Επιχειρήσεις στην Ελλάδα που αξίζουν μποϊκοτάζ

Αν ο πολίτης έχει υποβαθμίσει την θέση του σ’ αυτή του καταναλωτή, τότε πέρα από την μόνη του παρέμβαση κάθε 4 χρόνια στις κάλπες, θα πρέπει να “ψηφίζει” και με τα χρήματά του. Με όπλο τους την κρίση, πολλές εταιρείες ελληνικές ή που δραστηριοποιούνται στην ελληνική επικράτεια, έχουν εκμεταλλευτεί τις παρούσες συνθήκες και την ευνοϊκή προς τους εργοδότες νομοθεσία για να αυθαιρετήσουν σε πολλές των περιπτώσεων.

Ας δούμε μερικές από αυτές τις επιχειρήσεις.

Η εταιρεία αλλαντικών ΝΙΚΑΣ απέλυσε όλους τους εργαζόμενους που απήργησαν την Πέμπτη 7/11/2013, δείχνοντας “αλλεργική” στο δικαίωμα στην απεργία. Να σημειώσουμε πως απολύθηκαν όσοι θεωρήθηκαν πρωτοστάτες στο κάλεσμα για πανεργατική απεργία.

Τα καταστήματα JUMBO μπορεί να είναι από τις πιο πετυχημένες αλυσίδες, με αυξανόμενο τζίρο, αυτό όμως δεν εμποδίζει τους ιδιοκτήτες του να έχουν μεροκάματα που θυμίζουν χαρτζιλίκι, τα ωράρια να είναι εξαντλητικά και οι υπερωρίες να μένουν απλήρωτες. Η ιδιοκτησία των JUMBO είχε μεταφέρει κεφάλαια στην Κύπρο για φορολογικούς λόγους και φαίνεται πως προσπαθεί να καλύψει την…χασούρα από το κούρεμα καταθέσεων με θύματα τους εργαζόμενους. Επίσης έχουν απαγορεύσει τον συνδικαλισμό.
Η αλυσίδα σουηδικών συμφερόντων με είδη σπιτιού IKEA, απέλυσε πριν έναν χρόνο σχεδόν, όσους δεν δέχθηκαν να υπογράψουν νέα σύμβαση εργασίας με μείωση μισθού και την αλλαγή της εργασιακής τους σχέσης. Επίσης συνεργάζεται με επιχειρήσεις ενοικίασης εργαζομένων που απασχολούνται στο να μοιράζουν τον ετήσιο κατάλογο των ΙΚΕΑ, λαμβάνοντας αμοιβή με το κομμάτι κι όχι με την ώρα, ενώ υπάρχει χρονικός περιορισμός, καθιστώντας τραγικό το ημερομίσθιο.

Η WIND ήθελε να κατασχέσει σπίτι συνδρομητή της επειδή χρωστούσε από τους λογαριασμούς 200 ευρώ. Ένα δείγμα κοινωνικής αναλγησίας και απανθρωπιάς.

Η Αθηναϊκή Ζυθοποιία, η Nestle, η Kraft Hellas, η Unilever, η Barilla, η Henkel, η Philip Morris, η Bic Violex και η ΝΟΥΝΟΥ επίσης είναι μέσα στις επιχειρήσεις που ζήτησαν μισθούς των 300 ευρώ για να μπορούν -και καλά- να προσλαμβάνουν ανέργους.

Αυτές είναι από τις πιο γνωστές περιπτώσεις που η εργοδοσία δείχνει τα δόντια της, με τους εργαζόμενους να μην έχουν κανένα δίχτυ προστασίας παρά μόνο τον δικό τους αγώνα. Καταπατούνται δικαιώματα και αξιοπρέπειες μόνο για να δουν τους οικονομικούς δείκτες να ανεβαίνουν. Ακόμα φανερώνουν το αδίστακτο πρόσωπο του κέρδους χωρίς σεβασμό προς τον άνθρωπο, ένα σύμπτωμα της “ελεύθερης αγοράς” αλλά των ανελεύθερων ανθρώπων.

Ανάρτηση από: http://strangejournal.wordpress.com