Δυστυχώς ακόμη μία φορά, ως συνήθως προ σημαντικών εξελίξεων, η προσοχή των Πολιτών «καθοδηγείται» σε εντελώς ανάξια λόγου θέματα, με στόχο τον αποπροσανατολισμό τους – ελπίζοντας να μην επιχειρείται μία πολιτική αποσταθεροποίηση της σοβαρά τραυματισμένης χώρας μας, για να ολοκληρωθεί η κατοχή της.
Άποψη
Όλα τα θέματα έχουν σχέση με την οπτική γωνία, από την οποία τα εξετάζει κανείς – κυρίως με το ποιόν ωφελούν ή ζημιώνουν. Για παράδειγμα η έκθεση του ΔΝΤ όπου, εάν θεωρήσει κανείς ότι, σκοπός της χώρας είναι η διαγραφή ενός μέρους του χρέους, τότε είναι θετική – αφού συνεχίζει να χαρακτηρίζει το χρέος ως εξαιρετικά μη βιώσιμο, τοποθετεί οροφή τα 325 δις €, μειώνει την πιστοληπτική γραμμή στο 1,6 δις € από 2 δις € και επισημαίνει πρόβλημα στις τράπεζες ύψους 10 δις € (αν και κατά την άποψη μας είναι μεγαλύτερο).
Εν προκειμένω, έχοντας την άποψη πως χωρίς διαγραφή χρέους, δημοσίου και ιδιωτικού, δεν πρόκειται να έχουν μέλλον οι Έλληνες, αφού διαφορετικά δεν ανακτάται η πιστοληπτική ικανότητα και των δύο τομέων, η οποία είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη, ωφελημένη θα ήταν η Ελλάδα – ενώ ζημιωμένοι οι πιστωτές και οι επίδοξοι νέοι ιδιοκτήτες της, μεταξύ άλλων η Γερμανία του κ. Σόιμπλε.
Εν προκειμένω, έχοντας την άποψη πως χωρίς διαγραφή χρέους, δημοσίου και ιδιωτικού, δεν πρόκειται να έχουν μέλλον οι Έλληνες, αφού διαφορετικά δεν ανακτάται η πιστοληπτική ικανότητα και των δύο τομέων, η οποία είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη, ωφελημένη θα ήταν η Ελλάδα – ενώ ζημιωμένοι οι πιστωτές και οι επίδοξοι νέοι ιδιοκτήτες της, μεταξύ άλλων η Γερμανία του κ. Σόιμπλε.
Εάν όμως ο στόχος της χώρας είναι η συμμετοχή στο QE και ο νέος δανεισμός, η έξοδος δηλαδή στις αγορές, τότε η έκθεση είναι αρνητική – αφού εμποδίζει την ΕΚΤ να συμφωνήσει, καθώς επίσης τους επενδυτές να αγοράσουν ομόλογα ή/και αυξάνει τα επιτόκια, τα οποία ως γνωστόν είναι ευθέως ανάλογα με το μέγεθος του ρίσκου.
Αυτό πάντως που φαίνεται να μας επιτρέπει τόσο το ΔΝΤ, όσο και η ΕΚΤ, δεν είναι ο νέος δανεισμός για τη διενέργεια επενδύσεων – αλλά η έξοδος στις αγορές με στόχο την ανακύκλωση του παλαιού χρέους, συμπεριλαμβανομένων των εντόκων γραμματίων. Για παράδειγμα, εάν δανεισθούμε για να εξοφλήσουμε τα ομόλογα που εξέδωσε η κυβέρνηση Σαμαρά με χαμηλότερο επιτόκιο ή εάν αντικαταστήσουμε τα βραχυπρόθεσμα έντοκα γραμμάτια με μακροπρόθεσμα, θα έχουμε κάποιο κέρδος όσον αφορά τους τόκους και τη χρηματοδότηση – αν και θα ήταν κυριολεκτικά σταγόνα στον ωκεανό.
Με δεδομένο όμως το ότι, από την τρίτη δανειακή σύμβαση απομένουν ακόμη 46 δις € να εισπράξουμε με επιτόκιο της τάξης του 1%, ασφαλώς θα ήταν προτιμότερη έναντι των αγορών – αφού δεν θα δανεισθούμε ποτέ με επιτόκιο κάτω του 1%.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει επίσης με το θέμα του πρώην υπουργού οικονομικών το βιβλίο του οποίου, παρά το ότι κυκλοφορεί αρκετό καιρό τώρα στα αγγλικά, χθες προωθήθηκε μαζικά – κυρίως από όλα τα μεγάλα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ. Τυχαίο; Πιστεύουμε πως όχι.
Δυστυχώς βέβαια υπερβάλλαμε ως προς το χαρακτηρισμό του συγγραφέα, επειδή αναρωτηθήκαμε σχετικά με το ποιόν ωφελεί – λαμβάνοντας ως δεδομένο το ότι, η Ελλάδα κυβερνάται ουσιαστικά από την Τρόικα. Θεωρήσαμε επομένως πως όποιος αποκαλύπτει μυστικά της ελληνικής συγκυβέρνησης, τα οποία δεν είναι καθόλου κολακευτικά, τότε εξυπηρετεί την Τρόικα και ειδικά τη Γερμανία – οπότε λειτουργεί τυχοδιωκτικά και συμπεριφέρεται απέναντι στη χώρα του ως καταδότης (χαφιές). Λιγότερο τυχοδιώκτες φυσικά δεν είναι πολλοί άλλοι – κάτι που όμως μάλλον δεν τον αθωώνει.
Σε κάθε περίπτωση πιστεύουμε ότι, ζημιωμένοι θα είναι οι Έλληνες και ωφελημένοι οι ξένοι – αφού ασφαλώς θα χρησιμοποιήσουν όλες τις «αποκαλύψεις», αληθινές ή μη, εναντίον της χώρας μας. Εκτός αυτού, θα έχουν κάθε λόγο να ερευνούν εξευτελιστικά για μηχανήματα ηχογράφησης όλους τους Έλληνες πολιτικούς που θα συμμετέχουν στο μέλλον σε συζητήσεις μαζί τους – ενώ σίγουρα θα κατηγορήσουν τους Έλληνες και όχι μόνο τον πρώην υπουργό για «απάτες»: για τη χρησιμοποίηση δηλαδή αθέμιτων μεθόδων, όπως η παράνομη ηχογράφηση.
Ωφελημένος θα είναι επίσης ο εν λόγω υπουργός, αφού θα πουλήσει το βιβλίο του, θα διευρύνει τη δημοτικότητα του, έχει γράψει την ιστορία του όπως τον συμφέρει, ενώ προετοιμάζει μία υπερασπιστική γραμμή για την ενδεχόμενη δίκη που θα διεξαχθεί – εκδικούμενος ταυτόχρονα τον πρωθυπουργό για τη μη δρομολόγηση του «σχεδίου Χ» του, κυρίως όμως για την εκδίωξη του.
Ειδικά όσον αφορά το «σχέδιο Χ», αν και μη ορθολογικό οικονομικά, κακέκτυπο ουσιαστικά των «IOU» της Καλιφόρνιας με μία δόση «BITCOIN» καθώς επίσης καθόλου προετοιμασμένο (για παράδειγμα, δεν θα έπρεπε στις 20 Φεβρουαρίου του 2015 να αποδεχθεί ο Γιάννης την πληρωμή όλου του χρέους και την ορθότητα του 70% των μέτρων, όφειλε από τότε να δρομολογήσει ελέγχους κεφαλαίων προτού διαφύγουν οι καταθέσεις στο εξωτερικό οχυρώνοντας τις τράπεζες κοκ.), θα ήταν άδικο να το απορρίψουμε εντελώς – αφού δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες και δεν εφαρμόσθηκε ποτέ.
Το σίγουρο είναι όμως ότι, η ελληνική οικονομία ζημιώθηκε τουλάχιστον με τα 40 δις € που έχασε το δημόσιο από τις τράπεζες– ενώ ο καθένας πρέπει να κρίνεται εκ του αποτελέσματος, όπου η εφαρμογή ή μη των σχεδίων του είναι ασφαλώς δική του ευθύνη, αφού θα έπρεπε να είχε μετρήσει τις πιθανότητες σωστά και να είχε αποκλείσει όλα τα λάθη. Η αιτιολογία δε πως προδόθηκε από τον πρωθυπουργό είναι ασαφής – ειδικά όταν ο ίδιος αναγνωρίζει στους διαλόγους που αναφέρει ότι, του είπε πως ο εξαναγκασμός της Ελλάδας στη δραχμή θα ήταν κάτι περισσότερο από εφιαλτικός.
Το ότι ο πρώην υπουργός έχει αξιολογήσει σωστά πως ένας αριθμός Ελλήνων πιστεύει στον από μηχανής Θεό, στα θαύματα, καθώς επίσης στον ήρωα με τη ρομφαία που θα πλήξει τους κακούς ξένους, χωρίς να μπορεί ή να κάνει τον κόπο να ερευνήσει τη «ρομφαία» (παράλληλο σύστημα πληρωμών κλπ.), οπότε θα τον εμπιστευθεί και θα τον στηρίξει, είναι μάλλον τυχοδιωκτικό – χωρίς φυσικά να θέλουμε να προσβάλλουμε κανέναν ή να θεωρούμε ότι είμαστε αλάνθαστοι.
Τέλος, ωφελημένη από το «βιβλίο» θα είναι επί πλέον η αξιωματική αντιπολίτευση, στην οποία μέσω αυτού δόθηκε η δυνατότητα να χαρακτηρίσει την συγκυβέρνηση ως εγκληματική συμμορία – αν και θα κερδίσει την εξουσία, εάν, μόνο ως έπαρχος της Γερμανίας, τις εντολές της οποίας θα υποχρεώνεται να τηρεί χωρίς καμία αντίρρηση. Θα την ικανοποιεί αυτός ο δουλικός ρόλος; Πιστεύουμε πως, αρκούμενη στη νομή της εξουσίας, δεν θα τον αρνηθεί – πείθοντας τους ιθαγενείς ότι, ένα άλλο μείγμα πολιτικής θα αμβλύνει τις οδύνες τους.
Όσον αφορά τώρα τον πρωθυπουργό η «εξομολόγηση» του στη Guardian, σύμφωνα με την οποία έκανε πολλά λάθη στην επιλογή των ανθρώπων σε θέσεις κλειδιά, ασφαλώς τον τιμάει – δυστυχώς όμως δεν τον αθωώνει, αφενός μεν επειδή η βασικότερη ικανότητα που θα πρέπει να έχει υποχρεωτικά ένας ηγέτης είναι η σωστή επιλογή των στελεχών του,αφετέρου λόγω του ότι αυτά τα λάθη δεν διορθώνονται ποτέ και δεν τα πληρώνει ο ίδιος, αλλά οι Πολίτες.
Κλείνοντας, είμαστε βέβαιοι ότι η οικονομία της Ελλάδας θα πάει καλύτερα στο μέλλον – αφού ολοκληρωθούν οι αποκρατικοποιήσεις, καθώς επίσης οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί της ιδιωτικής περιουσίας, εξυγιαίνοντας τις τράπεζες. Εν τούτοις, ισχύουν εντελώς διαφορετικά πράγματα για την πλειοψηφία όλων εμάς των Πολιτών, οι οποίοι δυστυχώς δεν θα ωφεληθούμε καθόλου από την ανάπτυξη της χώρας μας – αφού οι περισσότεροι μας θα μετατραπούν σε σκλάβους χρέους στο διηνεκές των νέων ιδιοκτητών της. Ακολουθεί η σημερινή συζήτηση με τον κ. Σαχίνη.
Ανάρτηση από: http://www.analyst.gr
