Η συνέχιση και επί κυβέρνησης των απατεώνων του ΣΥΡΙΖΑ των ίδιων πολιτικών ανοίγματος και απελευθέρωσης των αγορών που επιβάλλει η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, υπό τη μορφή της απώλειας κεκτημένων εργασιακών δικαιωμάτων, του εκτεταμένου ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, της μαζικής ανεργίας κλπ, έχει μετατρέψει την οικονομική καταστροφή για την οποία συχνά κάνουμε λόγο σε βαθιά κοινωνική καταστροφή. Η τελευταία μελέτη του έγκυρου βρετανικού περιοδικού The Lancet με τίτλο “The burden of disease in Greece, health loss, risk factors, and health financing, 2000–16: an analysis of the Global Burden of Disease Study 2016“, δυστυχώς επιβεβαιώνει τις έγκαιρες προβλέψεις για Λατινοαμερικανοποίηση της Ελλάδας[1] όπως αυτή διαγράφεται στον τομέα της υγείας. Κατά την περίοδο 2010-2016, «βρέφη και παιδιά μικρότερα των 5 ετών πεθαίνουν από ασθένειες που είναι πλήρως ιάσιμες», ενώ έφηβοι και ενήλικες πεθαίνουν από ασθένειες σχετικές με την κακή διατροφή, την κατάχρηση του αλκοόλ και το κάπνισμα. Εν συνόλω, παρατηρείται αύξηση της θνησιμότητας κατά 17.8% (!), η οποία προφανώς συνδέεται με τη δραματική πτώση της δημόσιας δαπάνης για την υγεία στο 6% του ΑΕΠ σήμερα από το 9,8% που ήταν το 2008. Όπως αναφέρει συγκεκριμένη η εν λόγω μελέτη:
«Από την εφαρμογή του προγράμματος λιτότητας, η Ελλάδα μείωσε τον δείκτη δαπανών για την υγειονομική περίθαλψη σε σχέση με το ΑΕΠ σε ένα από τα χαμηλότερα στην ΕΕ, με 50% λιγότερη δημόσια νοσοκομειακή χρηματοδότηση το 2015 από ό,τι το 2009. Η μείωση αυτή έχει αφήσει τα νοσοκομεία με έλλειμμα σε βασικές προμήθειες, ενώ οι πολίτες αντιμετωπίζουν παροδικές ελλείψεις φαρμάκων.»
Ωστόσο, η κοινωνική αυτή καταστροφή που συντελείται δεν είναι απλά αποτέλεσμα του προγράμματος λιτότητας που εφαρμόζεται στην Ελλάδα. Και αυτό γιατί τα προγράμματα λιτότητας αποτελούν απλά την τελική συνέπεια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, της πολιτικές τις οποίες επιβάλει η ΕΕ προς τέρψιν των πολυεθνικών. Έτσι, από τη μία, η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα μέσω του ξεπουλήματος και, από την άλλη, η περικοπή του κράτους πρόνοιας είναι άρρηκτα συνδεδεμένες στο πλαίσιο της αύξησης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας που αποτελεί τον έσχατο στόχο. Το ζητούμενο, επομένως, είναι όχι απλά να σταματήσουμε τα προγράμματα λιτότητας, όπως υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ αποπροσανατολίζοντας και, ουσιαστικά, εξαπατώντας τα λαϊκά στρώματα συνεχίζοντας με τη σειρά του την πιστή εφαρμογή των Μνημονίων, ούτε φυσικά να αφήσουμε τον ιδιωτικό τομέα να μας βγάλει από την καταστροφή απελευθερώνοντας τις αγορές από κάθε κοινωνικό έλεγχο. Αντίθετα, το ζητούμενο είναι η εθνική και οικονομική κυριαρχία, η οποία αποτελεί το απαραίτητο μέσο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας με γνώμονα το συμφέρον των πολλών, δηλαδή των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης. Με άλλο λόγια την επίτευξη της οικονομικής αυτοδυναμίας. Και όπως έχουν αντιληφθεί σε όλη την Ευρώπη, (Brexit, Λεπέν, Σαλβίνι κ.λπ.) κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό εντός της ΕΕ και των υπόλοιπων θεσμών της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Βλ. για έξοδο από την καταστροφή τους Στόχους του ΜΕΚΕΑ.
[1] Τάκης Φωτόπουλος,«Η Λατινοαμερικανοποίηση του Ευρωπαϊκού Νότου», Περιεκτική Δημοκρατία, τεύχος 22 (Καλοκαίρι-Φθινόπωρο 2010)
Ανάρτηση από: http://www.antipagkosmiopoihsh.gr
