«H Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια αντιιμπεριαλιστική συμφωνία.… Είναι αντιιμπεριαλιστική, διότι όταν γίνεται μια συμφωνία, η οποία δημιουργεί ρωγμές σε αυτό που θέλουν οι μεγάλες δυνάμεις, στους ανταγωνισμούς τους, και εκεί δημιουργείται μια νησίδα συνύπαρξης φιλίας και συνανάπτυξης, αυτό είναι ρωγμή στους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστικών προθέσεων«.
Αλήθιεα, ποιοι στηρίζουν με νύχια και δόντια τη Συμφωνία, όπως και η κα Αναγνωστοπούλου; Μα όλη η Δύση, δηλαδή με ό,τι για την Αριστερά ενσάρκωνε τον ιμπεριαλισμό. Η Δύση ως κράτη, ως ΝΑΤΟ και ως κορυφαίες προσωπικότητες.
Στην πρόσφατη έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ανάμεσα στις στοχεύσεις των ΗΠΑ είναι η «ενθάρρυνση της ενεργούς συμμετοχής της Ελλάδας στην ενίσχυση της περιφερειακής και παγκόσμιας ασφάλειας για την προστασία της αμερικανικής πατρίδας και των συμφερόντων της […] Η Ελλάδα είναι δεσμευμένος εταίρος στην προώθηση των συμφερόντων των ΗΠΑ εντός και εκτός της Ελλάδας». Η πολιτική προσέγγιση της κα Αναγνωστοπούλου, λοιπόν, εξυπηρετεί απολύτως την αμερικανική ατζέντα…
Και όλα αυτά σίγουρα δεν αφορούν την ενίσχυση της ειρήνης στην περιοχή, που μας σερβίρει με -εκτός τόπου και χρόνου- αντιιμπεριαλιστικό οίστρο η κα Αναγνωστοπούλου. Απεναντίας, ωθούν στην κύκλωση της Ρωσίας..
Η ιέρια του Εθνομηδενισμού, της ομάδας των «53», η κα Αναγνωστοπούλου δήλωσε περήφανα ότι η Συμφωνία των Πρεσπών «είναι τo πιο ευρωπαϊκό κείμενο που αποθεώνει αυτό που εμείς ονομάζουμε Ευρώπη του Διαφωτισμού», «…Εμάς δεν μας ενδιαφέρει αν η ΠΓΔΜ θέλει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Εμάς μας ενδιαφέρει, είτε ενταχθεί, είτε δεν ενταχθεί, να μην αισθανθεί ότι εμείς είμαστε εχθρικοί στην επιβίωσή της, όπως και να την βλέπει. Είναι λάθος ιστορικά ότι ο ιμπεριαλισμός νικιέται όταν σε έναν γείτονα βγάζουμε εχθρική συμπεριφορά».
Πρωτοκλασάτο στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος δεν ενδιαφέρεται αν θέλει μια γειτονική χώρα -που δημιουργεί στην Ελλάδα εθνικά προβλήματα και που διατηρεί άριστες σχέσεις με την Τουρκία- να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ;
Γνωστή σε μας η Εθνομηδενίστρια κ.α Αναγνωστοπούλου. Η “χρυσή” σελίδα της καριέρας της ήταν η ένθερμη και όχι ανιδιοτελής υποστήριξη του σχεδίου Ανάν για την Κύπρο το 2004. Είναι γνωστό ότι η Σία αποτέλεσε μέλος της επιτροπής προπαγάνδας του ΝΑΙ. Λοιδορούσε, τότε, ασταμάτητα τους απορριπτικούς σε Ελλάδα και Κύπρο που αμφισβητούσαν το σχέδιο Ανάν και έφτασε να κατακεραυνώνει με περισσή ειρωνεία το 76% των Ελληνοκυπρίων όταν το καταψήφισε. Ήταν, μάλιστα, από αυτούς που υπερθεμάτιζε, ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία των Ελληνοκυπρίων από τη διεθνή κοινότητα.
Η αρθρογραφία της στην «Αυγή» και σε άλλα έντυπα εκείνη την εποχή ήταν μία παθιασμένη πολεμική εναντίον του “απόλυτου κακού”, εναντίον του επικίνδυνου εθνικιστή Τάσσου Παπαδόπουλου. «Είναι αξιοσημείωτο ότι η ορολογία της θυμίζει την ορολογία του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών. Ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα απορρίπτει από το 1950 και μετά κάθε πρόταση των Ηνωμένων Εθνών για το Κυπριακό. Αυτό το λέει μόνο η Τουρκία, εν μέρει η Βρετανία και η σημερινή αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας», σχολίαζε σαρκαστικά διπλωμάτης.
Αλλιώς μας έμαθαν τον αντι-ιμπεριαλισμό ο Ανδρέας Παπανδρέου , τα Απελευθερωτικά Κινήματα του Τρίτου Κόσμου και οι άλλοι δάσκαλοι μας…
