Στροφή 180 μοιρών στις εξαγγελίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σηματοδοτεί η απόφαση του συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών της Παρασκευής 20 Φεβρουαρίου. Μια απόφαση που χτίστηκε πάνω στις απαράδεκτες υποχωρήσεις που περιείχε η ταπεινωτική επιστολή που έστειλε ο έλληνας υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, προς τους ομολόγους του δύο μέρες νωρίτερα, με την οποία ζητούσε να συγκληθεί το συμβούλιο.
Συγκεκριμένα, περιλαμβάνονται επτά συγκεκριμένοι και αυστηροί όροι που εξασφαλίζουν στο ακέραιο τα συμφέροντα των πιστωτών, βάσει των οποίων συμφωνήθηκε να δοθεί παράταση 4, κι όχι 6 μηνών όπως ζητούσε η ελληνική πλευρά, στη υφιστάμενη δανειακή σύμβαση. Η επιλογή του Γιούρογκρουπ να έχουν ολοκληρωθεί οι διαπραγματεύσεις πριν μπει ο Ιούλιος ερμηνεύεται λόγω των λήξεων ομολόγων αξίας 6,7 δισ. ευρώ τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, που δίνει την δυνατότητα στους πιστωτές να αυξήσουν τα μέσα πίεσης στην Αθήνα, στον βαθμό που εμφανίζεται διατεθειμένη να εξυπηρετήσει όλες τις υποχρεώσεις της.
Κι αυτή, η αναγνώριση του χρέους, είναι η σημαντικότερη υποχώρηση που περιλαμβάνει η απόφαση του Γιούρογκρουπ. «Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους να τηρήσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές τους πλήρως και εγκαίρως», αναφέρει κατά λέξη η απόφαση που παρέχει στους δανειστές την σημαντικότερη εξασφάλιση: ότι οι δανειακές υποχρεώσεις γίνονται σεβαστές και δεν πρόκειται να αμφισβητηθούν.
Η διαχωριστική γραμμή που ήθελε να χαράξει η κυβέρνηση από τη μέχρι τώρα αξιολόγηση εξαφανίστηκε πρόωρα. Κι αυτή είναι η επόμενη υποχώρηση. «Ο σκοπός της παράτασης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης στη βάση των όρων της παρούσας συµφωνίας», αναφέρεται στην δεύτερη κιόλας παράγραφο, με την συμπλήρωση της φράσης «µε την καλύτερη δυνατή χρήση της δεδομένης ευελιξίας» να είναι υπερβολικά ασαφής.
Ο τρίτος όρος, για υποβολή συγκεκριμένων προτάσεων μεταρρυθμίσεων από την ελληνική πλευρά μέχρι αύριο Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου θα λειτουργήσει ως θηλιά στο λαιμό της κυβέρνησης, εγκαινιάζοντας ένα νέο γύρο πιέσεων και αμφισβητήσεων. Αποτέλεσμα θα είναι νέες υποχωρήσεις που σιγά – σιγά θα επιβάλλουν την υιοθέτηση των μέτρων που περιείχε το μέιλ Χαρδούβελη.
Για να είναι μάλιστα αποτελεσματικές οι πιέσεις ορίζεται ότι οι προσδοκώμενες δόσεις θα απελευθερωθούν εάν κι εφόσον υποβληθούν τα δέοντα μέτρα. «Μόνο η έγκριση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης της παραταθείσας συµφωνίας από τους θεσµούς θα επιτρέψει µε τη σειρά της οποιαδήποτε εκταµίευση εκκρεµούσας δόσης του τρέχοντος προγράμματος του EFSF και τη µμεταβίβαση των κερδών SMP γα το 2014».
Ο επόμενη, πέμπτη υποχώρηση αφορά την συνέχιση της εποπτείας που στο εξής θα υλοποιείται από τους αποκαλούμενους θεσμούς, δηλαδή Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κι όχι την Τρόικα, που ακόμη και για κορυφαίους αξιωματούχους της ΕΕ (Ζ. Κ. Γιουνκέρ, Π. Μοσκοβισί) είχε κλείσει τον κύκλο της. Οι δηλώσεις μάλιστα με τις οποίες εκτελούσαν πολιτικά την Τρόικα είχαν γίνει πολύ καιρό πριν την προκήρυξη των ελληνικών εκλογών. Οι διατυπώσεις που υπάρχουν μπορεί να είναι πιο διπλωματικές, με κανέναν τρόπο όμως δεν εξαφανίζουν από το κάδρο το ΔΝΤ. «Υπό αυτό το πρίσµα, καλωσορίζουµε τη δέσμευση των ελληνικών αρχών να εργαστούν σε στενή συνεννόηση µε τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσµούς και εταίρους. Σε αυτό το πλαίσιο, υπενθυμίζουμε την ανεξαρτησία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Συμφωνήσαμε, επίσης, ότι το ∆ΝΤ θα συνεχίσει να διαδραματίζει το ρόλο του», αναφέρεται κατά λέξη.
Τον δρόμο για την υιοθέτηση των πιο αντιλαϊκών πολιτικών ανοίγει επίσης η αποδοχή των πρωτογενών πλεονασμάτων. «Οι ελληνικές αρχές έχουν επίσης δεσµευτεί να διασφαλίσουν τα κατάλληλα δηµοσιονοµικά πρωτογενή πλεονάσματα ή τα χρηµατοδοτικά έσοδα που απαιτούνται για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους, σύµφωνα µε το ανακοινωθέν του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012», αναφέρεται στην ανακοίνωση, συνδέοντας την βιωσιμότητα του χρέους με την αυστηρή δημοσιονομική πολιτική. Κανένα πρόβλημα επομένως δεν γεννάται από την εκτόξευσή του στο 180% του ΑΕΠ. Η προσθήκη πως «για το στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2015 οι θεσµοί θα λάβουν υπόψη τις οικονομικές συνθήκες το 2015» και πάλι μπορεί να εμφανίζεται ως επιτυχία της ελληνικής πλευράς δεν παραπέμπει ωστόσο σε καμία συγκεκριμένη ελάφρυνση.
Η έβδομη και τελευταία υποχώρηση της ελληνικής πλευράς σχετίζεται με την εξευτελιστική παραίτηση της από την ψήφιση φιλολαϊκών μέτρων, όπως τις εξαγγελίες που περιλαμβάνονταν στο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Η ακόλουθη φράση που υπάρχει στην τρίτη παράγραφο από το τέλος «οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να απέχουν από οποιαδήποτε κατάργηση µέτρων και µονοµερείς αλλαγές στις πολιτικές και στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά τους δηµοσιονοµικούς στόχους, την οικονοµική ανάκαµψη και τη χρηµατοπιστωτική σταθερότητα» δεν ισοδυναμεί μόνο με το τέλος των αυταπατών για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ισοδυναμεί επίσης και με το τέλος των αυταπατών για την δυνατότητα παραχωρήσεων εντός ευρωζώνης και ΕΕ, ως αποτέλεσμα συναινετικών διαδικασιών κι όχι ρήξεων.
Ανάρτηση από: http://prin.gr
