Δεν πρόκειται βέβαια για κτύπημα της μοίρας, αλλλά για συνειδητή πολιτική και ταξική επιλογή, κλοπής και αφαίμαξης των εργαζομένων - παραραγωγών του πλούτου.
Πολιτική που έχει τη σφραγίδα των κυβερνήσεων, EE, ΔΝΤ και του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ που συγκυβερνά. Και μέσα σε αυτή την κοινωνική αθλιότητα, έρχονται οι εκπρόσωποι του «επιχειρηματικού κόσμου» των των νταβατζήδων των ΜΜΕ, μαζί με την αχόρταγη Εκκλησία και τις καλοθρεμμένες ΜΚΟ, να παραδώσουν μαθήματα φιλανθρωπίας και εθελοντισμού. Αυτοί που απολύουν μαζικά, αυτοί που απαιτούν να κοπούν κι άλλο οι μισθοί και οι συντάξεις, αυτοί που ύμνησαν το δρεπάνι των δολοφονικών μνημονίων, όλοι αυτοί που κάθονται αναπαυτικά πάνω στον προκλητικά κλεμμένο πλούτο, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις ευαισθησίες του λαού, για να βγάλουν οικονομικά αλλά και πολιτικά οφέλη από τη φιλανθρωπία.
Βεβαίως πολλοί άνθρωποι, ελλείψει ενός εργατικού αγωνιστικού δικτύου αλληλεγγύης, προστρέχουν σε αυτές τις «δράσεις», με πραγματικά αγνά αισθήματα. Αλλά δεν μπορούν να σωθούν ένα εκατομμύριο άνεργοι από μερικά ευρώ, ούτε να ξεδιψάσει η φτώχεια τριών εκατομμυρίων ντόπιων και μεταναστών από μερικά μπουκάλια γάλα. Απαιτείται αντικαπιταλιστική ανατροπή αυτής της πολιτικής, απαιτείται αγώνας για να πληρώσει το κεφάλαιο.
Για να αυξηθούν οι μισθοί και τα επιδόματα ανεργίας, να απαγορευθούν οι απολύσεις. Μέσα στο πλαίσιο αυτού του αγώνα πρέπει να ανθίσει η γνήσια, η πανίσχυρη αλληλεγγύη των ίδιων των εργαζομένων και του λαού, που ήδη κάνει τα πρώτα της βήματα. Αποτελεί πυλώνα ενός αγωνιστικού μετώπου αντίστασης, ρήξης και ανατροπής, που «θα μας σώσει και από την πείνα» και από τη σκλαβιά.
Πηγή: Εφημερίδα "Πρίν"
