Τον τελευταίο καιρό πολύ μελάνι χύθηκε με την ευκαιρία της δημοσιοποίησης των περιουσιακών στοιχείων των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων και των βουλευτών. Σχολιάστηκε δε ιδιαιτέρως αρνητικά και ως κάτι πολύ ασυνήθιστο από τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης το γεγονός ότι ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν καταθέσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ.
Θεωρήθηκε πολύ φυσιολογικό ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης να είναι ο πλουσιότερος πολιτικός αρχηγός, ο πρωθυπουργός να έχει μεγάλη κινητή και ακίνητη περιουσία, όπως και διάφοροι υπουργοί και βουλευτές της συμπολίτευσης. Ο πλούτος όμως ορισμένων βουλευτών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης χαρακτηρίστηκε ως ασύμβατος με την ιδεολογία τους. Είναι αντιφατικό δηλαδή να είσαι πλούσιος και αριστερός;
Πιστεύω ότι καθένας (και ο πλούσιος) μπορεί να δηλώνει αριστερός, όπως κάνουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ο πλούτος των οποίων αποκτήθηκε νόμιμα, βρίσκεται στην Ελλάδα και φορολογείται, όσο και αν προκαλούν ίλιγγο και προβληματισμό τα πολλά μηδενικά των καταθέσεών τους σε μένα και σε πολλούς άλλους με μηδενικές ή σχεδόν μηδενικές καταθέσεις. Αυτά ακριβώς τα πολλά μηδενικά εκμεταλλεύτηκε ο γνωστός μηχανισμός προπαγάνδας προκειμένου να πετάξει λάσπη συνολικά στην Αριστερά ακόμη μία φορά.
Αποτελεί όμως τη μέγιστη υποκρισία όλοι εκείνοι που, στο όνομα του ευρώ, εξαθλιώνουν και ταπεινώνουν τον ελληνικό λαό για να σώσουν τον πλούτο τους και τις τραπεζικές καταθέσεις, να επιχειρούν να ταυτίσουν τους εαυτούς τους με την Αριστερά συνολικά και τους ανθρώπους της και έτσι στη λογική του μέσου ψηφοφόρου να λειτουργήσει ακόμη μία φορά το γνωστό ισοπεδωτικό συμπέρασμα «όλοι ίδιοι είναι».
Την ίδια στιγμή προβληματισμό προκάλεσε η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ , ο οποίος μετά την αρχική του αμηχανία πέρασε στην αντεπίθεση ακολουθώντας μια τακτική απολογίας και δικαιολογιών, υπερβολική κατά την άποψή μου. Δεν είναι στις προθέσεις μου να υποδείξω στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τι θα έπρεπε να κάνει. Η αγχώδης όμως προσπάθεια να δικαιολογηθεί ιδιαιτέρως η προέλευση των χρημάτων του κ. Τσουκαλά δείχνει ότι μάλλον το μεγάλο αυτό ποσό προβλημάτισε αρκετά την κοινωνία και τους ψηφοφόρους του. Γιατί πράγματι με καταγεγραμμένη ανεργία στο 30%, με ανεργία στους νέους μέχρι 25 χρόνων στο 70%, με μια κοινωνία που πεινά και ξεπαγιάζει ε, ναι, καταθέσεις της τάξεως των 1.000.000 ευρώ από αριστερό βουλευτή ενοχλούν, όσο νόμιμες και αν είναι. Και αυτή τη δυσαρέσκεια ακριβώς επιχείρησε να απαλύνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την επίμονη ενασχόλησή του με το θέμα.
Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη συζήτηση έχει τεθεί σε λάθος βάση.
Καταθέσεις και ακίνητα είχαν στο παρελθόν και άλλοι αριστεροί. Και άλλοι ήταν πλούσιοι, αλλά δεν μετέφρασαν σε μηδενικά τον πλούτο τους.
Αντιθέτως ξόδεψαν μέρος της περιουσίας τους ή και ολόκληρη στην προσπάθεια να αλλάξουν την κοινωνία και να την κάνουν περισσότερο ανθρώπινη και λιγότερο άδικη. Γιατί πίστευαν σε μια άλλη αξιακή πυραμίδα στην κορυφή της οποίας βρίσκονταν έννοιες όπως ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα κ.λπ. Ηταν η Αριστερά της συνείδησης, της αυτοθυσίας, της καθημερινής πράξης και όχι εκείνη των ανέξοδων λόγων και της ασφάλειας του πλούτου. Αυτή η Αριστερά υπάρχει και σήμερα δίπλα στην Αριστερά των καταθέσεων. Γνωρίζω δεκάδες αριστερούς και στην πόλη που ζω, ανάμεσά τους και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι υπηρετούν την Αριστερά της πράξης και προσπαθούν να στηρίξουν διάφορες δομές αλληλεγγύης, όχι μόνον με εθελοντική εργασία, αλλά και από το υστέρημά τους.
Αυτό που προσπαθώ να περιγράψω είναι η άλλη αντίληψη για την Αριστερά. Μια Αριστερά του αγώνα, της αλληλεγγύης, του ανθρωπισμού.
Θα είχε ενδιαφέρον να μαθαίναμε, πέρα από αυτό που είδαμε, δηλαδή τη νομιμότητα των χρημάτων των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, πόσα από τα χρήματα αυτά πήγαν για παράδειγμα για να στηριχθούν κοινωνικές δομές που απευθύνονται σε ανέργους, φτωχούς και στους απόκληρους αυτής της κοινωνίας... Για να μη μιλάμε θεωρητικά, αλλά να δούμε αν τα λόγια συμβαδίζουν με τα έργα.
* Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης ειναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
Ανάρτηση από: http://www.sxedio-b.gr
