Είσαι βλάκας.
Εκεί καταλήγω. Απλά βλάκας. Κι είναι το μόνο που σε κάνει να νιώθεις ανίκητο. Η
βλακεία σου. Α και το γεγονός ότι το περίφημο Κράτος, πουπολεμάς σε χαϊδεύει. Τι
σε χαϊδεύει δηλαδή, σε ζει. Ξέρεις τι εννοώ μπαχαλάκη… Όλοι ξέρουμε πια. Είσαι ο
χρήσιμος βλάκας του συστήματος, που για ένα χαρτζιλίκι θα σε βγάλει στο δρόμο για
να τρομάξεις τον κόσμο. Αυτός που ξεφτιλίζει ακόμη και την έννοια «αναρχικός». Είσαι
ένας ασύδοτος, χαϊδεμένος από όλους και απ’όλα που πουλάς δήθεν επανάσταση καίγοντας
τη σημαία. Θεωρείς και καλά βλάκα ότι αυτό το κομμάτι πανί δεν συμβολίζει τίποτα
περισσότερο από το Κράτος και το καις για να το παίξεις επαναστάτης…
Άκου βλαξ. Η σημαία δεν είναι το Κράτος.
Είναι η μάνα σου και ο πατέρας σου, ο παππούς και η γιαγιά σου... Είναι ο αέρας
που αναπνέεις και το χώμα που πατάς. Είναι οι ρίζες σου ρε βλάκα! Είναι αυτό που
θα σε ξανακάνει μια γροθιά, αν ποτέ στο μέλλον, κάποιος προσπαθήσει να σε σκλαβώσει.
Είναι αυτό που θα ξανακάνει ΜΕΓΑ τον μικρό και τους λίγους να φαίνονται πολλοί…
Είναι αυτό που την ώρα της μάχης, θα κρατάει όρθιο τον πληγωμένο… Είναι αυτό που
μας κράτησε όρθιους εδώ και εκατοντάδες χρόνια, βλάκα…
Τι σου λέω όμως βλάκα… Τι σου λέω… Που
να καταλάβεις; Ζήσε ευτυχής μες στη βλακεία σου. Άλλωστε από τα παλιά τα χρόνια,
είχες πάντα το ρόλο σου στην Ιστορία αυτού του τόπου. Κάποτε σε έλεγαν Εφιάλτη,
τώρα μπαχαλάκη κι άπλυτο… Αλλά είπαμε δεν φταις εσύ… Ο κόσμος φταίει, οι πολλοί,
εγώ κι εσύ πατριώτη, που τους ανεχόμαστε…
