Όλα κυλούσαν ομαλά στους κήπους του προεδρικού μεγάρου, ώσπου ξαφνικά εμφανίστηκε στην είσοδο ένα καλοντυμένο ζευγάρι.
Ο άντρας ξεφεύγει από τον υπεύθυνο ασφαλείας, προχωρά με γρήγορο βήμα, αρπάζει το μικρόφωνο και αρχίζει:
Κυρίες και κύριοι.
Λέγομαι Περικλής του Ξανθίππου.
Μαθαίνω πως συγκεντρωθήκατε εδώ για να γιορτάσετε την πτώση της Χούντας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Κανονικά βέβαια αυτή η εκδήλωση μνήμης και τιμής έπρεπε να γίνει στο ΕΑΤ- ΕΣΑ, αλλά το προσπερνώ.
Κυρίες και κύριοι, θα μου επιτρέψτε να απευθυνθώ ειδικά στον οικοδεσπότη.
Κύριε Τασούλα, όπως βλέπω, ελάχιστοι αγωνιστές που δεν δείλιασαν να τα βάλουν με τη δικτατορία, υπομένοντας, φυλακίσεις, βασανιστήρια και εξορίες, βρίσκονται απόψε εδώ.
Αντίθετα βλέπω να περιφέρεται ένας Αυγενάκης και διάφοροι άλλοι της ίδιας συνομοταξίας.
Γιατί τους καλέσατε;
Για να νομιμοποιήσετε τις κλοπές και τις απάτες τους;
Κύριε Τασούλα, όπως ίσως ξέρετε, Δημοκρατία σημαίνει δύναμη του λαού.
Γιατί δεν κάνατε την υπέρβαση στέλνοντας μια πρόσκληση, έστω συμβολική, σε ένα συγγενή των θυμάτων στα Τέμπη ή στο Μάτι, αφού ήταν τραγωδίες που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη;
Θα ήταν μια έμπρακτη συγγνώμη για τις εγκληματικές παραλείψεις και αμέλειες του κράτους εξαιτίας των οποίων χάθηκαν τόσες ζωές. Γιατί να μην είναι παρών ένας σεισμοπαθής από το Αρκαλοχώρι που μένει ακόμα σε τροχόσπιτο, ένας πλημμυροπαθής του Ντάνιελ, μια νοικοκυρά που δυσκολεύεται με την ακρίβεια.
Οι διάφορες θεωρίες για τη δικαιοσύνη ακουγόντουσαν ωραία στα συμπόσια.
Σε μια ευνομούμενη πολιτεία, όμως σημασία έχει αυτό που είχα πει στον Επιτάφιο:
Παρατηρώ επίσης πως δεν βρίσκονται ανάμεσα στους καλεσμένους σας άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών.
Εμένα ήταν προσωπικοί μου φίλοι ο Θουκυδίδης, ο Φειδίας, οι φιλόσοφοι και οι τραγικοί ποιητές. Αυτοί λαμπρύνουν το πολίτευμα, αυτοί μεταδίδουν τις αιώνιες αξίες, αυτοί με τα έργα τους χτίζουν τον πολιτισμό.
Θυμάμαι π.χ σαν και τώρα με πόση συγκίνηση είχα δει τις «Ικέτιδες» του Αισχύλου.
Ο Πελασγός, παρά τους δισταγμούς του, έδωσε τελικά άσυλο στις 50 κυνηγημένες Δαναϊδες, ξέροντας πως «Του σπλαχνικού Διός η οργή προσμένει όποιον δεν συμπονεί τα δάκρυα του δυστυχισμένου".
Λυπάμαι που το λέω αλλά μάλλον δεν έχετε διαβάσει τον Επιτάφιο, εξοχότατε Πρόεδρε της Δημοκρατίας.
Εκεί τονίζω πως η δημόσια σταδιοδρομία του καθενός εξαρτάται από την ατομική του αξία και όχι από τη κοινωνική του τάξη. Μετρημένοι στα δάχτυλα όσοι από τους παρευρισκόμενους εμπίπτουν σ’ αυτή την κατηγορία.
Για να μη σας κουράσω άλλο.
Η Αθήνα ήταν πάντοτε μια πόλη ανοιχτή, καλοδεχόταν κάθε ξένο, χωρίς πρωτόκολλα και αστείες δικαιολογίες.
Η δημοκρατία σας δεν κινδυνεύει από τους κατατρεγμένους που αργοπεθαίνουν κάθε μέρα.
Η δημοκρατία σας κινδυνεύει από τους Αυγενάκηδες που κατατρώνε το δημόσιο χρήμα, από κείνους που δεν σέβονται τους θεσμούς, από όσους λένε ξεδιάντροπα ψέματα παραπλανώντας τους πολίτες.
Η εκδήλωση που οργανώσατε κύριε Τασούλα είναι ένα κοσμικό γεγονός για κουτσομπολιά στα πηγαδάκια της Πνύκας, αλλά όχι γιορτή της Δημοκρατίας, γιατί ακόμα και τα πρόβατα δεν θα ψήφιζαν ποτέ τον χασάπη τους.
Πάμε να φύγουμε, Ασπασία.
Δεν έχουμε καμιά δουλειά εδώ...
Ανάρτηση από: Omikron.gr
Ευχαριστώ την φίλη Αθηνά Λ.
