Την πρώην αναπληρώτρια υπουργό και εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ για την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών κα Σία Αναγνωστοπούλου είχα γνωρίσει πριν πολλά χρόνια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ως φοιτητής. Δίδασκε Τουρκική Ιστορία και Νεώτερη Κυπριακή Ιστορία. Μπορώ να πω ότι στις προφορικές εξετάσεις ήταν ας πούμε… «ψαρωτική» για κάποιους εξεταζόμενους. Και ορθώς έκανε, εξετάσεις ήταν αυτές. Φοβάμαι, όμως, ότι η παλαιά ακαδημαϊκή δασκάλα πεδικλώθηκε κάπου ανάμεσα στην πραγματικότητα των διεθνών σχέσεων, στις ιδεοληψίες της και στις κομματικές σκοπιμότητες.
Η επιχειρηματολογία λοιπόν της πρώην αναπληρώτριας υπουργού στην Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας (22 Ιανουαρίου) ξετυλίγεται ξεκάθαρα, δημοκρατικά και επενδυμένη με ιδεολογικά «αριστερά» στερεότυπα. Μπορεί ο καθείς να την ακούσει και να διαμορφώσει άποψη. Εκείνο το σημείο, όμως, που μπορεί να τινάξει τον τηλεθεατή λες και τον τρύπησε καρφίτσα είναι η εξής δήλωσή της:
«H Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια αντιιμπεριαλιστική συμφωνία. […] Για να μην ακούμε ό,τι θέλουμε […] Είναι αντιιμπεριαλιστική, διότι όταν γίνεται μια συμφωνία, η οποία δημιουργεί ρωγμές σε αυτό που θέλουν οι μεγάλες δυνάμεις, στους ανταγωνισμούς τους, και εκεί δημιουργείται μια νησίδα συνύπαρξης φιλίας και συνανάπτυξης, αυτό είναι ρωγμή στους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστικών προθέσεων«.
Η κα Αναγνωστοπούλου μπορεί να γνωρίζει άριστα την ιστορία των ελληνορθόδοξων κοινοτήτων της Μικράς Ασίας του 19ου αιώνα, αλλά αδυνατεί να δει πως εντάσσονται οι εθνικές ιστορίες και συμφέροντα στις ατζέντες των κέντρων χάραξης πολιτικής. Νομίζει η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι «Πρέσπες» δημιουργούν ρωγμές στα συμφέροντα Μεγάλων Δυνάμεων;
Αν δούμε τους διεθνείς δρώντες που στηρίζουν με νύχια και δόντια τη Συμφωνία, την οποία υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια η κα Αναγνωστοπούλου, θα έρθουμε αντιμέτωποι με τη Δύση, δηλαδή με ό,τι για την Αριστερά ενσάρκωνε τον ιμπεριαλισμό. Η Δύση ως κράτη, ως ΝΑΤΟ και ως κορυφαίες προσωπικότητες μυρίζει ακόμα καπνό από τους επεμβατικούς πολέμους που εξαπέλυσε και στα Βαλκάνια.
Όπως Μπους έτσι και Τραμπ
Θυμίζουμε τον Τζορτζ Μπους τον νεώτερο που με προσωπική του παρέμβαση στήριξε τη Συμφωνία των Πρεσπών. Η προεδρία Μπους, το δυναμικό come back των νεοσυντηρητικών στον Λευκό Οίκο, ήθελε απεγνωσμένα τα Δυτικά Βαλκάνια στο ΝΑΤΟ. Ας ρίξει κανείς μια ματιά στο οπτικοακουστικό ντοκουμέντο και θα καταλάβει. Η Ουάσιγκτον και επί Τραμπ έκανε τα πάντα για να φτάσουμε στη Συμφωνία των Πρεσπών. Στο πλαίσιο αντιμετώπισης της Ρωσίας «Η αμερικανική διπλωματία, στα Βαλκάνια, διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο στην επίλυση της διαφωνίας Ελλάδας-Μακεδονίας για το ονοματολογικό» ανέφερε ο Γουές Μίτσελ στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων του Κογκρέσου τον Αύγουστο του 2018.
Στην πρόσφατη έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ανάμεσα στις στοχεύσεις των ΗΠΑ είναι η «ενθάρρυνση της ενεργούς συμμετοχής της Ελλάδας στην ενίσχυση της περιφερειακής και παγκόσμιας ασφάλειας για την προστασία της αμερικανικής πατρίδας και των συμφερόντων της […] Η Ελλάδα είναι δεσμευμένος εταίρος στην προώθηση των συμφερόντων των ΗΠΑ εντός και εκτός της Ελλάδας». Η πολιτική προσέγγιση της κα Αναγνωστοπούλου, λοιπόν, εξυπηρετεί απολύτως την αμερικανική ατζέντα, παρότι το κόμμα της (ΣΥΡΙΖΑ) γαλουχήθηκε στον αντιαμερικανισμό.
Ο δε Εμμανουέλ Μακρόν, που έχει γεμίσει με υπέροχα γαλλικά όπλα το οπλοστάσιο της Σαουδικής Αραβίας, είναι επίσης υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών. H Τερέζα Μέι πιστεύει ότι η Συμφωνία των Πρεσπών θα «προσφέρει μεγάλα οφέλη στις δύο χώρες αλλά και στην περιοχή«. Η δε γερμανική διείσδυση στα Βαλκάνια είναι γνωστή, όπως γνωστή είναι και η αμέριστη στήριξη του Βερολίνου στη Συμφωνία.
Και όλα αυτά σίγουρα δεν αφορούν την ενίσχυση της ειρήνης στην περιοχή, που μας σερβίρει με -εκτός τόπου και χρόνου- αντιιμπεριαλιστικό οίστρο η κα Αναγνωστοπούλου. Ο γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γιενς Στόλντενμπεργκ θα ανοίγει σίγουρα σαμπάνια καθώς επί των ημερών του στην ηγεσία της Συμμαχίας θα καρφιτσωθεί άλλο ένα μέλος στον χάρτη του ΝΑΤΟ.
Μεγάλη σύμπτωση συμφερόντων Μεγάλων Δυνάμεων θα έλεγε κανείς και αυτό κάνει πιο ανησυχητικά τα πράγματα. Όλοι οι παραπάνω σίγουρα δεν αισθάνονται καμία ρωγμή στα συμφέροντά τους από τις «Πρέσπες», αλλά ακριβώς το αντίθετο. Χάρη στην αριστερή κυβέρνηση Τσίπρα, η ιμπεριαλιστική ατζέντα προωθείται πλέον περιφερειακά θεσμισμένη. That’s fantastic!
Επίσης, η κα Αναγνωστοπούλου δήλωσε περήφανα ότι η Συμφωνία των Πρεσπών «είναι τo πιο ευρωπαϊκό κείμενο που αποθεώνει αυτό που εμείς ονομάζουμε Ευρώπη του Διαφωτισμού». Ένα τέτοιο επιχείρημα είναι σίγουρο ότι αρέσει στην κα Μογκερίνι και στον Γιούνκερ, αλλά μάλλον βλάπτει την ευρωιδέα, για την οποία ρητορεύει η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ. Εάν τέτοια είναι τα ευρωπαϊκά κείμενα τότε γίνεται κατανοητό γιατί εξαπλώνεται ο ευρωσκεπτικισμός στη Γηραιά Ήπειρο.
Αδιάφορο αν η ΠΓΔΜ θέλει το ΝΑΤΟ
Όσον αφορά στην Ελλάδα δήλωσε η ίδια ότι «είναι λάθος ιστορικά να θεωρείται ότι είναι αντιιμπεριαλιστική πολιτική, όταν σε έναν γείτονα βγάζουμε εχθρική συμπεριφορά με διάφορα προσχήματα«. Ισχύει αυτό; Μάλλον το αντίθετο. Εάν η ελληνική στάση στην ΠΓΔΜ ήταν «εχθρική» τότε δεν θα πρωταγωνιστούσαν οι ελληνικές επιχειρήσεις στη γειτονική χώρα, δεν θα συνεργάζονταν ελληνικά ινστιτούτα και ιδρύματα με αντίστοιχα της ΠΓΔΜ, ούτε η Ελλάδα θα ήταν φιλόξενη στους Σλαβομακεδόνες που κατεβαίνουν στη Μακεδονία για ψώνια και διακοπές.
Αυτό όμως που εκπλήσσει ακόμα περισσότερο είναι η εξής αναφορά: «Εμάς δεν μας ενδιαφέρει αν η ΠΓΔΜ θέλει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Εμάς μας ενδιαφέρει, είτε ενταχθεί, είτε δεν ενταχθεί, να μην αισθανθεί ότι εμείς είμαστε εχθρικοί στην επιβίωσή της, όπως και να την βλέπει. Είναι λάθος ιστορικά ότι ο ιμπεριαλισμός νικιέται όταν σε έναν γείτονα βγάζουμε εχθρική συμπεριφορά».
Πρωτοκλασάτο στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος δεν ενδιαφέρεται αν θέλει μια γειτονική χώρα -που δημιουργεί στην Ελλάδα εθνικά προβλήματα και που διατηρεί άριστες σχέσεις με την Τουρκία- να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ; Ανεξαρτήτως αν είναι θετική ή αρνητική για την Ελλάδα η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, είναι αδιανόητο να μην βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα της ελληνικής διπλωματίας. Αλλά την κα Αναγνωστοπούλου δεν την ενδιαφέρει.
Παρόλα αυτά, η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ άφησε μια νότα εθνικής ισχύος στην επιχειρηματολογία ΤΗς, λέγοντας πως «χάρη στο μήνυμα της φιλίας και συνανάπτυξης της Συμφωνίας των Πρεσπών μπορεί το δικό μας έθνος όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά να είναι και ισχυρό στην περιοχή και στην Ευρώπη με κοινωνική δικαιοσύνη κτλ κτλ».
Ε εδώ τι να πει κανείς, così è (se vi pare). Το μόνο σίγουρο είναι ότι λίγοι φοιτητές θα «ψαρώναν» πλέον μπροστά στην καθηγητική αυθεντία της κας Αναγνωστοπούλου…
Ανάρτηση από: https://slpress.gr
