Δανείζομαι ως κεφαλίδα του σύντομου κείμενου μου, την λακωνική ανάρτηση της
καλής φίλης και παλαιάς συνεργάτιδας, της πανέξυπνης Λίτσας.
Σε τρεις λέξεις αποτυπώνει την άθλια διαχείριση με την οποία το ελληνικό
Κράτος, η Περιφέρεια της Αττικής και οι πλείστοι από τους Δήμους του
Λεκανοπεδίου αντιμετώπισαν με πρωτόγνωρο παιδισμό, τον προχθεσινό χιονιά με την
ονομασία «Ελπίδα».
Μια χλευαστική ονομασία που ταιριάζει απόλυτα για την περίπτωση μας ίσως
για να αισιοδοξούμε ότι η ελπίδα τελειώνει τελευταία ή ίσως για να πειστούμε
ότι δεν υπάρχει πια καμία ελπίδα…
Ως αισιόδοξος άνθρωπος που παλεύω εδώ και πενήντα χρόνια για μια καλύτερη
Ελλάδα και με παρισσεία αξιολογώ τις παραμέτρους που καθορίζουν την χρόνια
υποανάπτυξη της, δεν μπορώ παρά να επισημάνω για μια ακόμη φορά ότι η όλη
κακοδαιμονία της χώρας προέρχεται από το γεγονός ότι η πολιτική τάξη της χώρας
μας δεν ιεραρχεί ΩΣ ΜΕΙΖΟΝ το θέμα της εθνικής αξιοπρέπειας της πατρίδας μας
και την κοινωνική αξιοπρέπεια των δύσμοιρων πολιτών της.
Λείπει δυστυχώς μια ολοκληρωμένη και αυτοτελής εθνική και κοινωνική συνείδηση….
Λείπει μια προσοδοφόρα κοινωνική στρατηγική στο επίπεδο των δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων.Λείπει η κατάρτιση ενός δίκαιου και αυστηρού νομικού πλαισίου, που να
καθορίζει τις σχέσεις των πολιτών με την ονομαζόμενη «ευνομούμενη Πολιτεία» για
να μην δημιουργείται μια αίσθηση αναρχίας και απόλυτου ατομισμού στην όλη
κοινωνική συλλογικότητα.
Ο προχθεσινός χιονιάς μας θύμισε την λαϊκή ρήση: «Ο σώζων εαυτό σωθήτω» μια
και έτσι αντιμετωπίστηκε από την Κυβέρνηση και τους μηχανισμούς προστασίας της
Κοινωνίας μας.
Στιγμές κρατικής αναλγησίας και ατομικής απελπισίας είδαν τα μάτια μας στις
τηλεοπτικές οθόνες και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ένα αφόρητο αλαλούμ που
θα είχε αποφευχθεί αν μαζί με τα σχολεία είχαν αντιμετωπίσει και την εργασία.
Γιατί αν κινδυνεύει ο μαθητής να επιστέψει σπίτι του το αυτό ισχύει και για
τα εκατομμύρια εργαζομένων στο λεκανοπέδιο και απανταχού στην Ελλάδα.
Τόσο απλά, τόσο εύκολα. Γενική ΑΡΓΙΑ σε όλη την χώρα μια και οι Άριστοι
αποδεικνύονται Άχρηστοι.
Και δεν ομιλώ μόνο για σήμερα. Τα ίδια βλέπουμε κάθε φορά που η Φύση
διαταράσσει την πλασματική αλλά καταστροφική μας Νιρβάνα.
Ίσως κάποτε, όταν εγώ δεν θα υπάρχω, να αναδειχθούν κάποιοι πραγματικά ΑΡΙΣΤΟΙ…..
Ανάρτηση από: https://kentrikaimeli.blogspot.com/
