Είναι ευνόητο και αναπόφευκτο ότι οι διάφορες ερμηνείες σχετικά με την ήττα του κομμουνισμού στον Ψυχρό Πόλεμο αναμιγνύονται συχνά στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα με τις ηχηρές ή διακριτικές θριαμβολογίες των νικητών. Ανθρώπινη είναι η επιθυμία των πεπεισμένων και αδιάλλακτων ψυχροπολεμικών να επικαλεστούν τα πρόσφατα γεγονότα για να παρουσιάσουν τώρα ως ετυμηγορία της ιστορικής δικαιοσύνης και ως απόδειξη της δικής τους προβλεπτικότητας ό,τι αποτελούσε προηγουμένως το περιεχόμενο της πολεμικής τους – και πάρα πολύ ανθρώπινη είναι η προσπάθεια εκείνων, οι οποίοι ακόμα πριν από λίγο μέμφονταν κάθε «τυφλό αντικομμουνισμό» ως θανάσιμο αμάρτημα του ανθρωπιστικού-προοδευτικού πνεύματος, τώρα, μετά την απροσδόκητη γι’ αυτούς τροπή των πραγμάτων, με επιδεικτικές αποκηρύξεις του «ολοκληρωτισμού» και με την ενεργή τους συμμετοχή στην αποκάλυψη και δίωξη των ενόχων, να σβήσουν από τη μνήμη και να αρνηθούν όσα τους χώριζαν μόλις χθες από τους σημερινούς νικητές, έτσι ώστε να μη συμμερισθούν την πικρή μοίρα των αποβλήτων. Μέσα στη γενική ευφορία, η οποία δημιουργείται έτσι ή αλλιώς, φαίνεται πάντως να έχει εδραιωθεί η άποψη ότι τάχα η Ιστορία, μετά από μιαν εξ ίσου αινιγματική όσο και τρομακτική απόκλιση, επιστρέφει στη βασιλική οδό της ελευθερίας και ότι η ανθρώπινη φύση μπορεί και πάλι να αναπτυχθεί ελεύθερα, αφού χάρη στην αντίστασή της απέτυχε η προσπάθεια του «ολοκληρωτισμού» να τη μετεκπαιδεύσει ριζικά.
Του Ηλία Παπαναστασίου Για την Μεταμοντέρνα «Αριστερά» δεν υπάρχει έθνος σαν ιστορική κατασκευή – κοινωνική, ταξική, πολιτική, ιδεολογική, θρησκευτική, βιολογική –, αλλά όλα ανάγονται στην Φαντασιακή παραγωγή/αναπαραγωγή του εκάστοτε Εθνικισμού. Με αυτή την λογική δεν υπάρχουν Εθνικοαπελευθερωτικοί Αγώνες – όπως των Αντιαποικιοκρατικών Κινημάτων του Τρίτου Κόσμου, του ΕΑΜ επί Κατοχής ή της Επανάστασης του ’21 – αλλά εθνικοί «Εθνικισμοί». Η λογική πως καθένας που μιλά για Έθνος, Πατρίδα ή Εθνική Απελευθέρωση είναι Εθνικιστής και – εννοείται… – Ακροδεξιός ή και Ναζί δεν είναι Μακριά.
Ο όρος «Μεταμοντέρνος» (Post Modern) αφορά ουσιαστικά την τάση, προσπάθεια και προδιάθεση αποδόμησης – διάλυσης ουσιαστικά – όλου του «Μοντέρνου» επιστημονικού, θεωρητικού κεκτημένου, δηλαδή όλου του Πολιτιστικού Κεκτημένου της Νεώτερης εποχής από το τέλος του Μεσαίωνα και δώθε.
Θα χρειαστεί μια σειρά άρθρων για να εξηγήσουμε απλά και στρωτά την αποδομητική – δήθεν εκσυγχρονιστική -τάση των Μεταμοντέρνων Επιστημόνων και των δήθεν ανατρεπτικών τάσεών τους. Ουσιαστικά οι Μεταμοντέρνοι μάς πάνε όχι μπροστά, αλλά πίσω από τους «Μοντέρνους» ή νεωτερικούς. Όσο και να διαμαρτύρονται οι Μεταμοντέρνοι και η θεωρία τους, αποτελούν μια Επανάσταση ενάντια στη Λογική και μια ασύντακτη και πρωτόγονη επιστροφή στην Προ-Λογική ή Μυθολογική περίοδο. Καλύπτουν δε την βαθιά αντιδραστικότητά τους με κραυγές επιστημοσύνης και προχωρημένης σκέψης…
«’Αραγε μπορούμε να ξεχάσουμε / Εγώ κι εσύ, το σαράντα τρία / Θυμάσαι, η Μάχη του Κουρσκ / Τότε φλεγόταν; / Και ο Σοβιετικός στρατιώτης / Περνώντας στην αθανασία / Ηταν πιο δυνατός απ’ τη φωτιά / Πιο γερός από το μέταλλο (…)»
US banker David Rockefeller. EPA, PETER FOLEY Τραπεζίτες, πολυεκατομμυριούχοι, υπερεθνικοί -καθότι το χρήμα δεν έχει πατρίδα- μια βρόμικη ελίτ που επιδιώκει μέχρι σήμερα με πείσμα να καταργήσει τη λαϊκή κυριαρχία των κρατών, να ισοπεδώσει την εθνική τους ταυτότητα με δήθεν πολυπολιτισμικές κοινωνίες, χειρότερες και από τον Πύργο της Βαβέλ, προκειμένου να μην καταλαβαίνει κανένας κανέναν. Της Ανδρούλας Γκιούρωφ O πρόσφατα αποθανών (σε ηλικία 101 χρόνων) πατριάρχης της θρυλικής οικογένειας των Ροκφέλερ και ένας από τα φερόμενα μέλη της αιμοσταγούς «παγκόσμιας κυβέρνησης», Ντέιβιντ Ροκφέλερ, αποκάλυπτε το 1991 τα σχέδιά του για τη Νέα Παγκόσμια Τάξη και την Υπερκυβέρνηση των ελίτ και των τραπεζιτών όπως την οραματιζόταν. Σ’ ένα βίντεο που αφέθηκε να διαρρεύσει, φέρεται να δηλώνει: «Είμαστε ευγνώμονες στην Washington Post, τους New York Times, το περιοδικό Time και άλλους μεγάλους εκδοτικούς οίκους, των οποίων οι διευθυντές έχουν παρακολουθήσει τις συναντήσεις μας και σεβάστηκαν τις υποσχέσεις τους για διακριτικότητα για σχεδόν σαράντα χρόνια…» (!)
Και παρακάτω εξηγεί τους λόγους: «Θα ήταν αδύνατο για μας να αναπτύξουμε το σχέδιό μας για τον κόσμο, αν είχαμε υποστεί τα φώτα της δημοσιότητας κατά τη διάρκεια αυτών των ετών. Όμως, ο κόσμος είναι πιο ώριμος τώρα και έτοιμος να βαδίσει προς μια παγκόσμια κυβέρνηση.Η υπερεθνική κυριαρχία μιας πνευματικής ελίτ και των τραπεζιτών είναι σίγουρα προτιμότερη από την εθνική παραδοσιακή διακυβέρνηση που ασκείται εδώ και αιώνες».Τραπεζίτες, πολυεκατομμυριούχοι, υπερεθνικοί -καθότι το χρήμα δεν έχει πατρίδα- μια βρόμικη ελίτ που επιδιώκει μέχρι σήμερα με πείσμα να καταργήσει τη λαϊκή κυριαρχία των κρατών, να ισοπεδώσει την εθνική τους ταυτότητα με δήθεν πολυπολιτισμικές κοινωνίες, χειρότερες και από τον Πύργο της Βαβέλ, προκειμένου να μην καταλαβαίνει κανένας κανέναν.
«Να μην σκέφτονται οι εχθροί μας ότι υπάρχει δυνατότητα
να κερδίσουν από την πολιτική εκείνο που δεν κατάφεραν
να αποκτήσουν με την τρομοκρατία.
Μαζί τους ούτε συμφωνίες, ούτε πρεσβείες.
ΤΙΠΟΤΑ»
Μπασάρ Αλ Άσαντ, Πρόεδρος της Συρίας
Δαμασκός, 20 Αυγούστου 2017
Μια ιστορική ομιλία, ορισμένοι διεθνείς αναλυτές τη χαρακτηρίζουν χωρίς υπερβολή ως μια "Διακήρυξη Νίκης", που πραγματοποιήθηκε στην Ολομέλεια των πρεσβευτών, των ξένων διπλωματικών αντιπροσωπειών στη Δαμασκό και μεταδόθηκε σε ζωντανή σύνδεση από τη Συριακή τηλεόραση, αλλά και πολλά διεθνή δίκτυα. Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν θα την δούμε και δεν θα την ακούσουμε γιατί είναι ένα ηχηρό "χαστούκι, η απόλυτη ταπείνωση, αφού η Ελλάδα ενάντια στο διεθνές δίκαιο, με σαφή και χωρίς ερμηνείας παραβίαση του Χάρτη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με απουσία οποιασδήποτε απόφασης ακόμη και του ΟΗΕ, διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις κι εφαρμόζει εμπάργκο εναντίον μιας ανεξάρτητης, κυρίαρχης και δημοκρατικής χώρας. Επιπροσθέτως ξεπέρασε σε δουλική πλειοδοσία κάθε άλλη δυτική χώρα που πήρε αντίστοιχα μέτρα, αφού απέλασε ως ανεπιθύμητο πρόσωπο την πρέσβειρα της Συρίας στην Ελλάδα "ως την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη Συρία" (Απέλαση της πρέσβειρας της Συρίας από την Ελλάδα) και δεν διατηρεί καν προξενική αρχή στη Δαμασκό (που διατηρούν ακόμη κι οι χώρες του διευθυντηρίου της Ε.Ε.), εγκαταλείποντας και τον Ελληνισμό που ζει και προοδεύει στη Συρία, την Ελληνική Παροικία. Παραβίασε ηθικές και πολιτικές αρχές διαχρονικής φιλίας με τη Συρία, τη χώρα που συστρατεύτηκε πάντα στο πλευρό της Ελλάδας και την υπεράσπιση των Εθνικών μας θεμάτων (Κύπρος, Αιγαίο...). Την αδελφική της αλληλεγγύη προς την πατρίδα μας, μόνον ανιστόρητοι αγνώμονες κι εξαρτημένοι από ξένα συμφέροντα θα μπορούσαν να αγνοήσουν: "Τούρκος στρατιώτης σε ελληνικό έδαφος, σημαίνει επίθεση εναντίον της Συρίας"!
Δήλωση του Αβραάμ Λίνκολν κατά την διάρκεια του Αμερικανικού Εμφύλιου Πολέμου: «Έχω δυο μεγάλους εχθρούς. Το στρατό των Νοτίων μπροστά μου και το στρατό των τραπεζιτών πίσω μου. Από τους δυο αυτούς εχθρούς ο χειρότερος είναι ο πίσω μου.» Πότε έκανε αυτή τη δήλωση ο Λίνκολν; Όταν κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου οι τραπεζίτες που δάνειζαν το κράτος με 24% τόκο προσπάθησαν να τον αναγκάσουν να τους δίνει τόκο 36%.
Τι έκανε ο Λίνκολν; Απλά ενεργοποίησε το δικαίωμα που έχει κάθε κράτος να εκδίδει χρήμα. Έτσι ο Λίνκολν θαρραλέα άρχισε να τυπώνει δολάρια για τη χρηματοδότηση του πολέμου, σώζοντας τη χώρα του από τις μελλοντικές πληρωμές των υπέρογκων τόκων προς τις τράπεζες.
Παρότι ιδεολογικά φαίνονται να είναι στους αντίποδες, στην αληθινή του ιστορία ο νεοφιλελευθερισμός ποτέ δεν ήταν πραγματικός αντίπαλος του φασισμού, ειδικά με την παλιά, κλασσική έννοια του. Η «παράνομη σχέση» έχει βαριά ιστορία. Ξεκινάει απ’ τα ‘70s, όταν τα “chigago boys”, η φουρνιά νεοφιλελεύθερων οικονομολόγων που ήταν μαθητές του γκουρού Milton Friedman στη σχολή οικονομικών του πανεπιστημίου του Σικάγο, διέπρεψαν σε διάφορα κεντρικά κυβερνητικά πόστα στις χούντες της λατινικής αμερικής, με μεγαλύτερη «επιτυχία» τους την χιλή κάτω απ’ την μπότα του μακελλάρη Πινοσέτ. (Πάντως δεν αναμένεται κάποιο διεθνές συνέδριο με θέμα “τα εγκλήματα των νεοφιλελεύθερων”…) Αλλά και εκτός λατινικής αμερικής, σε «δημοκρατικές συνθήκες», ο ριζικός αντιεργατισμός του νεοφιλελευθερισμού πήγαινε πάντα αγκαλιά με κάθε πιθανή και απίθανη μορφή «έκτακτης ανάγκης» και ενδυνάμωσης του στρατοαστυνομικού συμπλέγματος. Για παράδειγμα οι εφευρέτες και οι εφαρμοστές της «μηδενικής ανοχής», πρώτα στις ηπα και στη συνέχεια αλλού, παινεύονταν για τον «νεοφιλελευθερισμό» τους.
Tων Γιώργου ΚαραμπελιάκαιΓιώργου Ρακκάαπό το Άρδην τ. 107-8 που κυκλοφορεί
Καθώς οριστικοποιήθηκε το κλείσιμο της αξιολόγησης και η εκταμίευση της κουτσουρεμένης δόσης από την Ελλάδα, ο πρωθυπουργός της, Αλέξης Τσίπρας, φόρεσε το αλεπουδιάρικο ύφος του και επισκέφθηκε τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, για να του δηλώσει ότι με το κλείσιμο κι αυτής της περιπέτειας ανοίγει «φως στο τούνελ». Καθώς, σε ένα χρόνο από τώρα, υπολογίζει ότι θα τεθεί τέλος στη βάσανο των ελληνικών προγραμμάτων λιτότητας, τη στιγμή που ο ίδιος έχει υπογράψει την εκχώρηση του συνόλου της εθνικής περιουσίας στο Υπερταμείο, έχει διαλύσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, έχει ξεπουλήσει αεροδρόμια και λιμάνια και έχει προνομοθετήσει τη μόνιμη λιτότητα μέχρι το 2060, αυτή που ο ανεκδιήγητος Ζουράρις περιγράφει ως μια μικρή ψιχάλα.
Το παρακάτω κείμενο το αλιεύσαμε από το διαδίκτυο και συγκεκριμένα από την προσωπική σελίδατου Βαγγέλη Μητράκου στο facebook. Αν και τα όσα αναφέρει δεν είναι άγνωστα, θεωρούμε σκόπιμο να τα αναπαράγουμε:
Για να φτιαχτούν τα "έξυπνα" κινητά μας τηλέφωνα, χρειάζεται κοβάλτιο. Και για να βγει το κοβάλτιο από τη γη, χιλιάδες παιδιά στο Κονγκό, ακόμα και 7 χρονών, εργάζονται επί 12 ώρες την ημέρα για 1-2 δολάρια, κάτω από πολύ επικίνδυνες συνθήκες.
Η εξαπάτηση των άλλων αποτελεί μόνιμη και πανταχού παρούσα, στις ανθρώπινες κοινωνίες, δραστηριότητα. «Mundusvultdecipi, ergodecipiatur» είχαν διαπιστώσει μειδιώντας οι Ρωμαίοι. Δηλαδή: «ο κόσμος αρέσκεται στην εξαπάτηση, ας τον εξαπατήσουμε λοιπόν» ( Φράση που αποδίδεται στον Πετρώνιο (27-66 μ.χ)).
Φυσικά δεν εξαπατούν μόνο οι αρχηγεσίες τον λαό. Και ο λαός επιχειρεί να εξαπατήσει τις αρχηγεσίες. Επίσης τόσο οι αρχηγεσίες, όσο και ο λαός επιχειρούν να εξαπατήσουν τους ομοίους τους. Στις εμπορικές σχέσεις οι προσπάθειες απόκρυψης πληροφοριών, (ασύμμετρη πληροφόρηση) προκειμένου να μεγιστοποιηθεί το ίδιον όφελος, ουσιαστικά αποτελούν επιχειρήσεις εξαπάτησης των άλλων. Σκεφτείτε τον τρόπο με τον οποίο ενεργεί ένας πωλητής μεταχειρισμένου αυτοκινήτου που έχει στην ιδιοκτησία του : προσπαθεί να αποκρύψει τα ελαττώματα του αυτοκινήτου του και να προβάλλει τις αρετές του. Το ίδιο συμβαίνει με κάποιον που ζητά δάνειο από μια τράπεζα. Ή επιθυμεί να συνομολογήσει ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο με κάποια ασφαλιστική εταιρεία.
Όμως είναι τόσο απλή και επιφανειακή αυτή η διαδικασία; Απλά ο καθένας επιζητεί να εξαπατήσει τον άλλο; Μήπως προηγείται αυτής της διαδικασίας κάποια άλλη που επιμελώς προσπαθούν οι άνθρωποι να αποκρύψουν;
Νομίζω, ακολουθώντας σύγχρονες αντιλήψεις, ότι πίσω από την προσπάθεια εξαπάτησης των άλλων, κρύβεται ουσιαστικά η εξαπάτηση του εαυτού μας. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν με σοβαρότητα :
Γιατί εξαπατούμε τον εαυτό μας; Γιατί αποκρύπτουμε την αλήθεια από τον εαυτό μας; Γιατί προβάλλουμε στους άλλους χαρακτηριστικά που στην πραγματικότητα αφορούν εμάς και ύστερα τους επικρίνουμε για αυτά; Γιατί απωθούμε δυσάρεστες εμπειρίες, κατασκευάζουμε πλαστές αναμνήσεις, εκλογικεύουμε ανήθικες συμπεριφορές, πασχίζουμε να βελτιώσουμε την αυτοεκτίμησή μας και διαθέτουμε πληθώρα μηχανισμών προστασίας του εγώ μας; Γιατί, κοντολογίς, εξαπατούμε τους εαυτούς μας ;
Δεκαπενταύγουστο του 1849 ο Παπα-ληστής, κατά κόσμον Ιερέας Γρηγόριος Ζαπάντης-Νοδάρος, ξεσήκωνε το εκκλησίασμα στη Σκάλα Κεφαλονιάς με τούτα τα λόγια στο αντίδωρο: ''Ευλογία Κυρίου και Ένωση (προσδοκώντας την ένωση των Επτανήσων με τη μητέρα Ελλάδα) αντί του καθιερωμένου ''Ευλογία Κυρίου και Έλεος''. Φύση ελεύθερη και πνεύμα αδούλωτο, ο εκλεκτός του Θεού Ιερέας δεν μένει αθόρυβα μόνο στην προσευχή. Οι ιδέες του κόμματος των ριζοσπαστών της Ιονίου Πολιτείας που ιδρύεται το 1848 δεν τον αφήνουν αδιάφορο.Οι πρωτεργάτες Ηλίας Ζερβός-Ιακωβάτος και Ιωσήφ Μομφεράτος θέτουν το ζήτημα της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα και αγωνίζονται γι αυτό όπως και για κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Ο ριζοσπάστης Παπάς που έρχεται αντιμέτωπος καθημερινά με τη φτώχεια και την ανέχεια των ανθρώπων της υπαίθρου διαισθάνεται ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο η σκληρή Βρετανική κυριαρχία αλλά και η ντόπια φεουδαρχία. Το σύνηθες άκουσμα ''προσκυνώ αφέντη'' από τα χείλη των εξαθλιωμένων προς τους πλούσιους γαιοκτήμονες (αφεντάδες), που εκμεταλλεύονταν το λαό, αναγκάζει τον Παπαληστή να πάρει θέση με το μέρος των εξαθλιωμένων. Γίνεται ο μπροστάρης της εξέγερσης στη Σκάλα Κεφαλονιάς και πληρώνει με τη ζωή του τους αγώνες για την πατρίδα και την κοινωνική δικαιοσύνη. (1).
ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ αντιπαραθετικό πολιτικό και κομματικό λεξιλόγιο του Κυπριακού, ο όρος «Απορριπτικοί», πρωτοκαθιερώθηκε το 1985. Ήταν τότε η αντιπαλότητα ανάμεσα σ’ εκείνους που αποδέχονταν και σ’ εκείνους που απέρριπταν τους λεγόμενους «Δείκτες Κουεγιάρ», εκ του ονόματος του τότε Γ.Γρ. του ΟΗΕ Πέρεζ ντε Κουεγιάρ, για «λύση» του Κυπριακού. Οι μεν πρώτοι χαρακτηρίζονταν απ’ τους επικριτές τους ως Ενδοτικοί (εκ του ρήματος ενδίδω), οι δε δεύτεροι ως Απορριπτικοί (εκ του απορρίπτω).
ΒΕΒΑΙΩΣ προϋπήρξε σε πολύ χαμηλότερους τόνους η αντιπαράθεση, ζώντος ακόμη - μέχρι το 1977- και του 1ου ΠτΔ Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, σε ότι αφορά τη «λύση» της Διπεριφερειακής (Διζωνικής) Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, μετά την εθνική Καταστροφή του 1974.
- Εντάθηκε περισσότερο με τις Βολιδοσκοπήσεις Βάλτχαϊμ (εκ του ονόματος του τότε Γ.Γρ. του ΟΗΕ Κουρτ Βάλτχαϊμ). Και αργότερα με το Αμερινανο-Βρετανο-Καναδικό «σχέδιο» λύσης. Εντάθηκε έτι περαιτέρω λόγω και των απορριπτικών θέσεων του πρωτοεκλεγέντος στην πρωθυπουργία εν Ελλάδι το 1981 Ανδρέα Παπανδρέου του τότε ΠΑΣΟΚ…
Ο κατάλογος της ταβέρνας δεν έγραφε μόνο τις τιμές των φαγητών… Πριν από μερικές ημέρες ο ερευνητής και αναλυτής στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Λονδίνου, Κρίστιαν Χέντερσον, επισκέφτηκε τη Νάξο. Eκτός από τις όμορφες παραλίες και τα τοπικά εδέσματα, το ενδιαφέρον του «έκλεψε» ο κατάλογος μιας ταβέρνας στο Καστράκι. Ο Χέντερσον αποφάσισε να μοιραστεί με τους διαδικτυακούς του φίλους τα όσα διάβασε στο πίσω μέρος του καταλόγου της ελληνικής ταβέρνας και τα οποία, όπως φαίνεται, του έκαναν εντύπωση. «Το μήνυμα στο πίσω μέρος του καταλόγου μιας ταβέρνας στη Νάξο», ήταν το σχόλιο με το οποίο συνόδευσε την φωτογραφία την οποία «ανέβασε» στο Twitter, χρησιμοποιώντας τα hashtag #Greece #Naxos.
Του mitsos175 Το περίμενε κανείς από «αριστερή» κυβέρνηση να μας αναβαθμίσουν οι καπιταλιστές; «Ο οίκος Fitch πιστεύει ότι η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους θα βελτιωθεί σταθερά, υποστηριζόμενη από τη συνεχή συμμόρφωση με τους όρους του προγράμματος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) και το μειωμένο πολιτικό κίνδυνο, τη διαρκή αύξηση του ΑΕΠ και τα επιπλέον δημοσιονομικά μέτρα που νομοθετήθηκαν και θα εφαρμοστούν έως το 2020».
Και τα παιδιά πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη γιατί να μην πιστέψουμε κι αυτό; Βέβαια εκείνο που μας λένε, είναι «συνεχίστε να είστε δούλοι μας και κάποτε θα σας πούμε μπράβο». «Ευχαριστούμε αφέντες», αλλά πιο πιθανό είναι να υπάρχουν ξωτικά και νεράιδες, παρά να βελτιωθεί η Οικονομία μας. Η δική σας τσέπη πάλι ποτέ δεν είχε πρόβλημα.
«Η θετική προοπτική αντανακλά την προσμονή του Fitch's ότι η τρίτη αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί χωρίς να προκληθεί αστάθεια και ότι το Eurogroup θα εγγυηθεί σημαντική ελάφρυνση του χρέους στην Ελλάδα το 2018».
Είδες ο ΣΥΡΙΖΑ; Πέρασε όλα τα μέτρα, που ονειρεύονταν να περάσει η ΝΔ, χωρίς να ανοίξει μύτη. Εξόν από μερικά κεφάλια που άνοιξαν τα ΜΑΤ, αλλά «Όπως αντιλαμβάνεται ο οίκος Fitch, το πολιτικό υπόβαθρο είναι πιο σταθερό και ο κίνδυνος να υιοθετηθούν κατά το μέλλον μέτρα που θα ανατρέπουν τις πολιτικές υπό το πρόγραμμα του ESM είναι περιορισμένος».
Οι συνέπειες του επιβληθέντος μνημονιακού προγράμματος, αναφορικά με την ιδιοκτησία των στοιχείων ενεργητικού της ελληνικής οικονομίας, και σε συνάρτηση με τις ανακόλουθες, αποσπασματικές, πλήρεις ιδεολογισμών και ασάφειας απόψεις των ελληνικών κυβερνήσεων, οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, δρουν απολύτως σωρευτικά, αποκαλύφθηκαν ,με τον πλέον καθαρό τρόπο, με την τρέχουσα διακυβέρνηση. Σιγά αλλά σταθερά, μέσω των μηχανισμών που έχουν διαμορφωθεί με αποφάσεις των δανειστών, είμαστε μάρτυρες μεταφοράς , αφού προηγήθηκε η δραστική μείωση της αξίας τους και η δραστική απαξίωσή τους, με ευθύνη του επιβληθέντος προγράμματος, των στοιχείων ενεργητικού της ελληνικής οικονομίας σε νέα χέρια.
Είναι γνωστοί οι οργανισμοί-μηχανισμοί που έχουν αναλάβει αυτή τη διαδικασία: το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το ΤΑΙΠΕΔ και το Υπερταμείο Διαχείρισης της Δημόσιας Περιουσίας.
Επί της ουσίας οι δανειστές, μέσω των εκπροσώπων τους, στους παραπάνω οργανισμούς ,ελέγχουν και κατευθύνουν, σε μεγάλο βαθμό, τις μελλοντικές εξελίξεις στην ελληνική οικονομία. Παρά τις όποιες ενστάσεις ακούγονται από την παρούσα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σε μια προσπάθεια να προστατευτούν οι ιδεολογικές αναφορές της στην Αριστερά και στον Πατριωτισμό, η αδήριτη πραγματικότητα περί άλλων τυρβάζει.
Να παράγετε περισσότερα! Να παράγετε ταχύτερα! Η εντολή από τον Βορρά φέρει μέσα της όλη τη βεβαιότητα του εντολέως σχετικά με το τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί προς τους οποίους απευθύνεται. Δείχνουν, πράγματι, ράθυμοι και φυγόπονοι οι Νότιοι στα μάτια εκείνων που βιάζονται πολύ να έχουν οφέλη από την εργασία τους. Αλλά τα οφέλη που θέλουν να αποκομίσουν οι Βόρειοι δεν είναι ακριβώς τα ίδια μ’ εκείνα που θέλουν οι Νότιοι. Και εκεί είναι το πρόβλημα. Για τον Γερμανό και τον Ολλανδό το βασικό προσωπικό του επίτευγμα είναι το προϊόν της εργασίας του. Για τον άνθρωπο της Μεσογείου είναι η πράξη του. Θέλει περισσότερο να πράττει, παρά να παράγει. Θέλει να έχει την ικανοποίηση ότι είναι αυτός που ρυθμίζει τη σχέση του με την αδρανή ύλη, αντί να ικανοποιείται με το να υπακούει στην ύλη ώστε να μπορεί να τη δαμάσει στη συνέχεια.
Βαθιές διαφορές στο πνεύμα, στις στάσεις των λαών. Είναι βαθιές οι διαφορές, αλλά σήμερα που όλα θεωρείται ότι πρέπει επειγόντως να μπουν σε εύχρηστες φόρμουλες, οι διακρίσεις στα ήθη ξεχνιούνται, παραμερίζονται, εγκαταλείπονται για να ασχοληθούν μ’ αυτές οι ιστορικοί και οι φιλόσοφοι – όχι όμως και οι αγέρωχοι μηχανοδηγοί της Ευρώπης.
Είναι περίεργη η συμβολή της οδού Ευνούχων με την οδό Κουναβιών. Αμφότερες αφορούν σακάτηδες. Όχι όμως οποιουσδήποτε. Είναι οι δρόμοι εκείνων που οι ίδιοι αποφάσισαν τον ακρωτηριασμό τους. Παρ' όλ' αυτά, είναι δυο δρόμοι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους• και όσον αφορά το πού πάει ο καθένας και όσον αφορά το ποιοι πάνε στον καθένα. Επισκεφτείτε τη διασταύρωση αυτή. Μα, μη λυπηθείτε όλους τους ακρωτηριασμένους.
Γιατί να λυπηθείτε τα κουτσά κουνάβια; Αν δεν είχε προλάβει ο Καβάφης, είμαι απολύτως σίγουρος πως κουνάβι θα είχε πρωτογράψει το ποίημα Che fece... il gran rifiuto. Κουνάβι γαρ είναι το ζώο που, όταν πιαστεί το πόδι του στο δόκανο, προτιμά να κόψει το αιχμαλωτισμένο πόδι του και να φύγει. Ελεύθερο, απροσκύνητο και ες αεί ακρωτηριασμένο. Όσα χρόνια κι αν ακολουθήσουν, δεν θα περάσει ούτε μια στιγμή (κυριολεκτικά, ούτε μία!) που να μην είναι πλέον στοιχείο της ύπαρξής του η οδύνη του ακρωτηριασμού. Στοιχείο του η οδύνη, και στοιχειό της μια επίγνωση: ότι κι αν πήγαινε πίσω στο χρόνο, στη στιγμή της παγίδευσης, πάλι το ίδιο θα έκανε. Το κουνάβι δεν άφησε στο δόκανο κάποιο ανεπιθύμητο φορτίο, κάτι που του περίσσευε. Άφησε τον εαυτό του, ακριβώς για να κρατήσει ελεύθερο τον εαυτό του. Θυμίζει την περίεργη, αντινομική φράση του Χριστού: όποιος θέλει να βρει την ψυχή του, οφείλει να τη χάσει. Το κουνάβι δεν θα το λυπηθεί κανείς. Οι μισοί δεν το λυπούνται, διότι ξέρουν πως είναι κερδισμένο, με αρτιμελή την αξιοπρέπειά του. Οι άλλοι μισοί πάλι δεν το λυπούνται, διότι ούτε που τους περνάει από το νου η οδύνη του. Οδύνη που δεν διαλαλιέται, είναι οδύνη που πάει - λένε - , πέρασε.
«Αν σκέφτεστε να εισβάλετε στη χώρα μας, το Βιετνάμ δεν θα είναι τίποτα σε σχέση με την ηρωική θυσία του λαού μας»... Μια ομιλία εκλεγμένου αντιπροσώπου στην Εθνική Συνταγματική Συνέλευση της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας που προκάλεσε έναν πραγματικό σεισμό όταν όρθιοι άνδρες και γυναίκες, οι 545 εκλεγμένοι από το λαό αντιπρόσωποι, άκουγαν την ομιλία του τυφλού Λαϊκού Εκπροσώπου! Μπορεί να γαβγίζει όσο θέλει και να προκαλεί ο Τραμπ, όμως η πάλαι ποτέ "υπερδύναμη" δεν είναι παρά μια ξεδοντιασμένη αδύναμη γριούλα κι η αλήθεια είναι μοναδική κι επαναστατική: ο Τσαβισμός, αυτό που ονομάζουν "σοσιαλισμός του 21ου αιώνα" έχει ριζώσει στις καρδιές του λαού της Βενεζουέλας.
Τι κι αν τα πλανητικά ΜΜΕ κι η δημοσιογραφική πορνεία αναμεταδίδουν τις... ανακοινώσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του τομέα ΜΜΕ της Cia;
Οι οπαδοί της πολωνικής ομάδας δεν είναι και τα καλύτερα παιδιά, αλλά χθες ξέσπασαν κατά της UEFA και της τιμωρίας που τους είχαν επιβάλλει για το πανό που είχαν «σηκώσει» σχετικά με τις ναζιστικές θηριωδίες.
Το ότι UEFA είναι… αλλεργική στα μηνύματα πολιτικού περιεχομένου που περιλαμβάνονται σε μπλουζάκια αθλητών ή πανό οπαδών είναι γνωστό…
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως κι οι οπαδοί των ομάδων δεν έχουν το δίκιο με το μέρος τους σε κάποιες περιπτώσεις. Πέρσι οι οπαδοί της Λέγκια Βαρσοβίας είχαν απασχολήσει την Ευρωπαϊκή ομοσπονδία με την συμπεριφορά τους σε ουκ ολίγα ματς (είχαν προκαλέσει επεισόδια τόσο στο εντός έδρας ματς με την Ντόρτμουντ όσο και στο εκτός έδρας παιχνίδι με την Ρεάλ), αλλά φέτος βρέθηκε στο στόχαστρο της για διαφορετικούς λόγους.
73 χρόνια από το Μπλόκο της Κοκκινιάς – 17 Αυγούστου 1944
Ο χαφιές Κοκκινιώτης Μπαρτάνης διακρίνει τον Αποστόλη Χατζηβασιλείου, λοχαγό του ΕΛΑΣ: "Τα σέβη μου λοχαγέ", δίνει το "παράγγελμα". Τα ανθρωπόμορφα τέρατα ορμούν πάνω του και με την ξιφολόγχη του βγάζουν το μάτι, του σχίζουν τα μάγουλα και τον περιφέρουν ανάμεσα στους πατριώτες, χτυπώντας τον και ζητώντας του να προδώσει. Ο Καπετάνιος όμως βρίσκει τη δύναμη και φωνάζει: "Πατριώτες, ψηλά το κεφάλι σας. Μη φοβάστε. Δεν πρόκειται να προδώσω κανέναν".
Κυριαρχία των ελαστικών μορφών εργασίας στο σύνολο των προσλήψεων, σημαντική άνοδος της μερικής απασχόλησης στο σύνολο της απασχόλησης, πολύ χαμηλά μεροκάματα, μείωση του εργατικού δυναμικού και συνολικά του ικανού προς εργασία πληθυσμού είναι ορισμένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια.
Η διαπίστωση αυτή προκύπτει από τα στοιχεία που δίνονται από το σύστημα «Εργάνη» του υπουργείου Εργασίας, του ΙΚΑ και μετέπειτα του ΕΦΚΑ, και της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ).
Σύμφωνα με αναλυτικό δημοσίευμα του Ριζοσπάστη, η ίδια η καπιταλιστική κρίση αποτέλεσε τον καταλύτη για την επιτάχυνση της εφαρμογής πολιτικών που τσακίζουν την πλήρη απασχόληση και το σταθερό χρόνο εργασίας. Τα μέτρα που λήφθηκαν τα τελευταία χρόνια προστέθηκαν σε αυτά που είχαν εφαρμοστεί προ κρίσης και στο σύνολό τους «ήρθαν για να μείνουν» με γνώμονα την εξυπηρέτηση των αναγκών του κεφαλαίου, τη στήριξη και ανάκαμψη της κερδοφορίας του. Γι' αυτό και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν πείραξε ούτε «τρίχα» από τα μέτρα που έλαβαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, αντιθέτως εμπλουτίζει το αντεργατικό οπλοστάσιο με νέα μέτρα (Ασφαλιστικό, Εργασιακά, συνδικαλιστική δράση κ.ά.).
Ένα ιστορικό βίντεο ντοκουμέντο με την αποχώρηση της τελευταίας κατοίκου της Αμμοχώστου τον Αύγουστο του 1974 ανέβασε στο διαδίκτυο ο χρήστης Τάσος Δημητριάδης. Στο συγκλονιστικό βίντεο φαίνονται άνθρωποι του ΟΗΕ να προσπαθούν να πείσουν την ηλικιωμένη να εγκαταλείψει το σπίτι της. Εκείνη αρχικά δείχνει να μην θέλει να αποχωρήσει ωστόσο στο τέλος καταφέρνουν να την μεταπείσουν. Αφού μαζεύουν ορισμένα σταφύλια από την αυλή του σπιτιού την οδηγούν προς το αυτοκίνητο. Με πόνο ψυχής στα μάτια, εκείνη μαζεύει τα λιγοστά υπάρχοντά της, κάνει τον σταυρό της και αφήνει για πάντα την αγαπημένη της πόλη.
«Σε μια εποχή καθολικής εξαπάτησης, το να λες την αλήθεια είναι μία επαναστατική πράξη»
Τζωρτζ Οργουελ
Η παγκόσμια διακυβέρνηση και η παγκόσμια επιτήρηση των πολιτών όλου του πλανήτη αναφέρονται τακτικά στα εναλλακτικά μέσα αλλά αγνοούνται πλήρως από τα συστημικά. Όταν, δε, γίνεται αναφορά από κάποιον σε αυτά, αποκτά την ταμπέλα του συνωμοσιολόγου και κατ’επέκταση του γραφικού, συμπεριφορά αρκετά ενδεικτική του πνευματικού απομονωτισμού της ελληνικής κοινωνίας.
Μεγάλο μέρος της ελληνικής διανόησης δεν αναφέρεται σε αυτά είτε από άγνοια είτε από προσήλωση στον οικονομισμό που κυριαρχεί σε όλες τις συζητήσεις είτε από φόβο να μην θεωρηθούν «συνωμοσιολόγοι» - άλλωστε στη χώρα μας η καταστολή της πρωτοτυπίας και της διανοητικής ελευθερίας είναι σύνηθες φαινόμενο.
εκεί όπου ο «Μυστικός Δείπνος» ήταν η τραπεζαρία του στρατοπέδου
"Το πιο σύγχρονο εκκλησιαστικό μνημείο του νησιού είναι η εκκλησία Αγία Ματρώνα-Κιουρά, πίσω από τον κόλπο του Παρθενίου, λίγο πιο κάτω από το αεροδρόμιο. Εδώ οι εξόριστοι της περιόδου της Χούντας είχαν τη δική τους εκκλησιά, μια εκκλησιά διαφορετική: Ένα ξεχασμένο ερημοκλήσι σε μικρή απόσταση από το στρατόπεδο δίπλα στη θάλασσα, που το 'δερναν ο αέρας κι η βροχή το χειμώνα και το 'ψηνε ο ήλιος το καλοκαίρι.
Η Αγία Ματρώνα, σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση ήτανε μια αρχοντοπούλα της Χίου που πριν 550 περίπου χρόνια έφυγε κρυφά από τους δικούς της και έγινε μοναχή. Αγία Κιουρά την ονόμασαν οι κάτοικοι της Λέρου (παραφθορά της κυράς) και έτσι την ξέρουνε όλοι πάνω στο νησί. Μέσα στο εκκλησάκι σώζεται και η εικόνα της που σύμφωνα με την παράδοση έχει φιλοτεχνηθεί κι αυτή στη Χίο. Οι εικόνες ξεφεύγουν από την κλασική ορθόδοξη αισθητική. Ο Χριστός είναι θυμωμένος σε μια από τις τοιχογραφίες που έφτιαξαν οι εξόριστοι πολιτικοί κρατούμενοι και τα συναισθήματα που σου προξενεί η διαφορετική αυτή αγιογράφηση του ναού είναι ανάμεικτα.
Αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες, το ξέρετε το βαθύ αίσθημά μου για τους φιλελέδες. Οχι τους φιλελεύθερους, προς Θεού, μην τα μπλέκουμε τα πράγματα. Οι φιλελεύθεροι είναι άξιοι θαυμασμού σε αρκετές περιπτώσεις. Και άξιοι εμπιστοσύνης επίσης. Οι φιλελέδες, από την άλλη, δεν είναι να τους εμπιστέυεσαι ούτε την πιπίλα του μωρού. Τόσο άθλιοι και τόσο τριτοκλασάτοι.. Και επειδή είναι καλοκαιράκι, ήρθε η ώρα να σπάσουμε και λίγο πλάκα με την πάρτη τους. Απολαύστε υπεύθυνα..
1) Σανοφιλελές Πρόκειται για τον Φιλελέ που καταπίνει αμάσητο ό,τι κι αν του σερβίρουν τα φιλελέδικα ΜΜΕ. Ακόμη κι αν η αρχική προέλευσή του είναι το «Βατράχι», ακόμη κι αν του κάνει πλάκα ολόκληρο το ίντερνετ. 2) Χιπστεροφιλελές Είναι η περίπτωση εκείνη του Φιλελέ που αντιμετωπίζει «υπεράνω» την πραγματικότητα και ξεφωνίζει όσους και όσες μιλάνε για κάτι δίχως να κατέχουν τουλάχιστον τρία διδακτορικά επί του θέματος. Αγαπημένη του έκφραση: «Εντάξει ρε φίλε, αλλά έχεις διαβάσει τη δικογραφία;»
Σχόλιο: Τόσο το παρόν άρθρο που αναδημοσιεύουμε όσο και το άρθρο για την μετανάστευση που δημοσιεύσαμε χθες αναφέρονται σε δύο φαινόμενα (μετανάστευση/ανεξέλεγκτος τουρισμός) που αποτελούν βασικά προβλήματα που δημιουργεί η παγκοσμιοποίηση και η κατάργηση κάθε εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας, που έχει όχι μόνο οικονομικές αλλά και πολιτιστικές, πέρα βέβαια από τις πολιτικές συνέπειες.
Επιπλέον, και τα δύο θέματα είναι άκρως επίκαιρα, αφού όσον αφορά το μεταναστευτικό οι “πάτρωνες” μας στην ΕΕ ετοιμάζονται να μας στείλουν χιλιάδες ακόμα μετανάστες (γι’ αυτό και η ΕΡΤ καθιέρωσε μέχρι και δελτίο ειδήσεων για μετανάστες – πανευρωπαΐκή αποκλειστικότητα !) ενώ όσον αφορά το τουρισμό ο άθλιος Τσίπρας και η κουστωδία του βγαίνουν συνεχώς και τονίζουν ότι ο τουρισμός θα μας “σώζει”, ενώ βέβαια ο τουρισμός (ποιοτικός όμως, που σέβεται τις τοπικές κοινωνίες και τη φύση και όχι τα καραβάνια των μεθυσμένων “all-inclusive” ή τον πολυτελή τουρισμό για τις ελίτ και τα λίγα προνομιούχα στρώματα, χάρη στα οποία καταστρέφονται τα τοπία και η φύση σε ειδυλλιακά σημεία της χώρας) θα έπρεπε να είναι συμπληρωματικός σε μια αυτοδύναμη οικονομία.
Στις 14 Αυγούστου του 1974 οι τούρκοι εισβολείς της Κύπρου εκτέλεσαν 18 άοπλους αιχμαλώτους πολέμου και τους έριξαν μέσα σε ένα πηγάδι στο Τζιάος της επαρχίας Αμμόχωστου. Ο 23χρονος Ιωάννης Παπαγιάννη έφθασε στην Κύπρο στις 17 Ιουλίου από την Αγγλία όπου σπούδαζε, μέσω Ελλάδος, για να καταταχθεί στην Εθνική Φρουρά και να υπερασπιστεί το νησί του από την τουρκική εισβολή. Πολέμησε στην επαρχία Αμμοχώστου και όπως μπορεί κανείς να συμπεράνει έπεσε αιχμάλωτος των Τούρκων. Μαζί του ήταν άλλοι 18 συμπολεμιστές του.
Σχόλιο: Ακόμα και αν θέλουν οι γλύφτες παγκοσμιοποιητές της Ρωσικής ελίτ να ενσωματώσουν ακόμη περισσότερο τη Ρωσία στη Νέα Διεθνή Τάξη ΔΕΝ μπορούν, γιατί θα έπρεπε η χώρα να παραδοθεί και πολιτικο-στρατιωτικά στην Υπερεθνική Ελίτ. Σήμερα επιβάλλουν άγριες κυρώσεις (για τη Κριμέα, Συρία κ.λπ.) με αποτέλεσμα να σπρώχνουν τους Ρώσους ακόμη περισσότερο στην οικονομική αυτοδυναμία και την εθνική κυριαρχία. Διαβάστε το άρθρο αυτό. Η ανάλυση του ΜΕΚΕΑ αποδεικνύεται σωστή.
Η Ρωσία περιορίζει την εξάρτηση από το αμερικανικό δολάριο και τα αμερικανικά συστήματα πληρωμών ως απάντηση στις κυρώσεις
RT (07 Αυγ 2017) Η ρωσική κυβέρνηση θα εντείνει τις προσπάθειες της για να μειώσει την εξάρτηση της χώρας από τα συστήματα πληρωμών των ΗΠΑ και το δολάριο ως νόμισμα διακανονισμού, δήλωσε τη Δευτέρα ο υφυπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριάμπκοφ, όπως ανέφερε το RIA Novosti. «Θα επιταχύνουμε, φυσικά, το έργο της υποκατάστασης των εισαγωγών, θα μειώσουμε την εξάρτηση από τα συστήματα πληρωμών των ΗΠΑ, το δολάριο ως νόμισμα διακανονισμού και ούτω καθεξής. Αποτελεί ζήτημα ζωτικής σημασίας», δήλωσε ο Ryabkov. «Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν τον κυρίαρχο ρόλο τους στο νομισματικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα για να ασκήσουν πίεση στις ξένες επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων των ρωσικών εταιρειών», πρόσθεσε ο υφυπουργός. Αφού η Ουάσιγκτον επέβαλε κυρώσεις στη Μόσχα το 2014, το διεθνές σύστημα πληρωμών της MasterCard σταμάτησε να εξυπηρετεί πελάτες επτά ρωσικών τραπεζών χωρίς προειδοποίηση.
Ο Καντάφι εθνικοποίησε αποθέματα πετρελαίου του έθνους και τα έσοδα χρησιμοποιούνται για την κατασκευή σχολείων, πανεπιστημίων, νοσοκομείων, και άλλες υποδομές.
Τα χρήματα από τα πετρελαϊκά έσοδα της Λιβύης έχουν κατατεθεί στον τραπεζικό λογαριασμό του κάθε πολίτη.
Έθεσε το ποσοστό μόρφωσης από 20% σε 83%
Έχτισε ένα από τα καλύτερα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης στον «Τρίτο Κόσμο».
Όλοι οι άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε γιατρούς, νοσοκομεία, κλινικές και σε φάρμακα χωρίς χρέωση.
Εάν χρειαστεί να γίνει μια χειρουργική επέμβαση που δεν είναι διαθέσιμη στη Λιβύη, η χρηματοδότηση παρέχεται για τη χειρουργική επέμβαση στο εξωτερικό.
Θα μπορούσε πράγματι να ισχυριστεί κανείς πως δεν υπάρχει κανένας άλλος λαός στον πλανήτη σαν τους Έλληνες – όχι όμως σε σχέση με τις ικανότητες και τον πολιτισμό τους, αλλά με κριτήριο την απίστευτη ανοησία και τις ενοχές τους.
«Τα ανθρώπινα όντα έχουν το «προνόμιο» να είναι υποχρεωμένα να υπομένουν ένα ακόμη φορτίο, σε σχέση με τις υπόλοιπες μορφές ζωής – ένα πλεόνασμα βασάνων που δημιουργούνται καθημερινά από μία ομάδα ατόμων, μέσα στο ίδιο το ανθρώπινο είδος: από τους ηλιθίους» (πηγή).
Άποψη
Ο κ. Παπανδρέου είπε κατά πολλούς την αλήθεια, δηλώνοντας πως οι Έλληνες είναι φοροφυγάδες και διεφθαρμένοι – όπως ακριβώς ο κ. Πάγκαλος, όταν ανέφερε πως όλοι μαζί τα φάγαμε. Ο κ. Παπακωνσταντίνου είπε την αλήθεια όταν ανακοίνωσε πως το έλλειμμα της Ελλάδας ήταν υψηλότερο – εισπράττοντας από τον πρόεδρο της Κομισιόν το γνωστό «The game is over» και τρομοκρατώντας τις χρηματαγορές που έσπευσαν αμέσως να επενδύσουν στα κερδοσκοπικά CDS με τη «βοήθεια» της ΤτΕ. Ο κ. Βενιζέλος είπε την αλήθεια ισχυριζόμενος πως το PSI ήταν ευεργετικό για την Ελλάδα – παρά το ότι μέσω αυτού χάθηκε η εθνική μας κυριαρχία, υποθηκεύθηκε η χώρα στο διηνεκές, έπαψε να υπάρχει η δυνατότητα μετατροπής του χρέους σε δραχμές, χρεοκόπησαν οι τράπεζες και μηδενίστηκαν τα διαπραγματευτικά μας χαρτιά.
Οι «Σκουριές» είναι το Μεγάλο Κακό που αρνούμαστε να ακούσουμε, να δούμε και να σκεφτούμε, ελπίζοντας ότι δεν συμβαίνει. Οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας σωπαίνουν, οι ιατρικοί σύλλογοι δεν μιλάνε, ούτε οι ιατρικές σχολές λένε κάτι και τα ΜΜΕ αποσιωπούν το τι συμβαίνει εκεί. Η εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική ωστόσο προετοιμάζεται και πολύ σύντομα θα είναι πραγματικότητα. Υπάρχουν ήδη σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον από το παλιό, μικρό, υπόγειο μεταλλείο στο Μαντέμ Λάκκο – Μαύρες Πέτρες, που βγάζει μόλυβδο και ψευδάργυρο. Μαζί με το νέο μεγάλης κλίμακας επιφανειακό μεταλλείο στις Σκουριές και την τεράστια υπόγεια επέκταση του μεταλλείου στην Ολυμπιάδα, θα αποτελέσουν μια τεράστιου μεγέθους επέμβαση στο ζωτικό μας χώρο.Η εξόρυξη προχωρά και εμείς οδεύουμε κουφοί, τυφλοί και αμέτοχοι, χωρίς αντίσταση, σε ένα μέλλον με βαριά ρύπανση και υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής. Η ιατρική έρευνα μιλάει για αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα. Όσοι ακόμα υποστηρίζουν την «επένδυση» ως καλό για τον τόπο, αν εξαιρέσουμε τους εργαζόμενους, που πιθανόν τους κινεί η απελπισία που δημιούργησε η κρίση, είναι ή τραγικά αφελείς ή πληρωμένοι.
Verba volant, scripta manent (Τα λόγια πετάνε, τα γραπτά μένουν)
Qui scribit, bis legit. (Όποιος γράφει, διαβάζει δυο φορές.)
~~
Τη σύγχρονη εποχή, ειδικά στον δυτικό κόσμο, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι είναι εγγράμματοι. Η γραφή (και η ανάγνωση) θεωρούνται ικανότητες δεδομένες για όλους. Και υπάρχει η (ψευδής όπως θα δούμε) πεποίθηση ότι η επινόηση της γραφής ήταν of the people, by the people, for the people.
Όμως είναι πλέον εξακριβωμένο ότι πριν γίνει ΚΑΙ όργανο της ποίησης, της φαντασίας, της ψυχαγωγίας, της επιστήμης, η “κυριότερη λειτουργία της αρχαίας γραφής ήταν να διευκολύνει την υποδούλωση άλλων ανθρώπινων όντων”.
Αυτή η έκφραση ανήκει στον ανθρωπολόγο Claude Levi–Strauss, ο οποίος αναφέρει και μια σχετική ιστορία απ’ τα ταξίδια του, κάτι σαν παραβολή (μόνο που είναι αληθινή)
~~
Ο Λεβιστρός βρέθηκε στον Αμαζόνιο κι έζησε αρκετό καιρό με φυλές που δεν είχαν ξανασυνασυναντήσει Ευρωπαίους. Όπως είναι φυσικό κατέγραφε τα πάντα στο σημειωματάριο του.
Ο αρχηγός κάποιας φυλής τον ρώτησε τι ακριβώς έκανε μ’ εκείνο το κομμάτι ξύλο (το μολύβι) και γιατί έφτιαχνε εκείνα τα σχέδια. Ο Λεβιστρός του εξήγησε τι είναι η γραφή. Ο αρχηγός εντυπωσιάστηκε και του ζήτησε ένα κομμάτι χαρτί κι ένα μολύβι. Έπειτα φώναξε όλα τα μέλη της φυλής και μπροστά στα έκπληκτα μάτια, στ’ ανοιχτά στόματα, ξεκίνησε να γράφει κι εκείνος, μ’ όλη τη σοβαρότητα που ταιριάζει σ’ έναν αρχηγό.
ΤουΡούντι Ρινάλντι Ορισμένοι μελετητές, θέλοντας να αναλύσουν την τυπολογία του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση, κάνουν λόγο για «τριπολικό κομματικό σύστημα με δικομματική δυναμική αντιπαράθεσης», για «τρικομματισμό με διπολική δυναμική» ή και για «απόλυτο πολωμένο τρικομματισμό». Ο τρίτος παράγοντας, το «τρίτο πρόσωπο», είναι φυσικά η Αριστερά. Στα χρόνια της μεταπολίτευσης, ο δικομματισμός κυριάρχησε, συγκεντρώνοντας ποσοστά της τάξης του 80% του εκλογικού σώματος. Πάντα όμως υπήρχε ένας ακόμα πόλος, συμπληρωματικός προς το μεταπολιτευτικό σύστημα, εκφραζόμενος από τις δυνάμεις που αναφέρονταν στην Αριστερά. Οι προσεγγίσεις που προαναφέραμε, όμως, δεν είναι οι μόνες. Αρκετοί άλλοι αναλυτές θεωρούν τον ρόλο της Αριστεράς κατά την περίοδο 1974-2010 περιθωριακό ή μη ουσιαστικό, παρουσιάζοντάς την περίπου σαν έναν «φτωχό συγγενή» στο πολιτικό σκηνικό.
Η χώρα μας είναι ίσως η μοναδική στην ιστορία που βίωσε μία συντονισμένη κρίση δημοσίου χρέους, ελλειμμάτων, χρηματιστηρίου, ακινήτων και τραπεζών – τα οδυνηρά αποτελέσματα της οποίας θα διαρκέσουν για πάρα πολλά χρόνια.
Άποψη
Αρκετοί θεωρούν ότι, οι οικονομικές κρίσεις είναι το αποτέλεσμα χρηματιστηριακών κραχ – κάτι που δεν ισχύει, αφού ακόμη και για την κρίση της δεκαετίας του 1930, γνωστή ως Μεγάλη Ύφεση, οι τραπεζικές αναταράξεις του 1931 ήταν σημαντικότερες από το κραχ του 1929, όπως επίσης το 1987. Ως εκ τούτου, η κρίση των ενυπόθηκων δανείων χαμηλής εξασφάλισης του 2007 στις Η.Π.Α. ήταν πολύ πιο καταστροφική, από το κραχ των εταιρειών διαδικτύου του 2000 (φούσκα dotcom) – επειδή προκάλεσε μία τραπεζική κρίση, αφού τα ενυπόθηκα δάνεια είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις τράπεζες.
Έχετε αναλογιστεί ποτέ ότι ενδεχομένως ο Ιησούς – ως συνέπεια της προδοσίας του από τον Ιούδα για 30 αργύρια – να υπήρξε το πρώτο μεγάλο θύμα του πολιτικο-οικονομικού συμπλέγματος συμφερόντων ενός πρώιμης μορφής καπιταλισμού;
Αναλογιστήκατε ποτέ μήπως ο Ιησούς υπήρξε ο πρώτος πραγματικός αναρχικός και ότι ο αληθινός χριστιανός οφείλει να μελετά τα Ευαγγέλια το ίδιο κατανυκτικά με τα «ευαγγέλια» του Μπακούνιν, του Κροπότκιν, του Προυντόν και του Μαλατέστα;
«Καθ' όλα βάσιμη υπόθεση» είναι η απάντηση του ελληνo-γαλλικής καταγωγής πολιτικού επιστήμονα και συγγραφέα Αλέξανδρου Χριστογιαννόπουλου του οποίου η εξαιρετική και σοβαρότατη μελέτη με τίτλο «Christian Anarchism – A political commentary on the gospel» («Χριστιανικός Αναρχισμός – Ένα πολιτικό σχόλιο πάνω στα Ευαγγέλια») εξετάζει εις βάθος τις
ΑΝΘΕ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΜΑΡΑΘΗΚΕΣ… ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ.
Από την Σοφία Τ. Το χρονικό της δολοφονικής πράξης και η «μαύρη» επέτειος
Σαν σήμερα, 11/08/1996, οι Τούρκοι σκότωσαν τον ήρωα Τάσο Ισαάκ. Γκρίζοι Λύκοι και μέλη των κατοχικών δυνάμεων κτυπούσαν άνανδρα και λυσσασμένα τον Τάσο Ισσάκ, μέχρι να αφήσει την τελευταία του πνοή. Μοτοσικλετιστές και άλλοι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους ένοπλες στρατιώτες της κατοχικής δύναμης αλλά και την παρακρατική ομάδα των Γκρίζων Λύκων. O Tάσος Iσαάκ, στην προσπάθεια του να βοηθήσει έναν άλλον Eλληνοκύπριο, τον οποίο κτυπούσαν με μανία οι Tούρκοι, δέχθηκε επίθεση και έπεσε στο χώμα. Γύρω του μαζεύτηκαν μεγάλος αριθμός Τούρκων άρχισαν να τον κτυπούν επανειλημμένα με πέτρες, ρόπαλα, λοστούς.
