Μία κυρία ρώτησε τον πωλητή στη λαϊκή αγορά : «Πόσο πουλάτε τα αυγά;»
Ο φτωχός πωλητής απάντησε, « 0.25 € το ένα αυγό, κυρία».
Τότε η κυρία του είπε: «Θα πάρω 6 αυγά για 1,25 € ή αλλιώς φεύγω».
Ο φτωχός πωλητής απάντησε: «Ελάτε να τα πάρετε με την τιμή που θέλετε. Ίσως αυτό να είναι μια καλή αρχή γιατί δεν έχω πουλήσει ούτε ένα αυγό σήμερα ».
Πήρε τα αυγά και έφυγε με την αίσθηση ότι κέρδισε. Πήρε στο φανταχτερό της αυτοκίνητο και πήγε σε ένα εστιατόριο με τη φίλη της. Εκεί, παρήγγειλαν ό, τι τους άρεσε. Έφαγαν λίγο και άφησαν πολλά από αυτά που παρήγγειλαν. Στη συνέχεια πήγε να πληρώσει το λογαριασμό. Ο λογαριασμός ήταν 45.00 €. Έδωσε 50.00 € και ζήτησε από τον ιδιοκτήτη του εστιατορίου να κρατήσει τα ρέστα.
Αυτό το περιστατικό ίσως φαινόταν αρκετά φυσιολογικό για τον ιδιοκτήτη, αλλά θα ήταν σίγουρα πολύ επώδυνο για τον φτωχό πωλητή των αυγών.
Το θέμα είναι, γιατί επιθυμούμε να δείχνουμε πάντα ότι έχουμε την εξουσία όταν αγοράζουμε από τους φτωχούς και φαινομενικά υποδεέστερους; Και γιατί γινόμαστε γενναιόδωροι σε όσους δεν χρειάζονται καν τη γενναιοδωρία μας;;;
«Ο πατέρας μου, πάντα αγόραζε απλά πράγματα από φτωχούς, σε υψηλές όμως τιμές, παρόλο που δεν τα χρειαζόταν. Μερικές φορές τα πλήρωνε και ακριβότερα από την τιμή τους. Ανησυχούσα για αυτήν του την πράξη και κάποια στιγμή τον ρώτησα γιατί το κάνει;
Τότε ο πατέρας μου απάντησε: "Είναι φιλανθρωπία, τυλιγμένη όμως με αξιοπρέπεια, παιδί μου… "
Ευχαριστώ τον φίλο Γιάννη Σ.
