτιδα της Παιδείας. Ιδιαίτερα σε όλους τους αιώνες της υποδούλωσης σε ξένους λαούς, η Εκκλησία ως ο μόνος θεσμός, ο οποίος υπήρχε και δρούσε καθολικά στον ελληνικό χώρο, προστάτεψε την Παιδεία. Προστάτεψε τη γλώσσα μας. Μπόρεσε και μέσα από τα μοναστήρια της σε παλαιότερους καιρούς και την αντιγραφή βιβλίων, να διατηρήσει και τα βιβλία μας και την αγάπη του κόσμου προς τη μελέτη. Και στην Κύπρο κληρικοί ήταν οι πρώτοι δάσκαλοι. Και τα πρώτα σχολεία που δημιουργήθηκαν στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας από την Εκκλησία δημιουργήθηκαν. Και σήμερα που δεν ελευθερωθήκαμε πλήρως έχουμε την ανάγκη της παρέμβασης της Εκκλησίας στα θέματα της Παιδείας. Η Εκκλησία θα έρθει βοηθός προς το κράτος για να κρατηθεί η Παιδεία μας μέσα στις ελληνικές και χριστιανικές αξίες. Και αν κι ο τελευταίος άνθρωπος, ο τελευταίος πολίτης, έχει το δικαίωμα να έχει γνώμη για την Παιδεία, η Εκκλησία δεν δικαιούται να έχει γνώμη για την Παιδεία; Μάλιστα, σήμερα που η Παιδεία τείνει να έχει έναν χρησιμοθηρικό χαρακτήρα, προσφέρει δηλαδή ό,τι είναι χρήσιμο για απόκτηση υλικών αγαθών, είναι ανάγκη η Εκκλησία να στρέψει την προσοχή πολλών, όλων των ανθρώπων προς το ήθος και προς τη διαπαιδαγώγηση του ορθού ανθρώπου. Έχει, λοιπόν, η Εκκλησία λόγο και στην Παιδεία μας. Οπωσδήποτε έχει λόγο και στο εθνικό θέμα μας. Αυτή είναι που κράτησε και την εθνική μας αυτοσυνειδησία. Οι ιερείς, οι αρχιερείς, οι αρχιεπίσκοποι θυσιάστηκαν κατά καιρούς, μαρτύρησαν στα χέρια των ξένων δυναστών. Και σήμερα εκείνη είναι η οποία θα πρωτοστατήσει για την πλήρη απελευθέρωση και την αποκατάσταση των δικαιωμάτων του λαού μας.
Είναι πνευματικός ο χαρακτήρας της Εκκλησίας, αλλά να μην ξεχνούμε ότι κινδυνεύει όχι μόνο η πατρίδα, αλλά και η θρησκεία μας με τον Τούρκο εισβολέα. Κανένα δεν αφήνει στα κατεχόμενα εδάφη και κανένας δεν μπορεί ελεύθερα να λατρέψει τον Θεό του κάτω από την τουρκική κατοχή.
Εύχομαι σε όλους Καλή Ανάσταση και ο Θεός να βοηθήσει ώστε τον σταυρό και τα παθήματα της πατρίδας μας να ακολουθήσει η δική της Ανάσταση. Όπως τον Σταυρό του Χριστού ακολούθησε η Ανάστασή Του, έτσι να γίνει και με μας και με την πατρίδα μας.
Ανάρτηση από: https://simerini.sigmalive.com/
