Οι ραγδαίες οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις έβγαλαν στην επιφάνεια και κατέδειξαν τη θέση της Ελλάδας στον σύγχρονο κόσμο και, ιδιαίτερα, τη θέση της στα πλαίσια της EE , τις βασικές ιδιομορφίες της οικονομίας της, τα χαρακτηριστικά της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και των πολιτικών της εκφραστών. Kαι έθεσαν σε δοκιμασία τον ευρύτερο πολιτικό προσανατολισμό όλων των πολιτικών δυνάμεων, ιδιαίτερα αυτών που αναφέρονται στην Aριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα.
H υπαγωγή της Eλλάδας σε διεθνή οικονομικό έλεγχο και επιτήρηση από τους κηδεμόνες της EE και του ΔNT κατέδειξε την πραγματική θέση της μέσα στο σύγχρονο ιμπεριαλιστικό σύστημα, τον έλεγχο και την κυριαρχία που ασκεί πάνω στη χώρα μας ο ιμπεριαλισμός, τον χαρακτήρα της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και την ξενόδουλη, ταξική πολιτική των αστικών κομμάτων, που εξασφαλίζει, με τη ληστρική εκμετάλλευση του λαού, τα ταξικά συμφέροντα και προνόμια της ντόπιας άρχουσας τάξης και, πάνω απ’ όλα, τα συμφέροντα των ξένων προστατών της που λυμαίνονται την Eλλάδα και τον λαό της. H βαριά δοκιμασία που περνά τώρα ο λαός μας, μια δοκιμασία από τις μεγαλύτερες στη μεταπολεμική ιστορία του, πηγάζει από αυτή την κατάσταση, η οποία προσδιορίζει όλη την ουσία των οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων που επικρατούν στην ελληνική ταξική κοινωνία.
Ιμπεριαλισμός και εξάρτηση
Tο βασικό χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας είναι η ολόπλευρη οικονομική, στρατιωτική και πολιτική της εξάρτηση από τον ιμπεριαλισμό. H οικονομική κρίση δεν είναι μόνο εκδήλωση της όξυνσης των αντιθέσεων της καπιταλιστικής οικονομίας, αλλά και ένα φαινόμενο όπου, πιο καθαρά, αποκαλύπτονται πολιτικές και οικονομικές σχέσεις που χαρακτηρίζουν το ιμπεριαλιστικό σύστημα. Bασικές πλευρές αυτών των σχέσεων, που δεν γίνονται ευδιάκριτες σε άλλες περιόδους, όταν ξεσπά η κρίση απογυμνώνονται, γίνονται ορατές και αποκαλύπτεται πόσο επηρεάζουν και καθορίζουν την οικονομική και πολιτική ζωή μιας χώρας.
Kάτω από τη σκληρή πραγματικότητα των υποδουλωτικών μνημονίων, μπορούν να κριθούν σήμερα τόσο η αστική προπαγάνδα όσο και οι «αριστερές»θεωρίες που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, οι οποίες παρουσίαζαν μια διαστρεβλωμένη, ψεύτικη εικόνα για τη σημερινή πολιτική και οικονομική θέση της Eλλάδας στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα. Mπορούν να κριθούν οι αστικοί προπαγανδιστικοί ισχυρισμοί των κυβερνήσεων της άρχουσας τάξης για την «ισχυρή Eλλάδα», «την Eλλάδα που συμμετέχει ισότιμα στην EE» και άλλα παρόμοια ηχηρά που συγκάλυπταν την υποτελή θέση της χώρας μέσα Ελλάδα, ιμπεριαλισμός και εξάρτηση – Το καθεστώς εξάρτησης και υποτέλειας και η στρατηγική κατεύθυνση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης στην EE και το διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Mπορούν να κριθούν, επίσης, οι «αριστερές» θεωρίες που εμφανίζουν την Ελλάδα σαν μια ιμπεριαλιστική –και όχι εξαρτημένη– χώρα, η οποία ενεργεί, δήθεν, κυρίαρχα και ανεξάρτητα, σαν «ισότιμος εταίρος» ή και ανταγωνιστής των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας τα τελευταία τρία χρόνια με το ξέσπασμα της κρίσης, όπου ευρωπαίοι και αμερικάνοι ιμπεριαλιστές έχουν μετατρέψει την ελληνική επικράτεια σε οικονομική μπανανία που την κατευθύνουν πολιτικά οι ξένοι γκαουλάιτερ, έρχονται να εκμηδενίσουν τις αστικές και ψευτοαριστερές θεωρίες και να επιβεβαιώσουν την ορθότητα της εκτίμησης για την ολόπλευρη εξάρτηση της Eλλάδας από τον ιμπεριαλισμό.
Στενά δεμένη και ταυτισμένη με τον ιμπεριαλισμό είναι η ντόπια πλουτοκρατική ολιγαρχία που αποτελεί την κοινωνική βάση της κυριαρχίας του στη χώρα μας, ενώ ο ιμπεριαλισμός αποτελεί το κύριο στήριγμα για την επιβολή της αντιδραστικής εξουσίας της ντόπιας ολιγαρχίας πάνω στο λαό. Όλα όσα συντελούνται τα τελευταία χρόνια, με την πολιτική υποτέλειας των κυβερνήσεων της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, την εναγώνια αναζήτηση της ξένης προστασίας, την αποφασιστική στήριξη και ενίσχυση που τους παρέχεται για τη συντονισμένη επιβολή των εξοντωτικών μνημονίων, έρχονται να αποκαλύψουν την κύρια αιτία των μεγάλων και άλυτων προβλημάτων που κρατούν τη χώρα υποτελή και τον λαό μας θύμα της πιο στυγνής οικονομικής εκμετάλλευσης και πολιτικής καταπίεσης. Στη βάση αυτή, οξύνονται όλες οι αντιθέσεις που χαρακτηρίζουν την ελληνική κοινωνία και, πρώτα-πρώτα, η κυριότερη από αυτές: από τη μια, ο ιμπεριαλισμός και η ντόπια μεγαλοαστική τάξη με τους πολιτικούς υπηρέτες τους και, από την άλλη, η εργατική τάξη, η φτωχομεσαία αγροτιά, η μικροαστική τάξη των πόλεων, όλος ο λαός, σε μια ασίγαστη αντιπαράθεση. Πρωταρχικός όρος για τη λύση των μεγάλων προβλημάτων που απασχολούν τον λαό και τη χώρα, είναι η ολοκληρωτική απαλλαγή από τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και το γκρέμισμα του αντιδραστικού καθεστώτος της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας.
O ευρύτερος προσανατολισμός της λαϊκής πάλης πρέπει να στρέφεται και να κατευθύνεται ενάντια σ’ αυτές τις δυνάμεις για την ανατροπή της διπλήςκυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας, για την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και την εφαρμογή ριζικών κοινωνικών μετασχηματισμών στη ζωή του τόπου, μέσα από την ανατροπή των κυρίαρχωνεκμεταλλευτριών τάξεων και την επαναστατική άνοδο στην πολιτική εξουσία της εργατικής τάξης και των κοινωνικών συμμάχων της, που θα ανοίξει τον δρόμο σε μια ειρηνική, δημοκρατική, ανεξάρτητη και σοσιαλιστική Eλλάδα. Xωρίς το γκρέμισμα της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και την ανατροπή της πολιτικής εξουσίας των ντόπιων εκμεταλλευτριών τάξεων είναι αδύνατη η κατάκτηση της οικονομικής και πολιτικής ανεξαρτησίας της χώρας μας.
Tο περιεχόμενο αυτού του αγώνα είναι βαθύτατα ταξικό, επαναστατικό και μπορεί να εκπληρωθεί μόνο κάτω από την ηγεσία της εργατικής τάξης, λόγω της θέσης που κατέχει στην κοινωνία. Γιατί είναι η τάξη εκείνη που μπορεί, με τη μεγαλύτερη συνέπεια και σταθερότητα, να υπερασπίσει όχι μόνο τα δικά της συμφέροντα αλλά και των συμμάχων της, να κατακτά την εμπιστοσύνη τους και να τους προσελκύει στον κοινό αγώνα, εκφράζοντας τα πραγματικά εθνικά συμφέροντα του λαού και της χώρας και αυτόν τον αγώνα να τον οδηγήσει, χωρίς ταλαντεύσεις, μέχρι το τέλος του, μέχρι την κατάκτηση και τη σταθεροποίηση της νέας επαναστατικής πολιτικής εξουσίας. H αντίληψη που καλλιεργείται, απ’ όλο το φάσμα των ρεβιζιονιστικών και «αντικαπιταλιστικών» δυνάμεων, με την προβολή αιτημάτων στρατηγικού χαρακτήρα («εθνικοποιήσεις τραπεζών», «εργατικός έλεγχος» κ.ά.) που θα τα εφαρμόσει μια «μεταβατική κυβέρνηση» ή «αριστερή κυβέρνηση» ή «κυβέρνηση λαϊκής εξουσίας», μέσα στα πλαίσια του σημερινού συστήματος, χωρίς προηγούμενη επαναστατική ανατροπή της κυριαρχίας της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας και του καθεστώτος της εξάρτησης, όπου τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές θα εξακολουθούν να κρατούν ακόμα όλους τους τομείς της οικονομίας στα χέρια τους και όλους τους νευραλγικούς μηχανισμούς του κράτους, σπέρνει τις χειρότερες αυταπάτες, αποπροσανατολίζει από τους άμεσους στόχους πάλης του κινήματος, υπονομεύει και αντιστρατεύεται τα μακροπρόθεσμα αιτήματα και τους στρατηγικούς του στόχους.
Kάτω από τη σκληρή πραγματικότητα των υποδουλωτικών μνημονίων, μπορούν να κριθούν σήμερα τόσο η αστική προπαγάνδα όσο και οι «αριστερές»θεωρίες που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, οι οποίες παρουσίαζαν μια διαστρεβλωμένη, ψεύτικη εικόνα για τη σημερινή πολιτική και οικονομική θέση της Eλλάδας στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα. Mπορούν να κριθούν οι αστικοί προπαγανδιστικοί ισχυρισμοί των κυβερνήσεων της άρχουσας τάξης για την «ισχυρή Eλλάδα», «την Eλλάδα που συμμετέχει ισότιμα στην EE» και άλλα παρόμοια ηχηρά που συγκάλυπταν την υποτελή θέση της χώρας μέσα Ελλάδα, ιμπεριαλισμός και εξάρτηση – Το καθεστώς εξάρτησης και υποτέλειας και η στρατηγική κατεύθυνση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης στην EE και το διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Mπορούν να κριθούν, επίσης, οι «αριστερές» θεωρίες που εμφανίζουν την Ελλάδα σαν μια ιμπεριαλιστική –και όχι εξαρτημένη– χώρα, η οποία ενεργεί, δήθεν, κυρίαρχα και ανεξάρτητα, σαν «ισότιμος εταίρος» ή και ανταγωνιστής των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας τα τελευταία τρία χρόνια με το ξέσπασμα της κρίσης, όπου ευρωπαίοι και αμερικάνοι ιμπεριαλιστές έχουν μετατρέψει την ελληνική επικράτεια σε οικονομική μπανανία που την κατευθύνουν πολιτικά οι ξένοι γκαουλάιτερ, έρχονται να εκμηδενίσουν τις αστικές και ψευτοαριστερές θεωρίες και να επιβεβαιώσουν την ορθότητα της εκτίμησης για την ολόπλευρη εξάρτηση της Eλλάδας από τον ιμπεριαλισμό.
Στενά δεμένη και ταυτισμένη με τον ιμπεριαλισμό είναι η ντόπια πλουτοκρατική ολιγαρχία που αποτελεί την κοινωνική βάση της κυριαρχίας του στη χώρα μας, ενώ ο ιμπεριαλισμός αποτελεί το κύριο στήριγμα για την επιβολή της αντιδραστικής εξουσίας της ντόπιας ολιγαρχίας πάνω στο λαό. Όλα όσα συντελούνται τα τελευταία χρόνια, με την πολιτική υποτέλειας των κυβερνήσεων της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, την εναγώνια αναζήτηση της ξένης προστασίας, την αποφασιστική στήριξη και ενίσχυση που τους παρέχεται για τη συντονισμένη επιβολή των εξοντωτικών μνημονίων, έρχονται να αποκαλύψουν την κύρια αιτία των μεγάλων και άλυτων προβλημάτων που κρατούν τη χώρα υποτελή και τον λαό μας θύμα της πιο στυγνής οικονομικής εκμετάλλευσης και πολιτικής καταπίεσης. Στη βάση αυτή, οξύνονται όλες οι αντιθέσεις που χαρακτηρίζουν την ελληνική κοινωνία και, πρώτα-πρώτα, η κυριότερη από αυτές: από τη μια, ο ιμπεριαλισμός και η ντόπια μεγαλοαστική τάξη με τους πολιτικούς υπηρέτες τους και, από την άλλη, η εργατική τάξη, η φτωχομεσαία αγροτιά, η μικροαστική τάξη των πόλεων, όλος ο λαός, σε μια ασίγαστη αντιπαράθεση. Πρωταρχικός όρος για τη λύση των μεγάλων προβλημάτων που απασχολούν τον λαό και τη χώρα, είναι η ολοκληρωτική απαλλαγή από τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και το γκρέμισμα του αντιδραστικού καθεστώτος της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας.
O ευρύτερος προσανατολισμός της λαϊκής πάλης πρέπει να στρέφεται και να κατευθύνεται ενάντια σ’ αυτές τις δυνάμεις για την ανατροπή της διπλήςκυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας, για την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και την εφαρμογή ριζικών κοινωνικών μετασχηματισμών στη ζωή του τόπου, μέσα από την ανατροπή των κυρίαρχωνεκμεταλλευτριών τάξεων και την επαναστατική άνοδο στην πολιτική εξουσία της εργατικής τάξης και των κοινωνικών συμμάχων της, που θα ανοίξει τον δρόμο σε μια ειρηνική, δημοκρατική, ανεξάρτητη και σοσιαλιστική Eλλάδα. Xωρίς το γκρέμισμα της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και την ανατροπή της πολιτικής εξουσίας των ντόπιων εκμεταλλευτριών τάξεων είναι αδύνατη η κατάκτηση της οικονομικής και πολιτικής ανεξαρτησίας της χώρας μας.
Tο περιεχόμενο αυτού του αγώνα είναι βαθύτατα ταξικό, επαναστατικό και μπορεί να εκπληρωθεί μόνο κάτω από την ηγεσία της εργατικής τάξης, λόγω της θέσης που κατέχει στην κοινωνία. Γιατί είναι η τάξη εκείνη που μπορεί, με τη μεγαλύτερη συνέπεια και σταθερότητα, να υπερασπίσει όχι μόνο τα δικά της συμφέροντα αλλά και των συμμάχων της, να κατακτά την εμπιστοσύνη τους και να τους προσελκύει στον κοινό αγώνα, εκφράζοντας τα πραγματικά εθνικά συμφέροντα του λαού και της χώρας και αυτόν τον αγώνα να τον οδηγήσει, χωρίς ταλαντεύσεις, μέχρι το τέλος του, μέχρι την κατάκτηση και τη σταθεροποίηση της νέας επαναστατικής πολιτικής εξουσίας. H αντίληψη που καλλιεργείται, απ’ όλο το φάσμα των ρεβιζιονιστικών και «αντικαπιταλιστικών» δυνάμεων, με την προβολή αιτημάτων στρατηγικού χαρακτήρα («εθνικοποιήσεις τραπεζών», «εργατικός έλεγχος» κ.ά.) που θα τα εφαρμόσει μια «μεταβατική κυβέρνηση» ή «αριστερή κυβέρνηση» ή «κυβέρνηση λαϊκής εξουσίας», μέσα στα πλαίσια του σημερινού συστήματος, χωρίς προηγούμενη επαναστατική ανατροπή της κυριαρχίας της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας και του καθεστώτος της εξάρτησης, όπου τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές θα εξακολουθούν να κρατούν ακόμα όλους τους τομείς της οικονομίας στα χέρια τους και όλους τους νευραλγικούς μηχανισμούς του κράτους, σπέρνει τις χειρότερες αυταπάτες, αποπροσανατολίζει από τους άμεσους στόχους πάλης του κινήματος, υπονομεύει και αντιστρατεύεται τα μακροπρόθεσμα αιτήματα και τους στρατηγικούς του στόχους.
Επαναστατική ανατροπή
Bασική προϋπόθεση για την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και την πραγματοποίηση ριζικών οικονομικών και κοινωνικών μετασχηματισμών είναι η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της και αυτό επιτυγχάνεται με την επαναστατική ανατροπή της εξουσίας των κυρίαρχων δυνάμεων. Tότε θα σπάσουν τα οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά δεσμά της εξάρτησης και θα κηρυχθούν άκυρες όλες οι υποδουλωτικές συμφωνίες και συνθήκες με τις HΠA και EE , θα φύγουν οι ξένες στρατιωτικές βάσεις και θα αποχωρήσει η Eλλάδα από το NATO και την EE . Θα καταργηθούν όλες οι συμβάσεις με τα ξένα κεφάλαια και θα εθνικοποιηθούν όλες οι ξένες μονοπωλιακές επιχειρήσεις που λειτουργούν στην Eλλάδα. Θα ξεριζωθούν όλα τα οικονομικά στηρίγματα της κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού στη χώρα. Θα εθνικοποιηθούν όλα τα ντόπια μονοπώλια, οι μεγάλες βιομηχανικές, εμπορικές επιχειρήσεις και οι τράπεζες και θα ακυρωθούν τα εξωτερικά χρέη του δημοσίου. Για την προώθηση των στρατηγικών επιδιώξεων, είναι απαραίτητο να εφαρμοστεί μια τακτική που να ανταποκρίνεται και να υπηρετεί τους μακροπρόθεσμους στόχους.
H τακτική αυτή, η πολιτική συνθηματολογία, οι μορφές πάλης και οργάνωσης πρέπει να παίρνουν υπόψη τους κάθε φορά διαμορφωμένους συσχετισμούς δυνάμεων, τη γενική κατάσταση του κινήματος σε κάθε φάση, το επίπεδο συνειδητότητας και οργανωτικότητας των γραμμών του. Tο κέρδισμα, η συγκέντρωση δυνάμεων για την προώθηση αυτών των θεμελιακών στρατηγικών επιδιώξεων μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα στην πρακτική του καθημερινού ταξικού αγώνα για την απόκρουσητων βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων, στην πάλη για την υπεράσπιση τωνοικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών διεκδικήσεων των εργαζομένων και θα απαιτήσει σκληρές και επίμονες προσπάθειες μιας μακρόχρονης και πολυσύνθετης διαδικασίας.
H τακτική αυτή, η πολιτική συνθηματολογία, οι μορφές πάλης και οργάνωσης πρέπει να παίρνουν υπόψη τους κάθε φορά διαμορφωμένους συσχετισμούς δυνάμεων, τη γενική κατάσταση του κινήματος σε κάθε φάση, το επίπεδο συνειδητότητας και οργανωτικότητας των γραμμών του. Tο κέρδισμα, η συγκέντρωση δυνάμεων για την προώθηση αυτών των θεμελιακών στρατηγικών επιδιώξεων μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα στην πρακτική του καθημερινού ταξικού αγώνα για την απόκρουσητων βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων, στην πάλη για την υπεράσπιση τωνοικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών διεκδικήσεων των εργαζομένων και θα απαιτήσει σκληρές και επίμονες προσπάθειες μιας μακρόχρονης και πολυσύνθετης διαδικασίας.
Ο Ιάσωνας Αδριανός είναι στέλεχος της φοιτητικής παράταξης "Πορεία"
