Με ρώτησε κάποιος, αν θα έχουμε κούρεμα καταθέσεων. Του απάντησα, πως κατά τη γνώμη μου, δεν τίθεται θέμα ΑΝ θα έχουμε τέτοια εξέλιξη, αλλά ΠΟΤΕ.
Κάθε μνημόνιο επιβάλει εσωτερική υποτίμηση. Γι αυτό το λόγο μοιραία θα έχουμε μείωση όχι μόνο των εισοδημάτων, όπως γίνεται ως τώρα κάθε χρόνο αλλά και ολόκληρης της αξίας της κινητής και ακίνητης περιουσίας.
Τι είναι όμως εσωτερική υποτίμηση; Είναι υποτίμηση. "Υποτίμηση ενός νομίσματος είναι η μείωση στη συναλλαγματική ισοτιμία (ανταλλακτική αξία) του σε σχέση με μία επιλεγμένη βάση. Η βάση μπορεί να είναι οτιδήποτε μεταξύ των εγχώριων μισθών, της παγκόσμιας τιμής του χρυσού ή ενός ξένου νομίσματος".
Η δραχμή πχ κάποτε καθορίζονταν με μία συναλλαγματική ισοτιμία 30 προς 1 με το αμερικάνικο δολάριο, και εξαιτίας της αδυναμίας να πληρώσει το επιτόκιο για το υπόλοιπο χρέος της, υποτιμούνταν συνέχεια μέχρι που κάποτε έφτασε να είναι το 1 δολάριο πάνω 300 δρχ.
Επίσης επειδή είχε ελλείμματα ο προϋπολογισμός του κράτους, τύπωναν δραχμές για να πληρώσουν τις κρατικές υποχρεώσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Αυτό φυσικά είχε τα γνωστά αποτελέσματα θετικά ή αρνητικά. Έκανε πχ τα προϊόντα μας φθηνότερα, αλλά τα εισαγόμενα ακριβότερα...
Σήμερα έχουμε εσωτερική υποτίμηση. Που σημαίνει πως πάλι χάνεται αξία. Αλλά στοχευόμενα. Μόνο των μισθωτών, των μικρομεσαίων και των συνταξιούχων. Τα κέρδη λχ των πολυεθνικών είναι σε σκληρό νόμισμα κι αυτό καταρρίπτει την άποψη πως κάποιοι μεγάλοι θα κερδίσουν από την υποτίμηση. Λάθος, θα χάσουν μέρος των κερδών τους.
Εσωτερική υποτίμηση σημαίνει κόβω τα πάντα στο εσωτερικό. Από τιμές προϊόντων μέχρι μισθούς - συντάξεις. Το βασικό μειονέκτημα είναι το εξής: Εύκολα κόβεις μισθούς ή συντάξεις. Όμως για να γίνει σωστή υποτίμηση, πρέπει να μειωθούν και τα υπόλοιπα: Τιμολόγια ΔΕΚΟ, φόροι κοκ. Αυτό δεν γίνεται, με αποτέλεσμα Ύφεση, Ανεργία, Φτώχεια. Επίσης πρέπει να μειωθούν τα Προϊόντα. Ούτε αυτό γίνεται στο μέτρο που μειώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις. Επομένως μειώνονται μεν οι μισθοί και οι συντάξεις, αυξάνονται όμως οι φόροι, το κόστος ζωής κοκ. Ως πότε;
Τι θα γίνει πχ, αν η σύνταξη δεν φτάνει ούτε για να πληρωθεί το ρεύμα; Οι συνταξιούχοι πιθανόν θα το κόψουν. Πέρα από την ανθρωπιστική διάσταση υπάρχει κι η οικονομική: Λιγότεροι πελάτες, σημαίνει μείωση εσόδων, άρα νέο έλλειμμα, επομένως νέα μέτρα. Φαύλος κύκλος θανάτου. Τα χρέη θα θέλουν να πληρωθούν και μάλιστα με αυξανόμενο ρυθμό. Που θα τα βρουν όταν φτάσουν να πάρουν τα πάντα από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους; Από την ακίνητη περιουσία και τις καταθέσεις. Κι όταν τελειώσουν αυτά, από τα νησιά, τα μνημεία, ... τα όργανα των ανθρώπων, από όπου βρουν. Μέχρι να μη μείνει τίποτα, αλλά πάλι θα χρωστάμε!
Αυτή η πολιτική έχει συγκεκριμένη πορεία. Η εσωτερική υποτίμηση δεν μπορεί να είναι για πάντα. Ενώ πχ τη δραχμή από 30:1$ μπορούσες να την πας ακόμα και στα 3.000.000:1$ (έστω κι αυτό σημαίνει υπερπληθωρισμό και πολλά άλλα αρνητικά) τη σύνταξη από 600€ πχ δεν μπορείς να την πας παρακάτω από 0. Δεν μπορείς να πεις δώσε 700. Ουκ αν λάβεις άλλα παρά του μη έχοντος.
Επομένως αργά ή γρήγορα θα στραφούν στα σπίτια και στις αποταμιεύσεις. Μάλλον γρήγορα, αν κρίνω από τα χάλια των ταμείων. Θα μας βασανίσουν περισσότερο, αλλά τουλάχιστο θα έχουνε Ευρώ. Αυτοί που κερδίζουν όχι εμείς που πληρώνουμε.
Ανάρτηση από: http://tsak-giorgis.blogspot.gr
