Ποια είναι η Πόλη μου; Είναι στ’αλήθεια, μόνο η Βασιλεύουσα του Βοσπόρου, «μυθικό πουλί με δυο κεφάλια
στου Παλαιολόγου τα κόκκινα σανδάλια«; Στα χνάρια μου η Πόλη είναι μία και πολλές! Είναι η αρχαιοελληνική Πόλη της συμπαντικής πολιτικής αρμονίας κι αυτή του Καβάφη, η ελληνιστική, που είναι «μοντέρνα» ενάντια στο μοντέρνο! Η πλατεία της μικρής μου «πόλης» της παιδικής γειτονιάς! Τα στενοσόκκακα της Ν.Φιλαδέλφειας και το λιθόστρωτο της Κεφαλονιάς μου. Η μακρινή οικειότητα της Θεσσαλονίκης και οι επαρχιακοί δρόμοι των κωμοπόλεων…Το ατέλειωτο λιοπύρι των εθνικών οδών και το ελληνικό μεσημέρι της διαχρονίας μας…Τα λιμάνια και η Μεγάλη Παρασκευή του Επιταφίου…
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι…»
Και ύστερα όλα αυτά μαζί και χώρια γίνονται και πάλι ο «καημός της ρωμιοσύνης«, στην τραγική πτώση της Πόλεως που και πάλι εάλω, αιώνες μετά, στο ΄21, στην προκυμαία της Σμύρνης, στην πρωτομαγιά του ΄36…στα Ιουλιανά του 65, στο «είμαστε άοπλοι» του Πολυτεχνείου, στη συννεφιά της μεταπολίτευσης και στο δράμα της Κύπρου μας…!
«Τί γυρεύω εγώ σ’ αυτούς τους βάλτους
Ακρίτες ξαγρυπνούν στα σύνορα του κράτους«
Επειδή ακρίτες δε γινήκαμε ποτέ, εντέλει, να κρατήσουμε γερά τα σύνορα της εθνικής και της κοινωνικής απαλευθέρωσης και τα …όρια της ψυχής μας που την ξεπουλήσαμε σε δανεικές πραμάτιες εισαγόμενες, πάντα ο τελευταίος θλιμμένος Παλαιολόγος θα φυλά τις ιδέες και τις πόλεις μας, προτού τις αλλοτριώσουμε για μια δόση «μοντερνισμού» και ιδιοτέλειας…Γι’αυτό η Πόλις θα είναι πάντα η Πόλη. Τότε και τώρα. Νύν και αεί…
«Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η Πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες«.
Ανάρτηση από: https://tokoinonikoodofragma.wordpress.com/
