Εδώ και μέρες βομβαρδιζόμαστε για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» με αφορμή μια νομοθετική πρωτοβουλία της Ν.Δ. για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Λίγο πριν βομβαρδιζόμασταν για το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», ενώ χθες μάθαμε τον βομβαρδισμό της Υεμένης από ΗΠΑ και Αγγλία για να προστατευτεί το «δικαίωμα στην ελεύθερη ναυσιπλοΐα». Πριν 25 χρόνια 19 χώρες του ΝΑΤΟ κήρυξαν τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία στο όνομα των «ανθρώπινων δικαιωμάτων» και καθιέρωσαν τους «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς» πόλεων, αμάχων, υποδομών νερού και ηλεκτρισμού, διαλύοντας εν τέλει μια ολόκληρη χώρα. Ο Δυτικός «πολιτισμός» (δηλαδή ο Δυτικός ιμπεριαλισμός) εκφοβίζει ευθέως ότι έχει τη δυνατότητα να στείλει 50 ή και 100 χρόνια πίσω κάθε χώρα ή λαό που απειλεί ή αμφισβητεί την κυριαρχία του.
Θα ρωτήσει ο αναγνώστης (εν μέρει δικαιολογημένα): τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών; Κάποια σχέση έχουν, αφού τα «ανθρώπινα δικαιώματα» έχουν γίνει σημαία της παγκοσμιοποίησης με διπλή κατεύθυνση: άμεσου στρατιωτικού και οικονομικού καταναγκασμού και επεμβάσεων οπουδήποτε νομίζουν ότι «χρειάζεται», αλλά και μιας ορισμένης κοινωνικής μοντελοποίησης στο εσωτερικό όλων των χωρών της Δύσης (κι όπου αλλού αυτό είναι δυνατόν).
Οι πρώτες μεγάλες ταυτότητες που πλήττονται και καταπολεμούνται σκληρά είναι η εθνική, η ταξική, και η γυναικεία. Στη θέση τους μπαίνουν ο καταναλωτικός κοσμοπολιτισμός, το ατομικιστικό άτομο και ο απόλυτος αυτοπροσδιορισμός φύλου. Μορφές κοινωνικής συλλογικής ύπαρξης των ανθρώπων μπαίνουν στο στόχαστρο, ως μη συμβατές με τη νέα ψηφιακή τεχνοδεσποτική αναδιάρθρωση της κοινωνίας και τις νέες εργασιακές σχέσεις που τη διέπουν. Κι έτσι είναι σε εξέλιξη μια τεράστια προπαγανδιστική μηχανή που τείνει να εγχαράξει στη συνείδηση των ανθρώπων την ακύρωση βιολογικών, ιστορικών και κοινωνικών προϋποθέσεων και κατακτήσεων. Το έθνος, η τάξη, τα δύο φύλα, η οικογένεια, η μητρότητα και η πατρότητα μοιάζουν με εμπόδια που οι νέες σχέσεις παραγωγής και εξουσίας πρέπει να «υπερβούν» διαλύοντάς τα.
Άλλωστε έχει διακηρυχθεί ανοικτά: «Δεν υπάρχει κοινωνία, υπάρχουν μόνο άτομα». Οπότε τα «δικαιώματα» αποδεσμεύονται εντελώς από τις υποχρεώσεις, και βεβαίως από κάθε έννοια κοινωνικής ευθύνης. Ο σχετικισμός («δεν υπάρχει αλήθεια») και ο μηδενισμός («δεν υπάρχει κανένα νόημα») ανοίγουν την πόρτα της κοινωνικής διάλυσης, προσφέροντας καταφύγιο στο «ας κάνει ο καθένας ό,τι γουστάρει», ατομικά και αποκομμένος από κάθε κοινωνικό ιστό. Έτσι οι υπερ-ελίτ της παγκοσμιοποίησης συγκεντρώνουν πλούτο και εξουσία που ποτέ άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία δεν είχε οποιαδήποτε κυρίαρχη τάξη ή ομάδα. Κάνε ό,τι γουστάρεις εγκλωβισμένος σε ένα ψεύτικο υπερΕγώ, φθάνει να μην εμποδίζεις τη Μεγάλη Αναδιάρθρωση του κεφαλαίου και της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας.
Αλλά και στο πεδίο των δικαιωμάτων υπάρχει μια τρομερή κακοποίηση και ανατίναξη. Πρώτα απ’ όλα των στοιχειωδών ατομικών δικαιωμάτων, ήτοι: αξιοπρέπεια, ανάπτυξη προσωπικότητας, επιλογή επαγγέλματος, προστασία έκφρασης και δημιουργίας, δικαίωμα πληροφόρησης, άσυλο κατοικίας, ιδιωτική ζωή, προσωπική ελευθερία, ελευθερία έκφρασης, ελευθερία συλλογικής δράσης κ.ο.κ. Όλα αυτά είναι υπό αίρεση και καταπατούνται διαρκώς και συστηματικά (διαδίκτυο, λογοκρισία, πανδημία, παρακολουθήσεις, τώρα ο βιοπολιτικός και ψηφιακός έλεγχος κ.λπ.). Δεύτερον, τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα ανατινάζονται και ακυρώνονται: εργασία, υγεία, παιδεία, πολιτική προστασία, κοινωνική ασφάλιση κ.ά., όπως επίσης η δημοκρατία, τα δημοκρατικά δικαιώματα, η εθνική κυριαρχία κ.λπ. φαλκιδεύονται σύμφωνα με τις απαιτήσεις της λεηλασίας που επιβάλλουν ο νεοφιλελευθερισμός και η παγκοσμιοποίηση. Άλλωστε στο όνομα των «δικαιωμάτων» και της «ελευθερίας» έρχεται και το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια…
Πριν πολλά χρόνια ο Χέρμπερτ Μαρκούζε, στο έργο του «Μονοδιάστατος άνθρωπος», είχε κάνει λόγο για τη μονοδιάστατη σκέψη, τονίζοντας τα ακόλουθα: «Η μονοδιάστατη σκέψη ευνοείται συστηματικά από τούς ισχυρούς της πολιτικής και από τους προμηθευτές μαζικής πληροφορίας… Το σύμπαν του λόγου τους κατοικείται από υποθέσεις που αυτοεπικυρώνονται, οι οποίες, επαναλαμβανόμενες ασταμάτητα από μονοπωλιακές πηγές, γίνονται ορισμοί ή υπνωτικές φόρμουλες».
Σήμερα, οδηγούμαστε στον παραλογισμό του «μετανθρώπου», ένα κράμα μηχανής και ανθρώπου (δες και τη σύγχρονη ευγονική με «ενοικίαση μήτρας», μια σύγχρονη «βιομηχανία» με τζίρο που ήδη υπερβαίνει τα 14 δισ. δολάρια), ένα άφυλο (ή πολλαπλότητας «φύλων» μέσω του «αυτοπροσδιορισμού») και εντελώς πειθήνιο πλάσμα, με τελείως αλλοτριωμένη συνείδηση, χωρίς καμία κοινωνικότητα. Παραφράζοντας θα λέγαμε ότι αυτός «είναι ο woke καπιταλισμός ηλίθιε!» που απειλεί την ανθρωπότητα, η πιο επιθετική μορφή του σύγχρονου Δυτικού ιμπεριαλισμού. Απειλεί δηλαδή να εξανδραποδίσει τους ανθρώπους, την εθνική, ταξική, φυλετική υπόσταση. Απειλεί να διαλύσει (δηλαδή να κατακτήσει-αποικιοποιήσει) χώρες αλλά και συνείδηση / φαντασιακό λαών και εθνών. Απειλεί να καταργήσει την ιστορία και τη βιολογία και κάθε μορφή κοινωνικού δεσμού.
Εκεί μας οδηγούν, σε όλα αυτά οφείλουμε να αντισταθούμε σαν Άνθρωποι, σαν Κοινωνίες, σαν Πολιτισμοί. Ο αγώνας για την Ανθρώπινη διάσταση και τη χειραφέτηση συνεχίζεται!
[Ή, πιο λογικά και απλά: Πιστεύετε ότι ο κ. Μητσοτάκης, η Ν.Δ. και τα άλλα κόμματα ενδιαφέρονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα;]
