Του Κώστα Βενιζέλου
Είναι πρόδηλο πως κανένας μηχανισμός και κανένα κατεστημένο δεν αντέχει στο χρόνο χωρίς να έχει πίσω του ένα σύστημα συγκάλυψης. Να έχει, αυτό που λέγεται πάντα, πλάτες στα υψηλά δώματα της εξουσίας.
Στην Κύπρο για δεκαετίες, οι μηχανισμοί αυτοί λειτουργούσαν ατσαλάκωτοι. Δεν τους ενοχλούσαν, δρούσαν και ανακυκλώνονταν μέσα από τις διάφορες εξουσίες και εναλλαγές της διακυβέρνησης. Σε αυτό το πεδίο, ξεπερνιούνται και οι… ιδεολογικές διαφορές και οι αγκυλώσεις. Η εικόνα με τις υπόγειες χρηματοδοτήσεις μέσω της γνωστής focus, αλλά και μέσω άλλων διαδρομών, τα πάρτι με τις μίζες και η αλληλοκάλυψη μεταξύ κατεργάρηδων, ρίχνουν περισσότερο νερό στο ποτάμι της διαφθοράς και της διαπλοκής, αλλά ταυτόχρονα και της απαξίωσης. Κι αυτό ενισχύεται όσο οι πληροφορίες βαθμηδόν μετατρέπονται σε στοιχεία, σε επώνυμες καταγγελίες ενώ οι εμπλεκόμενοι επιμένουν να παραπλανούν και να μην προβαίνουν σε μια έντιμη παραδοχή.
Μετά, ωστόσο, τα όσα μεσολάβησαν και να μην παραδεχθούν, στη συνείδηση των πολιτών η «πράξη έγινε» και το χρήμα διοχετεύθηκε ζεστό-ζεστό στα κομματικά ταμεία ( ή σε συγκαλυμμένα κομματικά ταμεία). Τα εμπλεκόμενα κόμματα, στην προκειμένη περίπτωση τα δυο μεγάλα, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, δεν έχουν πλέον δικαιολογίες και «πολιτικά επιχειρήματα». Και επειδή επιμένουν με τη γνωστή αλαζονεία να υιοθετούν τακτικής παραπλάνησης και αποπροσανατολισμού, θα πρέπει να βρούμε εμείς τις αποδείξεις ότι χρηματίζονταν και όχι αυτοί να μας πείσουν….
Όσο τα σκάνδαλα της διαπλοκής και της διαφθοράς παραμένουν είτε υπό διερεύνηση είτε στα αζήτητα, τόσο μεγαλώνει ο θυμός των πολιτών. Διατηρείται στην κοινωνία μια ένταση, μεγαλώνει η απαξίωση, η αξιοπιστία βρίσκεται στο ναδίρ και δημιουργεί μειωμένα αντανακλαστικά και απογοήτευση.
Οι επιχειρηματίες, οι τραπεζίτες, όταν δίνουν μια εισφορά, της τάξης μάλιστα των 2 εκατομμυρίων ευρώ, δεν το κάνουν ως φιλανθρωπικά ιδρύματα. Το κάνουν για να εξασφαλίσουν ανταλλάγματα και μόνο. Τι πρόσφεραν τα κόμματα αυτά, όταν γέμιζαν τα ταμεία τους από το μαύρο χρήμα; Χρειάζεται μια απάντηση ξεκάθαρη και αληθινή. Αυτό δεν μπορεί να ξεπεραστεί με φαφλατισμούς στα τηλεοπτικά πάνελ. Ούτε με επιθέσεις κατά των ΜΜΕ και όσων συντηρούν το θέμα.
Η κάθαρση περνά μέσα από την αυτοκάθαρση και την αυτοκριτική. Εάν δεν ξεκαθαρίσουν τα ίδια τα κόμματα την εικόνα, θα κουβαλούν τις ενοχές τους εσαεί αλλά θα έχουν και την τάτσα ότι χρηματίζονται. Το να διεκδικείς την ψήφο του λαού και να τον περιφρονείς είναι αντιφατικό, βαθιά αντιδημοκρατικό και εκφράζει ένα ιδιότυπο λαϊκισμό.
Όποιο και να είναι το πόρισμα της Γενικής Εισαγγελίας αυτό που παραμένει είναι πως το νόμιμο( εάν είναι) δεν είναι και ηθικό. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που το νόμιμον διαβάζεται και από την ανάποδη. Συνεπώς μιας ανάγνωσης είναι το νόμιμον. Τα υπόλοιπα είναι για να συγκαλύπτονται κουστουμαρισμένα ή μη λαμόγια.
Ανάρτηση από: http://mignatiou.com
