Σταχυολογούμε παραδείγματα:
Χρέος 1,2 δις. ΕΥΡΩ από τα ΕΛΠΕ του κ. Λάτση, προφανώς «ρυθμίστηκε». Σαν επιδόρπιο ήλθε και η ανακήρυξη του λιμανιού του Κατάκωλου σαν «Λιμανιού Λάτση» παρουσία του μεγάλου Οργανικού Διανοουμένου Νοτίου Βαλκανικής και Περίχωρων, κ. Γαβρόγλου.
400 εκατομμύρια χρέος του κ. Μπόμπολα. (Επίσης) Προφανώς ρυθμίστηκε. Έτσι εξηγείτε εύκολα και η φιλοκυβερνητική στάση του «ΕΘΝΟΥΣ» ή της «ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ».
90 εκατομμύρια χρέος του Κ. Κοντομηνά. (Εννοείται) ρυθμίστηκε εξ ου και η φιλοκυβερνητική στάση του τηλεοπτικού καναλιού ALPHA. Μια ματιά στα δελτία ειδήσεων για του λόγου το αληθές.
Λησμονήσαμε τα 200-400 – κατ’ άλλους 600- δις ευρώ που είναι παρκαρισμένα στις ξένες Τράπεζες από τους Έλληνες Πολυεκατομμυριούχους. Όπως και οι περιλάλητες λίστες Lagarde, Borjans, Luxembourg κλπ. Τις έφαγε το μαύρο σκοτάδι μαζί με τα παρκαρισμένα – σε ξένες Τράπεζες – δισεκατομμύρια των Ελλήνων Μεγαλοεπιχειρηματιών (Εντός ή εκτός εισαγωγικών).
Η γελοία έως ανεκδιήγητη «φορολογία» των Ελλήνων Εφοπλιστών δηλαδή του πλέον παγκοσμοποιημένου τμήματος της Ελληνικής Αστικής Τάξης.
Η Διαγραφή χρέους της ΣΕΚΑΠ όταν επρόκειτο να πωληθεί στον μεγάλο επενδυτή Ιβάν Σαββίδη και συγκινητικό συμπαραστάτη του μεγάλου αγώνα που ανέλαβε ο Τσε Γκεβάρα των Βαλκανίων, κατά κόσμον κ. Αλέξης Τσίπρας.
Τελευταίο κρούσμα η αναβολή της πληρωμής δόσης πολλών εκατομμυρίων των Ιδιωτικών Τηλεοπτικών Καναλιών εκ μέρους του αρμόδιου Υπουργού κ. Κρέτσου. Είναι μια έμπρακτη βοήθεια του «Αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ στους Ιδιωτικούς Σταθμούς που παράγουν έργο, εκπαιδεύουν τον αμόρφωτο λαό, εξάγουν Πολιτισμό.
Η κακοήθης νεοπλασία της Ελληνικής Lumpen Τάξης που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ αφού συνέχισε να φτωχοποιεί τα φτωχά και λαϊκά στρώματα – πάνω από 20 νέες Φορολογίες – ρήμαξε κυριολεκτικά τα μικροαστικά/ μεσοαστικά στρώματα δηλαδή την ήδη φτωχοποιημένη «Μεσαία Τάξη» κατάφερε όμως το ακατόρθωτο, να μην πειράξει ούτε ένα ευρώ από την τσέπη της πάμπλουτης Ελίτ (Χωρίς μάλιστα καμιά διαμαρτυρία).
Αυτό το μεγάλο – όντως- επίτευγμα του Συνασπισμού Εξουσίας που μας κυβερνά δηλαδή του Άνω/Μεσαίου Μανδαρινάτου του Δημοσίου + Lumpen Tάξης είναι χωρίς προηγούμενο. Χωρίς να «ανοίξει ρουθούνι» και καμιά διαμαρτυρία μαζικού τύπου, η Νέα Δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε σε μια άνευ προηγουμένου Κοινωνική και Οικονομική ανακατανομή φτωχοποιώντας ακόμη περισσότερα στρώματα προς την μεσαία βαθμίδα της Κοινωνικής Κλίμακας και αφήνοντας στο απυρόβλητο την Ελίτ δηλαδή την μεταπρατική Αστική Τάξη που συνεχίζει να ζει σε παραμυθένια πολυτέλεια και έχοντας την ασφάλεια των «Αριστερών εντολοδόχων της» δηλαδή της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Ίσως σε καμιά περίοδο της πρόσφατης νεοελληνικής ιστορίας η Άρχουσα Τάξη δεν απολάμβανε τέτοιων προνομίων, συγκρινόμενος δε ο δεξιός Κωνσταντίνος Καραμανλής – περίοδος «Σοσιαλμανίας» δεκαετίας 1970 – με τον Τσίπρα θα φάνταζε μάλλον σαν «Κόκκινος Πρωθυπουργός».
Μια ανείπωτη και απίθανη κατάντια της «Αριστεράς» των Intellectuals δηλαδή των Μικροαστών Διανοούμενων της Μεσοαστικής Αριστεράς του ΣΥΝ και παλιότερα του «Εσωτερικού».
Από αυτό το σημείο μπορούμε να ερμηνεύσουμε την πλήρη υποστήριξη της Ελληνικής Αστικής Τάξης στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της Βαλκανικής Εκστρατείας του Τσίπρα στις γειτονικές χώρες. Εκστρατεία που η Αστική Τάξη βλέπει σαν Eldorado για Business και τεράστια κέρδη (Βλ. Δηλώσεις των πλέον διορατικών εκπροσώπων της Ελίτ όπως ο Μίχαλος).
Από εκεί επίσης ξεκινάει και η σκανδαλώδης υποστήριξη και εύνοια της Γερμανικής/Ευρωπαϊκής Ελίτ στο πρόσωπο του Τσίπρα.
Από εκεί και η αγαστή σύμπνοια με τις ΗΠΑ και η θερμή υποστήριξη του Δυτικού και ΝΑΤΟικού παράγοντα στον Τσίπρα.
Όταν ενσωματώνεσαι στην Ελίτ αγοράζεις όλο το πακέτο προσφορών και όχι a la cart. Ο Τσίπρας δεν είναι απλώς το νέο είδωλο της Ελληνικής και Διεθνούς Ελίτ αλλά ο πλέον πετυχημένος ανθρωπότυπος της «Αριστεράς στην Θέση της Δεξιάς» όπως προέβλεψε ο διορατικός Ανιέλλι, Πρόεδρος της FIAT.
Πολλοί εκπλήσσονται – ιδιαίτερα από τον χώρο της Ιστορικής και Παραδοσιακής Αριστεράς- για την πλήρη «μετάλλαξη» του Τσίπρα. Λάθος. Τους λείπει η επιστημονική μεθοδολογία της Διαλεκτικής Θεωρίας του Ιστορικού Σοσιαλισμού και την οποία η Παραδοσιακή Αριστερά ποτέ δεν κατανόησε / αφομοίωσε.
Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μεταλλάχθηκαν αλλά – απλούστατα- είναι συνεπείς, συνεπέστατοι με την όλη Ιστορική, πολιτική τους πορεία και κυρίως με την Κοινωνική / Ταξική Προέλευση του εκλογικού σώματος του ΣΥΡΙΖΑ και παλιότερα του ΣΥΝ και του ΚΚΕ Εσωτερικού.
Όσοι γνωρίσαμε τους Ρηγάδες της Δεκαετίας του 1970 και γευτήκαμε τον σνομπισμό τους, τον ελιτισμό και την χορτασμένη τους καταγωγή δεν έχουμε εκπλαγεί από τους σημερινούς εξηντάρηδες Ρηγάδες του ΣΥΡΙΖΑ. Το θεωρούσαμε αναμενόμενο. Ουσιαστικά δεν μεταλλάχθηκαν αλλά έφθασαν στα άκρα το εκκρεμές του Κοινωνικού/Ταξικού τους DNA. Κατέληξαν φυσιολογικά στις «ρίζες» τους μετά μια μακρά περίοδο Lumpen Μικροαστικού Ριζοσπαστισμού στα πρότυπα των «Ηγετών» του Γαλλικού Μάη – Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ και Γιόσκα Φίσερ, οι πρώτοι διδάξαντες- και αφότου ανένηψαν, φυσιολογικότατα, ανέλαβαν την «Αριστερή» Εκπροσώπηση της Εγχώριας και Ευρωπαϊκής Ελίτ.
Με απλά λόγια, Χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη. Τα περί «Προδοσίας» και «Μετάλλαξης» είναι περιττολογίες και λάθος ανάλυση. Δεν μεταλλάσσεται ο ήδη μεταλλαγμένος. Είναι πολύ απλό.
Επανειλημμένα από τις στήλες του ΡΕΣΑΛΤΟ τονίσαμε τον νεοπλουτίστικο και Lumpen κοινωνικό /ταξικό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ, την αδηφαγία και απίστευτη κοινωνική του λαιμαργία για Κοινωνική άνοδο και οικονομική βόλεψη μέσα από τις παχουλότατες αμοιβές του Πρυτανείου δηλαδή του Ανώτατου και Ανώτερου Δημόσιου Μανδαρινάτου. Μιας Κάστας κλειστής, ευθυνόφοβης, άπληστης και χυδαία νεοπλουτίστικης, ένα περιφερόμενο Νεκρό σώμα που απομυζά ασύδοτα τους πόρους και το αίμα της Κοινωνίας και ειδικότερα της Κοινωνίας των Εργαζόμενων και Λαϊκών Τάξεων. Ένα Κρατικό Ζόμπι που περιφρονεί τους Κάτω ελέγχοντάς τους με επιδόματα Κοινωνικής Ελεημοσύνης και εποφθαλμιά τα προνόμια της Ελίτ στην οποία θέλει να μοιάσει, να μοιραστεί μαζί της την πίτα και το κυριότερο, να ενταχθεί στους κόλπους της.
Πάση θυσία θέλει να γίνει εσαεί αποδεκτός από το Αστικό Κατεστημένο ο ΣΥΡΙΖΑ και βέβαια όχι απλά αποδεκτός αλλά τμήμα του, να χαρεί κι αυτός ανενόχλητα την συμμετοχή του και πλήρη ενσωμάτωσή του σε αυτό, το – κάποτε- «Γερματσολιάδικο» Κατεστημένο. Το όνειρο της Κοινωνικής Ανόδου του Μικροαστού του Ιδιωτικού Τομέα εκπληρώνεται μέσω της Μικρομεσαίας επιχείρησής του δηλαδή του Ιδιωτικού Τομέα. Εδώ τα δεδομένα αλλάζουν. Το Δημόσιο – δηλαδή το τρισκατάρατο Αστικό Κράτος- δίνει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ανέβουμε κοινωνικά σε μια νύκτα μέσω του «Κοινωνικού Καταπέλτη» δηλαδή του Διορισμού στο Δημόσιο σε πολύ καλά αμειβόμενες Θέσεις.
Από κει πηγάζουν και όλες οι συμπεριφορές a la Μαρία Αντουανέτα – περίπτωση Γυναικών - και περιπτώσεις περιφρονητικής αντίληψης για την μάζα, απύθμενης αλαζονείας, σνομπισμού και χυδαίας Ελιτίστικης Συμπεριφοράς (Περιπτώσεις Ανδρών εκπροσώπων).
Εάν λοιπόν ένας φορέας δεν προέρχεται, δεν εκφράζει, δεν συμπυκνώνει/αντανακλά τις Λαϊκές Τάξεις και ειδικότερα την Μισθωτή Τάξη – ειδικότερα του Ιδιωτικού Τομέα- που αποτελεί την σημερινή Εργατική Τάξη, είναι πολύ φυσιολογικό να καταλήγει «Γέρος πριν καν γεννηθεί», συμβιβασμένος πριν την ώρα του και προσηλωμένος στην Άρχουσα Τάξη την οποία ζηλεύει, εποφθαλμιά, θέλει εναγωνίως να της μοιάσει και να ενσωματωθεί στους όρους ζωής της εκπληρώνοντας το μεγάλο του όνειρο, να γίνει επιτέλους ολοκληρωμένο τμήμα της Ελίτ.
Γι’ αυτό και εάν στο μέλλον στην Ελλάδα δεν υπάρξει μαζικός φορέας του Εργατικού Κινήματος οι προοπτικές της χώρας μας θα είναι από ζοφερές έως τραγικές. Και όχι μόνο αυτό. Θα πρέπει ο φορέας αυτός να κατοχυρώσει και την προστασία του από την δημιουργία μιας Γραφειοκρατίας Παρασιτικής που θα ζει πλουσιοπάροχα σε βάρος των άλλων και εξαπατώντας μόνιμα με ελεημοσύνη τις Λαϊκές Τάξεις.
Η Κομούνα του Παρισιού (1871) είχε καθιερώσει την αιρετότητα, την ανακλητότητα των αιρετών εκπροσώπων ανά πάσα στιγμή και ένα όριο μισθού που ήταν αυτός του ειδικευμένου εργαζόμενου. Αυτή άλλωστε είναι και η Τραγωδία των Κοινωνικών Επαναστάσεων – αστικών και σοσιαλιστικών – των τελευταίων τριακοσίων ετών. Η υφαρπαγή της εξουσίας από ένα Κρατικό Στρώμα που δεν ελέγχεται και κυβερνά στο «Όνομα της Κοινωνίας» και «Επί της Κοινωνίας».
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την επιτομή της «Αριστεράς» που δεν προέρχεται από την Εργατική Τάξη αλλά από την Lumpen Τάξη και τμήματα της χορτασμένης Μεσοαστικής Τάξης.
Η Αριστερά του Εργατικού Κινήματος δεν μαζικοποιήθηκε ακόμη και καλό θα ήταν να προσέχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί απλά παράδειγμα προς αποφυγή αλλά μια Τραγωδία με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Ανάρτηση από: http://resaltomag.blogspot.com
