«Κάρλος, το Τσακάλι» - Ίλιτς Ραμίρεζ Σάντσες

Της Αλέκας Ζορμπαλά

Ένας Μύθος για την Επανάσταση

Γεννήθηκε στη Βενεζουέλα-Καράκας, 1949, με πατέρα δικηγόρο, στρατευμένο και σκληρό μαρξιστή-λενινιστή, που του έδωσε το όνομα Ίλιτς για να τιμήσει τον Λένιν. σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Πατρίς Λουμούμπα στη Μόσχα, με υποτροφία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας, αλλά αποβλήθηκε για «αντισοβιετική προβοκάτσια και απειθαρχία».

Από νεαρή λοιπόν ηλικία απέδειξε έμπρακτα, ότι δεν έμπαινε σε καλούπια και ξεκίνησε ένα δικό του δρόμο για την Επανάσταση, που τον έκανε τον πιο διάσημο, αλλά και τον πλέον καταζητούμενο Επαναστάτη, Αντάρτη, Τρομοκράτη στο κόσμο.

Εντάχθηκε άμεσα στο Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), κάνοντας τον αγώνα των Παλαιστινίων και δικό του αγώνα, ως μαχητής της ελευθερίας, με το ψευδώνυμο Κάρλος, εξπέρ στις τεχνικές του ανταρτοπολέμου και σε παντός είδους επιθέσεις κατά ισραηλινών στόχων.

Η πλέον «θεαματική» και «διάσημη» από τις ενέργειές του η επίθεση στα γραφεία του ΟΠΕΚ, στη Βιέννη, σαν σήμερα το 1975, μια υπόθεση ομηρίας 60 συνέδρων και εκτέλεσης άλλων 3, που έληξε με την μεταφορά όλων με αεροπλάνο στη Λιβύη, όπου απελευθερώθηκαν όλοι οι όμηροι.

Έρχεται σε ρήξη με το PFLP, συγκροτεί δική του ομάδα με έδρα το Άντεν, προχωρεί σε πλήθος ενεργειών, καταζητείται από όλες τις μυστικές υπηρεσίες της Δύσης, εγκαθίσταται στη Βουδαπέστη, αλλά μετά από δύο χρόνια απελαύνεται, το Ιράκ, η Λιβύη και η Κούβα του αρνούνται την παροχή ασύλου, βρίσκει καταφύγιο με την οικογένειά του στη Δαμασκό, αλλά εξαναγκάζεται και από εκεί σε αποχώρηση και καταλήγει στο Σουδάν.

τις 14/8/1994 η μυστική υπηρεσία του Σουδάν, αφού κατάφερε και τον νάρκωσε, τον παραδίδει στην Γαλλία, όπου δικάζεται για την δολοφονία 2 Γάλλων πρακτόρων και ενός Αραβα, που τον είχε καταδώσει στους Γάλλους, αδικήματα, τα οποία αρνείται κατηγορηματικά.

Καταδικάζεται στις 23/12/97 σε ισόβια, χωρίς δικαίωμα λόγου και επικοινωνίας και παραμένει έκτοτε διαρκώς στην απομόνωση..

Προσέφυγε το 2005 στο Διεθνές Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για παραβίαση του άρθρ.3 της ΕΣΔΑ, αλλά το Δικαστήριο έκρινε ότι η στέρηση λόγου, επικοινωνίας και η απομόνωση δεν συνιστούν απάνθρωπη και εξευτιλιστική μεταχείριση…

Αποδεικνύοντας για ακόμα μία φορά, ότι η Δικαστική Εξουσία, ομού μετά της Εκτελεστικής, είναι απόλυτα εκδικητική απέναντι σε αυτούς, που με όποιον τρόπο, επιχειρούν την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, απέναντι στους πολιτικούς αντιπάλους του συστήματος.

Το 2001 παντρεύτηκε μέσα στη φυλακή τη συνήγορό του Isabelle Coutant-Peyre

Ανάρτηση από: http://tsak-giorgis.blogspot.gr