Η αμάθεια προκαλεί το θράσος, ενώ, ο συνετός υπολογισμός τον δισταγμό.
Περικλής
Αρκούν ελάχιστα λεπτά, ακούγοντας τον συρφετό της «ανανεωτικής» αριστεράς και του κυβερνητικού μορφώματος για να συνειδητοποιήσεις ότι η εκπαίδευση στην πατρίδα μας, θα ακολουθήσει τις υστερίες των εξουσιαστικών ελίτ της ολοκληρωτικής «γνώσης». Οι εξειδικευμένοι αναλφάβητοι, θα αποτελέσουν τον «πολίτη» του κόσμου που ονειρεύονται οι μουνουχισμένοι (κατά Ψυρρούκη) νεοφιλεύθεροι δεξιοί και αριστεροί του …πνεύματος και του Κεφαλαίου.
Τα λόγια, χάνουν το νόημα τους και γίνονται θέαμα, πρίν καταλήξουν μέσω της «εκπαίδευσης της αμάθειας» σε εμπορεύματα. Ο Φίλης με το θράσσος, τόσων χρόνων μεταπολιτευτικού ολοκληρωτισμού, μπορεί να μιλά για τον «μαθητή-πολίτη», για «διαβούλευση», «αλληλεπίδραση», «ουδέτερο σχολείο», «προτζεκτ», «δημοκρατικότητα», «πολυπολιτισμικότητα», κ.α, γνωρίζοντας εκ των προτέρων, ότι οι λέξεις αυτές, έχουν το τεκμήριο της αναμφισβήτητης υπεροχής. Μιας υπεροχής, που δίνει το «φάντασμά» τους και ο ήχος τους και όχι η πραγματική διαβρωτική ουσία που έχουν σε έναν κατακερματισμένο ατομικιστικό κόσμο. Η επίσημη αριστερή προπαγάνδα της εκπαιδευτικής «προόδου» δεν είναι τίποτε άλλο από την κυρίαρχη ιδεολογία του πολιτισμικού καπιταλισμού και της διάχυτης παρακμής.
Δημήτρης Ναπ.Γ
Ας δοούμε πως, περιγράφει, το ζήτημα ο Ζάν Κλώντ Μισέα, στο εξαιρετικό βιβλίο του : «Η εκπαίδευση της αμάθειας»(εκδόσεις Βιβλιόραμα – μτφ: Άγγελος Ελεφάντης).
«Παρά την επίσημη προπαγάνδα είναι πια δύσκολο να αποσιωπάται σήμερα η παρακμή της κριτικής διάνοιας και του νοήματος της γλώσσας στην οποία οδήγησαν οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις εδώ και τριάντα χρόνια, μεταρρυθμίσεις που επέβαλε η άρχουσα τάξη και οι υποτιθέμενοι ειδήμονες των «επιστημών της εκπαίδευσης». Το ευρύ κοινό ωστόσο δεν βλέπει σ’αυτή την παρακμή παρά μιαν απλή αποτυχία των μεταρρυθμίσεων που έχουν επιβληθεί. Πολύ λίγο του περνά από το μυαλό η ιδέα ότι αυτά τα αποτελέσματα παρακμής βαθμιαία αποτέλεσαν την πρωταρχική λειτουργία των ίδιων των μεταρρυθμίσεων κι ότι πέτυχαν τον πραγματικό τους στόχο : τη διαμόρφωση ατόμων που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στρατολογούνται στον μεγάλο παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο του 21ου αιώνα. Η υπόθεση αυτή, που μερικοί θα τη θεωρήσουν απίθανη, θέτει δυο ερωτήματα:
Ποια παράδοξη λογική ωθεί τις σύγχρονες κοινωνίες, ύστερα από ένα ορισμένο όριο ανάπτυξης, να καταστρέφουν τα πλέον χειραφετητικά κεκτημένα της ίδιας της νεωτερικότητας; Ποια μυστηριώδης και επαναλαμβανόμενη σύμπτωση κάνει τις πολιτιστικές επαναστάσεις που επιτέλεσε η Αριστερά να είναι εκείνες που επιτρέπουν στον σύγχρονο καπιταλισμό να επιχειρεί τα πιο μεγάλα άλματα προς τα μπρος;»
Ανάρτηση από: https://tokoinonikoodofragma.wordpress.com
