Η Cia δεν σταμάτησε ποτέ να υπονομεύει, οχι μόνο την ΕΣΣΔ αλλά και όλες τις χώρες που βρίσκονταν/βρίσκονται σε πρώιμα στάδια σοσιαλισμού. Ηδη από το 1945 με τον διευθυντή της CIA Αλαν Ουέλς Ντάλες έως σήμερα, οι ΗΠΑ με αιχμή του δόρατος την Cia έχουν ξοδέψει πακτωλό εκατομμυρίων για να χειραγωγούν και να υπονομεύουν χώρες που προσπάθησαν να οικοδομήσουν σοσιαλισμό, αλλά και όσες τόλμησαν να εξεγερθούν. ΜΚΟ και NED η πάγια τακτική τους.
Προσωπικά πιστεύω ότι έχει ξοδέψει για αυτό τον σκοπό περισσότερα, από ότι στην αμυντική της βιομηχανία, μιας και η ίδια είναι χώρα παραγωγός οπλικών συστημάτων, αλλά και (υποχρεωτικών) εξαγωγών στις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ, με τεράστια κέρδη!
Σε όλα αυτά έπαιξε καθοριστικό ρόλο η εμπορευματοποίηση των θεωριών, υπονόμευσης του μαρξισμού, ως δούρειος ίππος με τα αποτελέσματα στις δυτικές κοινωνίες να τα βιώνουμε σήμερα, κι ενώ αυτό το διαχρονικό πρ;Oτζεκτ της Cia έχει χρηματοδοτηθεί από τις ΗΠΑ, ήδη από την εποχή της Σχολής της Φρανκφούρτης και υλοποιηθεί από τους θεωρητικούς της. Ουσιαστικά μαζί με την Γαλλική σχολή, έχουμε αυτό που ονομάζεται ως "ήπια ισχύς" ενάντια στο σοβιετικό μοντέλο και την πεμπτουσία του τον μαρξισμό.
Μηχανή που βλέπουμε την απίστευτη δυναμική της- μέσω του μεταμοντέρνου και της τεχνολογίας σήμερα που το υποστηρίζει με κάθε μέσο και τρόπο, έχοντας διαβάλει εκατομμύρια εγκεφάλους. Τα "στάδια" υπονόμευσης- χειραγώγησης των κοινωνιών, στις χώρες που επιτίθεται αυτός ο μηχανισμός, χρειάζονται 3-4 γενιές για να ολοκληρωθούν, κάθε φορά.
Μερικοί διακριτοί πυλώνες που επιτίθεται αυτή η μηχανή, είναι:
ο πολιτισμός της χώρας (αναπόσπαστο κομμάτι κάθε πολιτισμού είναι και η θρησκεία του) ως συνεκτικός κοινωνικός κρίκος.
Η δημιουργία μικρών κοινωνιών μέσα στην υπάρχουσα κοινωνία με την μορφή αστικού δικαιωματισμού - κοινωνίες ταυτοτήτων.
Εργατικά δικαιώματα και δημιουργία κοινωνικών αυτοματισμών.
Διάβρωση και εντέλει αλλοτρίωση των επαναστατικών πολιτικών χώρων, είτε με την μορφή τρομοκράτησης- απειλής απαγόρευσής τους, είτε με την μορφή σταδιακής αναθεώρησης του επαναστατικού χαρακτήρα τους και αποδοχής του μεταμοντέρνου - νεοφιλελεύθερου δόγματος εξίσου.
Υπό αυτές τις συνθήκες, όσον αφορά την δική μας χώρα, η ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας μας - της εργατικής τάξης και των στρωμάτων που την αποτελούν - δεν θα έρθει ποτέ σε αυτό τον τόπο. Κι αυτό θεωρώ δεν είναι ηττοπάθεια, αλλά ορθολογική ματιά απέναντι στην πραγματικότητα που βιώνουμε.
ΠΗΓΗ: Τάκης Μοσκώφ fb
Ανάρτηση από: https://geromorias.blogspot.com/
