Αποχωρώντας, στις 20-10-18, από το Υπουργείο Εξωτερικών ο Νίκος Κοτζιάς ανακοίνωσε ότι παραδίδει στον αντικαταστάτη του – τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα – έτοιμο προεδρικό διάταγμα που προβλέπει την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων από τα έξι στα δώδεκα ναυτικά μίλια, για την περιοχή της Δυτικής Ελλάδας, δηλαδή, από τα Διαπόντια Νησιά (βόρεια της Κέρκυρας) μέχρι τα Αντικύθηρα (νότια της Πελοποννήσου).
Επειδή στα χωρικά ύδατά της, σε αντίθεση με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), μια χώρα ασκεί πλήρη κυριαρχία, όπως ακριβώς συμβαίνει στο έδαφος, ο αποχωρών Υπουργός Εξωτερικών υπερηφανεύτηκε ότι για πρώτη φορά μετά 70 χρόνια – από τότε που έγινε η ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων – η Ελλάδα επεκτείνει την κυριαρχία της, χάριν των δικών του προσπαθειών.
Το καίριο και αμείλικτο ερώτημα είναι γιατί η επέκταση των χωρικών υδάτων περιορίζεται μόνο στη Δυτική Ελλάδα και δεν επεκτείνεται σ’ όλο το μήκος των ηπειρωτικών και νησιωτικών ακτών της χώρας μας; Βέβαια ο κ. Κοτζιάς πρόσθεσε ότι, σ’ ένα επόμενο στάδιο, θα γίνει επέκταση των χωρικών υδάτων της Κρήτης, της Ανατολικής Πελοποννήσου, στο Σαρωνικού, την Εύβοια και στον Παγασητικό κόλπο! Για τα χωρικά ύδατα βόρεια της Μαγνησίας, της Μακεδονίας, της Θράκης και όλων των νησιών του Αιγαίου Πελάγους ο πρώην υπουργός Εξωτερικών δεν είπε τίποτα. Γιατί άραγε;
Με βάση τη Διεθνή Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS ΙΙΙ του 1982), την οποία επικύρωσε η Ελλάδα το 1995, μια χώρα μπορεί να επεκτείνει μονομερώς τα χωρικά ύδατά της μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια (περίπου 22,2 χιλιόμετρα) από τις ακτές της. Αυτό το έχουν κάνει όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου. Η Τουρκία δεν έχει επικυρώσει, μέχρι σήμερα, τη Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας γιατί θεωρεί ότι αντιστρατεύεται τα εθνικά συμφέροντά της στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου με την πληθώρα ελληνικών νησιών. Λίγους μήνες μετά την επικύρωση από τη χώρα μας της Συνθήκης για το Δίκαιο της Θάλασσας η τουρκική Εθνοσυνέλευση με ψήφισμά της απειλεί την Ελλάδα ακόμη και με πόλεμο (casus belli) αν επιχειρήσει να επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της. Αυτή η τουρκική απειλή έχει αποτρέψει όλες τις φοβικές ελληνικές κυβερνήσεις από το 1995 να ασκήσουν τα δικαιώματα της χώρας μας που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο. Ακόμα και όταν η Ελλάδα συμφώνησε στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την Ε.Ε. δεν έθεσε ως προϋπόθεση την άρση του casus belli, ούτε βέβαια την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο.
Η Τουρκία έχει επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της στα 12 ναυτικά μίλια στις ακτές της στον Εύξεινο Πόντο και σ’ αυτές της Ανατολικής Μεσογείου (βόρεια της Κύπρου). Για την αναθεωρητική Τουρκία το Αιγαίο Πέλαγος αποτελεί ειδική περίπτωση στην οποία δεν μπορεί να έχει εφαρμογή το Διεθνές Δίκαιο και προσπαθεί να εξαναγκάσει τη χώρα μας μέσω διαπραγματεύσεων στον καθορισμό όχι μόνο του εύρους των χωρικών υδάτων αλλά και της ΑΟΖ (200 ναυτικά μίλια από τις ακτές- συμπεριλαμβανομένων των χωρικών υδάτων). Για την Τουρκία τα ελληνικά νησιά, του Καστελόριζου συμπεριλαμβανομένου, δε δικαιούνται ΑΟΖ γιατί «κάθονται» πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας. Αντίθετα η μικρή, αδύναμη και ημι-κατεχόμενη Κυπριακή Δημοκρατία έχει χωρικά ύδατα 12 ναυτικών μιλίων από το 1993 και ΑΟΖ από το 2004.
Η τμηματική επέκταση (α λα τούρκα) των ελληνικών χωρικών υδάτων, που προετοίμασε ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς αποτελεί όχι απλά ένα ακόμη λάθος αλλά ένα εθνικό έγκλημα, γιατί, με τον τρόπο αυτό η ελληνική πλευρά αναγνωρίζει ότι το Αιγαίο αποτελεί ειδική περίπτωση, στην οποία δεν μπορεί να έχει εφαρμογή το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ. Πρόκειται ακριβώς για αυτό που ισχυρίζεται και επιδιώκει να επιβάλλει στη χώρα μας η νεο-οθωμανική Τουρκία.
Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com
