Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ*
Οι δυο Χούντες που ανέφερα στο προηγούμενο άρθρο, δηλαδή η εσωτερική κοινοβουλευτική Χούντα και η υπερεθνική ελίτ/χούντα (όπως αυτή εκφράζεται στη Χώρα μας με την Τρόικα) κατέφυγαν, τις τελευταίες μέρες, σε ένα όργιο εξαπάτησης για να περάσουν την αποικιοκρατική «δανειακή σύμβαση» της 26ης Οκτωβρίου.
Δηλαδή, την ελεγχόμενη από την Τρόικα πτώχευση, η οποία καταργεί κάθε υπόλειμμα οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας της χώρας, μετατρέποντάς την και τυπικά σε προτεκτοράτοi, ενώ καταδικάζει τα λαϊκά στρώματα σε μια πρωτόγνωρη φτώχεια, όμοια της οποίας γνώρισαν μόνο σε μια άλλη Κατοχή, στη διάρκεια του πολέμου! Έτσι με το πρόσχημα του δήθεν δημοψηφίσματος, όχι μόνο δόθηκε ευκαιρία στην υπερεθνική χούντα να δείξει καθαρά ποιος είναι το αφεντικό μας, όταν π.χ. με τελεσίγραφα και με ιταμό ύφος ο Γαλλοσιωνιστής εγκληματίας πολέμου Σαρκοζί και η Μέρκελ «απειλούσαν» να μας κόψουν την προσεχή δόση εάν δεν δεχόμασταν ασυζητητί τη σύμβαση αυτή, αλλά και δόθηκε η αφορμή (και μόνο!) στο άλλο κόμμα εξουσίας, την ΝΔ, να αφήσει τις ψευτο-αντιρρήσεις του για τα Μνημόνια και να προσχωρήσει ουσιαστικά στην κοινοβουλευτική Χούντα, η οποία τώρα περιλαμβάνει όλο το πολιτικό φάσμα της εξουσίας.
Έτσι, μέσα σε ένα πρωτόγνωρο όργιο ασύστολης ψευδολογίας και διαστρεβλώσεων ο «άνθρωπός (τους) στην Αθήνα» και ο εξίσου απατεώνας πολιτικάντης που παριστάνει τον Υπ. Οικονομικών δεν δίστασαν να βαφτίσουν την παράδοση κάθε εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας, που καμιά άλλη κυβέρνηση στην Ιστορία δεν έκανε χωρίς να έχει προηγηθεί στρατιωτική καταστροφή, ως…εθελοντική (δήθεν για να αποφευχθεί η δραματοποίηση των επισκέψεων της τρόικας)! Και αυτό, ενώ βέβαια είναι γνωστό ότι αυτός ήταν απαραίτητος όρος για την «σωτηρία» μας, δηλαδή την ελεγχόμενη χρεοκοπία που απλά στοχεύει στο να περισώσουν οι ιδιωτικοί δανειστές αυτά που μπορούν να αρπάξουν σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Ετσι, ξέροντας ότι οι αγορές έχουν ήδη υποτιμήσει σε κάτω απο το μισό την αξία των Ελληνικών ομολόγων στα χέρια τους, μας... χάρισαν ανάλογο «κούρεμα» του Χρέους, αφού όμως είχαν πάρει απόλυτες εγγυήσεις για το υπόλοιπο της αξίας των νέων ομολόγων που θα ανταλλάξουν με τα παλιά! Φυσικά, με το αζημίωτο πάλι, αφού η σύμβαση υποχρεώνει τους δωσίλογους της κοινοβουλευτικής μας Χούντας να ξεπουλήσουν (δυνητικά στους ίδιους!) τον κοινωνικό μας πλούτο (που, σήμερα, διατίθεται σε εξευτελιστικές τιμές), ενώ έχουν ήδη εξασφαλίσει συνθήκες Κινεζοποίησης της εργασίας για τις μελλοντικές «επενδύσεις» τους.
Όλη αυτή η ληστεία γίνεται βέβαια χωρίς την παραμικρή λαϊκή έγκριση, όπως κανένας δεν ρώτησε τον λαό στη «δημοκρατία» μας για την ένταξή μας στην ΕΕ και, στη συνέχεια, στην Ευρωζώνη, την οποία τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν τόσο ακριβά σήμερα - ενώ τα «παιδιά του Πολυτεχνείου» στην εξουσία την ονομάζουν «κεκτημένο» και, μαζί με την υπερεθνική Χούντα, επικαλούνται την έξοδο από αυτή σαν μπαμπούλα! Όμως, η εσωτερική αυτή Κατοχή δεν στηρίζεται μόνο στις ψήφους 150 τόσων επαγγελματιών πολιτικάντηδων που «θα πούλαγαν και τη μάνα τους» για να μη χάσουν το επικερδές βουλευτιλίκι, ούτε απλά στην υποστήριξη της υπερεθνικής Χούντας/ελίτ στην ΕΕ και της δικής μας οικονομικής ελίτ. Βασίζεται επίσης στην άμεση στήριξη (παρά τη ρητορική τους για ψηφοθηρικούς λόγους) της ΝΔ, του ΛΑΟΣ, της Δημοκρατικής Συμμαχίας και της Δημοκρατικής Αριστεράς, που προτιμούν να φτωχοποιήσουν τον λαό για να παραμείνουμε στην ΕΕ/Ευρωζώνη, και υιοθετούν επισης όλες τις «θεσμικές αλλαγές» που απαιτούν οι ελίτ: για την «απελευθέρωση» των αγορών (ώστε να μπορούν να τις αλώσουν οι ξένες εταιρείες), για το πετσόκομμα του δημοσίου Τομέα και των κοινωνικών Δαπανών (ώστε να εισβάλλουν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις), καθώς και για το ξεπούλημα του κοινωνικού Πλούτου. Και φυσικά η Χούντα διαθέτει τον εσωτερικό στρατό Κατοχής (ΜΑΤ) που στην ανάγκη μπορεί να ενισχυθεί και από ένα εξωτερικό στρατό κατοχής (Ευρω-στρατοχωροφυλακή) .
Τέλος, η Χούντα αυτή εξακολουθεί να υπάρχει, παρά την ογκούμενη λαϊκή αγανάκτηση εναντίον της που πήρε μεγαλειώδεις διαστάσεις τελευταία, διότι σημαντικό τμήμα της Αριστεράς μας (ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.) δεν θέτει θέμα εξόδου από την ΕΕ/Ευρωζώνη, δυσχεραίνοντας έτσι τη δημιουργία ενός παλλαϊκού Μετώπου εθνικό-κοινωνικής απελευθέρωσης ενάντια στις δυο Χούντες. Ετσι, απο τη μια μερια, υποστηρίζει ανοησίες όπως της Λογιστικής Διαχείρισης του Χρέους, ώστε να επιτύχουμε σημαντικό «κούρεμά» του (που ήδη το έκαναν οι ελίτ από μόνες τους, όπως είχαμε προβλέψει!) Και, απο την άλλη, διάφοροι «Μαρξιστές» οικονομολόγοιii στον ίδιο χώρο θεωρούν ανάθεμα την έξοδο από το Ευρώ, τη στιγμή μάλιστα που σήμερα δεν υπάρχει σχεδόν κανένας διεθνής, ανεξάρτητος (από ερευνητικά κονδύλια της ΕΕ κ.λπ.), οικονομολόγος, που να συζητά καν την περίπτωση αποτροπής της συνεχώς επιδεινούμενης κρίσης, χωρίς την αναγκαία (αλλά άχι και επαρκή) έξοδο από την ευρωζώνη. Όμως για το θέμα του Μετώπου θα πρέπει να επανέλθουμε.
i Τ. Φωτόπουλος, Η Ελλάδα ως προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ (Γόρδιος, Νοεμ. 2010)
ii Βλ. πχ. Κ. Βεργόπουλο, Γ. Μηλιό και, τελευταίο παράδειγμα, Γ. Σταθάκη, «Ε», 26/10/2011
* Αναδημοσιεύτηκε από το : http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/
