Ο Κραφτ και το τείχος του Βερολίνου

Της Τάνιας

Ο Μπράουν, ο Φίσερ κι ο Κράφτ / αχώριστοι γίνανε φτιάχνοντας τραστ... Κάπου εκεί στη δεκαετία του '90, και το ονόμασαν Παγκοσμιοποίηση.

Και δεν έχει σημασία αν λέγονται Μπράουν, Φίσερ και Κράφτ, ή  ιμπεριαλιστές, με τα μετρημένα στα δάχτυλα, παγκόσμια, μονοπώλια - γίγαντες.  Στα κρυφά ή στα φανερά, όλοι ενωμένοι, άπλωσαν τα γαμψά νύχια τους και άρχισαν να ρίχνουν μέσα στο απύλωτο στόμα τους, χώρες που διέλυαν, λαούς που ρήμαζαν από την αχαλίνωτη επέλασή τους, δημοκρατικά δικαιώματα. Στήσανε «πολύχρωμες επαναστάσεις», έκαναν καταιγιστική προπαγάνδα για την υποτιθέμενη «ανωτερότητα της δημοκρατίας» τους και αιματοκύλισαν όλη τη γη. Η γυμνή αλήθεια είναι πως παραδομένοι στην αλαζονεία τους, στους πυρρίχιους  χορούς για το τέλος της ιστορίας και του σοσιαλισμού, έπραξαν παγκόσμια αίσχη.
Σήμερα, 27 χρόνια μετά τις εορτές και πανηγύρεις, ο Μπράουν, ο Φίσερ κι ο Κράφτ / εχθροί τάχα γίναν, διαλύσαν το τραστ. Παραδομένοι σε μια γιγάντια οικονομική κρίση, που η αδηφάγα απληστία τους δημιούργησε, χτίζουν τείχη γύρω από τα σύνορά τους, έχοντας εγκαταλείψει τις ιαχές για την επικράτηση της «ελευθερίας» στον κόσμο, με την πτώση του τείχους του Βερολίνου στις 9 Νοέμβρη του 1989. Όμως  μέσα στα τείχη τους, δεν επικρατεί η ευτυχία. Οι διάφοροι Κραφτ, κάνουν λυσσαλέο αγώνα ποιος θα καταβροχθίσει τον άλλο και οι λαοί τους τρέφονται από τα σκουπίδια και ζουν στα χαρτόκουτα.

27 χρόνια, είναι μια απειροελάχιστη στιγμή στον ιστορικό χρόνο. Για τον κύκλο της ζωής του ανθρώπου, όμως, είναι ικανός χρόνος για να μπορείς να θυμάσαι, να συγκρίνεις, να διαπιστώνεις αλήθειες και ψέματα. Τι απόμεινε λοιπόν από τις πολύχρωμες «επαναστάσεις» και «ανοίξεις» που καθοδήγησαν οι Κραφτ του 20ου και 21ου αιώνα; Τις κοτσίδες της Τιμοσένκο και το πορτοκαλί χρώμα, διαδέχτηκαν τα μαύρα, παραμορφωμένα - αντι­αν­θρώπινα πρόσωπα των φασιστών του Δεξιού Τομέα στην Ουκρανία, των βασανιστών στο Αμπού Γκράιμπ στο Ιράκ, η μούρη του Τραμπ, της Λεπέν, του Γιάτσενιουκ. Τι παρήγαν λοιπόν οι πολύχρωμες «επαναστάσεις»; Ανείπωτη φτώχεια, Ανελευθερία- Αντιδημοκρατία με απαγόρευση της δράσης των κομμουνιστών, Πόλεμο και Φασισμό. Δεν έμπνευσαν κανένα, δεν τις τραγούδησε κανένας. Αυτή είναι η αλήθεια. Την αναγνωρίζουν πια οι λαοί σε όλη τη γη.  
Για τους Κραφτ της εποχής, η συνταγή είναι παλιά. Καταφεύγουν στο φασισμό, αλέθοντας τα μυαλά των ανθρώπων με ό,τι πιο ποταπό, σαν τα προσωπικά ξεκατινιάσματα στον προεκλογικό ...αγώνα του Τραμπ με την Κλίντον. Με το μεγαλοϊδεατισμό για Μεγάλη Αμερική, Μεγάλη Μεγάλη Βρετανία, Μεγάλη Ελλάδα, Μεγάλη Τουρκία και πάει λέγοντας. Χρησιμοποιούν απίθανες ανοησίες, για να κάνουν χυλό το αδιαμόρφωτο κεφάλι εκείνου του χωρικού, που διαβεβαίωνε στην κηδεία του Παττακού πως αν τον άφηναν να κυβερνήσει, τον Παττακό, θα έπαιρνε και την Κωνσταντινούπολη και την Ιερουσαλήμ... Ήμαρτον Κύριε!!! Διαμορφώνουν ρατσιστικούς χωρισμούς, υποδαυλίζοντας το μίσος και τη βια, ανάμεσα στους λαούς και ανάμεσα στον ίδιο το λαό σε μια χώρα. 
Οι Κραφτ της εποχής, ξανά ...«σκεφτήκαν και βρήκαν πως φταίει ο Μαρξ...». Ο άγριος αντικομμουνισμός αποτελεί πια επίσημη προπαγάνδα σε όλες τις χώρες του κόσμου. Μα για ποιον εχθρό – κομμουνισμό μιλάνε; Αυτόν που κατατρόπωσαν από το 1989, με την πτώση του τείχους του Βερολίνου; Ή μήπως δεν τον κατατρόπωσαν...
Ο κατάστικτος από επετείους Νοέμβρης, έχει να μας δώσει στις 7 του μήνα, τα 99 χρόνια από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση. Αυτή η φωτεινή επανάσταση, των κομμουνιστών μπολσεβίκων, παρήγε πλούτο για το λαό και κατάργησε την εκμετάλλευση, έκανε το λαό αφέντη στον τόπο του, παρήγε πολιτισμό και έμπνευσε τον παγκόσμιο πολιτισμό. Γι' αυτό φλόγισε  την οικουμένη ολόκληρη. Γι' αυτό τραγουδήθηκε. Γι' αυτό φωλιάζει στις καρδιές των ανθρώπων.

???

Καταφεύγουμε συχνά, στη λογοτεχνία ή την ποίηση και αντιγράφουμε αποσπάσματα όχι για να πιάνουν χώρο, μα για να ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ, ότι αυτά που συμβαίνουν σήμερα, όχι μόνο έχουν ξανασυμβεί, αλλά έχουν γραφτεί και καταγγελθεί, όπως στο τραγούδι των Λοΐζου- Νεγρεπόντη Τρίτος παγκόσμιος – (1974).

Ανάρτηση από: http://www.m-lkke.gr