Εντείνονται οι αντιλαϊκές διεργασίες. Τα τελεσίγραφα των δανειστών διαδέχονται το ένα το άλλο. Απαιτούν απόλυτη ευθυγράμμιση στις ιμπεριαλιστικές υπαγορεύσεις, κλιμακώνοντας τις πιέσεις και τους εκβιασμούς τους απέναντι στον ελληνικό λαό. Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θέτουν τους όρους για την "επόμενη μέρα". Αξιώνουν συνεχή, απαρέγκλιτη τήρηση των συμφωνιών και αυστηρή εφαρμογή όλων των μνημονιακών μέτρων. Υποδεικνύουν επιτακτικά την "αναγκαιότητα" του "εργαλείου ενισχυμένης εποπτείας" και καθορίζουν ασφυκτικά το πλαίσιο της δήθεν μεταμνημονιακής εποχής.
Οι διθυραμβικές διακηρύξεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για το τέλος των μνημονίων και την περίφημη καθαρή έξοδο αποδεικνύονται φενάκη. Η "επιστροφή στην κανονικότητα με την κοινωνία όρθια" αποδεικνύεται δημαγωγία, ψέμα και απάτη. Η επιτροπεία δεν τελειώνει τον Αύγουστο με την ολοκλήρωση του τρίτου Μνημονίου. Η μνημονιακή βαρβαρότητα δεν αμβλύνεται, δεν καταργείται. Αντίθετα, εδραιώνεται και ενισχύεται. Όλα τα μνημονιακά μέτρα λεηλασίας της χώρας και εξαθλίωσης του λαού, κατάργησης των εργατολαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών, όχι μόνο παραμένουν σε ισχύ και μετά τον Αύγουστο, αλλά ισχυροποιούνται με νέους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και εργαλεία.
Απλώς, μετονομάζεται το καθεστώς της δεδομένης ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας. Τα ενεργά μνημόνια ενισχύονται και επεκτείνονται με αλλεπάλληλες αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις-ανατροπές και αποκτούν νέο όνομα. Είναι το κυοφορούμενο "πρόγραμμα μεταμνημονιακής παρακολούθησης". Η δε επιτροπεία της τρόικας -που έγινε κουαρτέτο επί ΣΥΡΙΖΑ και βαφτίστηκε θεσμοί- θα λέγεται, πλέον, "αποστολές παρακολούθησης"! Η συνήθης συριζέικη παραμόρφωση της πραγματικότητας, κατά το δοκούν, μέσω μιας παραπλανητικής ονοματοδοσίας.
Όσο για την περιβόητη "ρύθμιση" του χρέους, την οποία η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να εμφανίσει στον ελληνικό λαό σαν το μεγάλο "εθνικό στόχο", σκορπώντας αυταπάτες για ελάφρυνσή του, αποδεικνύεται πως αποτελεί ένα ακόμη όχημα σκληρών εκβιασμών και διαρκούς επέμβασης των δανειστών. Οι φαντασιώσεις της για κάποια, έστω, "διευθέτηση", που θα μπορούσε να την περιφέρει σαν τη μεγάλη της επιτυχία, σωριάστηκαν στο σκληρό έδαφος της μηδενικής ελαστικότητας των δανειστών. Το μόνο βέβαιο είναι πως οι όποιες αποφάσεις ληφθούν θα διασφαλίζουν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα -και μόνο- και θα διαιωνίζουν την επιτροπεία των δανειστών.
Οι δεσμεύσεις της ελληνικής ολιγαρχίας και των πολιτικών της εκπροσώπων, εξ άλλου, είναι συγκεκριμένες. Η χώρα θα είναι κάτω από ενισχυμένη εποπτεία μέχρις ότου το 75% των δανείων επιστραφεί – κάτι που τοποθετείται χρονικά, με τα σημερινά δεδομένα και την πιο αισιόδοξη εκτίμηση, μετά από σαράντα χρόνια τουλάχιστον!
Η "σωτηρία"
Όλη η αστική και ιμπεριαλιστική προπαγάνδα πως οι λαϊκές θυσίες και η υπαγωγή της Ελλάδας στον ασφυκτικό έλεγχο και επιτήρηση των δανειστών θα οδηγούσαν στη σωτηρία της χώρας και του λαού έχει καταρρεύσει παταγωδώς. Μετά από οκτώ χρόνια μνημονίων, τα αντιλαϊκά κύματα διαδέχονται το ένα το άλλο. Η κρίση στη χρεοκοπημένη ελληνική καπιταλιστική οικονομία συνεχίζεται. Το δημόσιο χρέος αυξάνεται. Το καθεστώς καταλήστευσης και υποδούλωσης της χώρας ενισχύεται. Η "σωτηρία", την οποία επικαλούνται, δεν έχει να κάνει με το λαό μας και τη χώρα μας. Αναφέρεται στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Αυτά -και μόνο αυτά- σώζονται και σιγουρεύονται.
Οι πιέσεις και εκβιασμοί των ισχυρών της ΕΕ και των ΗΠΑ δεν επιφέρουν μόνο την ταπεινωτική προσαρμογή και υποταγή όλων των υποτελών ελληνικών κυβερνήσεων, αυτής των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμπεριλαμβανόμενης. Έχουν και έναν άλλο βαθύτερο στόχο. Επιχειρούν να εκφοβίσουν και να στείλουν το μήνυμα, στον ελληνικό λαό αλλά και όλους τους λαούς, πως δεν υπάρχει μέλλον και διέξοδος άλλη, παρά μόνο αυτή μέσα σε μνημόνια, ελέγχους και επιτροπείες. Επιχειρούν να συνθλίψουν τη λαϊκή ψυχή και συνείδηση, να διαμορφώσουν λαούς παραλυμένους και παραδομένους, που θα συμφιλιώνονται με την ξέφρενη καπιταλιστική εκμετάλλευση και θα ανέχονται την άγρια καταπάτηση και κατάργηση των λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, την εκτεταμένη φτώχια και εξαθλίωση, την υποδούλωση στους ισχυρούς. Αποσκοπούν στο να διαδώσουν και εξαπλώσουν το αντιδραστικό μήνυμα πως είναι ανέφικτη η προοπτική μιας άλλης κοινωνίας όπου οι λαοί θα διαφεντεύουν τη ζωή τους.
Και εδώ, η συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε καθοριστικής σημασίας. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια περίοδο οξύτατης πολιτικής κρίσης και μεγάλων αδιεξόδων για τους κρατούντες, πλήρους απαξίωσης και ανυποληψίας του αστικού πολιτικού συστήματος, δεν έδωσε μόνο πολύτιμες ανάσες και διέξοδο κυβερνητικής διαχείρισης στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Παριστάνοντας την Αριστερά και ενεργώντας όπως η Δεξιά, υπονόμευσε την πραγματική ριζοσπαστικοποίηση του λαού, δημιούργησε συνθήκες μαζικής απογοήτευσης και αποστράτευσης αγωνιστών της Αριστεράς που πίστεψαν σε αυτόν, πρόσφερε την ευκαιρία, στους αντιδραστικούς κύκλους της χώρας, να δυσφημούν την Αριστερά και να επιχαίρουν με την "οριστική χρεοκοπία" της, ταυτίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ με την Αριστερά. Και το σημαντικότερο, "δικαίωσε" το αντιδραστικό ιδεολόγημα για το μονόδρομο των μνημονίων και της υποταγής στους ιμπεριαλιστές, "δικαίωσε" την αντιδραστική εκστρατεία για την παντοδυναμία και την αιωνιότητα του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και το "ανέφικτο" του "άλλου δρόμου" και της σοσιαλιστικής προοπτικής.
Ο λαός θα διεκδικήσει το δίκιο του
Ο Α. Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζουν την αυξανόμενη λαϊκή απαξίωση, δυσαρέσκεια και οργή. Δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα καλλιέργειας αυταπατών σε μαζική κλίμακα. Πασχίζουν, με το δημαγωγικό αφήγημα περί "καθαρής εξόδου", με τον προπαγανδιστικό τους μηχανισμό να "διαρρέει" μυθεύματα όπως η μη εφαρμογή της μείωσης των συντάξεων, με το να τάζουν αντίμετρα και παροχές και να ψευδολογούν περί επαναφοράς κατακτήσεων, με το να ανασύρουν κάλπικες διαχωριστικές γραμμές "ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση", να συγκαλύψουν τον πραγματικό αντιλαϊκό ρόλο τους και να προβάλουν ένα φιλολαϊκό προφίλ, για να περιορίσουν την πολιτική τους φθορά.
Είναι βέβαιο πως διανύουμε μια μεταβατική φάση, μια περίοδο πυκνών πολιτικών εξελίξεων. Όλα τα κόμματα που συναποτελούν το αστικό πολιτικό σκηνικό της χώρας διέρχονται μια βαθιά κρίση. Τα εξαιρετικά ρευστά και αβέβαια χαρακτηριστικά που σφραγίζουν την τρέχουσα συγκυρία θα διαρκέσουν.
Η προεκλογική περίοδος έχει αρχίσει. Μέσα σε ενάμιση, το πολύ, χρόνο θα έχουν γίνει τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές εκλογές και βουλευτικές. Η ημερομηνία λήξης της παρούσας κυβέρνησης, το αν θα οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές ή αυτές θα πραγματοποιηθούν κανονικά το 2019, είναι κάτι που θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες. Η διεύρυνση της λαϊκής οργής και η ανάπτυξη λαϊκών αγώνων είναι μεταξύ αυτών που μπορούν να επιταχύνουν δραστικά τις εξελίξεις.
Η λαϊκή αντίσταση, παρά τις συντονισμένες κινήσεις λαϊκής ενσωμάτωσης στα αστικά ιδεολογήματα, αναπόφευκτα, θα εκδηλωθεί. Ο λαός θα διεκδικήσει το δίκιο του και τα δικαιώματά του. Το καθήκον της πραγματικής Αριστεράς είναι η ένταση των προσπαθειών για την ανάπτυξη ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος, ενός παλλαϊκού μετώπου αντίστασης, ικανού να βάλει φραγμό στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς.
* Ο Αντώνης Παπαδόπουλος είναι μέλος της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ
Ανάρτηση από: http://www.alfavita.gr
