Δυο λόγια για τα λεγόμενα "μυστικά κονδύλια" μιας και τόσος ντόρος έχει γίνει γι' αυτά τις τελευταίες μέρες.
Αρχικά να πούμε ότι δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες ότι το αστικό κράτος πρόκειται ποτέ να καταργήσει την χρηματοδότηση μηχανισμών -είτε κρατικών, είτε παρακρατικών- που συντελούν στην επιβολή της εξουσίας του.
Οποιος έλεγχος και να υπάρξει σ' αυτές τις δαπάνες θα είναι προσχηματικός και πάντα θα υπάρχουν μεθοδεύσεις για "υπόγεια κανάλια" τα οποία με χρήματα του ελληνικού λαού θα χρηματοδοτούν τέτοιες δραστηριότητες.
Κι' αυτές είναι πολυποίκιλες. Απ' τον "αθώο" σκοπό να καναλιζάρουν και να διαμορφώνουν την λεγόμενη κοινή γνώμη, μέχρι να προχωράνε σε οποιασδήποτε μορφής εγκληματικές ενέργειες.
Κι επειδή διαβάζουμε κάποια ανιστόρητα δημοσιεύματα που, προφανώς για μικροπολιτικές σκοπιμότητες, "ανακάλυψαν" τα "μυστικά κονδύλια" μόνο από την εποχή Μητσοτάκη - Σαμαρά, να κάνουμε μια μικρή ιστορική διαδρομή.
Η πρώτη αναφορά που έχουμε υπ' όψιν μας για "υπόγειες" χρηματοδοτήσεις σε ρουφιάνους, πράκτορες και δημοσιογράφουςξεκινάμε από την εποχή της έναρξης του εμφυλίου πολέμου, τότε που Βρετανοί και Αμερικάνοι πράκτορες της CIA ιδρύουν στην Ελλάδα την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών – Ερευνών (ΚΥΠ-Ε).
(Πολύ γλαφυρή η απεικόνιση αυτού του γεγονότος στην κινηματογραφική ταινία του Νίκου Τζίμα «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» και την εμπλοκή της ΚΥΠ-Ε στην σκευωρία κατά του Μπελογιάννη και των συντρόφων του).
Στην πορεία αυτή η κρατική - παρακρατική οργάνωση γιγαντώνεται με αποκορύφωμα, λίγα χρόνια μετά την λήξη του εμφυλίου πολέμου, -το 1953- να τεθεί υπό την διοίκηση του Εληνοαμερικανού πράκτορα της CIA Τομ Καραμεσίνη, να μετονομαστεί σε σκέτο ΚΥΠ και στο όνομα της "αντιμετώπισης του κομμουνιστικού κινδύνου" να στρατολογήσει στους κόλπους της χιλιάδες πολιτικούς, δημοσιογράφους και απλούς χαφιέδες.
Εκατομμύρια δολάρια, αλλά και χρήματα του ελληνικού λαού διατέθηκαν γι' αυτό τον σκοπό. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που θησαύρισαν και δημιούργησαν τεράστιες περιουσίες αυτή την εποχή. Και όλα αυτά με όχημα τα "μυστικά κονδύλια" της εποχής.
Οι λεγόμενες "απόρρητες δαπάνες" εκτοξεύονται στην διάρκεια της διακυβέρνησης του "εθνάρχη" Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Στην διάρκεια της οκταετίας 1955 -63, που κυβερνούσε τη χώρα η ΕΡΕ ήταν δεκάδες οι "εθνικόφρονες οργανώσεις" που στήνονται από το ίδιο το κράτος και σαν πηγή χρηματοδότησής τους είχαν "μυστικά κονδύλια" για να αντιμετωπίσουν, υποτίθεται την "κομμουνιστική απειλή".
Η ίδια τακτική χρησιμοποιήθηκε και στην περίοδο της δικτατορίας των συνταγματαρχών, αλλά και στα χρόνια της μεταπολίτευσης με, προφανώς, άλλεςεπιδιώξεις.
Μάλιστα στα χρόνια της υπουργεία του Α, Σαμαρά, στο υπουργείο Εξωτερικών γινόταν το έλα να δεις με τα "μυστικά κονδύλια" σε βαθμό τέτοιο που όταν τα "έσπασαν" Μητσοτάκης και Σαμαράς, να καταθέτει στην ΕΣΗΕΑ, ο πρώην πρωθυπουργός: Στο ΥΠΕΞ «Υπήρχε ένα τσουβάλι με χαρτονομίσματα. Για την ακρίβεια, ήταν μια μαύρη νάιλον σακούλα, σαν αυτές που βάζουν τα σκουπίδια. Ήταν γεμάτη πεντοχίλιαρα. Από εκεί έπαιρναν χρήματα και τα μοίραζαν».
Επίσης δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι ο Α. Σαμαράς μπόρεσε να ιδρύσει το κόμμα του - την "Πολιτική Ανοιξη" και να κατορθώσει για ένα διάστημα την κοινοβουλευτική της εκπροσώπηση- αποκλειστικά και μόνο γιατί διέθεσε αφειδώς, σε ΜΜΕ,εκατομμύρια από τα "μυστικά κονδύλια" που διαχειριζόταν σαν υπουργός ΥΠΕΞ).
Το ότι δεν μάθαμε, και δεν θα μάθουμε ποτέ ποιοι ήταν οι αποδέκτες αυτών των ιλιγγιώδη ποσών -χρημάτων του ελληνικού λαού, για να μην ξεχνιόμαστε- δεν μας κάνει εντύπωση.
Και φτάνουμε στις μέρες μας για να ακούσουμε τον Π. Καμμένο να αφήνει σοβαρά υπονοούμενα για τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Ν. Κοτζιά και για τον τρόπο που διαχειρίστηκε τα "μυστικά κονδύλια" του υπουργείου του. (για τον ρόλο που έπαιξαν στις εξελίξεις που υπάρχουν στο κοινοβούλιο της πΓΔΜ θα αναφερθούμε σε άλλη ανάρτησή μας).
Αρχικά να πούμε ότι δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες ότι το αστικό κράτος πρόκειται ποτέ να καταργήσει την χρηματοδότηση μηχανισμών -είτε κρατικών, είτε παρακρατικών- που συντελούν στην επιβολή της εξουσίας του.
Οποιος έλεγχος και να υπάρξει σ' αυτές τις δαπάνες θα είναι προσχηματικός και πάντα θα υπάρχουν μεθοδεύσεις για "υπόγεια κανάλια" τα οποία με χρήματα του ελληνικού λαού θα χρηματοδοτούν τέτοιες δραστηριότητες.
Κι' αυτές είναι πολυποίκιλες. Απ' τον "αθώο" σκοπό να καναλιζάρουν και να διαμορφώνουν την λεγόμενη κοινή γνώμη, μέχρι να προχωράνε σε οποιασδήποτε μορφής εγκληματικές ενέργειες.
Κι επειδή διαβάζουμε κάποια ανιστόρητα δημοσιεύματα που, προφανώς για μικροπολιτικές σκοπιμότητες, "ανακάλυψαν" τα "μυστικά κονδύλια" μόνο από την εποχή Μητσοτάκη - Σαμαρά, να κάνουμε μια μικρή ιστορική διαδρομή.
Η πρώτη αναφορά που έχουμε υπ' όψιν μας για "υπόγειες" χρηματοδοτήσεις σε ρουφιάνους, πράκτορες και δημοσιογράφουςξεκινάμε από την εποχή της έναρξης του εμφυλίου πολέμου, τότε που Βρετανοί και Αμερικάνοι πράκτορες της CIA ιδρύουν στην Ελλάδα την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών – Ερευνών (ΚΥΠ-Ε).
(Πολύ γλαφυρή η απεικόνιση αυτού του γεγονότος στην κινηματογραφική ταινία του Νίκου Τζίμα «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» και την εμπλοκή της ΚΥΠ-Ε στην σκευωρία κατά του Μπελογιάννη και των συντρόφων του).
Στην πορεία αυτή η κρατική - παρακρατική οργάνωση γιγαντώνεται με αποκορύφωμα, λίγα χρόνια μετά την λήξη του εμφυλίου πολέμου, -το 1953- να τεθεί υπό την διοίκηση του Εληνοαμερικανού πράκτορα της CIA Τομ Καραμεσίνη, να μετονομαστεί σε σκέτο ΚΥΠ και στο όνομα της "αντιμετώπισης του κομμουνιστικού κινδύνου" να στρατολογήσει στους κόλπους της χιλιάδες πολιτικούς, δημοσιογράφους και απλούς χαφιέδες.
Εκατομμύρια δολάρια, αλλά και χρήματα του ελληνικού λαού διατέθηκαν γι' αυτό τον σκοπό. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που θησαύρισαν και δημιούργησαν τεράστιες περιουσίες αυτή την εποχή. Και όλα αυτά με όχημα τα "μυστικά κονδύλια" της εποχής.
Οι λεγόμενες "απόρρητες δαπάνες" εκτοξεύονται στην διάρκεια της διακυβέρνησης του "εθνάρχη" Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Στην διάρκεια της οκταετίας 1955 -63, που κυβερνούσε τη χώρα η ΕΡΕ ήταν δεκάδες οι "εθνικόφρονες οργανώσεις" που στήνονται από το ίδιο το κράτος και σαν πηγή χρηματοδότησής τους είχαν "μυστικά κονδύλια" για να αντιμετωπίσουν, υποτίθεται την "κομμουνιστική απειλή".
Μάλιστα στα χρόνια της υπουργεία του Α, Σαμαρά, στο υπουργείο Εξωτερικών γινόταν το έλα να δεις με τα "μυστικά κονδύλια" σε βαθμό τέτοιο που όταν τα "έσπασαν" Μητσοτάκης και Σαμαράς, να καταθέτει στην ΕΣΗΕΑ, ο πρώην πρωθυπουργός: Στο ΥΠΕΞ «Υπήρχε ένα τσουβάλι με χαρτονομίσματα. Για την ακρίβεια, ήταν μια μαύρη νάιλον σακούλα, σαν αυτές που βάζουν τα σκουπίδια. Ήταν γεμάτη πεντοχίλιαρα. Από εκεί έπαιρναν χρήματα και τα μοίραζαν».
Επίσης δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι ο Α. Σαμαράς μπόρεσε να ιδρύσει το κόμμα του - την "Πολιτική Ανοιξη" και να κατορθώσει για ένα διάστημα την κοινοβουλευτική της εκπροσώπηση- αποκλειστικά και μόνο γιατί διέθεσε αφειδώς, σε ΜΜΕ,εκατομμύρια από τα "μυστικά κονδύλια" που διαχειριζόταν σαν υπουργός ΥΠΕΞ).
Το ότι δεν μάθαμε, και δεν θα μάθουμε ποτέ ποιοι ήταν οι αποδέκτες αυτών των ιλιγγιώδη ποσών -χρημάτων του ελληνικού λαού, για να μην ξεχνιόμαστε- δεν μας κάνει εντύπωση.
Και για να καταλήγουμε. Τον Αύγουστο του 2011 τότε υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος Ηλίας Μόσιαλος δήλωνε ότι η κυβέρνησή του θα καταργήσει τα "μυστικά κονδύλια".
Τότε εμείς γράφαμε στον ιστότοπό μας: "Θα θεωρούσαμε ασυγχώρητη αφέλεια σε όποιον/α πιστέψει τις κυβερνητικές εξαγγελίες για κατάργηση των μυστικών κονδυλίων που καταλήγουν στις τσέπες των δημοσιοκάφρων. Αυτά υπήρχαν, υπάρχουν και θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν για να λαδώνουν τους προπαγανδιστικούς –συκοφαντικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους".
Ανάρτηση από: http://tsak-giorgis.blogspot.com
