Για την θρησκεία και τους … «άμυαλους»

Του Γιώργου Ρακκά

Όσοι από τις φίλες και τους φίλους, αριστεροί ή αντιεξουσιαστές, επιδίδεστε τις τελευταίες ημέρες σ’ έναν μπαγιάτικο αντικληρικανιστικό αγώνα με αφορμή τις δηλώσεις Σίας Αναγνωστοπούλου σε σχέση με το μάθημα των θρησκευτικών, σταθείτε μισό λεφτό και αναρωτηθείτε μερικά πράγματα:

– Γιατί ο Ρίτσος ονόμασε το ποίημα του για τους νεκρούς της εργατικής διαδήλωσης της Πρωτομαγίας του 1936 στην Θεσσαλονίκη, ‘Επιτάφιο’; Και γιατί αυτό θυμίζει μανιάτικο μοιρολόι και έχει την δομή του Επιτάφιου Θρήνου; Γιατί, επίσης, ο Θεοδωράκης το έντυσε με μια μουσική η οποία θυμίζει εκκλησιαστική λειτουργία;

– Γιατί όλοι αυτοί οι απλοί άνθρωποι που συρθήκανε στα ξερονήσια δεν υπέγραφαν ακόμα και αν τους έβγαζαν οι ανθρωποφύλακες την ψυχή τους: Μήπως επειδή έκλασε ο «σύντροφος» Γενικός Γραμματέας που τους είχε πουλήσει ήδη από την Γιάλτα; Ή μήπως γιατί αντλούσαν παράδειγμα από υψηλότερα ηθικά πρότυπα, κι αν αυτό ισχύει από που τα βρήκαν;

– Γιατί ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ επέλεξε να πορευτεί στην Σέλμα δίπλα στον αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο; Και γιατί σύγχρονοι ακαδημαϊκοί των αφρο-αμερικανικών σπουδών ισχυρίζονται ότι τα κηρύγματά του εναντίον των ρατσιστικών διακρίσεων, της φτώχειας και της κοινωνικής αδικίας έχουν επηρρεαστεί από τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο;

– Γιατί ένας από τους θεολόγους-θεμελιωτές της Λατινικής Θεολογίας της Απελευθέρωσης (πνευματικό-κοινωνικό κίνημα το οποίο έχει συμβάλει καίρια σε όλα ριζοσπαστικά κινήματα της τελευταίας 20ετίας –από τους Ζαπατίστας μέχρι το βραζιλιάνικο MST), ο Χουάν Λουίς Σεγκούνδο έκανε το διδακτορικό του πάνω στον Μπερντιάεφ και την ‘προσωποκεντρική’ του θεολογία;

– Γιατί μια από τις μεγαλύτερες φιγούρες της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο Φίοντορ Ντοστογιέφσκι, επηρρεάστηκε έμμεσα από το αθωνικό κίνημα των Κολλυβάδων;

– Γιατί ο Σάιρεν Κίρκεγκωρ, θεμελιωτής της υπαρξιστικής φιλοσοφίας (Σάρτρ ε;, αλλά και Χάιντεγγερ, Καμύ, αλλά και Ζακ Ελλύλ), υπέγραψε τρία από τα μεγαλύτερα έργα του ως «Ιωάννης της Κλίμακος»;

Πολύ απλά, γιατί αυτό που εδώ εμείς λέμε «θρησκευτικά», και νομίζουμε ότι είναι κάτι σαν ‘βαφτίσια’ αναφέρεται σε έναν απίστευτο πολιτιστικό πλούτο που έχει πλείστες όσες επιδράσεις πάνω στην σκέψη της ανθρωπότητας. Και που μπορεί ‘χθές’ να χαντακώθηκε από μια εκπαιδευτική προσέγγιση που μπέρδευε την εκπαίδευση με το κατηχητικό… Αλλά που σήμερα τυραννιέται από μια εξίσου ισοπεδωτική αντίληψη ψευδοεκσυγχρονισμού, η οποία θέλει να αποκαθηλώσει αυτήν την μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά για να βάλει στην θέση της τι; Το χρήμα, το εμπόρευμα, ή μήπως την ‘αυταπάρνηση’ που επέδειξαν οι εκφραστές της μόλις κατέλαβαν την εξουσία [γελάει ο κόσμος….];

Αστειότητες. Το αίτημα του εκσυγχρονισμού, σήμερα, είναι αίτημα εκλογίκευσης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Όχι να φερόμαστε ως νευρόσπαστα, κομπλεξικά νόθα παιδιά της αποικιοκρατίας.

Ο Λατινοαμερικάνος Παπάς και αντάρτης Καμίλλο Τόρρες

Ανάρτηση από:https://tokoinonikoodofragma.wordpress.com