Η Λιβανέζα αγωνίστρια της Αντίστασης, Σούχα Μπεσάρα, μιλάει στον Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη, στο TPP, για την κράτηση και την άρνηση εισόδου από τις ελληνικές αρχές. «Η Ελλάδα εμφανίζεται σαν εκτελεστής της βούλησης του Ισραήλ» καταγγέλει ο δικηγόρος Γιάννης Ραχιώτης.
Του Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη
Το βράδυ της Τρίτης 11 Ιουλίου, οι ελληνικές αρχές κράτησαν επί ώρες στο αεροδρόμιο της Αθήνας τη Λιβανέζα αγωνίστρια της Αντίστασης Σούχα Μπεσάρα, επικαλούμενες λόγους ασφαλείας και θεωρώντας την persona non grata. Στη συνέχεια, την απέλασαν πίσω στη Βηρυτό, από όπου το επόμενο πρωί πέταξε στην Ελβετία, όπου διαμένει. Η Λιβανέζα κομμουνίστρια πέρασε 10 χρόνια στο στρατόπεδο κράτησης του Κιάμ, καθώς προσπάθησε ανεπιτυχώς να δολοφονήσει τον Αντουάν Λαχάντ, τον τότε αρχηγό του -υποστηριζόμενου από το Ισραήλ- κατοχικού Στρατού του Νοτίου Λιβάνου (SLA). Μετά την απελευθέρωσή της, το 1998, ζει μόνιμα στην Ελβετία, από όπου έχει λάβει υπηκοότητα.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Λιβάνου, η Συντονιστική Επιτροπή της Αραβικής Αριστερής Συσπείρωσης και η Χεζμπολάχ έχουν καταγγείλει ήδη το περιστατικό και καλούν τις αρχές του Λιβάνου να λάβουν τα κατάλληλα αντίμετρα, ενώ το ΚΚΕ προχώρησε σε διάβημα διαμαρτυρίας στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Η ίδια δηλώνει πως θα υπερασπιστεί τα δικαιώματα της.
Σούχα Μπεσάρα: «Ένα ευρωπαϊκό κράτος δεν μπορεί να είναι απέναντι σε πολίτες, επειδή είναι Λιβανέζοι ή Παλαιστίνοι ενάντια στο Ισραήλ»
Το TPP επικοινώνησε με τη Σούχα, η οποία είναι καλά και βρίσκεται στην Γενεύη. Η ίδια περιγράφει την περιπέτειά της με τις ελληνικές αρχές, αναφέρωντας πως:
«Καθώς ταξίδευα μέσω του αεροδρομίου της Αθήνας στη Γενεύη, κατά τις 6.30, πέρασα τον έλεγχο διαβατηρίων και στη συνέχεια στον έλεγχο προσώπου, όπου έβγαλε ειδοποίηση. Ο άνδρας στον έλεγχο μου είπε να περάσω πίσω από το γραφείο, όπου του έδωσα το διαβατήρηριο μου, άνοιξε τον υπολογιστή και κοιτούσε μια εμένα μια τον υπολογιστή. Μου είπε ένα λεπτό. Ήρθε ένας της ασφάλειας του αεροδρομίου και με ρώτησε αν έχω ξαναέρθει στην Ελλάδα. Του είπα πως, ναι, έχω ταξιδέψει δύο φορές μέσω Ελλάδας, αλλά δεν έχω κάτσει στην Ελλάδα. Μου είπε, εντάξει, μείνε εδώ. Με έβαλε κοντά στο γραφείο και έστειλαν κάποιον να με ρωτήσει το όνομά του, του πατέρας μου, της μητέρας μου, που ζω, και το τηλέφωνο μου. Του έδωσα τις πληροφορίες και έφυγε. Μετά ήρθε ένας άλλος άνθρωπος να ρωτήσει τα ίδια ερωτήματα, έδωσα τις ίδιες απαντήσεις, και μετά ένας τρίτος άνθρωπος, με τα ίδια ερωτήματα, και μετά μου είπαν πως νομίζουν ότι υπάρχει ένα παρόμοιο όνομα με το δικό μου. Εγώ τους απάντησα πως αν υπάρχει άτομο με το ίδιο όνομα, αυτό δεν αφορά εμένα. Βγήκε, και μετά ήρθε μια μια γυναίκα μου έδωσαν την απόφαση άρνησης εισόδου και μου ζήτησε να υπογράψω. Είπα πως δεν μπορώ τώρα να την υπογράψω, γιατί πρέπει να μιλήσω με την πρεσβεία της Ελβετίας. Βγήκαν, μίλησα με την πρεσβεία της Ελβετίας, και μου είπαν πρέπει να κάνω ό,τι μου λένε. Είπα εντάξει, ήρθαν ξανά και υπέγραψα. Κράτησαν ένα αντίγραφο για εμένα και μια για εκείνους. Στη συνέχεια ήρθαν δύο αστυνομικοί και με πήραν έξω από το αεροδρόμιο, εκεί που έχουν όσους δεν έχουν νόμιμα έγγραφα. Εντάξει, μου είπαν, παραμείνεις εδώ. Άνοιξαν την πόρτα και εγώ παρέμεινα μέσα. Δεν εξήγησαν τίποτα σχετικά με το πόσο χρόνο θα με κρατήσουν εκεί».
Σχετικά με τη στάση των ελληνικών αρχών, η ίδια απαντά πως δεν ξέρει πως να την εξηγήσει. «Είναι παράξενο. Δεν ξέρω, γιατί για μένα είναι πολύ παράξενο. Δεν ξέρω, τι μεσολάβησε από τον Αύγουστο του 2022, που έκανα την ίδια διαδρομή και δεν συνέβη τίποτα», αναφέρει. «Θέλω να κινηθώ νομικά ενάντια σε αυτή την απόφαση, με έναν Έλληνα δικηγόρο, όπως έχω το δικαίωμα. Καθώς και στην Γενεύη, θέλω να επικοινωνήσω με το υπουργείο γιατί δεν με υποστήριξε ως Ελβετή πολίτη».
Στη συνέχεια, ζητήσαμε από τη Σούχα να σχολιάσει το γεγονός πως πολλές οργανώσεις και αγωνιστές της λιβανέζικης και παλαιστινιακής αντίστασης είναι προγραμμένοι στις «λίστες τρομοκρατίας» της ΕΕ. «Είναι πολύ περίεργο να λέει κανείς ότι το κίνημα Αντίστασης ενάντια στην κατοχή είναι τρομοκράτες. Είναι σαν να λέει κανείς ότι οι αντιστασιακοί κατά των Ναζί στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο είναι τρομοκράτες. Έχουμε το δικαίωμα, ακόμα και με βάση το Διεθνές Δίκαιο, να πολεμήσουμε για να υπερασπιστούμε τη χώρα μας. Η αντίστασή μας δεν ήταν στην Γερμανία, τη Γαλλία ή στην Ελλάδα, αλλά στο Ν. Λίβανο, ενάντια στην ισραηλινή κατοχή, που έλαβε χώρα από το 1948 και μετά το 1978 και μετά το 1982 και μετά το 1985 μέχρι σήμερα» εξηγεί.
Μάλιστα, όταν σημειώσαμε από τη μεριά μας τις στενές σχέσεις της ελληνικής κυβέρνησης με το Ισραήλ, η Σούχα απάντησε: «Ναι, το γνωρίζω πως αυτή είναι η πολιτική τους, αλλά ένα ευρωπαϊκό κράτος δεν μπορεί να είναι απέναντι σε πολίτες, επειδή είναι Λιβανέζοι ή Παλαιστίνιοι ενάντια στο Ισραήλ. Αν θεωρούν ότι είναι ένα σημαντικό πρόβλημα για την ασφάλεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή για ένα, δύο ή περισσότερα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτό σημαίνει ότι μπορούν να μοιραστούν τις πληροφορίες τους με τις υπηρεσίας ασφαλείας του Ισραήλ».
Τέλος, για την αλληλεγγύη στο πρόσωπό της στον Λίβανο και γενικά τη Μέση Ανατολή, αλλά και την Ευρώπη, ανέφερε πως «υπάρχουν πολλά άρθρα και πολλές ανακοινώσεις σε όλο τον κόσμο και για εμένα νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό. Αλλά είναι πιο σημαντικό όχι μόνο για εμένα ως άνθρωπο, αλλά για κάθε άνθρωπο που ήταν, που είναι και που θα είναι ενάντια στην ισραηλινή κατοχή».
Γιάννης Ραχιώτης: «Η Ελλάδα εμφανίζεται σαν εκτελεστής της βούλησης του Ισραήλ»
Ο Γιάννης Ραχιώτης, νομικός εκπρόσωπος της Σούχα Μπεσάρα στην Ελλάδα, έκανε την παρακάτω δήλωση στο TPP:
«Στη Σόχα Μπεχάρα απαγορεύθηκε η διέλευση τρανζίτ από τη Ελλάδα για λόγους εθνικής ασφαλείας. Αφού κρατήθηκε από την Ελληνική αστυνομία αρκετές ώρες στα κρατητήρια του ΑΤ αεροδρομίου την υποχρέωσαν να επιστρέψει στο Λίβανο απ’ όπου μέσω Τουρκίας επέστρεψε κανονικά στην Ελβετία όπου ζει τα τελευταία χρόνια και έχει ελβετική υπηκοότητα. Η Σόχα πρόσφατα είχε ταξιδέψει σε άλλες χώρες μέλη της ΕΕ χωρίς να αντιμετωπίσει άρνηση εισόδου .
Η ιστορία της Σόχα είναι γνωστή. Πριν 35 χρόνια πυροβόλησε και τραυμάτισε τον αρχηγό του στρατού των Λιβανέζων συνεργατών του Ισραήλ που επί 22 χρόνια κατείχαν το νότιο τμήμα του Λιβάνου. Για την πράξη της αυτή φυλακίστηκε και βασανίστηκε για χρόνια από τους Ισραηλινούς ενώ αντίθετα τιμήθηκε από την Πατρίδα της και όλο τον αραβικό κόσμο σαν ηρωίδα της αντίστασης στον κατακτητή. Το Ισραήλ προφανώς έχει μνήμη , και θέλει να εκδικείται τους αγωνιστές της αραβικής αντίστασης εφ όρου ζωής , παρόλο που αναγκάστηκε να απελευθερώσει τη Σόχα για να την ανταλλάξει με δικούς του αιχμάλωτους. Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι η Ελλάδα εμφανίζεται σαν εκτελεστής της βούλησης του Ισραήλ. Η κυβέρνηση της χώρας μας λειτουργεί απλά σαν εντολοδόχος του νεοαποικιακου Ισραηλινού κράτους σε αντίθεση ακόμη και με πολλές χώρες της ΕΕ».
Ανάρτηση από: https://thepressproject.gr/
