Του Γιάννη Ξένου
Σε δύο εβδομάδες έχουμε και πάλι εκλογές, αλλά αν εξαιρέσουμε κάποιες ατάκες, που κάνουν το χειλάκι μας να σκάσει, όπως ο «αυτοφωράκιας» του Μεϊμεράκη για τον Τσίπρα, οι «λαφαζανιές» του Κουτσούμπα, γι’ αυτά που λέει η ΛΑΕ και το «εξωφυλαρούχας»* του Ψαριανού για τον Κουβέλη, τίποτα δεν θυμίζει προεκλογική περίοδο. Οι πολίτες είναι κουρασμένοι από την τρίτη εκλογική μάχη μέσα σε οχτώ μήνες. Οι ελπίδες τους για κάτι καλύτερο με κυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ διαψεύστηκαν. Νιώθουν θυμό πρώτα από όλα με τον εαυτό τους που αφέθηκαν να ξεγελαστούν από τύπους σαν τον Τσίπρα, τον Βαρουφάκη, τον Καμμένο, τον Παππά κ.ά. Είναι όμως και περίοδος περισυλλογής, βεβαιότητες που οικοδομήθηκαν τα προηγούμενα πέντε χρόνια διαλύονται βιαίως, από μέρα σε μέρα. Ο διαχωρισμός μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών πολιτικών χάνει τη δυναμική της, ήδη στις δημοσκοπήσεις (έρευνα της Metron Analysis για τα Παραπολιτικά) καταγράφεται ότι για το 73% των πολιτών αυτός ο διαχωρισμός πια δεν έχει βάση, δεν αρκεί για να εξηγήσει την πραγματικότητα.
Η τάση περισυλλογής για τα όσα συνέβησαν τα προηγούμενα πέντε χρόνια θα ήταν πιο έντονη, αν ο Τσίπρας δεν προσπαθούσε να την ανακόψει με τις πρόωρες εκλογές. Λειτουργώντας για άλλη μια φορά εκβιαστικά και (κουτο)πόνηρα, προκήρυξε εκλογές στα μέσα Αυγούστου. Σκοπός του ήταν να προλάβει τα φαινόμενα διάλυσης στο κόμμα του και οχυρωμένος πίσω από το να μην αποδειχθεί παρένθεση η «πρώτη κυβέρνηση της αριστεράς», να εξαναγκάσει το κόμμα του και τους ψηφοφόρους του να τον ακολουθήσουν. Διαψεύδεται όμως, το κόμμα δεν τον ακολουθεί· από τη μέρα που προκηρύχτηκαν οι εκλογές, ο Σύριζα κάθε μέρα συνταράσσεται από αποχωρήσεις. Γνωστά στελέχη ή ομάδες μελών φεύγουν με προορισμό είτε τον Λαφαζάνη είτε την αποστράτευση.
Η εικόνα που δίνουν οι δημοσκοπήσεις δεν είναι ελπιδοφόρες για τον Τσίπρα. Οι «φωστήρες» του Μαξίμου πίστευαν ότι στις 20 Αυγούστου ο Σύριζα θα εκκινούσε από ένα ποσοστό πάνω από 40%, ποσοστό που ίσως να αποτύπωνε τη διάθεση του κόσμου τις μέρες του δημοψηφίσματος. Κάτι που φυσικά δεν υπήρχε πια, η κωλοτούμπα του Τσίπρα, το νέο μνημόνιο που έφερε, χειρότερο από τα δύο προηγούμενα, καταβαράθρωσαν τα ποσοστά του. Ακόμα και η βάση εκκίνησης του Ιανουαρίου, το 36% δεν φαντάζει πιθανή. Δημοσκόποι και δημοσιογράφοι στέκονται στην χαμηλή συσπείρωση των ψηφοφόρων του Σύριζα (λίγο πάνω από το 50%) και πιθανολογούν ότι ο Σύριζα αν συσπειρώσει ένα μέρος αυτών που εμφανίζονται αναποφάσιστοι (γύρω στο 25%), θα ξεπεράσει άνετα το 30% στις εκλογές. Το λάθος τους βρίσκεται ότι ξεκινούν από λάθος σημείο καταγραφής της δύναμης του Σύριζα. Το 36% που ψήφισε τον Ιανουάριο Σύριζα, δεν ήταν ψηφοφόροι δεμένοι με ισχυρούς δεσμούς με τον Σύριζα, πολλοί την τελευταία στιγμή ακολούθησαν το ρεύμα και το έριξαν στον Τσίπρα. Η βάση εκκίνησης του Σύριζα σ’ αυτές τις εκλογές είναι πιο κοντά σε ένα ποσοστό όπως αυτό του Ιούνιου του ’12 (26,9%) ή το 26,5% στις ευρωεκλογές του ’14. Και φαίνεται ότι το αντιλαμβάνεται και η κομματική ηγεσία, που πια όχι μόνο δεν μιλά για αυτοδυναμία, αλλά από σήμερα αποσαφηνίζουν ότι άλλο Νέα Δημοκρατία και άλλο Ποτάμι και Πασόκ και ότι γενικώς είναι ανοιχτοί σε συνεργασίες και υποδεικνύουν το παράδειγμα της συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ. Ενδεικτικό της ταραχής της ηγεσίας του Σύριζα ότι καταφεύγουν σε παλαιοπασοκικά επιχειρήματα του στιλ, ότι αν χάσουν θα επιστρέψει η επάρατος Δεξιά στα πράγματα, για να τσιμπήσουν την ψήφο μερικών αθεράπευτων Πασόκων.
Ο άλλος μονομάχος των εκλογών, ο Μεϊμαράκης δίνει το τελευταίο δίμηνο σεμινάρια για το πώς θα έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί ο Τσίπρας από την παράταξή του. Το υστερικό ύφος που υιοθετούσε ο Σαμαράς ήταν βούτυρο στο ψωμί του Τσίπρα, αντιθέτως το χαλαρό στιλ του Μεϊμαράκη και ό,τι στοχευμένα αναδεικνύει την ανεπάρκεια του Τσίπρα, του έδωσαν τους πόντους που χρειαζόταν για να επιβληθεί επί των δελφίνων. Από τη στιγμή που οι δελφίνοι έπαψαν να τον αμφισβητούν –σε αυτό βοήθησε και η προκήρυξη των εκλογών–, ο Μεϊμαράκης είναι ο ιδανικός άνθρωπος για να συσπειρώσει τη βάση του κόμματος, γιατί τη γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα. Η καταγωγή και η διαδρομή του τον καθιστούν την πιο συμβολική σημερινή νεοδημοκράτη φυσιογνωμία. Ο πατέρας του ήταν βουλευτής της ΕΡΕ, ο θείος του βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος. Ο ίδιος ήταν γραμματέας της νεολαίας το διάστημα 1986-1989 και από το 1989 είναι βουλευτής, το διάστημα 2001-06 διετέλεσε γραμματέας του κόμματος. Τα έχει καλά και με τις δύο μεγάλες παρατάξεις του κόμματος, Καραμανλικούς και Μητσοτακικούς, πράγμα που έχει σαν αποτέλεσμα στελέχη και μέλη του κόμματος που τα τελευταία πέντε χρόνια (της προεδρίας Σαμαρά) ήταν αποστασιοποιημένα, επιστρέφουν και τρέχουν να μαζέψουν ψήφους. Η εκλογική ανάκαμψη της ΝΔ μετά το ναδίρ του Ιουλίου που οι δημοσκοπήσεις την κατέγραφαν στο ιστορικό χαμηλό του 16-17%, έγκειται στο ότι οι Νεοδημακράτες πιστεύουν ότι έχουν πια αρχηγό που μπορεί να αντιμετωπίσει τον Τσίπρα. Φυσικά το κόμμα είναι διεφθαρμένο, ξεπερασμένο, χωρίς να μπορεί να αναδείξει νέα ικανά στελέχη και χωρίς πρόγραμμα, αλλά είναι τόση η ζημία που έκανε ο Σύριζα στην εξάμηνη διακυβέρνησή του, που αυτά περνούν σε δεύτερη μοίρα. Επίσης στα μάτια ενός κλασικού νεοδημοκράτη (αλλά και ευρύτερου κόσμου) στα θετικά του είναι ότι περιόρισε την παρουσία των «μεταγραφών», Βορίδη και Γεωργιάδη, που πάντα λογίζονται ως ξένο σώμα, ως πολιτικοί που τους κουβάλησε ο Σαμαράς.
Ως πρόβλημα, που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η ΝΔ, Τα Νέα σήμερα αναφέρουν στο κεντρικό τους άρθρο ότι η συσπείρωση της βάσης του κόμματος δεν είναι αρκετή για της δώσει τη νίκη. Αν λογιστεί ως εκλογική βάση του κόμματος το 29% του Ιούνη του ’12 ή το 27,8% του Ιανουαρίου ίσως, αλλά ξεφεύγει στον αρθρογράφο ότι τότε αρχηγός ήταν ο Σαμαράς και ένα μέρος της βάσης δεν του συγχωρούσε όσα έκανε το 1993 και ότι στα δεξιά της ΝΔ υπήρχαν τότε τρία κόμματα, που στον έναν ή άλλο βαθμό προέρχονταν από τις σάρκες της ή της έπαιρναν ψήφους (ΑΝΕΛ, ΛΑΟΣ & ΧΑ). Πρώτα από όλα, οι ΑΝΕΛ (10,5% το 2012 και 4,75% το 2015) που τώρα χάνουν δυνάμεις και οι περισσότερες δημοσκοπήσεις τους δίνουν κάτω του 3%. Ο ΛΑΟΣ που για σχεδόν 15 χρόνια ήταν ένα αγκάθι για τη ΝΔ δεν υφίσταται πια. Χθες ο Καρατζαφέρης ανακοίνωσε ότι δεν θα κατεβεί, ότι του είχε απομείνει θα κατευθυνθεί στη ΝΔ. Επομένως, αν θέλουμε να ορίσουμε το ποσοστό των ψήφων που είναι η βάση της ΝΔ θα λέγαμε ότι σε αυτή τη φάση πιο κοντά βρίσκονται στα ποσοστά που πήρε ο Καραμανλής το 2009, δηλαδή το 33,5% παρά στο 29% ή το 28%. Η ΝΔ αν πλησιάσει ποσοστά γύρω στο 33% θα αγγίζει τη νίκη. Πάντως η δυναμική που έχει αυτές τις δέκα μέρες, όπως την αποτυπώνουν οι δημοσκοπήσεις, όπου στο πρώτο κύμα, μείωσε τη διαφορά στις 2,5-3,5 μονάδες και στο δεύτερο κύμα (δημοσκοπήσεις Alco και Gpo) έχει φτάσει τον Σύριζα ή τον έχει ελαφρά ξεπεράσει, ή ότι ο Μεϊμεράκης ξεπέρασε σε δημοφιλία τον Τσίπρα (44,3% έναντι 41,9% στην έρευνα της GPO) δείχνουν ελαφρύ προβάδισμα της ΝΔ και θα δούμε αν αυτό παγιώνεται το Σαββατοκύριακο.
Για την τρίτη θέση παλεύει ένα γκρουπ τεσσάρων κομμάτων (ΧΑ, ΚΚΕ, Πασοκ και Ποτάμι) με τρία κόμματα να βρίσκονται πολύ κοντά και το τέταρτο, το Ποτάμι, να είναι το μεγάλο αουτσάιντερ. Όπως σχολίασε ο Τ. Θεοδωρικάκος της GPO κόμματα με μεγάλη οργανωμένη βάση όπως το ΚΚΕ και το Πασόκ είναι πιο πιθανό να πάρουν την τρίτη θέση. Το ΚΚΕ (5,5% στη μέτρηση της Alco και 5,1% σε αυτή της Gpo) με την νέα ηγεσία δείχνει να σταματά την αιμορραγία προς τον Σύριζα και η παρουσία της ΛΑΕ δεν το επηρεάζει σημαντικά. Η έκπληξη βρίσκεται στο Πασόκ, που από τελευταίο κόμμα στην προηγούμενη Βουλή, διεκδικεί στη νέα την τρίτη θέση (4,2% του δίνει η Alco και 5,3% η Gpo. Κάτι η απομάκρυνση του Βενιζέλου, κάτι η επιστροφή του Λαλιώτη στο κόμμα ως ανθρώπου πίσω από τη Γεννηματά που λύνει και δένει, αναπτέρωσαν το κόμμα, που διατηρεί μια πολυπληθή (φυσικά γερασμένη) οργανωμένη βάση. Πενήντα χιλιάδες μέλη συμμετείχαν στις πρόσφατες διαδικασίες ανάδειξης της νέας ηγεσίας, νούμερο που θα το ζήλευε ακόμα και ο Σύριζα. Οι μετρήσεις αυτές δεν λαμβάνουν υπόψη την ανακοίνωση της μη συμμετοχής του κόμματος ΓΑΠ στις εκλογές, επομένως στο Πασόκ ελπίζουν ότι θα προσθέσουν και τη μια μονάδα του ΚΙΔΗΣΟ. Το Πασόκ το επόμενο διάστημα, ειδικά αν ο Σύριζα βγει δεύτερος, είναι πιθανό να γνωρίσει μια νέα άνθηση και τα πολυάριθμα στελέχη του που τα τελευταία χρόνια έχουν «κρυφτεί» στην τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του Πασόκ ή νέου κόμματος, πασοκικού στίγματος, να βγουν και πάλι στο προσκήνιο. Πρόκειται για άλλη μια «επιτυχία» του Σύριζα που κατόρθωσε να ξεπλύνει και να αναστήσει το Πασόκ.
Η Χρυσή Αυγή είναι μεν πολιτικά εξαφανισμένη, αφού κρύβεται όσο διαρκεί η δίκη της, αλλά η διόγκωση του προσφυγικού/μεταναστευτικού της δίνει, άκοπα, ψήφους. Η δίκη των ηγετικών μελών της ΧΑ έχει συμπληρώσει πέντε μήνες, αλλά ελάχιστη δημοσιότητα έχει δοθεί, απόρροια και της νομικής τακτικής των δικηγόρων της που κωλυσιεργούν. Τακτική που το προεδρείο τους επιτρέπει να ακολουθούν. Μας ζώνουν τα φίδια ότι κάποια μέρα θα βγει απόφαση του δικαστηρίου που θα ρίχνει στα μαλακά τα πρωτοκλασάτα στελέχη της και μετά ποιος τον πιάνει τον Κασιδιάρη και τους άλλους.
Το Ποτάμι δυσκολεύεται να ξεπεράσει το 5%, η στρατηγική που ακολουθεί ο Θεοδωράκης να τηρεί ίσες αποστάσεις από Σύριζα και ΝΔ, απομακρύνει ψηφοφόρους του, μιας και το κύριο χαρακτηριστικό των ψηφοφόρων του Ποταμιού είναι τα αντι-συριζικά συναισθήματα. Έτσι ένα μέρος των ψηφοφόρων του, απηυδισμένο από τις ίσες αποστάσεις του Θεοδωράκη, επιλέγει ΝΔ για να αυξήσει τις πιθανότητες να χάσει ο Σύριζα.
Από κει και πέρα η ΛΑ.Ε του Λαφαζάνη παρότι εμφανίζεται ως καθαρή έκφραση του Όχι στο δημοψήφισμα και συγκεντρώνει δημοφιλή πολιτικά πρόσωπα του Σύριζα (Κωνσταντοπούλου, Βαλαβάνη, παρά το χουνέρι που τους έκανε ο Μανώλης Γλέζος σήμερα) δεν πείθει ότι μπορεί να πάει καλύτερα από ένα ποσοστό μέχρι 6%. Μπορεί οι δημοσκοπήσεις να δείχνουν σταθερά ότι ένα ποσοστό της τάξης 17% έως 25% είναι με τη δραχμή, αλλά η πλειοψηφία αυτών δεν πάει στον Λαφαζάνη, είτε επειδή δεν την πείθει, είτε επειδή και αυτοί βαθειά μέσα τους δεν θέλουν την επιστροφή στη δραχμή. Ο Λεβέντης είναι μια ακόμα ένδειξη ότι ο κόσμος απεγνωσμένα ψάχνει πολιτική έκφραση που να μην είναι φθαρμένη και διεφθαρμένη και σταθερά οι δημοσκοπήσεις τον εμφανίζουν πάνω από τα 3%. Για το τι είναι ικανός να κάνει είναι πολύ ενδεικτική μια πρόσφατη παρουσία του σε διαδικτυακή εκπομπή στη Ζούγκλα (https://www.youtube.com/watch?t=2573&v=-bg9-2tpFAs από το 43:10 και πέρα) που υποσχέθηκε ότι θα τελειώσει τα μνημόνια σε δύο μήνες, αρκεί να ενεργοποιήσει τις γνωριμίες που έχει στην Ευρώπη!
Αν ο Σύριζα πληρώνει το τρίτο μνημόνιο με μια διάσπαση και με την πιθανότητα να χάσει την πρώτη θέση, οι ΑΝΕΛ κινδυνεύουν να το πληρώσουν με την εκλογική τους επιβίωση. Ελάχιστες δημοσκοπήσεις τους δίνουν το αναγκαίο 3%. Δεν βγάζουν και κανένα ευφάνταστο τηλεοπτικό σποτ να ανατρέψουν το άσχημο κλίμα. Η ψήφιση του μνημονίου τους στέρησε και την έμπνευση!
* Εξωφυλαρούχας ήταν, όταν τα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο στις αλάνες, ο καημένος που δεν το κατείχε το τόπι και καμιά ομάδα δεν τον ήθελε, με αποτέλεσμα να κάθεται απ’ έξω και να προσέχει τα ρούχα των υπολοίπων (από το slang.gr). Ο Ψαριανός έδωσε τον πιο πετυχημένο χαρακτηρισμό για τον μοιραίο Κουβέλη, που για άλλη μια φορά τον «κορόιδεψε» ο Τσίπρας και το πιθανότερο είναι να μην τον περιλάβει ούτε αυτή την φορά στα ψηφοδέλτια του Σύριζα.
Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr
