Του Παναγιώτης Μπαλακτάρης*
Είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθεί ο μέσος πολίτης τι ακριβώς συμβαίνει με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Οι κραυγές και η φασαρία δεν βοηθούν. Τα ψύχραιμα και νηφάλια επιχειρήματα που εμπεριστατωμένα πρέπει να διατυπώνονται λείπουν. Έτσι, καθίσταται ομοίως δύσκολη η επεξήγηση των διατάξεων της Συμφωνίας σε μεγάλη μερίδα των πολιτών, οι οποίοι έχουν παραπλανηθεί από τους επώνυμους υποστηρικτές της. Συγχρόνως, πολίτες που επιθυμούν να κρίνουν αντικειμενικά τη Συμφωνία απωθούνται από τον σαματά.
Ο προβληματικός δημόσιος διάλογος, βέβαια, δεν εντοπίζεται μόνο στο Σκοπιανό. Παρατηρείται σε όλα τα μείζονα ζητήματα. Από την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ έως τα Μνημόνια και από τη συνταγματική αναθεώρηση έως το Σκοπιανό. Είναι κρίμα, διότι η Συμφωνία των Πρεσπών έχει τόσα πολλά αρνητικά σημεία που την καθιστούν καταστροφική για τη χώρα μας και αυτά πρέπει να αναδειχθούν.
Η διαπραγμάτευση που κατέληξε στο κείμενο της Συμφωνίας των Πρεσπών ήταν κακή. Η διαδικασία που ακολουθήθηκε αντιδημοκρατική. Αντί της ευρείας συναίνεσης στο Κοινοβούλιο και στην κοινωνία, προτιμήθηκε το βραχυπρόθεσμο κομματικό συμφέρον της κυβέρνησης. Επομένως, αφού ο μηχανισμός των διαπραγματεύσεων ήταν ελαττωματικός, το αποτέλεσμά τους θα ήταν (και είναι) εκτρωματικό.
Η διαπραγμάτευση που κατέληξε στο κείμενο της Συμφωνίας των Πρεσπών ήταν κακή. Η διαδικασία που ακολουθήθηκε αντιδημοκρατική. Αντί της ευρείας συναίνεσης στο Κοινοβούλιο και στην κοινωνία, προτιμήθηκε το βραχυπρόθεσμο κομματικό συμφέρον της κυβέρνησης. Επομένως, αφού ο μηχανισμός των διαπραγματεύσεων ήταν ελαττωματικός, το αποτέλεσμά τους θα ήταν (και είναι) εκτρωματικό.
Η αναγνώριση της «μακεδονικής» γλώσσας και ιδίως της ανύπαρκτης «μακεδονικής» ταυτότητας αποτελεί τεράστια εθνική υποχώρηση που ισοδυναμεί με συνθηκολόγηση μετά από ήττα σε πόλεμο. Στον βωμό του ονόματος η κυβέρνηση θυσίασε την Ιστορία και την ψυχή της Μακεδονίας. Έδωσε τα πάντα για να μην πάρει τίποτε. Ένα παράδειγμα προς αποφυγή στη διεθνή διπλωματία.
Το βασικότερο είναι η δημιουργία εθνικής μειονότητας εντός της ελληνικής επικράτειας. Η χώρα μας μέχρι τώρα έχει μόνο μία μειονότητα και αυτή είναι θρησκευτική. Η μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη (στον νομό Έβρου, στον νομό Ξάνθης και κυρίως στον νομό Ροδόπης). Σχετικά με τα όσα προκαλεί η Τουρκία -που επιχειρεί να εργαλειοποιήσει τη θρησκευτική μειονότητα- θα περίμενε κάποιος να μας έχουν διδάξει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Αμ δε.
Εξωτερίκευση ευσεβών πόθων
Δειλά αλλά σταθερά, εδώ και πολύ καιρό, φυσικά και νομικά πρόσωπα στη Μακεδονία επιδίωκαν την εξωτερίκευση των ευσεβών τους πόθων. Από τη μία το χαλκευμένο αλφαβητάρι, από την άλλη η εκμάθηση «μακεδονικής» γλώσσας. Έως τώρα υπήρχαν στο διαδίκτυο κάποιοι που διαφήμιζαν τη διδασκαλία της γλώσσας με κόστος δέκα ευρώ την ώρα.
Σήμερα, ένα λεπτό μετά την ψήφιση της καταστροφικής Συμφωνίας από την ελληνική Βουλή θα ξεπηδούν σαν μανιτάρια φροντιστήρια ξένων γλωσσών, με κύριο εμπόρευμα τη «μακεδονική» γλώσσα. Και σε αυτά το ελληνικό κράτος δεν θα μπορεί να αντιταχθεί, διότι θα εδράζονται στη Συμφωνία που θα έχει ψηφίσει.
Όπως είναι ευνόητο, τη γλώσσα και την εθνότητα τις συνοδεύουν –ή μάλλον τις προστατεύουν– δικαιώματα. Αυτά της μειονότητας. Συνεπώς, λίγο μετά την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών απόψε θα γίνουμε θεατές εικόνων που θα σημάνουν την πρόκληση τραύματος στα νώτα της χώρας μας. Έλληνες πολίτες που κατοικούν στη Μακεδονία και θέλουν να εξυπηρετήσουν άλλους σκοπούς, θα ζητήσουν να αναγνωριστούν ως εθνική μειονότητα. Η Ελλάδα όσο και να αγωνιστεί, στο τέλος θα υποκύψει και θα αναγκαστεί από τη διεθνή έννομη τάξη να το αποδεχτεί.
Τι ζει η Τουρκία
Αν δεν το θεωρείτε σημαντικό, αναλογιστείτε τι ζει η Τουρκία από την ύπαρξη εκατομμυρίων Κούρδων στο έδαφός της. Πόσα και τι είδους προβλήματα σχετιζόμενα με το κουρδικό την καθηλώνουν. Αναρωτηθείτε, επίσης, σε περίπτωση που η Τουρκία δεν είχε αυτό το αγκάθι στα πλευρά της, αν θα ήταν τόσο επιφυλακτική με εμάς.
Η Ελλάδα είχε φροντίσει από τότε που έγινε ανεξάρτητο κράτος να ασκεί αποτελεσματική διπλωματία για την αποτροπή δημιουργίας εθνικής μειονότητας στα εδάφη της. Ο προσεκτικός χειρισμός των μουσουλμάνων συμπολιτών μας στη Θράκη αυτό διδάσκει. Σφάλματα είχαν γίνει και μάλιστα πολλά. Αλλά δεν ήταν ανεπανόρθωτα.
Τώρα, με τη Συμφωνία των Πρεσπών, η Ελλάδα χωρίς να κερδίζει κάτι, τα παραχωρεί όλα. Η κυβέρνησή της δεν διαπραγματεύθηκε, παραδόθηκε. Με τις ευλογίες μας τίθενται οι βάσεις για τη δημιουργία εθνικής μειονότητας, η οποία θα είναι εκδικητική και διεκδικητική. Το μέλλον δεν προμηνύεται ευοίωνο. Ζούμε σε δύσκολους καιρούς και αγγίζουμε το σημείο χωρίς επιστροφή. Δε μας λείπει το πάθος για επιβίωση, αλλά αυτό για ελευθερία.
*Ο Παναγιώτης Μπαλακτάρης είναι δικηγόρος
Ανάρτηση από: https://slpress.gr
