Δεν το χωράει το μυαλό του (νεο)συντηρητικού - κεντροδεξιού και κεντροαριστερού - υποστηριχτή των μνημονίων και της στρατηγικής του «ατομικού μηχανισμού σωτηρίας» της Ελλάδας, πώς παρότι η κυβέρνηση γονατίζει μπροστά στους παράγοντες της τρόικας και κάνει επίδειξη συμμόρφωσης και υποταγής, η πλευρά των επίσημων δανειστών εμφανίζεται σκληρή και υπεραπαιτητική κάθε φορά που εκκρεμεί η εκταμίευση μιας δόσης. Και πιο πολύ από κάθε άλλη φορά, αυτήν την φορά!
Γιατί η τρόικα ταλαιπωρεί μια άκρως συνεργάσιμη και έως παρεξηγήσεως συμμορφούμενη κυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ); Δεν έχει πια πέραση η δουλικότητα στις δημόσιες σχέσεις και η αποδοχή μιας άνευ όρων επιτροπείας στις εσωτερικές πολιτικές πρακτικές και στις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας; Μα, καλά είναι τρελοί οι παράγοντες της τρόικας και συντηρούν κλίμα αστάθειας και αβεβαιότητας; Μα, καλά δεν καταλαβαίνουν πως έρχονται εκλογές και έτσι θα καταστραφούν οι φορείς της «σύνεσης», της «συναίνεσης» και της «εθνικής συνεννόησης» ΝΔ, ΠΑΣΟΚ μαζί το σύνολο των νεοσυντηρητικών της κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς; Μα καλά, τόσο βλάκες είναι αυτοί της τρόικας που δεν καταλαβαίνουν πως αυτό που κάνουν θίγει το συμφέρον των ίδιων των ευρωπαίων δανειστών μας και ιδιαίτερα της γερμανικής κυβέρνησης; Έλεος, για την ταχύτητα προσαρμογής στα «διαρθρωτικά» θα τινάξετε, εσείς οι σχεδιαστές και επίτροποι του προγράμματος προσαρμογής της Ελλάδας, ολόκληρη την επιχείρηση «σοκ και δέος» και μαζί με αυτήν και εμάς στον αέρα; Λένε, με δικαιολογημένο παράπονο, οι ηλίθιοι που ωστόσο επί πολλές δεκαετίες - μια ολόκληρη ζωή - θεωρούσαν τους εαυτούς τους πονηρούς, καταφερτζήδες, ηγέτες και επιτυχημένους σε όλων των ειδών τις μπίζνες!
Δυστυχώς, είμαι υποχρεωμένος, για να συνεχίσω να είμαι έντιμος, να τους στεναχωρήσω. Ναι, είναι ηλίθιοι! Ή, αν προτιμάτε, η φαινομενολογία κεντροαριστερών και κεντροδεξιών εκφράζει την εθνική μας ηλιθιότητα. Την ηλιθιότητα της περίφημης διευθύνουσας, αστικής μας τάξης. Μάθανε βλέπεις στα εύκολα και στα έτοιμα! Μάθανε να κάνουν «αρπαχτές» και να ηγεμονεύουν, υποσχόμενοι στους πάτρωνες της χώρας τάξη και ασφάλεια στο εσωτερικό. Μάθανε πως η εσωτερική αστάθεια προκαλεί φόβο για ευρωπαϊκή και διεθνή ίσως αποσταθεροποίηση και πως όλοι οι ισχυροί διεθνείς παράγοντες θα αναζητούν διαρκώς την υποστήριξη της πολιτικομεγαλοεπιχειρηματικής ελίτ της Ελλάδας, καταβάλλοντας πολιτικό και οικονομικό αντίτιμο ασφαλώς, έτσι ώστε να μην θιγεί το καθεστώς στην ΕΕ και το διεθνές πολιτικοοικονομικό Equilibrium!
Παπαγάλισαν πολιτικά στερεότυπα, αλλά ποτέ δεν έμαθαν πραγματικά τί είναι πολιτική, τί οικονομία και πώς αυτά σε συνδυασμό και απόλυτη αλληλόδραση κατασκευάζουν διαπραγματευτικές ταυτότητες και θέσεις ισχύος, αρχές, κατευθύνσεις, ή μορφή και περιβάλλον ηγεμονίας. Γιατί, πού και πώς να μάθουν; Ποια άραγε ιδιαίτερη ανάγκη θα τους οδηγούσε να σπουδάσουν ουσιαστικά, να ερευνήσουν διεξοδικά και απροκατάληπτα και να στοχαστούν σε βάθος, εντάσσοντας διαρκώς τα νέα επιστημονικά εργαλεία στην ιστορική εμπειρία της ανθρωπότητας, που αποτελεί ασφαλώς πολιτική εμπειρία – η οποία δεν αποκομίζεται διαβάζοντας απλώς ιστορία!
Φίλε αναγνώστη, θα σου πω μια αλήθεια με απόλυτη ειλικρίνεια: Ευκαιρία για ουσιαστική πολιτική μάθηση και βαθύτερη γνώση σε όλα τα επίπεδα της διανόησης και των εφαρμοσμένων πολιτικών ή τεχνολογιών, έχουν οι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αποκλεισμένοι και όχι όσοι ευδαιμονούν, ασφαλείς και εφησυχασμένοι, ή όσοι μοιρολογούν αναθεματίζοντας. Για να πάψεις να είσαι ηλίθιος, με άλλα λόγια, θα πρέπει καταρχήν να είσαι με κάποιο τρόπο και υπό κάποια μορφή αποκλεισμένος. Αυτό είναι η αναγκαία συνθήκη της δημιουργικής μάθησης και γνώσης, αλλά δυστυχώς δεν είναι ικανή! Δεν αρκεί ο αποκλεισμός, απαιτούνται και άλλα πράγματα πολιτισμικού, κοινωνικού και ιδιοσυγκρασιακού περιεχομένου. Ο αποκλεισμός λοιπόν είναι η «ανάγκη» για να πάψεις να είσαι ηλίθιος, υπάρχει και «τύχη» για να μην είσαι τελικά. Σημασία έχει πως «μάθηση-γνώση-απόφαση» είναι πολιτικό φαινόμενο και η ελληνική ελίτ είναι δραματικά και επικίνδυνα για την ελληνική κοινωνία πολιτικώς καθυστερημένη. Πρόκειται για έναν εσμό ηλιθίων, ανίκανων να προσφέρουν δημιουργικότητα και καινοτομία στα πολιτικά πράγματα, στη διοίκηση με την στενή έννοια, όπως και στην εθνική μας οικονομία. Είναι δυστυχώς άχρηστοι για τον ελληνικό λαό και απλώς… βάρος και εμπόδιο για κοινωνική πρόοδο!
Γιατί, ωστόσο, είναι τόσο ηλίθιοι και δεν μπορούν να καταλάβουν πως το κλίμα αστάθειας και αβεβαιότητας στο εσωτερικό βοηθά σήμερα και αυτήν τη στιγμή, σε αντίθεση με χθες, τους ευρωπαίους δανειστές της Ελλάδας, καθώς μέσω αυτού θα πετύχουν την γενική αναδιάρθρωση του πολιτικού προσωπικού και του κομματικού φαινομένου, όπως και την περιθωριοποίηση «καμένων χαρτιών» στον μεταπρατικό κυρίως τομέα; Γιατί δεν καταλαβαίνουν πως η αποσταθεροποίηση του καθεστώτος στην Ελλάδα, σήμερα και μετά την ελεεινή έως απολύτως βλακώδη αναδιάρθρωση του χρέους, συμβάλει στο να περάσει η ευρωζώνη στη δεύτερη φάση σταθεροποίησης, απομονώνοντας κι άλλο την οικονομία της χώρας μας, η οποία είναι αδύνατον υπό αυτή τη σχέση «διάρθρωση παραγωγής-ΑΕΠ-χρέος» να ακολουθήσει στην ΟΝΕ; Γιατί δεν καταλαβαίνουν οι ηλίθιοι υποστηριχτές του «πάση θυσία στο ευρώ», πως αυτό ακριβώς τους έκαψε; Γιατί η διαπλοκή δεν μπορεί να καταλάβει πως η εθελοδουλία - σε αντίθεση με την ιρλανδική, ισπανική, ακόμη και πορτογαλική πολιτικο-επιχειρηματική ελίτ - και ο τρόπος που προκλήθηκε η πτώχευση στην Ελλάδα, τους έκαψε συλλογικώς και τους ακύρωσε ως σοβαρούς διαπραγματευτικούς παράγοντες;
Άλλωστε όταν έδινε αγώνα διαπραγμάτευσης η δεξιά - παρακαλώ- ιρλανδική κυβέρνηση, δεν ήταν οι διαπλεκόμενοι και τα «παπαγαλάκια» του καθεστώτος που χλεύαζαν, λέγοντας: «δεν διαπραγματεύεσαι πολιτικά με τον δανειστή σου, θα σπάσουν τα μούτρα τους», ή «δεν κάνεις αναδιάρθρωση του χρέους αν προηγουμένως δεν έχεις πρωτογενές πλεόνασμα»; Τι να σου πω; Τα έλεγα τότε: είναι παράφρονες και αντιστρέφουν την ορθή λογική της επιστήμης της εθνικής οικονομίας, όταν δεν συγχέουν απολύτως τα οικονομικά της αγοράς με την μεθοδολογία της εθνικής οικονομίας. Αστάθεια μέσω της απορρύθμισης κοινωνικών σχέσεων και αγοράς προκαλείς, στο βαθμό που δεις το κράτος ως επιχείρηση, ενώ την ίδια στιγμή διαδηλώνεις την πίστη σου πως το κράτος δεν είναι επιχειρηματίας! Λυπάμαι, όσοι διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται την υπόθεση της κρίσης, είναι άσχετοι με την πολιτική οικονομία, πέραν της ασχετοσύνης τους επί των σύγχρονων αντιλήψεων περί διαχείρισης του χάους (κρίσεων) στο πλαίσιο του νεο-ηγεμονικού πόλου της ΕΕ! Δεν κατανοούν την πολιτική οικονομία μέσα σε αυτό το ηγεμονικό πλαίσιο, την βλέπουν μέσα από την λογιστική και έτσι είναι επικίνδυνοι είτε ως κυβερνήτες, είτε ως διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Πώς την πάθανε λοιπόν, με δυο λόγια, όλοι αυτοί οι νεοσυντηρητικοί στην Ελλάδα - ασχέτως αν αυτοκατατάσσονται στην κεντροδεξιά ή στην κεντροαριστερά; Τους έκαψε η φαινομενολογία του Heidegger που χρησιμοποιούν για να κατανοήσουν την διεθνή πολιτική και τα διεθνή οικονομικά, εννοώντας οι κουτοί πως μπορούν να θεμελιώσουν μια αυθεντικότητα στην λύση του ελληνικού προβλήματος της ευρωπαϊκής κρίσης εντός ενός μη-αυθεντικού ευρωπαϊκού και διεθνούς περιβάλλοντος! Είπαν, δηλαδή, με άλλα λόγια, πως η κρίση είναι ελληνική και τοπικά/εθνικά αντιμετωπίζεται …και έτσι διέστρεψαν πολιτικώς την υπόθεση. Η εμφανιζόμενη ως ελληνική κρίση, αναγνώστη μου, είναι ευρωπαϊκή καταρχήν και θα μπορούσε να θεωρηθεί παγκόσμια. Άρα, για να μην καταντούσαν όμηροι, οι ηλίθιοι κυβερνώντες, και επέφεραν τόσα δεινά στην ελληνική κοινωνία θα έπρεπε την «αυθεντικότητα» να την αναζητήσουν στην ΕΕ, αποφεύγοντας σε κάθε περίπτωση τον «ατομικό μηχανισμό» και αρνούμενοι αυτή την μορφή της αναδιάρθρωσης με τα PSI, στην οποία συμφώνησαν, θριαμβολογώντας και από πάνω! Όχι, δεν είμαι σκληρός και άδικος, αποκαλώντας τους ηλιθίους, μάλλον «ακριβοδίκαιος» προσπαθώ να είμαι. Αντί να έχουμε εμείς όμηρους τους θεμελιώδεις παράγοντες της ΕΕ και του τραπεζικού συστήματος, βρισκόμαστε εμείς ως κράτος και κοινωνία υπό την ομηρία τους! Αυτό είναι ή δεν είναι ηλιθιότητα; Αν δεν είναι, είναι κάτι άλλο, που δεν επιτρέπω στον εαυτό μου ούτε καν να το σκεφτεί…
Ποιος διέπραξε αυτά τα πέντε χρόνια τούτη την ηλιθιότητα, λοιπόν; Ποιοι την υποστήριξαν; Τι είδους φόβος ήταν αυτός και ποιών που μας εγκλώβισε στο σημερινό αδιέξοδο και στην κατάντια της κυρίαρχης πολιτικής ελίτ να εκλιπαρεί για την δόση; Ένας και μοναδικός ήταν ο φόβος: να μην καταρρεύσουν ως καθεστώς ηγεμονίας απότομα. Επεδίωξαν και πέτυχαν την συντεταγμένη κατάρρευσή τους - αλλά δεν μπορούν ακόμη να το πιστέψουν - , με το αργό και βασανιστικό ξεπουπούλιασμά τους, πράγμα που δεν ήταν υπέρ της ελληνικής οικονομίας, ούτε υπέρ του εθνικού συμφέροντος στις διεθνείς πολιτικές.
Τώρα συμβαίνει το εξής: μέσω της ομηρίας επιχειρείται αυτό που αποκαλούμε στην πολιτική ανάλυση normalization ολόκληρης της χώρας από την γερμανική κυβέρνηση, με την ανοχή όλων ανεξαιρέτως των σύγχρονων μεγάλων δυνάμεων. Η Γερμανία, δηλαδή, παίζει πλέον αυθεντικά έναν ιστορικό ρόλο για την Ελλάδα. Αναλαμβάνει τον ρόλο της ιστορίας για την ακρίβεια και κάνει normalization (: επιβολή αρχών, προτύπων και κανονισμών) σε ολόκληρη την πολιτικοοικονομική διαδικασία.
Έτσι την έπαθαν οι καθεστωτικοί, πίστευαν σαν ηλίθιοι πως το normalization αφορούσε αποκλειστικά μεγάλο μέρος της οικονομίας, ενώ αυτό αφορά σε ολόκληρο πλέον το καθεστώς διακυβέρνησης και πολιτικής διάρθρωσης. Το πλήγμα που θα υποστεί η κυρίαρχη ελίτ από αυτή την διαδικασία θα είναι ίσως πρωτοφανές στην σύγχρονη ιστορία μας. [Και εδώ ακριβώς δημιουργείται μια ευκαιρία, χώρος, για το κίνημα της κοινωνίας των πολιτών να παίξει πολιτικό ρόλο]. Το πολιτικό σύστημα είναι τώρα που θα αναδιαρθρωθεί και μάλιστα ριζικά, πριν περάσουμε σε νέα αναδιάρθρωση του χρέους. Αυτή τη στιγμή δεν αποσταθεροποιείται η ελληνική οικονομία (αυτό δεν είναι καινούργιο) και η διαδικασία νεοφιλελεύθερης μεταρρύθμισης, όπως ισχυρίζεται η διαπλοκή, αλλά το καθεστώς της διαπλοκής αυτό καθ’ αυτό. Ήρθε η σειρά του… και είναι κατανοητή κάθε πίκρα, αναστεναγμός και «επαναστατική» διάθεση από την πολιτικομεαλοεπιχειρηματική μας ελίτ. Θα στοιχημάτιζα πως έπεται η εξέγερση του καθεστώτος εναντίον της τρόικας, αλλά φοβάμαι πως δεν υπάρχει κανείς τόσο ηλίθιος που θα πόνταρε διαφορετικά!
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Ανάρτηση από: http://activistika.blogspot.gr
