Του Δημήτρη Σούλτα
Είδα τα πάντα να χάνονται. Το πατρικό, το μαγαζί του πατέρα, τα πάντα. Είδα τον πατέρα μου να κλαίει για πρώτη φορά στη ζωή του, τον είδα να ντρέπεται που έπρεπε ο γιός του να του στείλει λεφτά για να πάρει μια φραντζόλα ψωμί. Είδα τον πατέρα να μην μπορεί να πάρει σύνταξη μετά από 42 χρόνια ασφάλισης, αν δεν πληρωθούν στο γαμοΤΕΒΕ και οι τελευταίοι μήνες ασφάλισης. Τον είδα στο αστυνομικό τμήμα να του παίρνουν αποτυπώματα, να τον τρέχουν στη σήμανση, για έξι γαμημένους μήνες ποινή ερήμην από δικαστήριο για “χρέος”. Έναν άνθρωπο 77 χρονών, που δεν ξέρει τι θα πει “βγαίνω έξω”.
Είδα τη μάνα μου να πνίγεται επειδή δεν μπορούσε να δώσει στο εγγόνι ούτε 10 ευρώ για ένα παιχνίδι.
Είδα τους δικούς μου ανθρώπους να προσπαθούν να ζήσουν 4μελή οικογένεια με μια δουλειά part- time. Είδα κομμένη τη ΔΕΗ. Βρέθηκα απέναντι σε κάποιους που μου μιλούσαν για “προβλήματα” που για μένα ήταν λύσεις. Έμεινα μέρες με τα ψιλά στην τσέπη περιμένοντας να πληρωθώ έναντι από τον μισθό που έπρεπε να πληρωθεί πριν από 4-5 μήνες.
Ούτε που έχεις διανοηθεί τι σημαίνει φόβος και αγωνία. Γι’ αυτό άντε και γαμήσου που θα μου κάνεις μαθήματα ζωής και ψυχραιμίας.
Ανάρτηση από: Dimitris Soultas
