Του Σωτήρη Δημόπουλου από την Ρήξη φ. 141
Η εβδομάδα που ακολούθησε τις προεδρικές εκλογές στην Κύπρο τίποτε δεν προμήνυε την κατάληξή της. Τα αποτελέσματα, ήδη διαφαινόμενα από τον πρώτο γύρο, έδειχναν ότι τίποτε δεν θα άλλαζε. Ο πρώτος και ο δεύτερος οι ίδιοι, όπως και πριν από πέντε χρόνια. Σαν τίποτε να μην συνέβη όλο αυτό το διάστημα. Μήτε «κούρεμα» καταθέσεων, μήτε συνομιλίες που έφθασαν την Κυπριακή Δημοκρατία στο χείλος της αυτοκατάργησης. Οι υποψήφιοι των δύο πρώτων κομμάτων, που συναγωνίζονται για την «λύση» επιβραβεύθηκαν από την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, το οποίο προφανώς και συμφωνεί με τις προτάσεις και τη στάση τους. Οι άλλοι, που γκρινιάζουν ή αδιαφορούν, είναι είτε μειοψηφία είτε δεν πατάνε στις κάλπες. Γιατί λοιπόν το πολιτικό σύστημα στην Κύπρο να μην ζει σε μια ευωχία. Οι προοπτικές φαντάζουν κάτι παραπάνω από ευοίωνες. Οι ρυθμοί ανάπτυξης ταχύτατοι: 3,8% για το 2017, βλέπει η Κομισιόν, 3,2% για το 2018 και 2,8% για το 2019. Η οικοδομική δραστηριότητα καλπάζει, καθώς ρέει άφθονο «ρούσικο» χρήμα. Και το κερασάκι στην τούρτα τα στοιχεία για το στόχο «Καλυψώ», στο οικόπεδο 6, που φαίνεται ότι έχει 6-8 τρις. κ.μ. φυσικό αέριο, εκτός αυτά της «Αφροδίτης» και τα όσα θα βρεθούν από την ExxonMobilστο «10». Την ίδια ώρα εμφανίστηκε και ο Σίσι που «έδειξε τα δόντια του» στον Ερντογαν. Δεν είναι και λίγα όλ’ αυτά για μια σταλιά τόπο, με 700 και κάτι χιλ. κατοίκους. Ξεχνάς και «κατοχές» και «απειλές» και την ίδια τη θέση σου…
Και εκεί κάπου, την Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου, «έσκασε» η είδηση ότι πλοία του πολεμικού ναυτικού της Τουρκίας εμποδίζουν το γεωτρύπανο «Saipem 12000» της ιταλικής εταιρείας ΕΝΙ να μεταβεί προς τον στόχο «Σουπιά» στο τεμάχιο «3», εντός των κυπριακών χωρικών υδάτων. Στην αρχή, το πράγμα κρατήθηκε χαμηλά, σαν να το ξορκίζαν, και όλοι έκαναν λόγο για το νέο υπουργικό συμβούλιο και τα τρανταχτά του ονόματα. Δεν είναι η πρώτη φορά που ακολουθείται η «μέθοδος στρουθοκάμηλος», άλλωστε οι πολιτικές ηγεσίες και στην Ελλάδα τη χρησιμοποιούν κατά κόρον και, εν εναλλάξ, με την κενή μεγαλοστομία.
Στη πορεία, όμως, αποκαλύπτεται το μέγεθος της νέας τουρκικής πειρατικής ενέργειας.Η Άγκυρα δέσμευσε όλη τη συγκεκριμένη περιοχή μέχρι τις 22 Φεβρουαρίου για ασκήσεις και κρατά ουσιαστικά το ιταλικό γεωτρύπανο, χωρίς προσχήματα,«αιχμάλωτο». Ο εκπρόσωπος της ΕΝΙ δηλώνει έκπληκτος, γιατί, λέει,θεωρούσε ότι ήταν σε κυπριακά χωρικά ύδατα…
Σε Αθήνα και σε Λευκωσία, για μια ακόμη φορά πιαστήκανε αδιάβαστοι. Όλο κάτι εσωτερικά αδιέξοδα της Τουρκίας, όλο κάτι με την ισχύ του διεθνούς δικαίου, όλο κάτι υποσχέσεις στο παρασκήνιο από τους δυνατούς παίκτες, και εμείς θα επιβιώνουμε, με ψέματα, στους άλλους και, πρωτίστως, στους εαυτούς μας. Δεν είδαν, λοιπόν, ότι ο Ερντογάν βρέθηκε απολύτως αποχαλινωμένος, μετά την επιχείρηση στο Αφρίν.Εκεί, ανεξάρτητα από την έκβαση των μαχών -καθώς οι Κούρδοι πολεμούν με υψηλό φρόνημα για τη σωτηρία της πατρίδας τους από τον ιταμό εισβολέα – αντιλαμβάνεται ότι κανείς δεν θέλει να τον σταματήσει. Ρώσοι και Αμερικανοί, κι από κοντά κι οι Ευρωπαίοι, με εξαίρεση τους Γάλλους, τον αφήνουν ανεξέλεγκτο μην χάσουν τη σχάση μαζί του, μην και πάει οριστικά με τον αντίπαλο. Και ο σουλτάνος νοιώθει ότι τώρα είναι η ώρα που μπορεί να τα παίξει όλα για όλα σε όλα τα μέτωπα. Κι αυτό έκανε. Στην Κύπρο, μάλιστα, ήταν ιδανικός ο στόχος των Ιταλών, τους οποίους είχε ήδη προειδοποιήσει, πρόσφατα, κατά την επίσκεψή του στη Ρώμη. Κι αφού έκανε ό,τι έκανε στα ΄Ίμια και με το γεωτρύπανο ταπεινωτικά καθηλωμένο στα κυπριακά νερά, είπε και τα συνήθη πομπώδη του: «Προειδοποιούμε από αυτό το βήμα όσους υπερβαίνουν τα όρια τους σε Κύπρο και Αιγαίο για να μην κάνουν λανθασμένους υπολογισμούς. Εμείς δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε την αντίληψη μας ως κράτος και να πούμε «ορίστε». Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό». Και συνέχισε «Συνιστούμε στις εταιρίες που δραστηριοποιούνται στα ανοιχτά της Κύπρου, να μην υπερβούν τα όρια τους, στηριζόμενες στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Οι χειρονομίες τους τερματίζονται όταν βλέπουν τον δικό μας στρατό, τα σκάφη μας και τα αεροπλάνα μας».
Απέναντι σε αυτό το κρεσέντο των τουρκικών απειλών τι έκανε ο, καταπονημένος από την προεκλογική εκστρατεία πρόεδροςτης Κυπριακής Δημοκρατίας; Παρέπεμψε στον ξένο παράγοντα, τη Ρώμη, την Κομισιόν, την Ουάσιγκτον…Και πλέον αναμονή.
Η ιταλική φρεγάτα, όμως, που φέρεται να εστάλη στην περιοχή δεν «ξεκόλλησε» το γεωτρύπανο. Ο δε υπουργός Εξωτερικών της ΙταλίςΑντζελίνοΑλφάνο που συνάντησε τον Τσαβούσογλου, στο Κουβέιτ, στο περιθώριο της Υπουργικής Συνάντησης της Παγκόσμιας Συμμαχίας κατά του Ισλαμικού Κράτους., περιορίσθηκε να πει για την ανάγκη «να ληφθούν υπόψη τα εθνικά συμφέροντα και των δυο χωρών και οι ανησυχίες που εκφράζονται από τις Κυβερνήσεις τους, υπό το φως της διατήρησης ενός κλίματος εμπιστοσύνης, που χρειάζεται για την προώθηση μελλοντικών ενεργειακών προγραμμάτων, παράλληλα με τα υφιστάμενα». Δεν φαίνεται για πολύ αυστηρό μήνυμα, όπως και τα «στρογγυλά» τουStateDepartment,της Κομισιόν αλλά και της Μόσχας.
Τα περιθώρια, επομένως, στενεύουν. Οι γερές πλάτες, που διαβεβαίωναν, «προχωράτε εσείς και εδώ είμαστε εμείς», δεν προσέρχονται και οι μέρες περνούν. Το γεωτρύπανο στις 9 Μαρτίου πρέπει να είναι στο Μαρόκο, και είναι πολύ πιθανό να έχουμε πλέον ένα «φιάσκο», που θα συνιστά ένα πολύ δυσάρεστο προηγούμενο. Αλλά και την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας καταρρακωμένη.Τουλάχιστον σ’ αυτό είχε δίκιο ο γραμματέας του ΑΚΕΛ που δήλωσε ότι «ας μην είμαστε αφελείς, δεν θα πολεμήσουν άλλοι για εμάς». Αν και βέβαια, κι αυτός υπονοούσε ότι ούτε εμείς θα πολεμήσουμε για εμάς, οπότε ανοίχτε το δρόμο για «όποια λύση»…
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι σχεδιασμοί για το φυσικό αέριο θα συνεχιστούν, μιας και «είναι πολλά τα λεφτά»! Όμως, σ’ αυτούς τους σχεδιασμούς θα προσαρμοστεί και το αύριο του «κυπριακού». Ο κίνδυνος να συρθούμε σε τραγική «λύση», παγιδευμένοι από τις ίδιες τις υπερφίαλες επιλογές μας, είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Εδώ που έχουμε φθάσει, σύντομα, ακόμη και η οριστική διχοτόμηση μπορεί φαντάζει ως η ιδανικότερη διέξοδος. Αλλά πολύ φοβόμαστε ούτε κι αυτό δεν θα μας δοθεί στο τέλος της ημέρας.
Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr
