Το συγκλονιστικό κείμενο του Εδουάρδο Γκαλεάνο για τον Ντιέγκο Μαραντόνα
«Σας ζητάω μόνο να μ' αφήσετε να ζήσω τη ζωή μου. Ποτέ δεν ήθελα να αποτελώ παράδειγμα» έχει πει ο ίδιος ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Ο κόσμος του ζητούσε να γίνει κάτι το οποίο δεν ήθελε.
Ο κορυφαίος Ουρουγουανός συγγραφέας Εδουάρδο Γκαλεάνο ήταν ένας από τους εκατομμύρια ανθρώπους που είχαν σαγηνευτεί από το ποδόσφαιρο αλλά και την προσωπικότητα του Ντιέγκο. Οι δυό τους δεν κατάφεραν να συναντηθούν ποτέ. Το ραντεβού που είχαν κλείσει στο Μπουένος Άιρες τελικά ακυρώθηκε και δεν πρόλαβαν να κλείσουν άλλο, αποκάλυψε η χήρα του Γκαλεάνο.
Δεν θα μάθουμε ποτέ τι θα συζητούσαν αν τελικά βρίσκονταν, ούτε αν η άποψη του Γκαλεάνο για τον Ντιέγκο θα άλλαζε. Ως παρατηρητής και θαυμαστής του Μαραντόνα όμως ο Ουρουγαουνός συγγραφέας έδωσε ίσως την καλύτερη περιγραφή του. Είναι ο πιο ανθρώπινος των θεών, γράφει στο βιβλίο του «Καθρέφτε» (εκδόσεις Πάπυρος».
Συγκεκριμένα ο Γκαλεάνο γράφει για τον Ντιέγκο:
«Κανένας καταξιωμένος ποδοσφαιριστής δεν είχε μιλήσει ανοιχτά κατά των αφεντικών του εμπορικού ποδοσφαίρου. Το έκανε ο πιο διάσημος και δημοφιλής όλων των εποχών, υπερασπιζόμενος τους λιγότερο διάσημους και λιγότερο δημοφιλείς παίκτες. Ενας γενναιόδωρος και αλληλέγγυος άνθρωπος, ένα είδωλο, που μέσα σε πέντε λεπτά είχε σουτάρει τα δυο πιο αντιφατικά γκολ ολόκληρης της ιστορίας του ποδοσφαίρου. Οι οπαδοί του τον λάτρευαν και για τα δυο: δεν θαύμαζαν μόνο το γκολ του καλλιτέχνη, εκείνο που έβαλε με τα διαβολικά του πόδια, αλλά και το γκολ του κλέφτη -ίσως μάλιστα περισσότερο αυτό-, εκείνο που το χέρι του έκλεψε.
Τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα τον λάτρευαν όχι μόνο για τα υπέροχα ακροβατικά του, αλλά και γιατί ήταν ένας τρωτός θεός, αμαρτωλός, ο πιο ανθρώπινος των θεών. Μπορούσες εύκολα να αναγνωρίσεις στο πρόσωπό του όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες συρρικνωμένες, ή τουλάχιστον τις αρσενικές αδυναμίες: ήταν γυναικάς, κοιλιόδουλος, πότης, απατεώνας, ψεύτης, φανφαρόνος, ανεύθυνος. Ομως οι θεοί, όσο και ανθρώπινοι κι αν είναι, δεν βγαίνουν ποτέ στη σύνταξη. Ο ίδιος δεν μπόρεσε να επιστρέψει στο ανώνυμο πλήθος απ' όπου είχε βγει. Η δόξα, που τον είχε βγάλει από τη φτώχεια, τον κρατούσε φυλακισμένο. Ο Μαραντόνα ήταν καταδικασμένος να παριστάνει τον Μαραντόνα, ήταν υποχρεωμένος να είναι αστέρι σε κάθε γιορτή, το μωρό σε κάθε βάφτιση και ο νεκρός σε κάθε κηδεία. Η δόξα είναι ένα ναρκωτικό που προκαλεί μεγαλύτερη καταστροφή απ' ό,τι η κοκαΐνη. Στις αναλύσεις αίματος και ούρων δεν ανιχνεύεται».Ανάρτηση από: https://www.aek365.org/
