Η υποκρισία και η διχόνοια δεν βοηθούν καθόλου την Ελλάδα, αφού χρειάζεται ρεαλιστικές λύσεις – οι οποίες ασφαλώς δεν έχουν καμία σχέση με τη σκυταλοδρομία της ντροπής που έχουν πολύ έξυπνα οργανώσει οι δανειστές.
Άποψη
Η Ελλάδα ευρίσκεται αφενός μεν υπό ξένη επιτροπεία, αφετέρου σε καθεστώς κυλιόμενης πτώχευσης – δηλαδή, συνεργεί μία άκρως επικίνδυνη και παράνομη καθυστέρηση της νομοτελειακής χρεοκοπίας της. Παράνομη επειδή επιδεινώνονται συνεχώς οι συνθήκες της οικονομίας της, με κίνδυνο να μετατραπεί σε ένα αποτυχημένο κράτος. Στις επιχειρήσεις κάτι τέτοιο απαγορεύεται, ενώ τιμωρείται ποινικά πάρα πολύ αυστηρά ο υπεύθυνος διαχειριστής τους – ο οποίος, στην περίπτωση των κρατών, είναι η εκάστοτε κυβέρνηση.
Περαιτέρω, όταν της δόθηκε η προηγούμενη δόση των 2,8 δις € τον Οκτώβρη, οι Ευρωπαίοι δανειστές της απαίτησαν τη συμμετοχή του ΔΝΤ – κάτι που όμως δεν συνέβη, αφού σύμφωνα με το Ταμείο η Ελλάδα δεν θα μπορούσε ποτέ να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις της. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι, το ΔΝΤ τη θεωρεί χρεοκοπημένη – ενώ προσπαθεί να πάρει πίσω τα δάνεια του, μέσω των υπολοίπων «θεσμών».
Την ίδια στιγμή το 90% των ανέργων δεν παίρνει κανένα απολύτως βοήθημα από το δημόσιο (αφού το επίδομα ανεργίας δίνεται το πολύ για ένα έτος, το δεύτερο περιορίζεται στα 200 € μηνιαία και το τρίτο μηδενίζεται), σε περισσότερες από 350.000 οικογένειες δεν υπάρχει κανένας εργαζόμενος, ενώ πάνω από 300.000 νέοι έχουν εγκαταλείψει την πατρίδα τους – όταν όλοι γνωρίζουμε πως ένα κράτος χωρίς νέους, είναι ένα κράτος χωρίς μέλλον.
Επομένως, η οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας θα συνεχιστεί εάν δεν διαγραφεί ένα μεγάλο μέρος των χρεών της, δημοσίων και ιδιωτικών. Θα συνεχιστεί επί πλέον το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί της ιδιωτικής, καθώς επίσης η δήμευσηκάθε είδους περιουσιακών στοιχείων. Η αιτία παραμένει το ότι, εάν μία χώρα δειλιάζει να χρεοκοπήσει επίσημα, τότε χρεοκοπούν σταδιακά οι Πολίτες της – αφού αυτοί καλούνται να εξυπηρετήσουν τις διαρκώς αυξανόμενες υποχρεώσεις της, στα πλαίσια του σπιράλ του θανάτου, στο οποίο έχει εγκλωβιστεί.
Από την άλλη πλευρά, οι περισσότεροι Έλληνες δεν θέλουν να υποστούν τις οδύνες της χρεοκοπίας – ενώ άλλοι ονειρεύονται πως υπάρχει ένα μαγικό ραβδί, η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, μέσω του οποίου η χώρα θα ήταν σε θέση να επιβιώσει. Κυκλοφορούν άλλωστε τόσοι πολλοί μύθοι, όσον αφορά το εθνικό νόμισμα, όπως η μη πληθωριστική του υποτίμηση και η ρυθμιζόμενη ισοτιμία του, σαν να μην έχουν ακούσει τίποτα για τη μαύρη αγορά συναλλάγματος, ώστε εύλογα παρασύρονται οι Πολίτες – αφού ζητούν εναγωνίως ένα κλαδί για να κρατηθούν και να διατηρήσουν τις ουτοπικές ελπίδες τους.
Υπενθυμίζοντας πως είμαστε ανέκαθεν της άποψης ότι, η Ελλάδα δεν έπρεπε να εισέλθει στην Ευρωζώνη, όταν το έκανε όφειλε να λάβει τα μέτρα της, ενώ σήμερα είναι δυστυχώς εγκλωβισμένη στο ευρώ, στο χρέος και στα μνημόνια, ειδικά μετά τη μεγάλη προδοσία του PSI(ανάλυση), θεωρούμε άκρως υποκριτική τη στάση όλων εκείνων που κατακρίνουν την κυβέρνηση για την επιστολή της ντροπής – για τη δήλωση μετάνοιας και υποταγής του υπουργού οικονομικών απέναντι στους βαρβάρους.
Υποκριτική όσον αφορά όλους εκείνους που έχουν συνυπογράψει το τρίτο μνημόνιο το καλοκαίρι του 2015 – αφού το μόνο που αναφέρει η επιστολή είναι η δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης να μην προβεί ξανά σε μονομερείς ενέργειες ασκώντας τα κυριαρχικά της δικαιώματα, επειδή κάτι τέτοιο είναι αντίθετο με τα μνημόνια που έχουν επικυρωθεί από την ελληνική βουλή.
Εκτός αυτού, αποδέχθηκε να αποφασίζουν οι δανειστές για τη χρήση οποιουδήποτε ποσού συγκεντρωθεί στο μέλλον από την υπέρβαση των δημοσιονομικών στόχων – δεσμευόμενη πως, εφόσον δεν πετυχαίνονται οι στόχοι, θα ενεργοποιείται ο «κόφτης». Ως πρώτη περικοπή τοποθετήθηκαν οι συντάξεις, επειδή σε αυτές διέθεσε η κυβέρνηση το θεωρητικά άνω του συμφωνηθέντος στόχου πρωτογενές πλεόνασμα – ποσόν που θα συγκεκριμενοποιηθεί τον Απρίλιο του 2017, όταν συμφωνηθεί τόσο με την ΕΛΣΤΑΤ, όσο και με τη EUROSTAT.
Ουσιαστικά λοιπόν η κυβέρνηση «επέστρεψε στη νομιμότητα», έτσι όπως αυτή καθορίζεται από τα μνημόνια και τους δανειστές – ενώ οι αντιπολιτευόμενοι, όλοι αυτοί που την κατακρίνουν δηλαδή, δεν λένε τίποτα άλλο, εκτός από το ότι οι ίδιοι δεν θα προέβαιναν σε τέτοιου είδους «παρανομίες», αποδεχόμενοι την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας και τηρώντας κατά γράμμα τα μνημόνια. Εν τούτοις γνωρίζουν πως κάτι αντίστοιχο έκανε ο κ. Σαμαράς το 2014, δίνοντας επίσης ένα δώρο 500 εκ. στους συνταξιούχους – ενώ η Ελλάδα επανήλθε σε πορεία ανάπτυξης το 2014, έστω μικρή, ακριβώς λόγω της μη τήρησης των μνημονίων εκ μέρους του (ανάλυση).
Ακόμη χειρότερα, οι αντιπολιτευόμενοι δεν κατέκριναν τον πρωθυπουργό για τη μεγαλύτερη προδοσία στην παγκόσμια ιστορία, για την αντιστροφή του δημοψηφίσματος δηλαδή, αλλά, αντίθετα, χειροκρότησαν την πλήρη υποταγή του στους δανειστές – ψηφίζοντας «άρον-άρον» το τρίτο μνημόνιο που επικύρωσε την ολοκληρωτική απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας.
Ολοκληρώνοντας, η υποκρισία και η διχόνοια δεν βοηθούν καθόλου την πατρίδα μας – η οποία χρειάζεται ομοψυχία, ειλικρίνεια και ρεαλιστικές λύσεις για να ξεφύγει από την παγίδα του χρέους, στην οποία έχει ανόητα οδηγηθεί.
Οι λύσεις αυτές πάντως ασφαλώς δεν είναι η σκυταλοδρομία της ντροπής, την οποία έχουν πολύ έξυπνα οργανώσει οι δανειστές – όπου ο ένας πρωθυπουργός διαδέχεται τον άλλο, όταν ο κ. Σόιμπλε αποφασίζει ότι έχει εκπληρώσει πλέον την αποστολή του, έπαψε να γίνεται αποδεκτός από τους Πολίτες, αντιδράει μη σεβόμενος τις εντολές που του δίνονται και πρέπει να αντικατασταθεί από τον επόμενο σκλάβο του.
Ανάρτηση από: http://www.analyst.gr
