Μην ψάχνετε δικαιοσύνη
στις εικόνες. Στις μεγάλες ταχύτητες. Στα μεγάλα και στα μικρά κανάλια. Στα μαύρα
και στα άσπρα τετράγωνα της μουχλιασμένης σκακιέρας. Κάτω απ’ το πέπλο της βαρβαρότητας
δεν μπορεί να καμώνεσαι τον άσπιλο. Να ζεις αγκαλιά με το βρικολακιασμένο παρελθόν
και τη νοσταλγία. Να αρνείσαι να πεθάνεις με φυσικό θάνατο. Να βρομίζεις μέσα στην
ασφάλεια που σου προσφέρει η ακινησία. Να προσφέρεις γη και ύδωρ στο παρδαλό σύστημα
που μας εκπολίτισε όλους με φόνους και μίσος. Να υπερασπίζεσαι τα συρματοπλέγματα
που προστατεύουν τις αυταπάτες σου. Και με όλη τη χριστιανική σου αγάπη να χρησιμοποιείς
μια αρμαθιά από δυστυχισμένους ανθρώπους για να σε ξεσκατίσουν. Χωρίς άδεια παραμονής,
χωρίς υπόσταση, χωρίς μέλλον. Είναι οι ξένοι που τους χύνουμε βενζίνη στα μαλλιά
και τους ψήνουμε στα κάρβουνα κι απ’ τις δυο μεριές όταν τελειώνει η σεζόν. Πακιστανοί,
Σύριοι, Ιρακινοί που τους λιανίζουμε με την μηχανή του πουρέ.
Η Ευρώπη που κρύβει
κάτω απ’ το χαλάκι τις βρωμιές. Τα περισσεύματα της ανθρώπινης ύπαρξης, τους λαθραίους
που δεν τους θέλει κανείς. Η Ευρώπη με τους ευσυνείδητους εργάτες της που γεμίζουν
βόμβες, που κατασκευάζουν υποβρύχια και πυραύλους, όχι για τα δικά τους κεφάλια
αλλά για τα κεφάλια των άλλων. Και μετά ουρλιάζει αυτή η πολιτισμένη Ευρώπη, να
πάτε σπίτια σας μουνόπανα, μαύροι σκύλοι, πακιστάνια του κερατά. Εσείς που μας τρώτε
τις δουλειές και μας γαμάτε τις γυναίκες. Εσείς που πουλάτε το νεφρό σας για να
βγάλετε εισιτήριο για τα κάτεργα της Ευρώπης. Και πνίγεστε στο γαλανόλευκο Αιγαίο.
Στη χώρα μου που έγινε ένας κουβάς από έντερα. Από ποντικούς και ψείρες και πτώματα.
Πόδια και δόντια σκόρπια στα χαρακώματα του Έβρου. Δηλώσεις και προοίμια και πρωτόκολλα.
Δίδυμους στραβοπόδαρους και ευνούχους φαλακρούς και ατσάλινους φράχτες. Και στρατόπεδα
συγκέντρωσης. Χριστιανική επιστήμη και δηλητηριώδη αέρια και πλαστικά εσώρουχα και
πλατινένια δόντια. Όλα τυλιγμένα σ’ ένα μεγάλο χοντρό κομμάτι κιμά. Θέλουμε λεφτά
κι εργατικά χέρια για το τηγάνι μας. Θέλουμε μέλλον για μας χωρίς να θέλουμε μέλλον
για τους άλλους. Γι’ αυτό μαραζώνουμε μέσα στο ίδιο μας το λίπος. Γι’ αυτό σβήνουμε
μέσα σε μια λαδερή κηλίδα. Γι’ αυτό απευθυνόμαστε πάλι και πάλι για να αγοράσουμε
μια ψευτοζωή από δεύτερο χέρι στην εταιρία «Φόνος, Θάνατος, Όλεθρος και Σία». Με
όλο το ένδοξο παρελθόν μας και το αρχαίο κλέος πρωτοκολλημένο στην πράξη θάνατος
και καταστροφή του πλανήτη Γη, κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του δυνατού και του
αδίστακτου. Του μορφονιού που τα γαμάει όλα.
Ανάρτηση από: https://dromos.wordpress.com
