Η σημερινή σήψη και παρακμή δεν είναι φαινόμενο που αρχίζει με τον Χριστόφια και συνεχίζεται με τον Αναστασιάδη. Είναι ένα φαινόμενο με ρίζες στην ήττα του εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα και του «αγώνα» μετά για την εδραίωση του ανεξάρτητου κυπριακού κράτους. Η ελίτ που ανέλαβε να καθοδηγήσει τον κυπριακό λαό μετά την ΕΟΚΑ είχε βασικά δύο στόχους: αφ’ ενός να ιδρύσει κράτος με βάση τα γνωστά ευρωπαϊκά πρότυπα (βλέπε αγγλικά) και αφ’ ετέρου σταδιακώς να αποεθνικοποιήσει τις μάζες και να τις απομακρύνει από τη γραμμή της Ενώσεως. Πέτυχε και στα δύο μόνο ως έναν βαθμό. Οι ρίζες του ενωτικού κινήματος ήταν βαθιές, χύθηκε πολύ αίμα για την Ένωση και ο πόθος του λαού για ελευθερία δεν θα μπορούσε κατ’ ουδέναν λόγο να ταυτιστεί με το έκτρωμα της Ζυρίχης. Άλλωστε, ο Μακάριος ο ίδιος επέμενε πως η ανεξαρτησία ήταν ένα στάδιο, ένα αναγκαίο στάδιο πριν από την Ένωση.
Ρίχτηκε, λοιπόν, ηγεσία και λαός, στον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον. Οι σημερινοί μας ηγέτες, και όχι μόνο οι πολιτικοί, είναι παιδιά και μαθητές αυτών των πρώτων σκαπανέων της Νέας Κύπρου. Οι σκαπανείς αυτοί ήξεραν μόνο έναν δρόμο. Τον δρόμο του χρήματος, του κέρδους και του υψηλότερου βιοτικού επιπέδου. Ήξεραν μόνο τον δρόμο του συμβιβασμού και της υποτέλειας. Άφησαν την ανεξαρτησία τους στα χέρια των αγγλικών βάσεων, των αδέσμευτων κρατών και του ΟΗΕ, τη στιγμή μάλιστα που η Τουρκία δεν ήταν ο γίγαντας που είναι σήμερα. Έχτιζαν τον κυπριακό «παράδεισο», ενώ οι Τουρκοκύπριοι, που σιγά σιγά γίνονταν και αδελφοί μας, ετοίμαζαν την εισβολή με την εισαγωγή όπλων και άλλου υλικού από την Τουρκία.
Η ελίτ αυτή, το κράτος δηλαδή, σιγά σιγά δημιουργεί μία κυπροκεντρική αστική τάξη, η οποία έχει κάθε συμφέρον να είναι υποχείριο των Άγγλων και του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Η αστική τάξη θα υποχωρεί σε κάθε βήμα και απαίτηση της Τουρκίας και της Αγγλίας ή της Αμερικής. Το κέρδος; Μα ένα γλείψιμο από το κόκαλο της παγκόσμιας υπεραξίας που παρήγαγαν οι λαοί για χάρη των μεγάλων δυνάμεων. Γλείψε γλείψε, κατάφερε η αστική τάξη να μεταφέρει αυτήν τη νοοτροπία και στις μάζες του κυπριακού λαού με πρωτοπόρο το προδοτικό με βούλα ΑΚΕΛ, το οποίο λάνσαρε το σύνθημα ΓΙΑ ΕΝΑ ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ ΒΙΟΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, έστω και αν αυτό σήμαινε την εκποίηση της ανεξαρτησίας, έστω και αυτής της κολοβής που μας κληροδότησαν οι Άγγλοι. Με ένα ψηλό βιοτικό επίπεδο φτάσαμε στο πραξικόπημα και στην εισβολή. Ο τόπος σκοτείνιασε, μύρισε πτωμαΐνη κι εμείς ΔΕΝ είχαμε μάθει τίποτα. Συνεχίσαμε για ένα ακόμα υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, λες και δεν τουρκοπατήθηκε το νησί. Οι πολιτικοί μας συνέχισαν την ίδια τακτική με τα ίδια αποτελέσματα. Κλάψε κλάψε στα Ηνωμένα Έθνη και στα άλλα διεθνή φόρα, συνεχίζαμε την πορεία που βόλευε τα αφεντικά μας, δηλαδή τους Άγγλους και κατ’ επέκταση τους Τούρκους. Κανείς δεν σκέφτηκε πως υπήρχε και άλλη επιλογή, άλλη πολιτική, άλλη πορεία. Από το σύνθημα για μια Κύπρο ανεξάρτητη, ενιαία, αδέσμευτη για όλους τους κατοίκους της, Έλληνες, Τούρκους, Μαρωνίτες, Αρμένιους και Λατίνους, φτάσαμε τώρα στο σύνθημα για επανενωμένη ομόσπονδη Κύπρο. Περάσαμε φυσικά και από έναν δεύτερο παράδεισο, από μια Κύπρο που σαν την Κύπρον εν έσιει, μεν ακούετε πελλάρες και, όντως, τον παράδεισο αυτόν τον δημιούργησε η γενιά της ανεξαρτησίας, η γενιά της αποελληνοποίησης του κυπριακού λαού. Το ΟΧΙ του 2004 ήταν απλώς ίσως το τελευταίο μας σκίρτημα ως Έλληνες σε αυτόν τον τόπο. Έτσι για να μας θυμίζει ότι στην πολιτική πάντα υπάρχει και άλλη οδός, όχι μόνο η οδός της υποτέλειας.
Τώρα βρισκόμαστε ξανά μπροστά στον προθάλαμο της ΚΟΛΑΣΗΣ. Το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο του ΑΚΕΛ έφερε την τρόικα, το μνημόνιο, την κατάρρευση και την καταστροφή. Ό,τι έμεινε όρθιο μετά χαράς και ευχαρίστως το γκρέμισε η άλλη όψη του νομίσματος, το ΑΚΕΛ της Δεξιάς, δηλαδή ο νεοκυπριακός ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ. Τώρα, ο ΔΗΣΥ παίρνει την πολιτική της υποτέλειας σε ένα καινούργιο στάδιο. Τώρα εκποιεί την εθνική μας ανεξαρτησία με το πρόσχημα ότι είναι για το καλό μας, μιας και δεν υπάρχει άλλη οδός. Κανείς δεν σκέφτεται πως το μοντέλο μπορεί να είναι σάπιο, πως η λογική της εκποίησης της εθνικής μας ανεξαρτησίας για ένα κομμάτι ψωμί οδηγεί τον τόπο στην εξαφάνιση και μετατρέπει τους Έλληνες της Κύπρου από αφέντες του τόπου σε φραγκολεβαντίνους ραγιάδες. Ποιος από όλους αυτούς τους έξυπνους παράγοντες μπορεί να μας εγγυηθεί πια πως δεν θα καταρρεύσει και η ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ, πως δεν έχει ήδη εκποιηθεί το φυσικό αέριο και τα πετρέλαιά μας; Το ΚΟΙΝΟ ΚΥΠΡΙΩΝ είναι γνωστό πια ως ΚΟΙΝΟ ΚΟΠΡΙΩΝ. Με την ανάμειξη τώρα και των Αμερικανών έχει μετατραπεί σε ΚΟΙΝΟ ΜΑΦΙΩΝ και όλα τα σαΐνια της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης και του κρατικού μηχανισμού επιμένουν στο ίδιο βιολί της σωτηρίας διά μέσου του ίδιου μοντέλου που μας κατέστρεψε.
Μόλις κάποιο στέλεχος της κυβέρνησης τα βρει σκούρα, η απάντησή του είναι «μα τι προτείνετε εσείς;». Δυστυχώς, δεν υπάρχει κανείς να τους πει να παν να γαμηθούν, διότι όλοι, αριστεροί, δεξιοί και κεντρώοι, δεν είναι αμέτοχοι στη σήψη και στην παρακμή. Δεν υπάρχει κανείς να τους πει πως δεν είναι δουλειά δική μας να προτείνουμε λύσεις και, αν πράγματι ήθελαν εναλλακτικές προτάσεις, γιατί δεν έφτιαξαν επιτροπές με Έλληνες και ξένους ειδικούς, για να καταρτίσουν ένα δεύτερο εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση που όλα θα γκρεμιστούν; Υπάρχουν λύσεις, όμως αυτές οι ηγεσίες είναι ανίκανες να τις βρουν και ούτε που θέλουν. Ο νους τους είναι κουρδισμένος μόνο με το πρόγραμμα της υποτέλειας. 54 χρόνια ανεξαρτησίας, αυτά διδάχτηκαν, δεν πρόκειται να αλλάξουν τώρα. Απομένει, λοιπόν, στον λαό να κινητοποιηθεί. Η σωτηρία του τόπου επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, το λέει κιόλας το σύνταγμά μας (όχι της Ζυρίχης). Όταν, λοιπόν, αρχίσουν οι εκποιήσεις, ας τους γράψουμε έξω από τη βουλή το σύνθημα ΕΚΠΟΙΗΣΤΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΟΡΕΣ ΣΑΣ ΠΡΩΤΑ. Αν δεν καταλάβουν, ας τους γράψουμε ένα άλλο: ΕΚΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟΝ ΚΩΛΟ ΣΑΣ και αν πάλι δεν καταλάβουν, όταν θα ανακοινώσουν την πρώτη εκποίηση, ας μαζευτούμε όλοι στο σπίτι του φουκαρά και άλλοι με τσάπες, άλλοι με ξύλα, άλλοι με κυνηγετικά κι άλλοι με σφεντόνες, μαζί με τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας και τα σκυλιά μας, ας βροντοφωνάξουμε ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ. Ας το καταλάβουν και οι σκατοκυπραίοι οι βολεμένοι: ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΙΩΝ ΜΑΣ σημαίνει ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ. Έλεος! Ας ξυπνήσουμε. Και αν είναι να σπάσουμε κεφάλια, ε, τι να κάνουμε; Αυτό είναι το κόστος της ελευθερίας. Αν σπάσουν και μερικά κεφάλια των εξουσιαστών μας, ε, τι να κάνουμε; Αυτά παθαίνουν οι προδότες.
Υ.Γ.: Ζητώ συγγνώμη για τη γλώσσα μου. Ήθελα να είμαι πολύ πιο συγκεκριμένος, δηλαδή πιο σαφής, αλλά δεν μου το επιτρέπει η γιαλουσίτικη ανατροφή μου.
Ανάρτηση από: http://vasosftohopoullos.wordpress.com
