Έχουν περάσει σχεδόν δύο εβδομάδες από τις εκλογές. Σήμερα, έχουμε την ορκωμοσία της νέας Βουλής και τη Δευτέρα ξεκινά η διαδικασία των Προγραμματικών δηλώσεων που αναμένεται να ολοκληρωθεί με την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, την Τετάρτη το βράδυ.
Τα μέτρα που προχωρούν ήδη προς υλοποίηση δεν περιμένουν, βέβαια, τις Προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού. Στο EuroWorkingGroup «κλείδωσε» χτες, η λίστα με τα 48 προαπαιτούμενα μέτρα που θα παρουσιαστούν στο EuroGroup της Δευτέρας. Αυτά θα πρέπει να εφαρμοστούν μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου και ακολουθεί δεύτερο πακέτο.
Τη Δευτέρα, λοιπόν, στην ελληνική Βουλή θα εξαγγέλλεται η πολιτική της νέας κυβέρνησης, αλλά την ίδια μέρα, ένα άτυπο σώμα, η σύναξη των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης θα καθορίζει μέτρα και «ισοδύναμα» που αφορούν το σύνολο του πληθυσμού. Μίλησε κανείς για αποικία;
Την ίδια στιγμή, δεν είναι λίγες οι εξελίξεις που τρέχουν στο κομματικό σκηνικό της χώρας, αφού η Ν.Δ. είναι σε αναζήτηση ηγεσίας και «προφίλ», ενώ ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι ερίζουν πλέον ανοιχτά για το χώρο της «Κεντροαριστεράς» στον οποίο όλοι μαζί απευθύνονται. Όλα αυτά ενώ, βεβαίως, η πολιτική που θα ασκηθεί είναι δεδομένη και ψηφισμένη, επίσης από όλους μαζί.
Μικροπράγματα, θα έλεγε κανείς, αφού οι μεγάλες θύελλες προέρχονται από περιοχές έξω από τα σύνορα της χώρας. Στη Συρία έχουμε πλέον ένα διεθνοποιημένο πόλεμο με αρκετούς εμπλεκόμενους και με την επέμβαση της Ρωσίας να δημιουργεί νέα δεδομένα, ενώ πιο βόρεια, στην Ουκρανία, ένα μεγάλο ανοιχτό μέτωπο κρατά ψηλά τη θερμοκρασία στις σχέσεις των διεθνών «μεγαπαικτών». Μαζί με αυτά, τα ιστορικών διαστάσεων προσφυγικά ρεύματα αποτελούν ακόμα έναν παράγοντα αντιπαραθέσεων και αστάθειας.
Το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ ήρθε, σε αυτές τις συνθήκες και ενώ οι απειλές για Αιγαίο και Κύπρο είναι προφανείς, να δείξει ότι οι κυβερνήσεις αλλάζουν, αλλά η άτσαλη και ανιστόρητη πολιτική στήριξης διαρκώς σε ξένες πλάτες με την ελπίδα πάντα κάποιας ανταμοιβής, καλά κρατεί.
Όλα αυτά, λοιπόν, μόλις δύο βδομάδες μετά τις εκλογές. Οι εξελίξεις είναι τόσο πυκνές που μάλλον θα αντιστοιχούσαν σε αυτές μερικών μηνών, αν ζούσαμε σε μια «κανονική» εποχή. Δεν ζούμε, όμως, σε τέτοια εποχή και με αυτή την παραδοχή θα πρέπει να πορευτούμε.
Δεν έχουμε απλώς να αντιμετωπίσουμε τη λιτότητα ή κάποια αντιλαϊκά μέτρα, αλλά ένα συνολικό πλέγμα πολιτικών που στοχεύουν την ίδια τη δημοκρατία και τη λαϊκή-εθνική κυριαρχία, την ίδια τη χώρα ως υπόσταση. Αυτό απαιτεί την οικοδόμηση μιας συνολικής εναλλακτικής πρότασης που περιλαμβάνει και το ίδιο το υποκείμενο που θα αποπειραθεί να την υλοποιήσει.
Ανάρτηση από: http://www.e-dromos.gr
