Έχουν δίκιο οι υποστηρικτές σου... ΡΟΜΠΑ ΞΕΚΟΥΜΠΩΤΗ!!!

https://www.documentonews.gr/.../syriza-o-paylos-polakis.../

ΣΥΡΙΖΑ: Ο Παύλος Πολάκης λύνει την παρεξήγηση με επιστολή γενναίας αυτοκριτικής στην Πολιτική Γραμματεία

«Στηρίζω τη μάχη για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και τη πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη ο τόπος».

Με διάθεση γενναίας αυτοκριτικής ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παύλος Πολάκης έστειλε επιστολή στην Πολιτική Γραμματεία και την Επιτροπή Δεοντολογίας του κόμματος με την οποία λύνεται η παρεξήγηση που είχε δημιουργηθεί. Ξεκαθαρίζει ότι ουδέποτε είχε την πρόθεση να τοποθετηθεί δημόσια ενάντια στον πρόεδρο του κόμματος Αλέξη Τσίπρα, ξεκαθαρίζοντας ότι τον στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις. Τέλος, ξεκαθαρίζει ότι ουδέποτε είχε την πρόθεση να στοχοποιήσει συγκεκριμένα πρόσωπα δημοσιογράφων.

ADVERTISEMENT

Η επιστολή Πολάκη προς την Πολιτική Γραμματεία και την Επιτροπή Δεοντολογίας 

«Αγαπητοί Σύντροφοι

Εν΄ όψει της επικείμενης συνεδρίασης της ΠΓ αλλά και της Επιτροπής Δεοντολογίας στην οποία έχω παραπεμφθεί σχετικά με αναρτήσεις μου στο διαδίκτυο, θέλω να σας ξεκαθαρίσω ότι δεν είχα καμία πρόθεση με αυτές να αμφισβητήσω δημόσια είτε την αποκλειστική αρμοδιότητα των συλλογικών μας οργάνων να λαμβάνουν αποφάσεις, είτε πολύ περισσότερο τις ίδιες τις συλλογικές μας επεξεργασίες.

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 16/3: Οι ταγματασφαλίτες των ΜΑΤ χτυπάνε τους διαδηλωτές – τα υποστηλώματα της κοινοβουλευτικής χούντας προστατεύουν τα συμφέροντά τους

Του Σάκη Αδάμ

Παρατρεχάμενοι των πολιτικών εγκληματιών και τα φερέφωνά τους της δημοσιογραφικής λίστας Πέτσα, θα σχίζουν τα ιμάτιά τους για τους “γνωστούς αγνώστους” που διέλυσαν τη χτεσινή διαδήλωση. Τη γνωστή καραμέλα θα αναμασούν οι γνωστοί –και όχι άγνωστοι– χρήσιμοι ηλίθιοι των κουρελιασμένων συνειδήσεων, θιασώτες των διαδηλώσεων τύπου “λιτανείας”, οι “αγανακτισμένοι” τηλεορασάκηδες και οι “ριζοσπάστες” βολεμένοι που περιμένουν την “όξυνση των αντιθέσεων”.

Για όλους αυτούς η ευθυγράμμιση με τη συστημική γραμμή της διαμαρτυρίας «γκαντικού» τύπου (βαράτε, σκοτώστε και ίσως βαρεθείτε…) αποτελεί το θρησκευτικό τους πιστεύω δίπλα στα λείψανα των ιδεολογικών τους προτσές που η μόνη τους χρησιμότητα είναι μόνο συστημική: η απρόσκοπτη κοινοβουλευτική διαδικασία που θα οδηγήσει σε εκλογές υπό ένα απόλυτα κατακερματισμένο εκλογικό σώμα το οποίο θα είναι ανίκανο να βάλει φρένο σε κυβερνητικά σχήματα που θα συνεχίσουν την πολιτική μονιμοποίησης της χώρας στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, δηλαδή στο καθεστώς κοινοβουλευτικής χούντας και οικονομικής κατοχής.

Δεν ξέρουμε πόσους νεκρούς χρειάζονται στα τρένα, πόσους ακόμα καμένους στο Μάτι, πόσους πνιγμένους στη Μάνδρα, πόσους σκοτωμένους και σακατεμένους εργάτες, πόσες δολοφονίες, βιασμούς γυναικών, παιδεραστές, καμένες εκτάσεις και κατεστραμμένες ζωές για την “πράσινη ανάπτυξη” των πολυεθνικών, υφαρπαγή δια νόμου της πρώτης κατοικίας, εξαθλίωση σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, για να μας απαντήσουν όλοι αυτοί αν η “οργή” του κόσμου μετατρέπεται σε εξέγερση. Η απάντηση είναι ότι και υπερδιπλάσιους νεκρούς να είχαμε οι ειρηνικές διαδηλώσεις είναι η μόνη λύση για αυτούς τους γνωστούς και όχι αγνώστους.

Συγκλονιστικό τραγούδι των «Κοινών Θνητών» για το σιδηροδρομικό έγκλημα στα Τέμπη

Το νέο τραγούδι του συγκροτήματος «Κοινοί Θνητοί», με τίτλο  «Θ’ αργήσω απόψε», είναι διαθέσιμο στο youtube. Το τραγούδι ακούστηκε στις σημερινές απεργιακές συγκεντρώσεις για το σιδηροδρομικό έγκλημα στα Τέμπη. 

Η Σίλικον Βάλεϊ είναι ο μικρόκοσμος των υπερβολών του καπιταλισμού: Είναι μία μηχανή παραγωγής ανισοτήτων…

Της Κορίν Λεν (Corine Lesnes) * 

Αν οι «techies» της Σίλικον Βάλεϊ είχαν ακόμη αμφιβολίες για την εικόνα τους στην Αμερική, σίγουρα πήραν την απάντηση από τα σαρκαστικά σχόλια που φιλοξένησαν το Σαββατοκύριακο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την υπόθεση της Silicon Valley Bank. «Πουλήστε τα ιδιωτικά τζετ», πρότεινε κάποιος.

Η κατάρρευση της τράπεζας έγινε δεκτή με έναν κυνισμό αντίστοιχο με την περιφρόνηση των ακραίων φιλελεύθερων για το «big government». Επενδυτές όπως ο Μπιλ Άκμαν απηύθυναν αυστηρές προειδοποιήσεις, τονίζοντας ότι η εθνική ασφάλεια βρίσκεται σε κίνδυνο και πως ο πρώτος που θα επωφεληθεί είναι η Κίνα.

Η εποχή δεν προσφέρεται για δάκρυα για τις εταιρείες τεχνολογίας. Ο τομέας βγήκε κερδισμένος από την πανδημία και τώρα έχει ξεκινήσει τις απολύσεις, 20.000 από την άνοιξη του 2022. Δεν λείπουν και τα σκάνδαλα, με τελευταίο τη χρεοκοπία της πλατφόρμας κρυπτονομισμάτων FTX.

Την ίδια στιγμή, οι ανισότητες αυξάνονται. Σύμφωνα με την τελευταία ετήσια έκθεση του ινστιτούτου Joint Venture Silicon Valley, το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών διευρύνθηκε το 2021 στην πρωτεύουσα των τεχνολογιών (κατά 5%), ενώ στην υπόλοιπη χώρα μειώθηκε (κατά 3%). Το 2022, το 10% των κατοίκων της Σίλικον Βάλεϊ κατείχε το 66% του συνολικού πλούτου της περιοχής.

Πρώτα η Μαριούπολη

Οι γνωστοί παρακρατικοί προβοκάτορες

Ντοκουμέντο με απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ σε διαδηλωτές (video)

Όχι στην εμπορευματοποίηση του νερού

Ο γόρδιος δεσμός των εκλογών

Της Κύρας Αδάμ *

H παρούσα τραγωδία του «τρένου των φοιτητών» εκ των πραγμάτων προμηνύει το αργό και δύσκολο τέλος κομμάτων, κομματικών μηχανισμών και κυβερνήσεων, όπως τις ξέρουμε μέχρι τώρα στον 21 αιώνα. Και τούτο γιατί οι νέοι άνθρωποι χάνουν όλο και περισσότερο ιδεολογικά και πολιτικά την στοιχειώδη εμπιστοσύνη τους σε κόμματα και πολιτικούς.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η παρούσα εθνική τραγωδία εν καιρώ ειρήνης θα στοιχίσει εκλογικά τόσο στην κυβέρνηση, όσο και στην Αξιωματική Αντιπολίτευση.

Στην κυβέρνηση, διότι ενώ ζούσε με μια ωρολογιακή σιδηροδρομική βόμβα, δεν αντιλήφθηκε το μέγεθος του προβλήματος, που παρέλαβε από την προηγούμενη κυβέρνηση, ούτε ενδιαφέρθηκε να το λύσει εδώ και τρία χρόνια. Με αποτέλεσμα, η βόμβα να σκάσει στα χέρια της.

Στην Αξιωματική Αντιπολίτευση, διότι ούτε αυτή κατά τη θητεία της προσφέρθηκε να αλλάξει και να σταματήσει τα διαλυτικά φαινόμενα στον ΟΣΕ που προκάλεσαν οι μνημονικές πολιτικές, τις οποίες, οι τότε κυβερνήσεις άφησαν να εξελιχθούν ερήμην τους χωρίς να αποτρέψουν καν έστω και ψήγμα τους, έστω σε δημόσιους οργανισμούς, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κλπ.

Τέμπη

Της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη, Ψυχολόγου

  

 

 

 

Το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη ανέδειξε για πολλοστή φορά, αλλά με πολύ τραγικό και οριστικό τρόπο, τις γνωστές και χιλιοειπωμένες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας σε κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό κλπ. επίπεδο. Μας θύμισε πως έχουν ξεπουληθεί οι πάντες και τα πάντα. Μας θύμισε πως τα μνημόνια όχι μόνο δεν έφυγαν, αλλά είναι πιο εδώ από ποτέ και τις συνέπειές τους πληρώνουμε και θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε. Μας θύμισε πως ζούμε σε μια χώρα της οποίας οι ελίτ και οι ηγεσίες, αφού περιφρόνησαν, αφαίμαξαν και κατέστρεψαν το δημόσιο πλούτο, τον ξεπούλησαν αντί πινακίου φακής. Μας θύμισε πως ζούμε σε μια χώρα που δεν σέβεται τους πολίτες της, τους εμπαίζει και σκοτώνει τα παιδιά της.

Κι όσο όλα αυτά συμβαίνουν και ξεχνιούνται γιατί αντικαθίστανται από άλλα γεγονότα που εμφανίζονται στη ροή της επικαιρότητας, οι πολίτες, κάνοντας κατά κύριο λόγο την επανάσταση του πληκτρολογίου, χτυπώντας με λύσσα τα πλήκτρα, τραυματίζοντας τα δάχτυλά τους και σπάζοντας τα νύχια τους στο πεδίο της μάχης του υπολογιστή, του τάμπλετ ή του κινητού τους τηλεφώνου, διερωτώνται μεταξύ άλλων: «Ως πότε θα ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση;», «Πότε τελικά θα πληρώσουν οι υπεύθυνοι για τα εκάστοτε εγκλήματα;», «Τι ζούμε και τι άλλο θα ζήσουμε;», «Έπρεπε να συμβεί κάτι τέτοιο για να ξυπνήσουμε ή να αντιδράσουμε;» κλπ. κλπ.

ΟΥΣΤ 2.0 – Δεν μετράμε ψήφους, μετράμε ζωές

Τις τελευταίες μέρες ζούμε την προσπάθεια που κάνει σύσσωμο το πολιτικό σύστημα να μπει στη γωνία και να καπελωθεί η ορμητική παρουσία της κοινωνίας στα πολιτικά πράγματα μετά το έγκλημα στα Τέμπη. Σε πλήρη συνεννόηση, και παρά τους μικροκομματικούς καβγάδες, επιδιώκουν την επιστροφή στην «ομαλότητα» για να γίνουν εκλογές σε «ήπιο κλίμα», μετρώντας πολιτικό κόστος και ψήφους και πώς θα πλασαριστούν καλύτερα εντός του απαξιωμένου πολιτικού συστήματος.

Κανείς τους δεν θέλει να ακούσει όσα ψιθυρίζουν πενθώντας ή φωνάζουν οργισμένα στα σχολεία, στους δρόμους και τις πλατείες, στα γήπεδα, ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα μέρη και τα πιο μικρά νησιά της χώρας, όσα έθεσαν με το ξέσπασμά τους οι νέοι και ο λαός που κινητοποιήθηκε:

Πρώτον. Την προοπτική που έχει σε αυτή τη χώρα η νέα γενιά. Όσοι και όσες ήταν μικρά παιδιά όταν η χώρα έμπαινε στη μνημονιακή στρούγκα, έχουν ζήσει σε μια χώρα με ειδικό καθεστώς, με πετσοκομμένη τη δημοκρατία και την ελευθερία, με φτωχοποίηση, μετανάστευση στο εξωτερικό και εγκλεισμούς κάθε είδους. Και τώρα βγάζουν μια κραυγή αγωνίας για την πραγματικότητα που τους προσφέρεται.

Ο πόλεμος του ΝΑΤΟ ενάντια στη Ρωσία στο έδαφος της Ουκρανίας

Επιμένει με 15% ο πληθωρισμός στα τρόφιμα, στο 6,1% ο γενικός δείκτης τον Φεβρουάριο

Μπορεί ο γενικός πληθωρισμός να έπεσε τον Φεβρουάριο στο 6,1%, έναντι 7,2% τον προηγούμενο χρόνο και αύξηση 0,3% σε σύγκριση με τον Ιανουάριο, ωστόσο τα βασικά αγαθά από τα οποία εξαρτάται η διαβίωση των νοικοκυριών συνεχίζουν να τρέχουν με διψήφια νούμερα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΕΛΣΤΑΤ, η ετήσια άνοδος στην τιμή του φυσικού αερίου βρίσκεται στο 37%, των στερεών καυσίμων στο 25,3% των στερεών καυσίμων, με αποτέλεσμα να συμπαρασύρεται το κόστος των μεταφορών σε υψηλότερα επίπεδα. 

Αντίστοιχα, μεγάλη είναι η άνοδος σε ετήσια βάση των τιμών των τροφίμων, που έφτασε το 14,8%. Κατά είδος, οι τιμές των κρεάτων εμφανίζουν άνοδο 20%, του ψωμιού 16,8%, ενώ άνοδος άνω του 25% καταγράφεται σε γαλακτοκομικά και αβγά. Αυξημένο σε ετήσια βάση κατά 22,9% το κόστος των ελαίων, ενώ άνοδος άνω του 13% καταγράφεται επίσης στις κατηγορίες λοιπά τρόφιμα και καφές-κακάο-τσάι. 

Κρατημένες δημοσκοπήσεις

"Διάγγελμα" Νέων προς τον Πρωθυπουργό για τα Τέμπη

Συγγνώμη πατέρα

Ιδιωτικοποίηση νερού

 

H χώρα που πίστεψε τα ψέματά της (και ακόμη τα πιστεύει)

Του Ηλία Παπαναστασίου

Μετά το έγκλημα των Τεμπών της 28^ης Φλεβάρη και των όσων επακολούθησαν και αποκαλύφθηκαν, θυμηθήκαμε μέσω της «αναμνηστικής ιστοριογραφίας», πολλά περιστατικά «φαντασιακής πραγματικότητας» και επίπλαστης «ελληνικής αναβάθμισης» που έχουν αφήσει ιστορία ή μάλλον ιστορίες, γεμάτες γέλιο και σπαραγμό για την κατάντια και τον εξευτελισμό μιας χώρας που λέγεται Ελλάδα. Θα αναφέρουμε μερικά παραδείγματα προς χάριν των 57 νεκρών που χάθηκαν άδικα και πρόωρα στο βωμό μιας χώρας που παριστάνει την «ανεπτυγμένη», την «Ευρωπαϊκή», την «πολιτισμένη» αλλά ουσιαστικά αποτελεί την σύνοψη της νεοελληνικής τραγωδίας που είναι η «χώρα χάος». Η χώρα δηλαδή που «παράγει τίποτα και αυτοαναπαράγεται από το τίποτα για να καταλήξει στο τίποτα». Όσο το δυνατόν πιο συνοπτικά και περιληπτικά αυτή την χώρα θα περιγράψουμε όχι τόσο «για να μην επαναλάβει τα λάθη της» – θα τα επαναλάβει, να είστε σίγουροι και μάλιστα συντομότατα– όσο για να σφυρηλατήσουμε μια ελπιδοφόρα συνείδηση στη νέα γενιά που όπως φαίνεται – ή αχνοφαίνεται– θα αποτελέσει μελλοντικό φορέα ρηξικέλευθων τάσεων και ελπιδοφόρων ανατροπών.

 

Εάν γυρίσουμε στο χρόνο, περίπου στα μέσα της δεκαετίας του 2000–2010 είχαμε ζήσει την καμπάνια του ΕΟΤ με τίτλο «Ζήσε τον μύθο σου στην Ελλάδα» όπου η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας έβγαινε από μια λουστραρισμένη γυάλα «λάμψης και ομορφιάς» και παρουσιαζόταν στο Διεθνές Κοινό σαν την «Ερωτική Αφροδίτη», αναδυόμενη από τους αφρούς της θάλασσας.

Η χώρα στα πρόθυρα πανεθνικής κρίσης

Του Γεράσιμου Δεληβοριά

 Την τελευταία δημοσκόπηση, αυτήν που έγινε μέσα στο γενικό πένθος και τον αποτροπιασμό, όλοι την καταράστηκαν και όλοι όμως έριξαν μια λοξή ματιά να δούνε πόσο στοίχισε στην ΝΔ το δυστύχημα και πόσο ωφελήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ.

 Όμως, η δημοσκόπηση δεν έγινε μονάχα για την πρόθεση ψήφου. Στις πίσω σελίδες, σ’ αυτές που δεν δημοσιοποιήθηκαν, υπήρχε ένα καυτό ερώτημα. «Ποιός κατά την γνώμη σας ευθύνεται για το τραγικό συμβάν;»  Κι εδώ υπήρχε το ζουμί. Γιατί το 87% των ερωτηθέντων απάντησε πως υπάρχουν γενικότερες ευθύνες που πρέπει να διερευνηθούν και να καταλογιστούν και μόνο το 13% επέμεινε στο ανθρώπινο λάθος, το λάθος του σταθμάρχη.

 Το σημαντικό εδώ δεν είναι η συντριπτική πλειοψηφία του 87% και η ισχνή μειοψηφία του 13% που υπερασπίσθηκε την γνώμη του Κ.Μητσοτάκη. Είναι πρώτον πως οι «ασήμαντοι πολλοί» της Αρχής του Pareto βγαίνουν από την σκοτεινή γωνιά τους απαιτώντας να βρεθούν οι υπεύθυνοι και να τιμωρηθούν.

 Και δεύτερον, πως οι «σημαντικοί ολίγοι» της ίδιας αρχής είναι διασπασμένοι, πολύ κάτω από το όριο του  20% που ορίζεται από τον νόμο του Pareto.

 Αυτός ο συνδυασμός, οι πολλοί που αποκτούν φωνή και συνείδηση και απαιτούν και οι λίγοι που δεν μπορούν πια να επιβάλλουν την ιδεολογική κυριαρχία τους στην κοινωνία, δείχνει μια κατάσταση αναβρασμού, ότι η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα μιας πανεθνικής κρίσης.

Διαχύσεις... ευθυνών

Προετοιμασία εδάφους για την «απελευθέρωση» και του νερού

Η επιτάχυνση της υλοποίησης της στρατηγικής της ΕΕ για την «πράσινη και ψηφιακή μετάβαση», η παραπέρα εμπορευματοποίηση της Ενέργειας, του περιβάλλοντος, της διαχείρισης αποβλήτων και του νερού, διαμορφώνοντας καλύτερους όρους για τους επενδυτές σε αυτούς τους τομείς, που θα χρυσοπληρώσει ο λαός και με την αύξηση της τιμής του νερού, είναι οι βασικοί άξονες του πολυνομοσχεδίου - σκούπας των 263 άρθρων, που συζητείται στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής.

Το νομοσχέδιο φέρει τον τίτλο: «Μετονομασία της ΡΑΕ σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων και διεύρυνση του αντικειμένου της με αρμοδιότητες επί των υπηρεσιών ύδατος και της διαχείρισης αστικών αποβλήτων, ενίσχυση της υδατικής πολιτικής - Εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας για τη χρήση και παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές μέσω της ενσωμάτωσης των οδηγιών ΕΕ 2018/2001 και 2019/944 - Ειδικότερες διατάξεις για τις ΑΠΕ και την προστασία του περιβάλλοντος» και αναμένεται να ψηφιστεί την ερχόμενη βδομάδα στην Ολομέλεια της Βουλής.

Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κ. Σκρέκας προσπάθησε να αντιστρέψει την πραγματικότητα, εμφανίζοντας τις αντιλαϊκές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου ως προστασία των υδάτων, των καταναλωτών και του περιβάλλοντος, λέγοντας ότι «δεν πρόκειται για καμία ιδιωτικοποίηση του νερού». Αυτό όταν το κυρίαρχο στοιχείο του νομοσχεδίου όσον αφορά το νερό είναι η προετοιμασία εδάφους για την πλήρη εφαρμογή της Οδηγίας 2000/60 της ΕΕ, που προβλέπει την «απελευθέρωση» και του νερού κατά τα πρότυπα της Ενέργειας, των σιδηροδρόμων κ.ά. Δηλαδή, την άρση των όποιων προστατευτικών μέτρων για τις απρόσκοπτες επενδύσεις των ομίλων και σε αυτόν τον τόσο ευαίσθητο για την ίδια τη ζωή τομέα και από εκεί και πέρα η νέα «ανεξάρτητη» αρχή να παίζει τον ρυθμιστικό ρόλο ανάμεσα στους επενδυτές όπως με την Ενέργεια.

And the Oscar goes to...

Του Σωτήρη Σιαμανδούρα

Η ξαφνική συγκίνηση του Υπουργικού Συμβουλίου έχει υπαγορευτεί από τον κ. Γκρίνμπεργκ.

Αυτό ίσως να είναι και το πιο ενδιαφέρον, καθώς διαβάζουμε στην ίδια την Καθημερινή για τον γενικότερο ρόλο του στην επικοινωνιακή στρατηγική της ΝΔ.

Έχει ήδη διατυπωθεί η ερώτηση πόσα να λαμβάνει για τις υπηρεσίες του.

Νομίζω ωστόσο ότι είναι κάπως κοντόφθαλμη. Ένας σύμβουλος τέτοιου βεληνεκούς είναι αληθινός καλλιτέχνης, δουλεύει καταρχάς για την ικανοποίηση που του προσφέρει η δουλειά, και κυρίως, δουλεύει για συγκεκριμένα συμφέροντα.

Τέλος πάντων, αυτός ο άνθρωπος φέρεται να συμβούλεψε τον Μητσοτάκη να εμφανιστεί συγκινημένος, όπως είχε κάνει ο Μπους μετά το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους.

Δεν είναι καθόλου κακή κίνηση. Έχει οδηγήσει πλήθος σχολιαστών σήμερα στη δυσάρεστη θέση να πρέπει ή να τον πάρουν στα σοβαρά ή να τον περιγελάσουν, μια θέση αμήχανη διότι μας μετακινεί από το πένθος και την οργή σε κάτι πιο διαχειρίσιμο. 

Δείτε το κλίμα στο χθεσινό υπουργικό συμβούλιο...

Επιστολή ενός σιδηροδρομικού: “Ντρέπομαι”

Διαχρονικό «έγκλημα»; Πάνω στο πτώμα της νιότης… η εγκατάλειψη (του σιδηροδρομικού δικτύου)

Διαβάζω από ανάρτηση του Γιάννη Αγγελάκα: “ούτε αυτοί ντρέπονται, ούτε εμείς ντρεπόμαστε και το προτεκτοράτο συνεχίζει το προεκλογικό του καρναβάλι πάνω στο πτώμα της νιότης που δεν μπόρεσε ή δεν πρόλαβε να ξενιτευτεί”.

Με δύο αράδες ο ερμηνευτής και στιχουργός, ο καλλιτέχνης, περιγράφει την πραγματικότητα.

Ίσως θα έπρεπε να ξεκινήσει κάποιος πολύ βαθιά στο ιστορικό παρελθόν, για την πορεία της απαξίωσης του σιδηρόδρομου.

Μια φορά και έναν καιρό λοιπόν, υπήρχε ο ΟΣΕ (όπως υπήρχε και ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια… κλπ κλπ) και αποτελούσε έναν δημόσιο οργανισμό που εκτελούσε το μεταφορικό έργο επιβατών και εμπορευμάτων. Αυτός ο οργανισμός είχε τη δυνατότητα επίσης της επέκτασης, της συντήρησης, της ανάπτυξης και του εκσυγχρονισμού του σιδηροδρομικού δικτύου και του τροχαίου υλικού (μηχανές , βαγόνια μεταφοράς, ειδικά σιδηροδρομικά οχήματα). Είχε, βάσει κεντρικού σχεδιασμού, αναπτύξει τις διάφορες υποδομές του όπως εργοστάσια παραγωγής και συντήρησης σιδηροδρομικών οχημάτων και υλικών, στελεχωμένες επιθεωρήσεις και υπηρεσίες, συνεργεία και εργοδηγούς γραμμής, επανδρωμένους σταθμούς και εγκαταστάσεις. Επίσης, πέρα από την ευθύνη της εκτέλεσης των δρομολογίων, είχε την ευθύνη του σχεδιασμού και της υλοποίησης των νέων απαιτούμενων έργων και μελετών για το σιδηροδρομικό δίκτυο.

Δημοσιογράφοι ή εξουσιογράφοι;

Του Παντελή Μπουκάλα

Το συνηθίζει ο θυμός να πετάει στη φωτιά και τα χλωρά μαζί με τα ξερά. Δεν έχει χρόνο και διάθεση να εντοπίσει διαφορές, να σταθμεύσει σε αντιθέσεις. Το δικό μας σινάφι ή επάγγελμα (αλλά προς Θεού, όχι λειτούργημα, ας πάψει ο αυτοβαυκαλισμός) ανήκει στους προσφιλείς στόχους της λαϊκής αγανάκτησης. Ούτε νέο φαινόμενο είναι αυτό ούτε παράδοξο. Εκδηλωνόταν πολύ πριν ο γυάλινος Τύπος εκτοπίσει τον έγχαρτο, όταν οι εφημερίδες είχαν όντως τη δύναμη ν’ ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις. Εφημερίδες έσκιζαν και έκαιγαν οι οργισμένοι δημοκράτες το 1965, το καλοκαίρι της αποστασίας. Αν υπήρχαν δίαυλοι, ίσως έσπαγαν τηλεοράσεις.

Στο μυαλό πολλών ο όρος «ΜΜΕ» αφορά σχεδόν αποκλειστικά τα κανάλια. Οι εφημερίδες δεν έχουν την παλιά τους ισχύ. Αναμφίλεκτο τεκμήριο παρακμής οι πωλήσεις. Αλλο ένα εκατομμύριο φύλλα αθροιστικά, άλλο τα 100-150 χιλιάδες με το ζόρι. Οι τίτλοι που κρέμονται στο περίπτερο, της γειτονιάς ή του Διαδικτύου, δεν είναι λίγοι. Ανάμεσά τους όμως εύκολα διακρίνονται οι εφημερίδες-κελύφη. Εκδίδονται απλώς για να κρεμαστούν στο περίπτερο και για να διαβαστούν οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι τους στις σχετικές τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές.

Στον μετά τα Τέμπη χρόνο τα ΜΜΕ βάλλονται και πάλι. Η μπάλα δεν κάνει διακρίσεις. Καίει τους χάρτινους και σπάει τους γυάλινους με την ίδια ορμή. Αν ισχυριστούμε ότι δεν υπάρχουν αιτίες που να εξηγούν την ορμή αυτή, θα ξαναπούμε ψέματα στον δημοσιογραφικό εαυτό μας και θα συνεχίζουμε να κατρακυλάμε στην κλίμακα της αξιοπιστίας, χέρι-χέρι με τους επίσης βυθιζόμενους πολιτικούς. Αυτό το «χέρι-χέρι» είναι το πρόβλημα: η διαπλοκή. Τόσο βαθιά που να της περιττεύουν οι «λίστες Πέτσα» και τα προς αντιγραφήν νον-πέιπερ. Οι εξουσιογράφοι (αυτό το όνομα τους ταιριάζει) δρουν αυθορμήτως και ενθουσιωδώς.

Συνοπτικά η τετραετία της Κυβέρνησης

Του Χρήστου Τούτουζα

Ακρίβεια στα καύσιμα: Δίνουμε fuel pass 20€

Aκρίβεια στο ρεύμα: Δίνουμε power pass 18€

Ακρίβεια στα τρόφιμα: Δίνουμε market pass 17€

Covid-19: Αφήνουμε εκκλησίες ανοιχτές μη χάσουμε ψηφαλάκια, γλείψτε κουτάλια, καλό κατευόδιο.

Lockdown: Δίνουμε το καλό παράδειγμα. Πάμε Ικαρία για τσίπουρα, πάμε Πάρνηθα για moto cross. Καθίστε σπίτι, βάλτε Netflix, στείλτε μήνυμα για να πετάξετε σκουπίδια.

Πολυτεχνείο: Στέλνουμε τα ΜΑΤ.

Προσφυγικό στα νησιά: Στέλνουμε τα ΜΑΤ.

Επέτειος δολοφονίας Γρηγορόπουλου: Στέλνουμε τα ΜΑΤ.

Σπίτι του Ινδαρέ: Στέλνουμε τα ΜΑΤ.

Joker στα Village: Στέλνουμε τα ΜΑΤ.

Πορείες στο κέντρο: Στέλνουμε τα ΜΑΤ.

Διαμαρτυρίες γιατρών: Στέλνουμε τα ΜΑΤ.

Πλατεία Νέας Σμύρνης: Στέλνουμε τα ΜΑΤ.

Ανεργία: Κάνουμε προσλήψεις ΜΑΤ.

Παίρνουμε και παπάδες για το YOLO.

Ο σύγχρονος Μωϋσής

Του Γεράσιμου Δεληβοριά

Η προσωνυμία «Μωϋσής» για τον Κυριάκο Μητσοτάκη αποδείχθηκε σήμερα σωστή. Κατάφερε το ακατόρθωτο. Έβγαλε στον δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες νέους. Νέους που μέχρι χθες δεν ενδιαφερόντουσαν για την πολιτική, για τα κόμματα, τις τακτικές, τις στρατηγικές και άλλες τσαχπινιές.

Νέοι αφάσιοι, όπως τους κατηγορούσαν, χωρίς σκέψη, χωρίς λεξιλόγιο, χωρίς όνειρα. Σήμερα απόκτησαν φωνή και σκέψη. Μπήκαν με χίλια στο πολιτικό προσκήνιο. Και το ερώτημα είναι: Τι θα κάνουν από δω κι εμπρός;

Θα συνεχίσουν; Θα απαιτήσουν το αυτονόητο; Την ζωή τους;

Ίσως θα πρέπει να τους παρακαλέσουμε να το κάνουν. Είναι οι μόνοι που μπορούν να σώσουν την χώρα. Να μας σώσουν. Να μας δώσουν πίσω τον αυτοσεβασμό μας. Την αξιοπρέπεια μας. Την λογική και το συναίσθημα.

Από τη συγκέντρωση μαθητών στη Κόρινθο

Ανθρώπινο λάθος...

Κάλεσμα ΜΕΚΕΑ: Όλοι στην παλλαϊκή κινητοποίηση αύριο Τετάρτη 8/3! ΛΑΪΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ!

ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΜΕΚΕΑ-

ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ & ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Όλοι στην παλλαϊκή κινητοποίηση αύριο Τετάρτη 8/3!

ΛΑΪΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ!

Τα χαρακτηριστικά της δολοφονίας των ανθρώπων στα Τέμπη την 1-3-23 ήρθαν να σοκάρουν με τον πιο βίαιο τρόπο μια κοινωνία που έμοιαζε να έχει χάσει τη «μιλιά» της μετά από μια μακρόχρονη περίοδο βίαιης ενσωμάτωσής της στη Νέα Τάξη της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, όπου η Ελλάδα κατάντησε και τυπικά προτεκτοράτο, με όλες τις αντίστοιχες συνέπειες.

Τα χαρακτηριστικά της δολοφονίας αυτής είναι πολύ πιο ευδιάκριτα στη σύγκρουση των δύο τρένων, αφού είναι πολύ πιο δύσκολο οι πολιτικοί εγχώριοι εγκληματίες να θολώνουν τα νερά επικαλούμενοι «θεομηνίες» και την «κλιματική αλλαγή», όπως έκαναν για αντίστοιχα κτηνώδη εγκλήματα με τους πνιγμένους στη Μάνδρα Αττικής ή τους καμένους ανθρώπους στο Μάτι. Κατά συνέπεια καταρρέουν τα συστημικά αφηγήματα και τα προσωπεία πέφτουν.

 Όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί.

Το σύστημα εξουσίας που διαχειρίζεται την προτεκταριοποίηση της χώρας, γυμνό και δια γυμνού οφθαλμού, όπως γίνεται σε τραγωδίες τέτοιου μεγέθους. Ακόμα πιο χαρακτηριστικά σήμερα, που η συσσωρευμένη αηδία των λαϊκών στρωμάτων απέναντι στους θεσμούς εξουσίας είναι στο ζενίθ.

Προς τα πού να τρέξουμε και τι να κάνουμε;

Του Αλεξάντρ Στεπάνοφ

Η συζήτηση για την επέτειο της ΕΣΕ έδειξε την απόλυτη ανικανότητα των αριστερών και αριστερούτσικων “όχι-στον-πόλεμο” και αυτοαποκαλούμενων “διεθνιστών”.

Ως γνωστόν, τα τρέχοντα γεγονότα στην Ουκρανία έχουν προκαλέσει σοβαρό καταιγισμό συζητήσεων, διασπάσεων και απλά ” αντεγκλήσεων” μέσα στο διεθνές αριστερό κίνημα, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας. Με επιπόλαιη ευκολία μια ομάδα Ρώσων συντρόφων αυτοανακηρύχθηκε “διεθνιστές” και άρχισε να στιγματίζει με μανία όλους όσους δεν συμμερίζονταν την άποψή τους. Την περασμένη εβδομάδα, στην επέτειο της έναρξης της ΕΣΕ, οργάνωσαν δύο υψηλού προφίλ streams (ζωντανές διαδικτυακές συζητήσεις) αυτών των γεγονότων. Στη μία συμμετείχαν ο γνωστός αριστερός μπλόγκερ Κωνσταντίν Σιόμιν και ο αριστερός λιποτάκτης του ROT-Front Αλεξάντερ Μπάτοφ, ενώ στην άλλη οι λεγόμενοι “όχι-στον-πόλεμο” από το Νοβοσιμπίρσκ, και πάλι με τον Μπάτοφ, τον Όσιν και αρκετούς άλλους πρώην συντρόφους του κόμματος.

Δεν ακούσαμε κάτι ουσιαστικά καινούργιο σε αυτές τις δύο πολύωρες εκπομπές, υπήρξε άλλη μια επανάληψη των γνωστών τους θέσεων ότι στη στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας (ΝΑΤΟ), και οι δύο πλευρές της σύγκρουσης είναι απολύτως εξίσου υπεύθυνες, επειδή είναι “και οι δύο ιμπεριαλιστικές”. Επαναλήφθηκε ξανά και ξανά ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποστηρίζεται η ΕΣΕ. Επίσης, ότι οι ΗΠΑ και η Κίνα είναι τα δύο κύρια καπιταλιστικά κέντρα του πλανήτη, με την περιφέρεια τους, όλοι οι υπόλοιποι δρώντες είναι ευθυγραμμισμένοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε ένα από τα στρατόπεδα. ( Φαίνεται ότι η Βόρεια Κορέα και η Κούβα είναι επίσης μέλη ενός από τα ιμπεριαλιστικά μπλοκ… ). Ο Κωνσταντίν Σιόμιν έγραψε για όλα αυτά πριν από ένα χρόνο, λέγοντας ότι όλα όσα συμβαίνουν τώρα είναι “ένα ακριβές αντίγραφο του 1914, αλλά σε μια νέα ιστορική στροφή”.

Η προφητεία

Οι "άγνωστοι" της φωτογραφίας είναι γνωστοί σε όλους μας.

Έχουν ίδιο τρόπο οργάνωσης και δομής. Έχουν ίδιο ντύσιμο και κινούνται πάντα συγκροτημένα μέσα στο πλήθος με τον ίδιο τρόπο. Φοράνε τις ίδιες μάσκες-κράνη και έχουν μαζί τους τα ίδια ρόπαλα και μολότοφ. Υπάρχει ένας για να τους κατευθύνει και οι υπόλοιποι ακολουθούν τις διαταγές. Συμμετέχουν μόνο στις ενοχλητικές συγκεντρώσεις (υπενθυμίζω πως στην απεργία που προηγήθηκε της τηλεπαρουσίας του Ζελένσκι στην Βουλή δεν εμφανίστηκαν ποτέ).

Ήταν πάντα εκεί, είτε ήτανε για τις μεγάλες διαδηλώσεις κατά των μνημονίων, είτε ήταν στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις όπως σε αυτή που είχαμε την προβοκάτσια της Μαρφίν, είτε ήταν στην συγκέντρωση ενάντια στην Συμφωνία των Πρεσπών (με εθνικιστικά χαρακτηριστικά εκείνη την φορά και με τον ίδιο τρόπο επαναλαμβάνω οργάνωσης και δράσης), είτε ήταν κατά των υποχρεωτικοτήτων των εμβολιασμών, είτε είναι τώρα για να προβοκάρουν τις διαμαρτυρίες για το έγκλημα στα Τέμπη και να καταστείλουν την λαϊκή οργή.

Σκοπός τους ένας και μοναδικός. Να ενεργοποιηθεί η καταστολή! Καταστολή που στοχεύει πάντα και χωρίς εξαιρέσεις τους ειρηνικούς διαδηλωτές και ποτέ τους ίδιους.

Requiem: Στη 1 Μαρτίου 2023 στα Τέμπη – Αύριο, πού; ΚΑΝΕΝΑΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ

Του Κλεάνθη Γρίβα

«Ο Θρίαμβος του Θανάτου που βλέπουμε από εχθές εξοργισμένοι στο Κάμπο Σάντο των Τεμπών είναι έργο του Κράτους».

Γιώργος Βέλτσος, Il Trionfo della Morte

Το Βήμα, 2/3/2023

 

Δεν θα ζητήσω «δικαίωση» για την άδικη, τραγική και υπό διαρκή προαναγγελία εσκεμμένη δολοφονία πενήντα επτά αθώων και ανυποψίαστων υπάρξεων που εξαναγκάστηκαν σε μια πορεία προς τον ουρανό χωρίς επιστροφή – όπως οι κρατούμενοι των ναζιστικών στρατοπέδων εξόντωσης εξαναγκάζονταν στις ανατριχιαστικές πορείες θανάτου κατά τους προθανάτιους σπασμούς του ναζισμού.

Γιατί κανένας θάνατος δεν δικαιώνεται.

Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να απευθυνθώ στους δολοφόνους τους, επαναλαμβάνοντας για λογαριασμό μου την κραυγή συγγενούς του μοναδικού επιζώντα από το πρώτο βαγόνι της κρατικής νεκροφόρας: «Σκάστε όλοι οι πολιτικοί! Σήμερα ουρλιάζουν οι μανάδες».

Σκάστε επιτέλους, φονιάδες. Πάψτε να υποκρίνεστε «συντριβή» για μια τραγωδία που εσείς προκαλέσατε. Τώρα τον λόγο έχουν μόνο οι απελπισμένες σπαρακτικές κραυγές των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους. Που ήταν όλα τους δικά μας παιδιά και όχι δικά σας.

Εσείς δεν χάσατε απολύτως τίποτα. Ποτέ δεν χάνετε τίποτα. Αντιθέτως, κερδίζετε. Στην κοινωνία που την απαξιώσατε ως βόθρο-φέουδό σας, κερδίζετε καταστρέφοντας και κερδίζετε «επιδιορθώνοντας» αυτά που καταστρέφετε. Χωρίς καν να σκέφτεστε ότι οι θάνατοι «δεν επιδιορθώνονται». Το ασήκωτο βάρος τους, αφήνετε να το σηκώσουν άλλοι.

Είναι απλά τα πράγματα...

Δεκάδες χιλιάδες λαού απαίτησαν καμία συγκάλυψη του εγκλήματος – Όλοι στις κινητοποιήσεις της Τετάρτης

Χαιρετίζουμε τους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους και την νεολαία που πήρε μέρος στο μεγάλο παλλαϊκό συλλαλητήριο της Αθήνας και σε άλλες πόλεις.

Συνεχίζουμε ακόμα πιο δυναμικά ενάντια στη σχεδιασμένη προσπάθεια συγκάλυψης ώστε να αποδοθούν οι πραγματικές ευθύνες, να μην περάσει το δολοφονικό έγκλημα των Τεμπών στη λήθη.

Σε κάθε εργασιακό χώρο από αύριο να πυκνώσουν οι συζητήσεις στις βάρδιες, στα διαλείμματα, με συσκέψεις, γενικές συνελεύσεις, να ντυθούν με πανό οι πύλες των εργοστασίων και οι πόρτες των επιχειρήσεων, να γίνει η θλίψη και η οργή μας η φωνή των νεκρών, για να μην ξεχαστεί το έγκλημα.

Χώρα έτσι, χωρίς πρόγραμμα

Του Μιχαήλ Άγγελου Κωνσταντόπουλου

Για να παραφράσω λίγο την εκπομπή της αείμνηστης Μαρίας Ρεζάν, είμαστε «μια χώρα έτσι, χωρίς πρόγραμμα». Μετά τον όλεθρο από τον σεισμό στην Τουρκία ειρωνευόμασταν τις κατασκευές που κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι εξαιτίας των ανατολίτικων μεθόδων που ακολούθησαν εργολάβοι, φίλοι του Ερντογάν. Δυστυχώς, στο νεότερο ελληνικό κράτος έχουμε ακόμα χειρότερη νοοτροπία από τη μετα-οθωμανική και γι’ αυτό συνέχεια την πληρώνουμε.

Το σκίτσο του John Antono που δημοσιεύσαμε την Πέμπτη είναι η πιο χαρακτηριστική εικόνα. Την τραγωδία στο εργοστάσιο-φέρετρο της Ρικομέξ μετά τον σεισμό του 1999 με 39 νεκρούς διαδέχθηκε το «προαναγγελθέν» και τότε ναυάγιο του σαπιοκάραβου «Σαμίνα» με 81 θύματα. Περίπου 3 χρόνια μετά, ξεκληρίστηκε ένα ολόκληρο χωριό στην Ημαθία χάνοντας στα Τέμπη 21 νέα παιδιά που είχαν πάει σχολική εκδρομή. Το 2007 σημειώθηκαν οι φονικές πυρκαγιές στην Ηλεία με 63 νεκρούς και 10 χρόνια μετά ήρθαν οι πλημμύρες στη Μάνδρα που στοίχισαν 24 ζωές.

Το διαχρονικό κρατικό έγκλημα με ανθρώπινα θύματα θυσία στον βωμό της απουσίας κάθε έννοιας οργάνωσης και πρόληψης έναντι κινδύνων κορυφώθηκε στο Μάτι, με την αναπαράσταση του δράματος που πήρε 104 ζωές να εκτυλίσσεται αυτές τις μέρες στις δικαστικές αίθουσες όπου ακούγονται απίθανα πράγματα. Τον Ιούλιο του 2018 έγραφα ότι εάν δεν αλλάξουμε μυαλά ως κοινωνία εκείνη θα ήταν η χειρότερη τραγωδία μέχρι την επόμενη.

Δημόσια δαπάνη...

Γιατί δεν περπάτησε ο σιδηρόδρομος στην Ελλάδα

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

Το 2010 η Ελλάδα χρεοκόπησε. Η ήττα αυτή είναι κομβικής σημασίας. Στη διάρκεια της 2ης εκατονταετίας από την Επανάσταση του 1821, με σημείο αφετηρίας την τομή του 1922, είναι αντίστοιχη της ήττας του 1944 που οδήγησε στο 1946-1949, της ήττας του 1967 που οδήγησε στο 1974. Είναι ανάλογων διαστάσεων και σημασίας. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται, αν θέλουμε να την υπερβούμε. Αλλά και να βγάλουμε, ως κοινωνία εκ των υστέρων έστω κάποια συμπεράσματα, γιατί εκ των προτέρων σταθήκαμε ανίκανοι να το πράξουμε. Και πληρώνουμε στην Ελλάδα τον λογαριασμό από το 2007-2008 και μετά και μέχρι σήμερα.

Σε μια περίοδο διεθνούς και εγχώριας κρίσης που εκτείνεται σημειολογικά για τη χώρα μας από τις πυρκαγιές στην Πελοπόννησο τον Αύγουστο του 2007 με την απώλεια δεκάδων ανθρώπων στην Ηλεία, τη δολοφονία ενός εφήβου στα Εξάρχεια τον Δεκέμβριο 2008 και καταλήγει (;) στην τραγωδία του πολύνεκρου σιδηροδρομικού δυστυχήματος τον Φεβρουάριο 2023 και την απώλεια δεκάδων, νέων στην πλειοψηφία τους, ανθρώπων.

Η ήττα του 2010, έχει μια προϊστορία, μια περίοδο προετοιμασίας δύο δεκαετιών. Το 1989-1990 αλλάζει ο κόσμος. Οι όροι κίνησης, οι κανόνες των οικονομικών και θεσμικών συστημάτων, οι κυβερνήσεις, τα κράτη και οι υπερεθνικές οντότητες, οι κινήσεις των πολιτών, τα κινήματα, η εργασία, ο τρόπος πρόσληψης και κατανόησης μιας ραγδαία μεταβαλλόμενης πραγματικότητας, εξελίσσονται με ταχύτατες μεγάλες. Αλλαγές ραγδαίες σε αντικειμενική και υποκειμενική βάση. Αυτό που ονομάστηκε παγκοσμιοποίηση.

Τι άλλο να κάνει;

ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ: Ιδιωτικό κεφάλαιο/εξάρτηση και συγκοινωνίες— δυο ασύμβατες έννοιες

Η έκταση της τραγωδίας από την πρόσφατη σιδηροδρομική καταστροφή στα Τέμπη αποκαλύπτεται με δόσεις, προφανώς για να «προετοιμαστεί η κοινή γνώμη» —παλιό κόλπο των διαμορφωτών της— ενώ βέβαια δεν ήταν ούτε τυχαία ούτε μη αναμενόμενη.

Δεν ήταν τυχαία, αν αναλογιστεί κανείς πόσες ανάλογες τραγωδίες (τόσο σε έκταση και ένταση όσο και σε συχνότητα) είχαμε στο παρελθόν, στην Ελλάδα και αλλού. Ιδιαίτερα μάλιστα αν συγκρίνουμε τα στατιστικά στοιχεία των σχετικών «ατυχημάτων» πριν και μετά τις ιδιωτικοποιήσεις των σιδηροδρομικών συγκοινωνιών στη Νέα Διεθνή Τάξη της Νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Και κάθε άλλο παρά μη αναμενόμενη ήταν αν εξετάσουμε τη διαχρονική τάση παρόμοιων ατυχημάτων, ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Και αυτό, ενώ θα υπέθετε κανείς ότι οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις θα έπρεπε να είχαν συνδεθεί με τη μείωση των σχετικών ατυχημάτων.

Εάν λοιπόν θεωρήσουμε τις συγκοινωνίες σαν κοινωνικό αγαθό, τότε κάθε έννοια ιδιωτικοποίησής τους θα ήταν ασύμβατη με αυτόν τον χαρακτήρα τους. Γι’ αυτό και σχεδόν όλες οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις στη Δύση πάντα θεμελιωνόντουσαν στις δημόσιες συγκοινωνίες, οι οποίες παρείχαν και δυνατότητες ώστε η συγκοινωνιακή μεταφορά να θεωρείται κοινωνικό αγαθό που θα μπορούσε να παρέχεται δωρεάν στους ηλικιωμένους, τους φοιτητές και ανάλογες κοινωνικές κατηγορίες.

Ένα απίστευτο τραγούδι για όσους χάθηκαν στα Τέμπη από τον Σπύρο Μακρή

Μην ανησυχείτε...

 

Όλα τα Πούλιτζερ που αξίζει η ελληνική δημοσιογραφία μετά τα Τέμπη