Του Αλέξανδρου Ασωνίτη*
Θα το πιάσουν ο Τσίπρας κι η Γεροβασίλη, ο αρχηγός της ΕΛΑΣ που, προφανώς με εντολή Τσίπρα, σκύλεψε τον νεκρό, κι οι δημοσιογράφοι που επίσης τον σκύλεψαν, παρέα κι ο Πάγκαλος ο Φίλης και η Ζορμπά. Θα ‘ναι μοιρολόι αχαμνό, μεμψίμοιρο, άβουλο, μοιραίο και ποταπό, θα ‘ναι μοιρολόι για τον αχαμνό, ανάξιο, καταστροφικό, άβουλο, ποταπό και μοιραίο εαυτό τους.
Για τον Κώστα Κατσίφα μοιρολόι ηπειρώτικο πολυφωνικό, που σέρνεται ανάμεσα στα ρύμια της ψυχής, θα πιάσουν μόνο τα κακοτράχαλα ξερά βουνά της Βορείου Ηπείρου, οι πέτρες και το χώμα της άγονης γης. Δίπλα τους, σάρκινα βουνά, οι γονείς κι οι αδελφές του, οι συγγενείς κι οι χωριανοί, τα οστά των Χειμαριωτών που έπεσαν στην εξέγερση κατά των Τούρκων, τότε με τον Μοροζίνι, τα κόκκαλα των Βορειοηπειρωτών που έπεσαν για την λευτεριά τους, τα κόκκαλα των Ελλαδιτών στρατιωτών που έπεσαν κατασυντρίβοντας τον ιταλικό και αλβανικό φασισμό το ‘40, και που μόνο φέτος το Αλβανικό κράτος έδωσε άδεια ταφής τους. Στο οποίο κράτος, για να μην είναι μικρό, προσφέρθηκε απ’ τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις ως δώρο η Βόρειος Ήπειρος παρά την συνθήκη αυτονομίας της το 1914 (πρωτόκολλο Κέρκυρας).
Ο Κώστας Κατσίφας ήταν ή ένας πιστολέρο που παρίστανε το κομμάντο, όπως λέει εμμέσως η ελληνείκελη κυβέρνηση Τσίπρα, ή ένας γενναίος και ανιδιοτελής άνθρωπος που αγωνιζόταν για την ελευθερία της πατρίδας του κι ύψωνε ελληνικές σημαίες, όπως δικαιούται βάσει των διεθνών συνθηκών. Η φασιστική στάση του Αλβανικού κράτους απέναντί του συνηγορεί υπέρ του δεύτερου. Αν ήταν πιστολέρο, ποινικός που πυροβόλαγε, λήστευε, σκότωνε, θα είχε δώσει αμέσως το οπτικό αποδεικτικό υλικό, θα επέτρεπε κάθε έρευνα για την δολοφονία του.
Επειδή όμως ο Κατσίφας ήταν ένας παρορμητικός υπέρμαχος της ελευθερίας του τόπου του, κρατά την άναδρη και εκτός κάθε κώδικα ηθικών και ανθρώπινων αξιών στάση που κρατά. Αποδεικνύει ότι τα κίνητρα του Κατσίφα, δεν ήταν ταπεινά. Αν ήταν, ο Κατσίφας θα ‘χε ρίξει στο ψαχνό ή θα ΄χε φύγει. Όπως δεν ήταν και χρυσαυγίτης, όπως τον συκοφαντούσαν στην αρχή, οι διαβόητοι «κατά λάθος Έλληνες» που κυβερνούν, τρόπος του λέγειν, σήμερα.
Καμμιά προσέγγιση δεν διεκδικεί στοιχειώδη σοβαρότητα, αν δεν λάβουμε υπ’ όψιν ότι οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, επισήμως αναγνωρισμένη εθνική μειονότητα, ζουν σε καθεστώς τρόμου, σκλαβιάς και καταπίεσης, υπήκοοι ενός κράτους με μηδαμινή συνεισφορά στον παγκόσμιο πολιτισμό και με συμπεριφορά πέραν του δυτικού πολιτισμού. Οι Βορειοηπειρώτες είναι υπόδουλοι, όπως οι σκλαβωμένοι στα κατεχόμενα της Κύπρου που ονομάζουμε χωρίς ντροπή εγκλωβισμένους.
Ποιος από μας θα ΄θελε να ‘χει πρωθυπουργό τον Ράμα ή τον Ερντογάν και να ζεί υπό το σκοταδιστικό ολοκληρωτισμό τους; Οι σκλαβωμένοι Κύπριοι και Βορειοηπειρώτες δεν έχουν να κάνουν με Νορβηγούς κι Ελβετούς, έχουν να κάνουν με αρχισυμπλεγματικούς Βαλκάνιους, εκτός Ιστορίας, εκτός χρόνου, εκτός Δυτικού πολιτισμού, κατ’ ουσίαν. (Βουλγαρία και Ρουμανία φαίνεται πως προσπαθούν, ευτυχώς, να ξεφύγουν.)
Εμείς είμαστε ελεύθεροι, οι Βορειοηπειρώτες σκλαβωμένοι, με ελάχιστες δυνατότητες αντίδρασης και με το ελληνικό κράτος απαθές κι αδιάφορο στην υποδούλωσή τους. Πώς μπορούμε να μιλάμε γι΄ αυτούς, με τι ηθικό δικαίωμα; Η πατρίδα, που οι Ελλαδίτες ξεπουλάνε και λοιδορούν, είναι για τους σκλαβωμένους, για τους ομογενείς μας και τους μετανάστες, που την στερούνται, κάτι ιερό, πηγή δύναμης, ισορροπίας και περηφάνειας. Αυτοί είναι η πραγματική Ελλάδα, όχι εμείς. Άλλωστε στην Ελλάδα από το 1991 και μετά ο ελληνισμός κι ο αρχαίος μας πολιτισμός βρίσκονται, ουσιαστικά, υπό διωγμό.
Η Ελλάδα από τον Αύγουστο του ‘22, πριν την ήττα, όταν απαγόρευσε την ελεύθερη είσοδο στους Μικρασιάτες, έχει στοχοποιήσει τον ελληνισμό: είναι εχθρός της, διαταράσσει την μικροκομματική μακαριότητά της, την φέρνει ενώπιον των ευθυνών της. Βορειοηπειρώτες, Κύπριοι, μετανάστες και ομογενείς, είναι όλοι αντίπαλοί της, όπως ήταν μετά την Καταστροφή οι Πόντιοι κι οι άλλοι Μικρασιάτες. Ο ελληνισμός δεν έχει να περιμένει τίποτα απ’ την κατ’ όνομα Ελλάδα, την παλιά Ελλάδα, την κατάρα του Ελληνισμού. Πρέπει μόνος του να σταθεί στα πόδια του, μόνος του να διεκδικήσει την σωτηρία και την εξέλιξή του.
΄Οπου εμπλέκεται το ελληνικό κράτος, φέρνει συμφορές, με τελευταίο παράδειγμα την εν ψυχρώ προδοσία της Μακεδονίας απ’ τους Τσίπρα και Κοτζιά, τον οποίο θα πληρώσουμε πολύ ακριβά και που ετοιμαζόταν να πουλήσει και την Βόρειο Ήπειρο εξομοιώνοντάς την με την Τσαμουριά και τους συνεργάτες των ναζί Τσάμηδες. Ένοχος μαζί τους κι ο Καμμένος, φυσικά.
Αν η Αλβανία δεν ανήκε σ΄ ένα άγνωστο στην Δύση υπερπέραν, θα ήταν ευγνώμων στην Ελλάδα, η οποία επί τριάντα σχεδόν χρόνια συντηρεί όλη την γειτονική χώρα μέσω των απολαβών από την μαύρη εργασία εκατομμυρίων, κανείς δεν ξέρει πόσων, Αλβανών και Αλβανίδων που, χωρίς να ευθύνονται αυτοί, φορολογούνται ελάχιστα ή καθόλου, χρησιμοποιούν όλες τις κρατικές δομές, ενώ στον αντίποδα των χιλιάδων τίμιων Αλβανών εργαζομένων, υπάρχουν επίσης χιλιάδες που παρανομούν κι έχουν εκτοξεύσει την παρανομία στα ύψη με τα απειράριθμα όπλα που εισήγαν στην Ελλάδα και με τις χιλιάδες χασισοφυτείες τους. Ούτε γι’ αυτό έχουμε κάνει μια συμφωνία με την Αλβανία.
Ένα παράδειγμα για την αντιμετώπιση των Αλβανών από άλλη χώρα αρκεί για να δείξει το ήθος της Ελλάδας. Η Ιταλία βύθισε στις αρχές του ενενήντα ένα καράβι με Αλβανούς λαθρομετανάστες που πλησίαζε τις ιταλικές ακτές. Η Αλβανία τίμησε τους 100 περίπου δολοφονημένους πολίτες της παραδίδοντας λιμάνια και εγκαταστάσεις της στους συμμάχους της του Β΄ ΠΠ. στους Ιταλούς που είναι και ο ουσιαστικός γεννήτορας του αλβανικού κράτους. Γι’ αυτό επανέφερε και το εμπόλεμο του ΄39, κατά της Ελλάδας.
Η δολοφονία του Κατσίφα έγινε την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου που, λόγω του δικτάτορα Μεταξά, έχει μπει εξ αρχής στο στόχαστρο της κομμουνιστικής στρέβλωσης της Ιστορίας. Το μήνυμα που έστειλε η Αλβανία ήταν σαφές. Υποστήριξε την συμμετοχή της στον άξονα, παίρνοντας εκδίκηση από την Ελλάδα για τότε και για τώρα. Δολοφόνησε τον Κατσίφα επειδή αρνήθηκε την Αλβανική επικυριαρχία στην Βόρειο Ήπειρο, επειδή σήκωσε κεφάλι, επειδή ή στάση του ίσως γινόταν η απαρχή μιας εξέγερσης. «Ήθελε να ‘ναι ελεύθερος, σκοτώστε τον», που ‘λεγε και το παλιό σύνθημα. Σκοπός της Αλβανίας, με την στήριξη και καθοδήγηση της Τουρκίας, είναι να εκδιώξει με μεθοδεύσεις και σε μακροχρόνιο ορίζοντα, όλους τους Έλληνες από την Βόρειο Ήπειρο. Ό,τι δεν πέτυχε ο κομμουνιστής δικτάτορας Χότζα και οι επί 45ετία διώξεις του, διαβάστε το εξαίρετο μυθιστόρημα του Τηλέμαχου Κώτσια: Σινική Μελάνι, το επιδιώκουν οι εκλεγμένοι Ράμα, Μπερίσα κλπ.
Η Ελλάδα το ξέρει, αλλά δεν ενδιαφέρεται και δεν αντιδρά. Ο ελληνισμός είναι βαρίδι και θέλει να το ξεφορτωθεί, την απασχολεί η κομματοκρατία της κι επιδίδεται με πάθος στην από δεκαετιών τελειωμένη, γελοία κι ανύπαρκτη πια διαμάχη καπιταλισμού / κομμουνισμού, ναζισμού / σοσιαλισμού. Μια χαρά άλλοθι για να αφήνει τον απανταχού ελληνισμό στην τύχη του, αλλά και να παραδίδει την Μακεδονία σήμερα, το Αιγαίο, την Θράκη, την υπόλοιπη Κύπρο αύριο, για να μην ενοχλούνται οι κομματάρχες, μηδενός εξαιρουμένου, κι όσοι άλλοι λυμαίνονται και διασύρουν την χώρα.
Περίγελως των Σκοπιανών και των Αλβανών, αυτό είναι το μέγα επίτευγμα του Σύριζα. Η προδοσία των Πρεσπών έφερε την δολοφονία του Κατσίφα. Από τον Ιούνιο η Έλλάδα έχει χάσει κάθε κύρος στα Βαλκάνια, και Τούρκοι, Αλβανοί και Σκοπιανοί θα γίνονται όλο πιο θρασείς και αλαζονικοί απέναντι στην ψοφοδεή Ελλάδα και στον ανόητο χαμολαό της που ανέχεται τα πάντα.
Δέκα μέρες άταφος ο Κατσίφας, δέκα μέρες σκυλεύουν την σορό του και η Ελλάδα δεν αντιδρά σε τέτοιο πρωτοφανή βαρβαρισμό. Πρόκεται για ανατριχιαστική αδιαφορία-προδοσία που όμοιά της δεν έχει ξανασυμβεί. Χώρα περίγελως, παίγνιο, που Σκόπια, Αλβανία και Τουρκία εξευτελίζουν κάθε μέρα και περισσότερο, που δεν έχει προσφύγει ούτε σε έναν διεθνή οργανισμό για τον Κατσίφα, που δεν προβαίνει σε κανένα αντίμετρο, που δεν έχει υπουργό εξωτερικών, που δεν θέλει να αντιδράσει σε μια τέτοια προκλητική ασέβεια προς έναν νεκρό, έναν δολοφονημένο. Άλλα κράτη απ’ την πρώτη ώρα θα έθεταν τελεσίγραφα, τουλάχιστον.
Όμως, πώς να μην αλωνίζει η Αλβανία, όταν πρώτα ο Τσίπρας κι η Γεροβασίλη ξεκίνησαν την σκύλευσή του; Ήταν σύνθημα προς την Αλβανία να κάνει ό,τι θέλει με την σορό του «τραμπούκου χασικλή», όπως τον χαρακτήριζαν φιλικά προς την κυβέρνηση μέσα, και προς τους ΕΕ, ΝΑΤΟ να αδιαφορήσουν, όπως και κάνουν. Ούτε καν η ΕΠΟ δεν πρόεφυγε στην ΟΥΕΦΑ για το εμετικό πανό στα Τίρανα. Αν στην Βόρειο Ήπειρο τον κλαίνε με στεγνά δάκρυα η μάνα κι ο πατέρας του, οι αδελφές του, οι χωριανοί, κι όλοι οι Βορειηπειρώτες, εδώ, η ελληνική κοινωνία έχει κάνεις τις επιλογές της, ξέρουμε για ποιους νοιάζεται και για ποιους κλαίει.
Τι νόμιζε ο Κατσίφας, ότι δίνουν εδώ δεκάρα για την Βόρειο Ήπειρο, αυτοί που αποσιωπούσαν μέχρι και το αριστουργηματικό βιωματικό βιβλίο του Γιάννη Μπεράτη «Πλατύ Ποτάμι» για τον Νίκη μας κατά Ιταλίας-Αλβανίας, επειδή ο Μπεράτης πολέμησε με τον ΈΔΕΣ; Διαβάστε για τον σπαραγμό των Βορειοηπειρωτών, όταν έφευγε ο ελληνικός στρατός. Νόμιζε ότι δεν θα τον τιμωρούσαν, με την αδιαφορία του για την σορό του, που ξεσκέπασε το σκάνδαλο που αποτελεί η ίδια η παρουσία και η πολιτεία τους;
Κι ένα ερώτημα για να καταλάβουμε πώς η ελλαδική πολιτική τάξη προασπίζεται τα συμφέροντα και τα δίκαιά μας.
Τι αντάλλαγμα ζήτησαν και πήραν για την ελληνική μειονότητα, ώστε να συναινέσουν στην είσοδο της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ το 2009; Τι ζήτησαν για να συνεχισθούν οι συνομιλίες για την ΕΕ, γιατί δεν τις διακόπτουν τώρα;
Τι αντάλλαγμα ζήτησαν και πήραν για να επιστρέψουν στους Σκοπιανούς ν’ αρχίσουν συζητήσεις για ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ; Την απάλειψη της λέξης Μακεδονία, τι ζήτησαν;
Μπορεί, λοιπόν, να ‘χε δίκιο ο Σεφέρης που ‘λεγε, βαρύς και δύσθυμος, στον νεώτερό του Μόραλη, με αφορμή την επιβολή της χούντας: «Ρε συ, Μόραλη, λες να μην είμαστε Έλληνες και να νομίζουμε ότι είμαστε; »
Είναι πολύ σοβαρό το ερώτημα: αν ο λαός και τα κόμματα σε Ελλάδα αλλά και Κύπρο έχουν επιλέξει την αναξιοπρέπεια, την ταπείνωση, τον εξευτελισμό, τι μπορούμε να κάνουμε; Τίποτα. Ας τα έχουν. Ούτε το θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, δεν πρέπει να θυμίσουμε.
Πιστολέρο με άσφαιρα ή ήρωας, θα αποδειχθεί, ο Κώστας Κατσίφας κέρδισε με την ζωή και το αίμα του την τιμή να μην είναι σαν κι αυτούς. Κι αυτή είναι μια πολύ μεγάλη τιμή, άξια για κάθε θυσία και έπαινο. Καλή δύναμη, μάνα, αδελφές του και πατέρα.
*Συγγραφέα, συντονιστή της σχολής σεμιναρίων Ανοιχτή Τέχνη
Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr
