Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Οι αυριανές εκλογές, που αποφάσισε ο Τσίπρας, με την ενθάρρυνση των Πιστωτών και της Ουάσιγκτων, εντάσσονται στη σειρά πραξικοπημάτων που άρχισε με την παραβίαση της εντολής που έδωσε ο ελληνικός λαός την 5η Ιουλίου. Αποσκοπούν να «θάψουν» το ‘Όχι στη συνέχιση της μνημονιακής υποδούλωσης και καταστροφής που απαίτησε ο ελληνικός λαός από την πολιτική ηγεσία του, να επισφραγίσουν την ήττα του και να δώσουν μια επίφαση νομιμότητας σε όσα συνέβησαν και όσα, απολύτως τρομερά, θα συμβούν στη χώρα και στην Κύπρο, το αμέσως επόμενο διάστημα.
Για πολλοστή φορά στη νεώτερη ελληνική ιστορία ο ελληνικός λαός ηττήθηκε μέσω χειραγώγησης από τους ξένους και προδοσίας της ηγεσίας του, όπως συνέβη με την Εθνική Αντίσταση (1941-45), με τον αγώνα της Κύπρου (1955-59), με τους δημοκρατικούς αγώνες του ελληνικού λαού που οδήγησαν στον εκλογικό θρίαμβο του Γεώργιου Παπανδρέου το 1964. Οδηγώντας αντίστοιχα στον εμφύλιο, στις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, στη δικτατορία της 21ης Απριλίου και στην εισβολή και κατοχή της μισής Κύπρου.
Είτε κερδίσει, είτε όχι τις αυριανές εκλογές ο Τσίπρας, Πιστωτές και Αμερικανοί θα επιβάλουν στις μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις να ενωθούν, να εξοντώσουν μέχρι τέλους την ελληνική κοινωνία και να επιβάλλουν πλήρως την καθαρά, άμεσα σχεδόν αποικιακή της διακυβέρνηση. ‘Όπως το 1946, όταν κάλεσαν τον Σοφούλη στην Αμερική και του είπαν να αφήσουν τα αστικά κόμματα τις «τζιριτζάζουλες», να σχηματίσουν κυβέρνηση εθνικής ενότητας και να πάνε όλοι μαζί στον εμφύλιο, μην αφήνοντας ούτε κομμουνιστικό ρουθούνι στην Ελλάδα. Ακολούθησε ένας από τους πιο άγριους και αιματηρούς πολέμους στην ευρωπαϊκή ιστορία.
Πρόκειται για μόνιμο «μηχανισμό» που αντανακλά δομικά χαρακτηριστικά του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού, την εξάρτησή του, την ιστορία και τη γεωπολιτική του. Αυτόν συμπυκνώνει ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός με την ιστορική του φράση:
«Λαέ μου, καλέ και ηγαπημένε, πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε». (Προς Επτανησίους)
Η βαριά πολιτική και εθνική ήττα του ελληνικού λαού το καλοκαίρι που μας πέρασε είχε αναπόφευκτα ορισμένες σοβαρές συνέπειες και κυρίως την αρχόμενη διάσπαση του κοινωνικού μετώπου του ‘Όχι. ‘Ένα κομμάτι του, αποτελούμενο κυρίως από δυνάμεις που έχουν πληγεί αλλά έχουν επιβιώσει (π.χ. τον όγκο του δημόσιου τομέα της οικονομίας), συμφώνησαν ουσιαστικά με το επιχείρημα Τσίπρα ότι «δεν μπορούσε να γίνει τίποτα άλλο». Πολύ περισσότερο που ο Πρωθυπουργός, στην προσπάθειά του να διασωθεί πολιτικά και να γαντζωθεί στην εξουσία, μεταβλήθηκε ο ίδιος σε πολιτικό τρομοκράτη, υποστηρίζοντας ότι η χώρα θα κατέρρεε, θα έμενε ακυβέρνητη, θα πήγαινε σε εμφύλιο πόλεμο κλπ. ‘Όταν ο «αρχιστράτηγος» λέει τέτοια πράγματα, είναι πολύ φυσικό οι στρατιώτες να πετάξουν τα όπλα και να γυρίσουν στα σπίτια τους. Πολύ περισσότερο επίσης που οι διαφωνούντες με τις αποφάσεις του δεν κατάφεραν να πείσουν για το δικό τους εναλλακτικό σχέδιο.
Αυτό είναι και το στρατήγημα Τσίπρα και των διεθνών δυνάμεων πίσω του. Παρακολουθώντας τη συντηρητική μετατόπιση που ο ίδιος προκάλεσε με την πολιτική του να παραμείνει στον αφρό. Βεβαίως τα θαύματα διαρκούν τρεις μέρες. Ο Ολλανδός Υπερπρωθυπουργός Φαρβέι είναι ήδη εδώ και δεν χάνει ούτε λεπτό. Το φθινόπωρο, τώρα που τα χτυπήματα είναι απανωτά και το έθνος έχει στερηθεί εργαλεία να αντιδράσει θα επιταχυνθεί ο κοινωνικός ακρωτηριασμός της Ελλάδας και θα επιχειρηθεί πάλι η κατάργηση του κυπριακού κράτους, κατ’ εντολή Αμερικανών και Βρετανών. (Το προανήγγειλε ουσιαστικά ο ίδιος ο κ. Τσίπρας στη συνέντευξη που έδωσε προ ημερών στην εκπομπή του Μάκη Κουρή στο Κόντρα «Επί του Πιεστηρίου»). Δεν ξέρουμε πως θα αντιδράσουν οι αυριανοί ψηφοφόροι, ακόμα και τα στελέχη του κ. Τσίπρα στην επερχόμενη καταιγίδα.
Οι πολιτικές συνέπειες της αποχής και του λευκού
Το δεύτερο τμήμα του κοινωνικού μετώπου του ‘Όχι είναι τα στρώματα που έχουν ήδη καταστραφεί. Εδώ επικρατεί σε μεγάλο τμήμα ο «αναχωρητισμός», η αποστροφή προς το σύνολο του πολιτικού συστήματος, η άρνηση συμμετοχής στις εκλογές, η στροφή προς τη ΧΑ (που τάσσεται εναντίον των μνημονίων και υπέρ του έθνους, αλλά βέβαια αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα πόσο καλό θα κάνει στην Ελλάδα να την «υπερασπιστείς» με αγκυλωτούς σταυρούς ή με πρότυπο την επιβληθείσα από τις ΗΠΑ και καταλήξασα στην κατοχή της Κύπρου δικτατορία),
ή προς ψηφοδέλτια που εκπέμπουν το μήνυμα «αφού όλοι είναι καραγκιόζηδες, ψήφισε έναν γνήσιο καραγκιόζη να τους εκδικηθείς!».
ή προς ψηφοδέλτια που εκπέμπουν το μήνυμα «αφού όλοι είναι καραγκιόζηδες, ψήφισε έναν γνήσιο καραγκιόζη να τους εκδικηθείς!».
Από μια άποψη ηθική και ψυχολογική συμμερίζομαι απόλυτα τη στάση των ανθρώπων που θεωρούν βιασμό της ακεραιότητας και της αξιοπρέπειάς τους να πάνε να ψηφίσουν υπό τις παρούσες συνθήκες. ‘Όμως, η πολιτική συνέπεια μιας τέτοιας πράξης θα είναι να ενισχύσει εμμέσως τις δυνάμεις ακριβώς εκείνες που απεργάζονται την καταστροφή και την υποδούλωση του ελληνικού λαού, τις δυνάμεις στην υπηρεσία των ξένων. Οι «μνημονιακοί» θα πάνε να ψηφίσουν! Το που οδηγεί πολιτικά μια τέτοια στάση μπορούμε να το καταλάβουμε καλύτερα αν φανταστούμε μια Βουλή που θα είχε μόνο μνημονιακούς γιατί όλοι οι άλλοι θα απείχαν.
Υπάρχει και ένα άλλο πιο πολιτικό επιχείρημα που ακούω από οπαδούς της αποχής. Μου λένε ότι κανένα από τα υπάρχοντα «αντιμνημονιακά» κόμματα δεν τους εκφράζει, ότι φέρουν και αυτά βαριές ευθύνες για την κατάληξη του εγχειρήματος ΣΥΡΙΖΑ-Αν.Ελλ., ότι δεν θα είναι στο μέλλον αποτελεσματικοί φορείς του αιτήματος του «όχι», μπορεί μάλιστα να κάνουν και ζημιά.
Συμμερίζομαι πολλές από τις κριτικές που ασκούνται στα «αντιμνημονιακά» δημοκρατικά ψηφοδέλτια. Τις προσωπικές μου απόψεις για το πώς θα έπρεπε να συγκροτηθεί ένα «Μέτωπο Αντίστασης» τις έχω διατυπώσει πολλές φορές και προφορικά, προς όσους έχουν ικανή επιρροή, και γραπτά (http://www.konstantakopoulos.gr/2015/09/03/1831/). Εξακολουθώ να πιστεύω ότι μόνο σε ανάλογες γραμμές και, κυρίως, μόνο με τελείως διαφορετική από τη νοοτροπία που επικρατεί, θα γίνει δυνατή στο μέλλον η θανάσιμα απαραίτητη συγκρότηση ενός Μετώπου Αντίστασης.
Η υπεράσπιση της αξιοπρέπειας και της ανεξαρτησίας μας
Αλλά στις αυριανές εκλογές δεν ψηφίζουμε κόμμα που να μας ικανοποιεί, ούτε οι εκλογές αυτές μπορούν να σταματήσουν τώρα τα Μνημόνια. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε αύριο, είναι να περιορίσουμε τη ζημιά που γίνεται. Να περικόψουμε δηλαδή, όσο είναι δυνατό, τα ποσοστά των κομμάτων που προπαγανδίζουν την υποταγή σους ξένους, έτοιμα να σπρώξουν στην ανέχεια, την αρρώστια και τον θάνατο πολλούς συμπολίτες μας και μαζί τη χώρα στο τέλος της.
Αν θέτει ζήτημα ηθικής και αξιοπρέπειας η ίδια η συμμετοχή στις εκλογές, ακόμα πιο σοβαρό θέμα ηθικής και αξιοπρέπειας θέτει η έκταση τουλάχιστον της υποστήριξης προς τις δυνάμεις της εθνικής υποδούλωσης. Ψηφίζοντας τα (ανεπαρκή έστω) δημοκρατικά αντιμνημονιακά ψηφοδέλτια, όποιο θεωρούμε πλησιέστερο προς αυτό που χρειαζόμαστε, μην απέχοντας, ψηφίζουμε επίσης για την εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδας και για την ατομική και εθνική μας αξιοπρέπεια.
Ανάρτηση από: http://www.konstantakopoulos.gr
