Ήταν η 1η Απριλίου 1955

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Όταν 200 αντάρτες τα έβαλαν με 28.000 περίπου πάνοπλους Βρετανούς στρατιώτες.

Όταν πυροδοτήθηκαν οι πρώτοι εκρηκτικοί μηχανισμοί στην Κύπρο. Και σύμφωνα με τον Βρετανό Άντερσον «για τα επόμενα τέσσερα χρόνια η ΕΟΚΑ διεξήγαγε υπό την ηγεσία του Γρίβα έναν αντάρτικο αγώνα φονικής αποτελεσματικότητας, που το Λονδίνο δεν κατάφερε ποτέ να καταπνίξει».

 Το Λονδίνο δεν κατάφερε ποτέ να καταπνίξει την ΕΟΚΑ, καθώς κατάφερε να συνδυάσει το αντάρτικο στα βουνά με τις διαδηλώσεις στους δρόμους των πόλεων. 

Κατάφερε να μετατρέψει τους Κύπριους χωριάτες σε ένα ανοχύρωτο ποτάμι αγωνιστών που θα έδιναν το αίμα τους για να ενώσουν την Κύπρο με την Ελλάδα. 

Κατάφερε να διατηρήσει ζωντανό το αντιστασιακό φρόνημα του λαού ακόμα και κατά την εκεχειρία, με τη γνωστή παθητική αντίσταση.

Οι 9 απαγχονισθέντες νέοι από τους Άγγλους αποικιοκράτες, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Κυριάκος Μάτσης, ο μαθητής Πετράκης Γιάλλουρος, ο Μάρκος Δράκος, ο Στυλιανός Λένας, ο Φώτης Πίττας, ο Ανδρέας Κάρυος, ο Χρήστος Σαμάρας και τόσοι άλλοι είναι εκείνοι που ακόμη τραγουδούν...

«Καρτερούμεν μέραν νύχταν να φυσήσει’ ένας αέρας

‘σ τούντον τόπον πον’ καμένος τζι εν θωρεί ποττέ δροσιάν.

Για να φέξει καρτερούμεν το φως τζιείνης της μέρας

ποννά φέρει στον καθέναν τζιαι χαράν τζιαι ποσπασιάν.

Την Μανούλλαν μας για πάντα μιτσιοί μιάλοι καρτερούμεν

για να μας σφιχταγκαλιάσει τζιαι να νεκραναστηθούμεν».

Ανάρτηση από:https://geromorias.blogspot.com/