1. Η επανάσταση του 1821, η πρώτη επανάσταση για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού στα Βαλκάνια, ξεκίνησε μεν, όπως κάθε λαϊκή επανάσταση, «από τα κάτω», αλλά οι προεργασίες για αυτήν είχαν ξεκινήσει από πριν, από τις πνευματικές κυρίως ελίτ των Ελλήνων στο εξωτερικό (Ρωσία κ.α.), στις οποίες αργότερα προστεθήκαν και οι οικονομικές ελίτ (μεγαλέμποροι, καραβοκύρηδες κ.λπ.). Τα στοιχεία που ένωναν ελίτ και λαϊκά στρώματα ήταν βασικά δύο, αντιφατικά μεταξύ τους, στοιχεία που ήταν όμως και τα δύο στοιχεία της παράδοσής μας όπως διαμορφώθηκε ανά τους αιώνες: η ελληνική γλώσσα και η ορθόδοξη θρησκεία. Και ήταν η θεμελιακή αυτή αντίφαση που χαρακτήριζε όλη την νεότερη ιστορία του Ελληνικού έθνους, διότι βέβαια η έννοια του έθνους ήταν άγνωστη στην αρχαία Ελλάδα όπου το ενοποιητικό στοιχείο της κάθε κοινότητας ήταν η «Πόλις», μολονότι υπόρρητα υπήρχε η έννοια του έθνους όπως φάνηκε ήδη από τους Ελληνο-Περσικούς πολέμους. Η θεμελιακή αυτή αντίφαση βασιζόταν στο γεγονός ότι το μεν στοιχείο της ελληνικής γλώσσας παρέπεμπε στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό που θεμελιωνόταν στον ορθολογισμό, ο οποίος απέρριπτε κάθε μυστικισμό, ενώ βέβαια το θρησκευτικό στοιχείο παρέπεμπε στο Βυζάντιο το οποίο θεμελιωνόταν στον θρησκευτικό μυστικισμό.
2. Το Ελληνικό Κράτος που γεννήθηκε από την επανάσταση του ’21 είχε επομένως όλα τα χαρακτηριστικά ενός εξαρτημένου Κράτους, εφόσον η ίδια η επανάσταση δεν θα μπορούσε να θεμελιωθεί χωρίς την αποφασιστική στήριξη των «Προστάτιδων Δυνάμεων». Ο στόχος τους ήταν βέβαια φανερός: η αποθεμελίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που θα επέτρεπε το άνοιγμα των αγορών τους στις ανερχόμενες καπιταλιστικές οικονομικές δυνάμεις της εποχής (Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία —μέχρι βέβαια τη Σοβιετική Επανάσταση του 1917). Το γεγονός αυτό βέβαια δεν μειώνει την ιστορική σημασία της επανάστασης του ’21 εφόσον, χωρίς αυτήν, θα περιμέναμε πολλά χρόνια ακόμα πριν πάψουμε να είμαστε μια επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αλλά δεν θα πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι το Ελληνικό Κράτος ήταν, ήδη από τη γέννησή του, ένα εξαρτημένο πολιτικά και οικονομικά κράτος από τις Μεγάλες Δυνάμεις της Εποχής και κυρίως τη Βρετανία προπολεμικά, την οποία διαδέχθηκαν μεταπολεμικά οι ΗΠΑ. Ο «Εθνικός Διχασμός» άλλωστε πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν αντιπροσώπευε παρά τη σύγκρουση μέσα στην πολιτική ελίτ μεταξύ υποστηρικτών της μιας ή της άλλης πλευράς μεταξύ των αντιμαχόμενων Μεγάλων Δυνάμεων. Ο πραγματικός Εμφύλιος ξεκίνησε μεταπολεμικά όταν τα λαϊκά στρώματα που επάνδρωσαν τη Λαϊκή Αντίσταση κατά των Γερμανών κατακτητών, τα οποία ονειρευόντουσαν ότι με την Απελευθέρωση θα ολοκληρωνόταν η Επανάσταση του ’21 και θα δημιουργούνταν ένα πραγματικά εθνικό κράτος που θα θεμελιωνόταν στην εθνική λαϊκή κυριαρχία, ήρθαν σε σύγκρουση με τις ντόπιες και ξένες ελίτ και τα λαϊκά στρώματα που τις υποστήριζαν. Τότε, οι Αμερικανοί επικυρίαρχοι που διαδέχτηκαν τους Βρετανούς, επέβαλαν, με τη σύμπραξη φυσικά των ελληνικών οικονομικών ελίτ και του ελληνικού στρατού που έλεγχαν απόλυτα, το «μετεμφυλιακό» Ελληνικό Κράτος, το οποίο ήταν ουσιαστικά μια κακή απομίμηση του Αμερικανικού παρόμοια με αυτές που επέβαλαν τον ίδιο καιρό σε όλη τη Λατινική Αμερική κ.α.3. Εντούτοις, ο αγώνας για τη λαϊκή κυριαρχία δεν σταμάτησε ούτε μετά τη συντριβή των λαϊκών στρωμάτων που σήκωσαν κυρίως την Αντίσταση κατά των Γερμανών κατακτητών. Παρ’ όλη την αστυνομοκρατία του Καραμανλικού καθεστώτος, κατ’ εντολή των ξένων πατρώνων του, ένα πελώριο φοιτητικό κίνημα με ριζοσπαστικά αιτήματα ανδρώθηκε τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες (κάτι σαν προοίμιο του Μάη ’68) που έδωσε ώθηση και στην καλλιτεχνική άνθηση της ίδιας εποχής αλλά και επάνδρωσε το πελώριο λαϊκό κίνημα που αντιστάθηκε στην έξωση του νόμιμου Πρωθυπουργού από το Παλάτι. Το αποτέλεσμα ήταν η 7χρονη στρατιωτική δικτατορία που έβαλε στον «πάγο» όλα αυτά τα κινήματα που εκδηλώθηκαν μετά την πτώση της Χούντας, διαστρεβλωμένα μέσα από τη δήθεν «Αλλαγή» του Ανδρέα Παπανδρέου η οποία απλώς «άλλαξε τα πράγματα για να παραμείνουν ουσιαστικά τα ίδια»! Δηλαδή, η Ελλάδα συνέχισε ακόμη να είναι ένα αμερικανικό προτεκτοράτο, μολονότι η ένταξή της στην ΕΕ και την Ευρωζώνη άρχισε να τη μετατρέπει σε προτεκτοράτο απευθείας της Υπερεθνικής Ελίτ. Το γεγονός αυτό ήταν βέβαια αναπόφευκτο μετά την άνδρωση της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, στο πλαίσιο της οποίας τα έθνη-κράτη έγιναν απλά διακοσμητικά στοιχεία για την εκπλήρωση των εντολών της Υπερεθνικής Ελίτ.
4. Στο πλαίσιο της Νέας αυτής Διεθνούς Τάξης όπου η εθνική κυριαρχία χανόταν όχι μόνο για τα παραδοσιακά εξαρτημένα κράτη όπως η Ελλάδα, αλλά και για τους λαούς σε κυρίαρχες μέχρι τότε χώρες όπως η Βρετανία και οι ίδιες οι ΗΠΑ, γεννηθήκαν τα νέα κινήματα για την εθνική και κοινωνική κυριαρχία, όπως το Μπρέξιτ στη Βρετανία και τα λαϊκά κινήματα στις ΗΠΑ που στήριξαν τον Τραμπ, καθώς και παρόμοια κινήματα στην Ουγγαρία, την Πολωνία κ.λπ. Το ενοποιητικό στοιχείο όλων αυτών των κινημάτων που ήδη αποδείχθηκαν νικηφόρα στη Βρετανία ήταν η επανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας που ήταν υπό διωγμό από την Υπερεθνική Ελίτ, κάτω από τα διασπαστικά κινήματα κάθε εθνικής κυριαρχίας που επέβαλε η Υπερεθνική Ελίτ, με βάση την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης. Δηλαδή την ιδεολογία που είχε βασικό σκοπό τη διάσπαση της ενότητας των λαϊκών στρωμάτων η οποία είχε σφυρηλατηθεί με βάση την ιστορική καταγωγή και παράδοσή τους, και τη δημιουργία, αντίθετα, διαιρεμένων λαών με βάση τη σεξουαλική τους ταυτότητα ή την πληθώρα εθνικών ταυτοτήτων που δημιουργούσε η μαζική μετανάστευση από χώρες με άλλους πολιτισμούς και παραδόσεις, την οποία ενίσχυαν οι ελίτ με κάθε τρόπο, που διέλυε τις ιστορικές ταυτότητες των λαών αυτών. Με αυτό τον τρόπο, δημιουργήθηκαν οι παγκοσμιοποιημένες κοινωνίες του σήμερα, με πρότυπο την αμερικανική, όπου το ενοποιητικό στοιχείο των λαών ήταν μόνο ο καταναλωτισμός! Έτσι δημιουργήθηκε το σημερινό παγκοσμιοποιημένο σύστημα, που ουσιαστικά είναι μια παγκόσμια αγορά για τη μεγιστοποίηση των κερδών των πολυεθνικών επιχειρήσεων οι οποίες ελέγχουν τον σημερινό κόσμο…
5. Είναι λοιπόν φανερό ότι σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ άλλοτε, έχουμε χρέος να συνεχίσουμε την Επανάσταση του ’21 για την πραγματική λαϊκή κυριαρχία που συνοδεύει την τυπική Εθνική κυριαρχία, κάτι που δεν πετύχαμε ποτέ στα 200 χρόνια από την πρώτη αυτή επανάσταση. Αυτή είναι η πραγματική σημασία αυτού που γιορτάζουμε σήμερα και όχι τα πανηγύρια των δικών μας ελίτ μαζί με τους εκπροσώπους των ξένων ελίτ. Στο πλαίσιο παρόμοιας ανάλυσης δεν έχουν βέβαια θέση οι μεγαλοϊδεατισμοί του κάθε Ερντογάν και οι λαοί θα μπορούσαν να συζούν ειρηνικά μέσα σε ομοσπονδίες κυριάρχων εθνών-κρατών, και είναι μάλιστα πιθανό τώρα ότι ακόμη και έθνη σαν τη Ρωσία και την Κίνα μπορεί να στραφούν σε ενώσεις σαν την Ευρασιατική Ένωση που είχε οραματιστεί ο Πούτιν, όταν πια καταλάβουν ότι τα κυρίαρχα μέλη της Υπερεθνικής Ελίτ δεν πρόκειται ποτέ να τους δουν σαν ισότιμα μέλη της, αφού το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να χρησιμοποιούν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους και το φθηνό εργατικό δυναμικό τους στην προσπάθεια μεγιστοποίησης των οικονομικών ωφελημάτων από αυτές.
ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 24/03/2021
*Ένθετη φωτογραφία: Λεπτομέρεια από τον πίνακα του Βρυζάκη Θεόδωρου «Η Έξοδος του Μεσολογγίου», 1853
Ανάρτηση από: https://www.grexit.gr/
