Τον Δεκέμβριο του 1944 αναχωρούν από την Ελλάδα με το πλοίο «Ματαρόα» έχοντας προορισμό την Γαλλία διακόσιοι περίπου άνθρωποι σαν αυτόν στην φωτογραφία αριστερά. Μένουν πίσω άνθρωποι σαν αυτόν στην φωτογραφία δεξιά. Από τις 12 Φεβρουαρίου 1946 και ύστερα οι Έλληνες συνεργάτες των Κατοχικών δυνάμεων νιώθουν και είναι τυπικά ελεύθεροι. Από την Βάρκιζα κι έπειτα επιτυγχάνουν όχι μόνο να αποφύγουν την παραδειγματική τιμωρία για τα ειδεχθή εγκλήματα που διέπραξαν και τους κατέστησαν τόσο λαομίσητους, αλλά και να στελεχώσουν όλους τους τομείς της δημόσιας διοίκησης. Επιδίδονται λοιπόν σε μια άνευ προηγουμένου εμφιλοχώρηση στον κρατικό μηχανισμό: στρατός, αστυνομία, πάσης φύσεως δημόσια υπηρεσία, δεν μένει τίποτα αλώβητο. Εξυπακούεται ότι ακολουθούν λαμπρή σταδιοδρομία στον χώρο της πολιτικής, ενώ επικρατούν και στον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας.
Ας δούμε όμως σύντομα και περιληπτικά μερικές πολύ αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις:
Νικόλαος Χριστοφοράκος
Ο Νικόλαος Χριστοφοράκος ήταν γιατρός, ευρύτερα γνωστός και ως "γιατρός των SS", ή "έλληνας Μένγκελε" εξ αιτίας της στενής συνεργασίας του με την Γερμανική διοίκηση. Αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών στην δίκη των δωσίλογων παρότι αναγνωρίστηκε από εχθρούς και φίλους. Έγραψε τα παιδιά του στη Γερμανική Σχολή Αθηνών, από την οποία και αποφοίτησαν. Γιός του είναι ο Μιχάλης Χριστοφοράκος, γνωστό πρώην στέλεχος της Siemens, ο οποίος εξαφανίστηκε σκανδαλωδώς από την χώρα πριν απαγορευτεί η έξοδος του από αυτήν και βρέθηκε στην πατρίδα του (Μόναχο) όπου και παραμένει χωρίς να μπορεί να τον αγγίξει κανείς, όντας πολιτογραφημένος Γερμανός.
Ιωάννης ΒουλπιώτηςΤην Siemens στην Ελλάδα την έφερε ουσιαστικά ο Ιωάννης Βουλπιώτης, παντρεμένος σε πρώτο γάμο με την Χέρτα Ζήμενς, κόρη του Γερμανού μεγαλοβιομήχανου Καρλ Φρίντριχ φον Ζήμενς. Ήδη εγκατεστημένος στην Αθήνα από το 1938 ως εκπρόσωπος της Siemens-AEG-Telefunken, διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στη διείσδυση του γερμανικού κεφαλαίου στην Ελλάδα ενώ στην Κατοχή συνεργάστηκε στενά με τους Γερμανούς. Παραπέμφθηκε σε δίκη δυο φορές από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων. Και τις δύο φορές απαλλάχτηκε από τις κατηγορίες και του αποδόθηκαν πίσω όλα τα περιουσιακά στοιχεία του.
Ιωάννης Ράλλης
Ο Ιωάννης Ράλλης διετέλεσε πρωθυπουργός της δωσίλογης κυβέρνησης των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων από τις 7 Απριλίου του 1943 μέχρι τις 12 Οκτωβρίου του 1944. Συνέβαλλε καθοριστικά στην δημιουργία και οργάνωση των δωσιλογικών Ταγμάτων Ασφαλείας. Αθωώθηκε από το δικαστήριο των δωσιλόγων για τη δημιουργία των Ταγμάτων ωστόσο κρίθηκε ένοχος εσχάτης προδοσίας και καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά. Δεν πέθανε στη φυλακή αλλά στο σπίτι του, όπου μεταφέρθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά την καταδίκη του εξ αιτίας ασθένειας. Ο γιός του Γεώργιος Ράλλης (που εξέδωσε βιβλίο απολογητικό για τις πράξεις του πατέρα του) διετέλεσε μετέπειτα βουλευτής και Υπουργός με τα κόμματα Λαϊκό Κόμμα, Ελληνικός Συναγερμός, ΕΡΕ, Νέα Δημοκρατία, καθώς και πρωθυπουργός με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης
Ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης ήταν Έλληνας νομικός και πολιτικός. Υπήρξε δικηγόρος του Ιωάννη Ράλλη στο ειδικό δικαστήριο δωσιλόγων μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας. Την περίοδο 1946 – 1950 υπήρξε βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος. Γιος του είναι ο Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, νομικός και πολιτικός που διετέλεσε επί σειρά ετών βουλευτής της ΕΡΕ και της Νέας Δημοκρατίας, πολλές φορές υπουργός, ευρωβουλευτής και αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Εγγονός του είναι ο Μιλτιάδης Ι. Βαρβιτσιώτης, νομικός και πολιτικός, βουλευτής Β΄ Αθήνας της Νέας Δημοκρατίας από το 2000 και διατελέσας Υπουργός Ναυτιλίας και Αιγαίου από το 2013 έως το 2015.
Νικόλαος Μπουραντάς
Ο Νικόλαος Μπουραντάς ήταν ο διοικητής του Μηχανοκίνητου Τμήματος της Αστυνομίας Πόλεων που ιδρύθηκε τον Μάιο του 1939 από τον Ιωάννη Μεταξά. Σε όλη την διάρκεια της Κατοχής το Τμήμα πρωταγωνίστεί σε διωγμούς, συλλήψεις, φυλακίσεις, βασανισμούς και εκτελέσεις αντιστασιακών, με αποκορύφωμα της δωσιλογικής του δράσης το Μπλόκο της Κοκκινιάς τον Αύγουστο του 1944. Οι άντρες του τμήματος, ονομαστοί για την παροιμιώδη σκληρότητά τους, μένουν γνωστοί ως «μπουραντάδες» και σκορπούν τον τρόμο μέχρι και την τελευταία στιγμή. Στις 12 Οκτωβρίου 1944, ημέρα αναχώρησης των γερμανικών στρατευμάτων από την Αθήνα, ο Νικόλαος Μπουραντάς τίθεται υπό κράτηση στις φυλακές Αβέρωφ ως δωσίλογος και περιμένει την δίκη του. Όμως, στο ΄Β Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων όχι μόνο απαλλάσσεται των κατηγοριών, αλλά λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 1946, επανέρχεται στην ενεργό δράση ως Αστυνομικός Διευθυντής Αθηνών. Το 1950 εκλέγεται βουλευτής Αττικοβοιωτίας του ακροδεξιού συνασπισμού «Πολιτική Ανεξάρτητη Παράταξη», και στα 1959-64 θα διατελέσει αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος.
Διονύσιος Παπαδόγγονας
Ο Διονύσιος Παπαδόγγονας ήταν στρατιωτικός και οργανωτής των Ταγμάτων Ασφαλείας Πελοποννήσου, συνεργαζόμενος με τους Γερμανούς κατά την διάρκεια της κατοχής και υπαγόμενος διοικητικά στις εντολές τους. Η σκληρότητά του ήταν παροιμιώδης. Οι Γερμανοί ήταν πολύ ικανοποιημένοι από τη συνεργασία τους μαζί του, τόσο ώστε να λάβει συγχαρητήρια επιστολή από τον ίδιο τον Χίτλερ. Σκοτώθηκε στα Δεκεμβριανά και πήρε μεταθανάτια προαγωγή τον Αύγουστο του 1945. Γιος του είναι ο Αλέξανδρος Παπαδόγγονας, στρατιωτικός και πολιτικός που διετέλεσε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας το 1974-1977 και βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας. Πολιτική σταδιοδρομία ακολούθησε και ο συνονόματος εγγονός του ως υποψήφιος Βουλευτής Α’ Αθηνών με την Νέα Δημοκρατία.
Νικόλαος Κουρκουλάκος
Διαβόητο στέλεχος των Ταγμάτων Ασφαλείας, ο Νικόλαος Κουρκουλάκος έκανε καριέρα ως διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας, καθώς διορίστηκε στο πόστο αυτό το 1969 από τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, τον μεγάλο αρχιτέκτονα του «ξεπλύματος» των ταγματασφαλιτών.
Άγγελος Έβερτ
O Άγγελος Έβερτ διετέλεσε διοικητής της Αστυνομίας Πόλεων της Αθήνας κατά τη διάρκεια της Κατοχής και αργότερα αρχηγός του Σώματος. Ήταν γιος του βαυαρικής καταγωγής ταγματάρχη της Βασιλικής Χωροφυλακής Μιλτιάδη Έβερτ. Το 1958 σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ακρόπολη» παραδέχθηκε πως ο ίδιος έδωσε την εντολή για τους πυροβολισμούς κατά των άοπλων διαδηλωτών του μεγάλου συλλαλητηρίου της 3ης Δεκεμβρίου 1944 που είχε οργανώσει το ΕΑΜ, βάσει διαταγών που είχε λάβει από τον ίδιο τον Γεώργιο Παπανδρέου. Το γεγονός αυτό αναγνωρίζεται αντικειμενικά ότι σηματοδότησε την αρχή της τραγικής σελίδας των Δεκεμβριανών. Γιος του ήταν ο Μιλτιάδης Έβερτ, πρώην δήμαρχος Αθηνών και πρώην πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.
Ξενοφών «Φον» Γιοσμάς
Γνωστός βασιλόφρων, γερμανόφιλος και δωσίλογος. Το φθινόπωρο του 1944 ακολούθησε τους Γερμανούς κατά την υποχώρησή τους. Συνεργάστηκε με τον ναζιστή Τσιρονίκο στη Βιέννη. Το 1945 η ελληνική δικαιοσύνη τον καταδίκασε ερήμην σε θάνατο. Τον Ιούνιο του 1947 επέστρεψε στην Ελλάδα αλλά όχι μόνο δεν εκτελέστηκε, αλλά σύντομα αποφυλακίστηκε χάρη στο βασιλιά Παύλο που του απένειμε χάρη. Το 1952 έγινε σχολικός έφορος στην Άνω Τούμπα Θεσσαλονίκης και εκδότης εφημερίδας. Ο γιος του, Αλέξανδρος Γιοσμάς, ήταν υποψήφιος βουλευτής με το ΛΑ.Ο.Σ. του Γιώργου Καρατζαφέρη.
Ο διοικητής του Τάγματος Ασφαλείας Καλαμάτας Διονύσιος Παπαδόπουλος υπηρετούσε το φθινόπωρο του 1945 ως διοικητής τάγματος του ελληνικού στρατού στο Κάτω Νευροκόπι κι αργότερα έφτασε μέχρι τον βαθμό του Ταξιάρχου.
Ο διοικητής του Τάγματος Ασφαλείας Σπάρτης αντισυνταγματάρχης Κωνσταντίνος Κωστόπουλος προήχθη με την αποχώρηση των Γερμανών σε υποστράτηγο και φρούραρχο Αθήνας, ενώ ο διοικητής του Τάγματος Ασφαλείας Ναυπλίου Παναγιώτης Δεμέστιχας έφτασε στον βαθμό του Ταξίαρχου.
Ο διοικητής του A’ Ευζωνικού Τάγματος Γ. Σγούρος ο οποίος έδρασε και στο μπλόκο της Κοκκινιάς, τοποθετήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1948 διοικητής του A’ Τάγματος στη Μακρόνησο.
Ο στρατηγός Δημήτριος Πατίλης, πρώην στέλεχος του Τάγματος Ασφαλείας Ναυπάκτου, διετέλεσε υπουργός Β. Ελλάδας (1967-68) και β’ αντιπρόεδρος της κυβέρνησης (1968-70).
Ο υποδιοικητής των ταγματασφαλιτών της Χαλκίδας συνταγματάρχης Χρήστος Γερακίνης, λίγο μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας διορίστηκε υποδιοικητής της Σχολής Ευελπίδων, εξελέγη βουλευτής του Ελληνικού Συναγερμού και τοποθετήθηκε Υπουργός Συγκοινωνιών στην κυβέρνηση Παπάγου.
Ο Λεωνίδας Βρεττάκος, ιδρυτής του Τάγματος Ασφαλείας Λακωνίας κατά την διάρκεια της Κατοχής που ονομάστηκε «Λεωνίδας», εξελέγη βουλευτής Λακωνίας με το Κόμμα Ελευθεροφρόνων το 1946 και με το Λαϊκό Κόμμα το 1950.
Αυτά ήταν ελάχιστα μόνο από τα πάμπολλα παραδείγματα που αποδεικνύουν τον λόγο για τον οποίο ο Ελληνισμός συνεχίζει να σέρνεται στους υπονόμους της ιστορίας και τσαλαβουτάει συνεχώς σε μια βουρκολίμνη ιδεών και ανθρώπων, εισπνέοντας τον τοξικό αέρα των αναθυμιάσεων τους.
Ανάρτηση από: https://eleytheroipoliorkimenoi.wordpress.com/
