Σύμφωνα με τον δείκτη εξέλιξης του μέσου πραγματικού μισθού την περίοδο 2009-2024, παρατηρείται ότι οι μέσες πραγματικές αποδοχές των μισθωτών στην Ελλάδα έχουν υποστεί κατάρρευση.
Έπρεπε όμως να αποδειχτεί με αριθμούς και παραμέτρους για να σταματήσει όλη αυτή η φαρσοκωμωδία.
Μόνο το 2024, η εξέλιξη των μέσων μισθών και των ημερομισθίων στην Ελλάδα βρίσκεται στο 67,2, όταν υπολογίζεται στο 106,6 στην υπόλοιπη ΕΕ, άρα καταγράφεται διαφορά 39,4 μονάδων.
Μεταξύ 2019 και 2023 το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών αυξήθηκε περίπου 8,3 δισ. ευρώ και η πραγματική κατανάλωση κατά 7,9 δισ. ευρώ.
Ωστόσο, η αντίστοιχη αύξηση του συνόλου των πραγματικών μισθών ήταν μόλις 130 εκατ. ευρώ, όταν το πραγματικό εισόδημα από μη μισθωτή εργασία αυξήθηκε κατά 2,6 δισ. ευρώ και το πραγματικό εισόδημα από πλούτο κατά 4,5 δισ. ευρώ.
Το 2024, ο μέσος ετήσιος πραγματικός μισθός στην Ελλάδα αντιστοιχεί μόλις στο 52% του μέσου ευρωπαϊκού, επίδοση σχεδόν αμετάβλητη από το 2019 (52,2%), αλλά δραματικά χαμηλότερη από το 2009 (82,5%).
Γι’ αυτό όλοι αναπολούν την δεκαετία του ’00.
Μπορεί η χώρα να μην ήταν τέλεια αλλά σαφώς λειτουργούσε πολύ καλύτερα και ήταν βιώσιμη. Τώρα δεν ισχύει τίποτα από τα δύο.
Βρέθηκε στην 8η θέση από το τέλος, σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ.
Την ίδια στιγμή μάλιστα, χώρες της ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων, κατέγραφαν σημαντικά ποσοστά αύξησης του μέσου μισθού, κλείνοντας την ψαλίδα με την υπόλοιπη Ευρώπη, με πρώτη την Βουλγαρία (29,5%) και τις Κροατία (20,1%) και Ρουμανία (19,9%) να ακολουθούν.
Βέβαια, την περίοδο 2023 – 2024, ο μέσος ετήσιος πραγματικός μισθός στην Ελλάδα κατέγραψε αύξηση κατά 2,9%, έστω και οριακά υψηλότερα από το +2,7% που κατέγραψε η ΕΕ.
Ξεχωριστή σημασία έχει η σχέση παραγωγικότητας της εργασίας και μισθών, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της έκθεσης.
Την περίοδο 2019 – 2024 η παραγωγικότητα της εργασίας ενισχύθηκε 1,2% σε πραγματικούς όρους.
Θεαματική ήταν η βελτίωση τις Κατασκευές (52,2%), στον κλάδο Πληροφορία και Επικοινωνία (20%), στις Χρηματοοικονομικές και Ασφαλιστικές Δραστηριότητες (45,4%).
Στις επαγγελματικές, επιστημονικές και τεχνικές δραστηριότητες, η παραγωγικότητα της εργασίας βελτιώθηκε 17% και στη μεταποίηση 15%, ενώ μόνο στον αγροτικό τομέα, κατέγραψε αρνητικό πρόσημο.
Σε αντίθεση με την πορεία της παραγωγικότητας της εργασίας, κατά την ίδια περίοδο, το πραγματικό ωρομίσθιο μειώθηκε στους περισσότερους κλάδους.
Στις Κατασκευές η μείωση ήταν 19,9% ενώ στις Χρηματοοικονομικές και Ασφαλιστικές δραστηριότητες ήταν 19,7%.
Μείωση της τάξης του 10,6% εμφάνισαν κλάδοι όπως εμπόριο, μεταφορές, εστίαση και παροχή καταλυμάτων.
Συνολικά, την περίοδο 2019-2024 το μέσο πραγματικό ωρομίσθιο μειώθηκε κατά 4,7% και έτσι δημιουργήθηκε ένα κενό 5,9 μονάδες σε σχέση με την παραγωγικότητα της εργασίας.
Όπως και να έχει η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο δύσκολη για τους Έλληνες πολίτες, καθώς το κόστος ζωής σε σχέση με το 2009 έχει υπερπολλαπλασιαστεί.
Στην πραγματικότητα δηλαδή το διαθέσιμο εισόδημα των Ελλήνων είναι ακόμα μικρότερο.
Όλα αυτά οφείλονται στα τρία Μνημόνια που κάποιοι «φωστήρες» έλεγαν στον ελληνικό λαό ότι θα φτιάξουν την χώρα σε σωστές βάσεις!
Και εδώ πάλι γίνεται κατανοητό το κακό που έκανε η κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου και φυσικά και οι επόμενες που ακολούθησαν που υπέγραψαν τα δύο Μνημόνια.
Σε συνέντευξή του ο πρώην υπουργός Εθνικής Οικονομίας, επί κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου και αναπληρωτής εκτελεστικός διευθυντής του ΔΝΤ, από τον Μάρτιο του 2010 έως τον Δεκέμβριο του 2011, Παναγιώτης Ρουμελιώτης αποκάλυψε ότι «υπήρχαν άλλοι δύο δρόμοι πλην του Μνημονίου για την Ελλάδα τους οποίους η κυβέρνηση ΓΑΠ απέρριψε για να εκδικηθεί την κυβέρνηση Καραμανλή και ταυτόχρονα την χώρα»!
Ο Π.Ρουμελιώτης επιβεβαίωσε μέχρι κεραίας τα όσα το pronews.gr υποστήριζε για τον δρόμο που θα έπρεπε να ακολουθήσει η χώρα και ότι η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου την οδήγησε στην καταστροφή με την υπογραφή του πρώτου εθνοκτόνου Μνημονίου.
Μετά ακολούθησαν κι άλλοι οι οποίοι «ολοκλήρωσαν» το «έργο» της κυβέρνησης ΓΑΠ.
Με λίγα λόγια αυτό που λέει ο παλαιός υπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ (επί κυβερνήσεως πατρός Παπανδρέου) είναι ότι ο Γ.Παπανδρέου ήθελε να τιμωρήσει την χώρα, προφανώς γιατί η ελληνική κοινωνία δεν τον ψήφιζε τόσα χρόνια, δεν αποδέχονταν το… πολιτικό και οικονομικό του πρόγραμμα και τον αποκαλούσε με το υποκοριστικό «Γιωργάκης» (Το Γεώργιος «ξεφύτρωσε» όταν έγινε πρωθυπουργός).
Αποδέχονταν, δηλαδή, την ιδεολογία του Καλβίνου, του Προτεστάντη που πίστευε στην λύτρωση και στην σωτηρία, διά της… τιμωρίας!
Μία λογική την οποία αποδέχονταν και ο τότε Γερμανός ΥΠΟΙΚ και μακαρίτης, Β.Σόιμπλε.
Έπρεπε λοιπόν να «σαπίζει» στην φυλακή μαζί με τον Παπακωνσταντίνου (ειδικά ο συγκεκριμένος) γιατί υπέγραψαν την παράδοση της χώρας και ενώ γνώριζαν ότι υπήρχαν άλλες λύσεις (και μάλιστα ίσως και περισσότερε από δύο).
Βέβαια η ευθύνη δεν ήταν μόνο δική τους καθώς υπεγράφησαν και δεύτερο και τρίτο Μνημόνιο από άλλες δύο κυβερνήσεις, του Λουκά Παπαδήμου (με στήριξη Α.Σαμαρά και Ε.Βενιζέλου) και του Α.Τσίπρα.
Συντελέστηκε μία πραγματική καταστροφή από την οποία η χώρα δεν μπορεί να συνέλθει.
Οι δομές και οι θεσμοί της δεν λειτουργούν και οι πιο δυναμικοί Έλληνες, ότι καλύτερο διέθεται η χώρα, έχουν φύγει στο εξωτερικό.
Και γιατί να επιστρέψουν; Για να πάρουν χίλια άντε χίλια εκατό ευρώ που στην πραγματικότητα η αξία τους με βάση το κόστος ζωής θα είναι στην πραγματικότητα σαν… «πεντακόσια» το πολύ;
Ανάρτηση από: https://iskra.gr/
