Ο φιλάνθρωπος είναι πληγή στη σφαίρα της ηθικής, έγραφε κάπου ο Όσκαρ Ουάιλντ, και τον θυμήθηκα με αφορμή την είδηση που διάβασα ότι η κυρία ενός κυρίου εφοπλιστή, ανέλαβε να πληρώσει το ειδεχθές, παράνομο και αντισυνταγματικό χαράτσι που επιβλήθηκε, μεταξύ όλων μας, και στο «Χαμόγελο του Παιδιού».
Στα πλαίσια της… «εθελοντικής» φορολογίας των εφοπλιστών, θα έλεγε κάποιος κακοπροαίρετος και μουρτζούφλης…
Όταν ανέλαβε την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Έλληνες πλοιοκτήτες έτρεμαν ακόμη την κυβέρνηση του «αριστερού» μικρού τιμονιέρη Αλέξη κι έδιναν σημασία στις αερολογίες του, όσοι τουλάχιστον από αυτούς, τον έπαιρναν στα σοβαρά. Οι εποχές αυτές όμως έχουν παρέλθει, σχολίαζε προ καιρού και η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου.
Πράγματι, για να λέμε του στραβού το δίκιο, ο εφοπλισμός δεν μπορεί να φορολογηθεί περισσότερο απ’ όσο υπαγορεύει το διεθνές πλαίσιο μέσα στο οποίο δραστηριοποιείται, δεδομένης και της ευκολίας που επιτρέπει η πληθώρα των σημαιών ευκαιρίας, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και σημαίες χωρών της ευρωπαϊκής κοινότητας.
Ας αφήσουμε όμως στην άκρη τον εφοπλισμό, γιατί έτσι έχουν τα πράγματα κι είναι εντελώς περιττή η συζήτηση επ’ αυτού.
Ας μιλήσουμε καλύτερα για τις επενδύσεις των κερδών από τον εφοπλισμό.
Το ερώτημα που δεν απαντάται, είναι τι γίνεται με τις on shore δραστηριότητές των εφοπλιστών και τον αναλογούντα ΕΝΦΙΑ για τις βιλάρες (και όχι μόνο) που έχουν γραμμένες στις off shore εταιρείες τους, οι μεγαλόσχημοι φιλάνθρωποι . Το διαπλεγμένο σύστημα εξουσιών, κρατά γερά αλυσοδεμένη την κοινωνία μας, δίνοντας συνεχώς λύσεις στα μεγάλα πορτοφόλια …
Σύμφωνα, πάντως, με κατάλογο που συνέταξε ο διεθνής μη κερδοσκοπικός οργανισμός «Το Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης», το όργιο της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα μέσω off shore εταιριών έχει πάρει τα ανάπλαγα, από τον Παναμά και τις Νήσους Μάρσαλ, μέχρι τη Δυτική Σαμόα -κι από τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, ως τα νησιά Τερκς και Κέικος.
Τα στοιχεία, λέει, μιλούν για περισσότερες από 23.000 τέτοιες υπεράκτιες εταιρείες, που έχουν αναπτύξει κερδοσκοπική δραστηριότητα στην Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια (εφημερίδα «Τα Νέα», 29/11/2014), έχοντας αποκτήσει ελληνικό ΑΦΜ και νόμιμους εκπροσώπους στην Ελλάδα, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Έμαθε ποτέ κανείς για τα στοιχεία των πραγματικών ιδιοκτητών, των τραπεζικών τους λογαριασμών, των δραστηριοτήτων τους και της φορολόγησης όλων αυτών των εταιρειών, ιδιαίτερα σ’ αυτήν εποχή της εξοντωτικής μας φορολόγησης?
Ακόμα περισσότερο, αναρωτήθηκε ποτέ κανείς, ποια θα ήταν η εξέλιξη των κοινών μας πραγμάτων αν όλα αυτά τα χρόνια, όλοι αυτοί οι φιλάνθρωποι (sic), πλήρωναν τους φόρους που τους αναλογούσαν? Ίσως τότε, να ήταν περιττή αυτή «η πληγή στη σφαίρα της ηθικής», αυτή η φιλανθρωπία της κυρίας, του κυρίου εφοπλιστού…
Υ.Γ. Όσο για την κωμωδία της πρωτοδεύτερης φοράς “αριστερά”, που διαδραματίζεται αυτές τις μέρες στον αέρα της Τηλεδημοκρατίας μας , τα ξαναείπαμε: ψιλό γαζί, πάει το δούλεμα…
Ανάρτηση από: Alexandros Raskolnick
